هوش مصنوعی پشت درِ سازمانها؛ چه کسی باید در را باز کند؟
سخنرانان پنل رویداد نکستشیفت با انتقاد از مقاومت مدیران ارشد در برابر فناوریهای نو تأکید کردند که بیشترین ارزش اقتصادی هوش مصنوعی در صنایعی نهفته است که هنوز دیجیتالی نشدهاند؛ صنایعی که امروز تشنه ابزارهای هوشمند و دادههای قابل اتکا هستند.
به گزارش زومیت از رویداد «نکستشیفت»، پنل «مسیر راهبران کسبوکارها برای سازگاری با هوش مصنوعی» با حضور نیما نامداری (مدیرعامل کارنامه)، حمید محمودزاده (مدیرعامل دیدار) و بهاره شریفیون (مدیرعامل هلدینگ سپاس) برگزار شد؛ نشستی که برخلاف انتظار، کمتر درباره تکنولوژی هوش مصنوعی و بیشتر درباره فرهنگ مدیریتی، ساختارهای سازمانی و فرصتهای اقتصادی پنهان در استفاده درست از AI بود.
هوش مصنوعی از حوزه مدیران خارج شد و وارد دست مردم شد
نیما نامداری، مدیرعامل «کارنامه»، بحث را با یک تغییر بنیادین آغاز کرد: «در سالهای اخیر هوش مصنوعی از یک سرویس B2B تبدیل شده به یک سرویس B2C. امروز دیگر مدیران نیستند که اولین مصرفکنندگان AI باشند؛ کاربران عادی هستند.»
نامداری معتقد است این جابهجایی، مدلهای کسبوکاری را تا سال ۲۰۳۰ دگرگون میکند: «وقتی میلیونها کاربر بدون دانش فنی از این ابزارها استفاده میکنند، توقعات، استانداردها و بازارها هم بهسرعت تغییر میکند.»
اما به باور او بزرگترین مانع این تغییر در داخل سازمانهاست: «نسل مدیران میانی و ارشد معمولاً با فناوریهای جدید راحت نیستند. همین مقاومت، پاشنهآشیل تحول هوش مصنوعی در کسبوکارها شده است.»
نامداری تأکید کرد فرصتهای واقعی در جایی خارج از فضای استارتاپی فعلی است: «استارتاپهای هوش مصنوعی اگر وارد صنایع غیردیجیتال شوند—جایی که هنوز فناوری بهمعنای واقعی وجود ندارد—شانس موفقیت بسیار بیشتری خواهند داشت. اعداد، بودجهها و نیازها در این صنایع چند برابر بزرگتر از بازار فناوری مصرفی ایران است.»
آینده نیروی کار: رباتها وارد سازمان میشوند
حمید محمودزاده، مدیرعامل «دیدار»، محور صحبتها را از زاویه نیروی انسانی پیش برد. او گفت: «وقتی درباره هوش مصنوعی صحبت میکنیم، مهمترین دارایی ما دادههای تمیز و مرتب است. بدون داده سالم، هیچ پروژهای جواب نمیدهد.»
او با اشاره به محصول جدید این شرکت افزود: «با ساخت ربات آیدا وارد فضای AI شدیم و قرار است آیدا جایگزین بخشی از نقشهای تکراری کارکنان شود—با هزینه کمتر و کاربرد بیشتر.»
محمودزاده معتقد است موج اتوماسیون در ایران دیر یا زود فراگیر خواهد شد و سازمانهایی که هماکنون زیرساخت دادهای خود را اصلاح نکنند، در آینده نزدیک امکان بهرهبرداری از AI را از دست میدهند.
وقتی مسأله مشخص نیست، هوش مصنوعی هیچ کمکی نمیکند
بهاره شریفیون، مدیرعامل هلدینگ «سپاس»، با تأکید بر تجربه سهساله این مجموعه در توسعه ابزارهای هوش مصنوعی، زوایای عملیتری را مطرح کرد: «سه سال است که استفاده از AI جزو راهبردهای کلیدی ماست. در دو سطح آن را دنبال میکنیم: یکی کاربردیسازی ابزارها برای حل مسائل داخلی سازمان، و دیگری ساخت کسبوکارهای جدید مبتنی بر AI.»
او نمونهای از این تجربه را با معرفی محصول «drill.ai» توضیح داد: «این محصول کاملاً مبتنی بر هوش مصنوعی است و برای بهینهسازی فرآیند حفاری در صنعت نفت و گاز استفاده میشود؛ جایی که کوچکترین خطا، میلیونها تومان هزینه ایجاد میکند. این همان جایی است که AI ارزش واقعی ایجاد میکند.»
شریفیون درباره خطاهای رایج سازمانها در برخورد با فناوری هوش مصنوعی هشدار داد: «AI باید برای حل یک مسأله ساخته شود، نه صرفاً برای اینکه سازمان مدعی تحول باشد. اگر مسأله مشخص نباشد، خروجی AI دقیقاً هیچ است.»
او همچنین تأکید کرد سریعترین پذیرندگان فناوری جدید، کسبوکارهای کوچکاند: «هرچه سازمان بزرگتر میشود، سرعت تغییر کمتر میشود. شرکتهای کوچک فرصت دارند خیلی سریعتر از غولها خود را با این پارادایم جدید سازگار کنند.»
آینده به سراغ همه میآید، اما نه با سرعت یکسان
پنل نکستشیفت تصویر شفافی از وضعیت امروز سازمانها در برابر هوش مصنوعی ارائه کرد. همانطور که هر سه سخنران تأکید کردند، AI بیش از آنکه یک فناوری پیچیده باشد، یک «تصمیم مدیریتی» است؛ تصمیمی که اگر امروز گرفته نشود، فردا بسیار دیر خواهد بود.
فرصتهای بزرگ هوش مصنوعی در ایران پشت درِ سازمانهاست؛ پرسش اصلی این است: چه کسی جرأت میکند اولین نفر در را باز کند.