بررسی آیپد پرو M5؛ جولانِ قدرت روی لبه‌ی تیغ

آیپد پرو M5 با ضخامتی که قوانین فیزیک را به چالش می‌کشد و قدرتی که از بسیاری از کامپیوترهای دسکتاپ امروزی پیشی می‌گیرد، بیش‌از آنکه تبلتی برای تماشای سریال موردعلاقه‌تان یا وب‌گردی در نیمه‌شب باشد، آینده‌ای را نوید می‌دهد که در آن پردازش‌های سنگین مهندسی و اجرای بازی‌های گرافیکی، در دل دستگاهی سبک و باریک انجام می‌شود، بدون آنکه به آداپتورهای غول‌پیکر چندصد واتی یا فن‌های پرسروصدا نیازی باشد. 

تبلت جدید اپل شاید در نگاه نخست تفاوت اندکی با نسل یا حتی نسل‌های قبلی داشته باشد؛ اما قدرت خیره‌کننده‌ی M5 و سخاوت غیرمنتظره‌ی اپل در زمینه‌ی توسعه‌ی قابلیت‌های نرم‌افزاری جدید برای iPadOS، باعث شده است تا بار دیگر بحث آشنای «آیپد در برابر لپ‌تاپ» سرِ زبان‌ها بیفتد. آیا می‌توان آیپد پرو M5 را یک کامپیوتر به‌معنای واقعی کلمه دانست؟ 

در بررسی آیپد پرو M5 با رویکردی موشکافانه، تبلت پرچم‌دار اپل را زیر ذره‌بین قرار می‌دهیم تا درک کنیم همگرایی سخت‌افزار اختصاصی و زبان طراحی نرم‌افزاری جدید کوپرتینونشین‌ها تا چه اندازه بر کارایی آیپد پرو افزوده است؛ در ادامه با زومیت همراه باشید.

آیپد پرو M5 از نظر ابعادی تفاوتی با نسل قبلی خود ندارد و همان وزن و ضخامت را حفظ کرده؛ اما مقایسه با آیپد پرو M2 (مدل ۲۰۲۲) تغییرات را بهتر نشان می‌دهد؛ آیپد پرو ۱۱ اینچی ۲۰۲۵ حدود ۰٫۶ میلی‌متر باریک‌تر و ۲۲ گرم سبک‌تر از مدل دو سال پیش شده؛ مدل ۱۳ اینچی پیشرفت چشم‌گیرتری تجربه می‌کند و اکنون ۱٫۳ میلی‌متر باریک‌تر و ۱۰۳ گرم سبک‌تر شده؛ آیپد پرو ۱۳ اینچی با ضخامت ۵٫۱ میلی‌متری‌اش حتی از مدل ۱۱ اینچی با ضخامت ۵٫۳ میلی‌متر نیز باریک‌تر است.

ضخامت ۵٫۱میلی‌متری آیپد پرو دیگر بی‌رقیب نیست و اکنون گلکسی تب S11 اولترا نیز همین ضخامت را دارد؛ اما این رقابت جنون‌آمیز بر سر کاهش ضخامت، دستگاه‌ها را به‌شدت آسیب‌پذیرتر از نمونه‌های ضخیم‌تر می‌کند. ای‌کاش شرکت‌ها به‌جای چنین وسواسی، تنها یک میلی‌متر به ضخامت دستگاه اضافه می‌کردند تا در عوض، فضای کافی برای تعبیه‌ی باتری‌های حجیم‌تر فراهم شود؛ انتخابی که قطعا برای کاربر نهایی سودمندتر از داشتن دستگاهی فوق‌باریک؛ اما حساس است.

از نظر فرم کلی و کیفیت ساخت، آیپد پرو ۱۱ اینچی به‌لطف بدنه‌ی آلومینیومی‌اش همچنان مستحکم و خوش‌ساخت است. حاشیه‌های نمایشگر شاید باریک‌ترین نمونه‌ی موجود در بازار نباشد؛ اما یکنواختی و تقارن آن‌ها باعث می‌شود تا کاربریِ آزاردهنده‌ای را تجربه نکنید. ابعاد ۱۱ اینچی آیپد پرو در کنار طراحی متوازنش، مدیریت دستگاه با دست را بسیار آسان کرده و ارگونومی مناسبی به آن بخشیده است؛ برخلاف مدل‌های بزرگ‌تر یا رقبای کشیده، این مدل به‌خوبی در دست می‌نشیند.

نقطه‌قوت طراحی آیپد پرو ۱۱ اینچی؛ درست‌مانند سرفیس پرو به نسبت تصویر ۳:۲ آن بازمی‌گردد. برخلاف نمایشگرهای کشیده‌ی گلکسی تب که کاربری عمودی را دشوار می‌کنند یا آیپد پرو ۱۳ اینچی که بیش‌از حد مربعی است، پنل ۳:۲ میان حالت افقی و عمودی، تعادل مطلوبی برقرار می‌کند. ضعف نسبت تصویر ۳:۲ هنگام تماشای محتوای ویدئویی آشکار می‌شود؛ جایی‌که نوارهای سیاه و عریضی در بالا و پایین تصویر (کمتر از نمایشگر ۴:۳) ایجاد می‌شود و لذت تماشای فیلم را درمقایسه‌با نمایشگرهای عریض کاهش می‌دهد.

اپل با آنودیزه‌کردن بدنه‌ی آلومینیومی آیپد پرو، سعی می‌کند آن را در برابر خوردگی و جذب لکه مقاوم‌تر کند؛ اما به‌نظر می‌رسد که از بین دو رنگ نقره‌ای و خاکستری تیره‌، مدل نقره‌ای انتخاب معقول‌تری باشد؛ چراکه هم کمتر از مدل خاکستری، آثار انگشت را نمایان می‌کند، هم خوردگی و رنگ‌رفتگی بدنه، کمتر به‌چشم می‌آید. ضمنا فقدان گواهی IP برای مقاومت در برابر آب و گردوغبار هم حس می‌شود؛ به‌ویژه اگر گلکسی تب S11 اولترا و گواهی IP68-اش را به‌حساب آوریم!

نمایشگر آیپد پرو M5 که اپل آن را با نام تجاری اولترا رتینا XDR معرفی می‌کند، درست‌مانند نسل قبلی از فناوری پیشرفته‌ی Tandem OLED بهره می‌برد. ترکیب این فناوری با وضوح ۲۴۲۰ × ۱۶۶۸ پیکسلی، تراکم پیکسلی ۲۶۷ پیکسل‌براینچ، پشتیبانی از رنگ‌های وسیع، کنتراست بسیار بالا و سازگاری با استاندارد Dolby Vision، آیپد پرو را به ابزاری رؤیایی برای تماشای فیلم و سریال بدل می‌کند.

در پنل‌های OLED سنتی، محدودیت‌های ذاتی مواد آلی ساطع‌کننده‌ی نور باعث می‌شد تا افزایش روشنایی به کاهش عمر پنل یا خطر بروز Burn-in منجر شود. راهکار اپل برای غلبه‌بر محدودیت‌ها، قرار دادن دو لایه‌ی کامل از پنل‌های OLED روی یکدیگر است. این ساختار دوگانه اجازه می‌دهد تا هر پیکسل با جریان الکتریکی کمتری تغذیه شود و در عین حال، مجموع نور خروجی نیز افزایش یابد. بدین‌ترتیب دستیابی به روشنایی تمام‌صفحه‌ی ۱۰۰۰ نیت برای محتوای استاندارد ممکن می‌شود.

در تست‌های زومیت، آیپد پرو M5 حین نمایش محتوای استاندارد با تنظیمات خودکار به روشنایی ۱۱۴۱ نیت و در محتوای HDR به روشنایی کم‌نظیر ۱۷۹۵ نیت دست یافت که پیشرفت خیره‌کننده‌ای درمقایسه‌با نسل‌های قبلی به‌حساب می‌آید.

آیپد پرو ۲۰۲۵ در تاریکی نیز به حداقل روشنایی ۰٫۷۷ نیت می‌رسد که برای افرادی که علاقه‌ی زیادی به مطالعه در تاریکی دارند، خبر مسرت‌بخشی است؛ از سوی دیگر اپل امکان غیرفعال‌سازی قابلیت PWM برای تنظیم روشنایی را فراهم کرده که پرش تصویر در روشنایی‌های پایین را از بین می‌برد.

کنترل نور در سطح پیکسل که ویژگی ذاتی فناوری OLED است، پدیده‌ی هاله‌ی نور (Blooming) را که در نمایشگرهای MiniLED رایج بود، به‌طور کامل حذف می‌کند و کنتراست تصویر آیپد پرو را درمقایسه‌با نسل‌های پیش‌از آیپد پرو M4، به سطحی بالاتر می‌برد؛ این تغییر به‌ویژه در آیپد پرو ۱۱ اینچی که تا سال ۲۰۲۲ از پنل LCD عادی به‌جای MiniLED در مدل‌های ۱۲٫۹ اینچی استفاده می‌کرد، بسیار محسوس‌تر است.

اپل پوشش شیشه با بافت نانو را برای مدل‌های یک و ۲ ترابایتی آیپد پرو نیز ارائه می‌دهد که آپشنی ۱۰۰دلاری است. این فناوری که پیش‌تر در مانیتورهای گران‌قیمت Pro Display XDR استفاده می‌شد، با پوشش‌های مات مرسوم تفاوت دارد. در پوشش‌های مات معمولی، یک لایه‌ی اضافی روی شیشه قرار می‌گیرد که باعث کاهش کنتراست و ایجاد نویز در تصویر می‌شود؛ اما در فناوری Nano Texture، سطح شیشه با دقت نانومتری حکاکی می‌شود و بدین‌ترتیب بازتاب نور محیطی به حداقل می‌رسد، بدون اینکه بر کیفیت تصویر یا عمق رنگ مشکی تأثیر منفی داشته باشد.

پشتیبانی از فضاهای رنگی وسیع و دقت بالا در نمایش رنگ‌ها همواره از جمله‌ی نقاط قوت آیپد پرو به‌شمار می‌آمده که در مورد آیپد پرو M5 نیز صادق است؛ در تست‌های زومیت، پوشش ۱۰۰درصدی فضای رنگی sRGB، دقت خیره‌کننده‌ با خطای میانگین ۰٫۸ (اعداد زیر ۲ مطلوب هستند) و دمای بسیار خوبِ ۶۶۶۱ کلوین (حالت خنثی ۶۵۰۰ کلوین است) را ثبت کردیم. متأسفانه در آیپد، امکان تغییر پروفایل رنگی وجود ندارد و همه‌چیز به‌صورت خودکار صورت می‌گیرد؛ اما با اتکا به صحبت‌های اپل، می‌گوییم که آیپد پرو فضای رنگی DCI P3 را نیز به‌طور کامل پوشش می‌دهد.

مطابق انتظار، اپل روی تنظیمات نرخ نوسازی نیز کنترل خاصی به کاربر نمی‌دهد؛ اما فناوری پروموشن با نرخ نوسازی تطبیقی یک تا ۱۲۰ هرتز تضمین می‌کند که حرکت محتوا همواره روان باشد؛ درحالی‌که هنگام نمایش تصاویر ثابت، کاهش نرخ نوسازی به حفظ باتری کمک می‌کند.

اگرچه عکاسی با تبلت کاربرد اصلی این دستگاه نیست، اپل آیپد پرو M5 را به سیستم دوربین کارآمدی مجهز کرده است. دوربین اصلی ۱۲مگاپیکسلی واید با دیافراگم f/1.8 و لنز پنج‌تکه، توانایی ضبط ویدیوهای 4K ProRes را دارد. ترکیب این دوربین با اسکنر LiDAR، امکان فوکوس سریع در نور کم و خلق نقشه‌های سه‌بعدی دقیق از محیط را فراهم می‌کند؛ قابلیتی که برای اپلیکیشن‌های واقعیت افزوده و مدل‌سازی اطلاعات ساختمان کاربرد دارد.

دوربین جلو با رزولوشن ۱۲ مگاپیکسل و لنز اولتراواید، در لبه‌ی افقی دستگاه جای گرفته است و همراه با ویژگی Center Stage، تماس‌های ویدیویی را طبیعی‌تر می‌کند؛ زیرا زاویه‌ی دید دوربین با خط دید کاربر هم‌راستا می‌شود. میکروفون‌های چهارگانه با کیفیت استودیویی و سیستم صوتی قدرتمند با پشتیبانی از دالبی اتموس، آیپد پرو را به استودیوی سیار برای ضبط و پخش محتوا تبدیل کرده‌اند.

آیپد پرو ۱۱ اینچی از چهار اسپیکر پرقدرت استفاده می‌کند که در لبه‌های کوتاهش جای گرفته‌اند. بلندی صدای اسپیکرها در سطح گلکسی تب S11 اولترا نیست؛ اما انتظاراتتان را به‌طور کامل برآورده می‌کند؛ به‌ویژه که در زمینه‌ی پوشش فرکانسی دقیق، دست بالاتر را دارد. بیس‌های کوبنده، صدای شفاف در فرکانس‌های میانی، شدت کافی در صداهای زنگ‌دار و فقدان دیستورشن در حجم‌های بالا از جمله‌ی ویژگی‌های تجربه‌ی صدایی آیپد پرو M5 است.

آیپد پرو ۲۰۲۵ پیش‌از مک‌بوک ایر و مک‌مینی به تراشه‌ی M5 مجهز شده است؛ تراشه‌ای که بر پایه‌ی نسل دوم فرآیند ساخت ۳نانومتری TSMC تولید می‌شود و تمرکز ویژه‌ای بر افزایش کارایی هوش مصنوعی و پردازش گرافیکی دارد. معماری هسته‌های CPU هم در M5 تغییراتی را تجربه می‌کند تا تعادل بهینه‌ای میان قدرت و مصرف انرژی برقرار شود. 

مدل‌های ۲۵۶ و ۵۱۲ گیگابایتی آیپد پرو از تراشه‌ی M5 با پردازنده مرکزی ۹هسته‌‌ای شامل ۳ هسته‌ی پرقدرت و ۶ هسته‌ی کم‌مصرف قدرت می‌گیرند؛ درحالی‌که مدل‌های ۱ و ۲ ترابایتی از نسخه‌ی کامل این تراشه با ۱۰ هسته‌ی پردازشی شامل ۴ هسته‌ی پرقدرت و ۶ هسته‌ی کم‌مصرف بهره می‌برند. تفاوت در تعداد هسته‌ها، اگرچه در کاربری‌های روزمره محسوس نیست، در پردازش‌های سنگین مانند رندرهای سه‌بعدی، برتری محسوسی به مدل‌های بالاتر می‌دهد. 

واحد پردازش گرافیکی در تمام مدل‌ها ۱۰ هسته‌ای است و از قابلیت‌های مدرنی مانند رهگیری پرتو سخت‌افزاری و سایه‌زنی مش پشتیبانی می‌کند. مهندسان اپل امسال به هسته‌های GPU هم شتاب‌دهنده‌های یادگیری ماشین اضافه کرده‌اند تا برخی مدل‌های هوش مصنوعی به‌صورت On-device روی دستگاه اجرا شوند. اپل می‌گوید با تغییرات صورت‌گرفته در M5، آیپد پرو ۲۰۲۵ می‌تواند ۴برابر سریع‌تر از آیپد پرو M1 تصویر تولید کند. ویژگی‌های کلیدی دیگر M5 را در جدول بالا مشاهده می‌کنید.

مطابق انتظار، آیپد پرو M5 تمام رقبای اندرویدی‌اش را با اختلافی فاحش از میان برمی‌دارد؛ به‌عنوان مثال، تبلت اپل در وب‌گردی، برتری ۱۰۰درصدی به گلکسی تب S11 اولترا دارد و در پردازش‌های تک‌هسته‌ای، ۵۶ درصد سریع‌تر از رقیب کره‌ای عمل می‌کند. آیپد پرو ۲۰۲۵ نسبت به مدل ۲۰۲۲ نیز برتری فاحشی دارد؛ اما چنانچه آن را با مدل ۲۰۲۴، مقایسه کنیم، تفاوت‌ها به‌اندازه‌‌ای چشمگیر نخواهد بود که ارتقا به مدل ۲۰۲۵ را توجیه کند.

چالش اصلی در دستیابی به ضخامت ۵٫۱-۵٫۳ میلی‌متریِ آیپد پرو، مدیریت حرارتی است که تراشه‌ی قدرتمند M5 و باقی قطعات از جمله باتری تولید می‌کنند. مهندسان اپل با استفاده از لایه‌های گرافیت و مس در شاسی دستگاه، بدنه‌ی آلومینیومی آن را به هیت‌سینک بزرگی تبدیل کرده‌اند که حرارت را به‌صورت یکنواخت در سطح پخش می‌کند. این راهکار به دستگاه کمک می‌کند تا بدون نیاز به فن خنک‌کننده، عملکرد پایدار خود را در پردازش‌های سنگین حفظ کند.

آیپد پرو در تست پایداری عملکرد زومیت که به‌مدت ۲۰ دقیقه، GPU را تحت فشار شدیدی قرار می‌دهد، افت معقولِ ۳۲درصدی را در همان دقایقی ابتدایی تجربه کرد و در مراحل بعدی، عملکرد کاملا پایداری ارائه داد؛ بدون آنکه حرارت آزاردهنده‌ای تولید کند. در طول این تست، توان مصرفی آیپد ابتدا حدود ۱۴ وات بود و در ادامه، روی ۱۱ وات پایدار شد.

آیپد پرو M5 نخستین دستگاهی است که از تراشه‌ی اختصاصی وای‌فای و بلوتوث اپل با نام N1 استفاده می‌کند؛ تراشه‌ای که پشتیبانی کامل از استاندارد بلوتوث ۶ و Wi-Fi 7 را فراهم می‌آورد که دستیابی به سرعت‌های چند گیگابیتی و تأخیر نزدیک به صفر در شبکه‌های سازگار را ممکن می‌سازد. ویژگی برجسته‌ی N1 به بهبود عملکرد در باند فرکانسی ۵گیگاهرتز و مدیریت هوشمند تداخل سیگنال بازمی‌گردد که پایداری اتصال را در محیط‌های شلوغ تضمین می‌کند.

اپل با معرفی مودم C1X، وابستگی طولانی‌اش به کوالکام را پایان داد. براساس ادعای اپل، این مودم تا ۵۰ درصد سرعت دیتای بالاتری درمقایسه‌با نسل قبل ارائه می‌دهد و هنگام استفاده از شبکه‌ی 5G نیز تا ۳۰ درصد مصرف انرژی کمتری دارد. قابلیت‌های پیشرفته‌ی GPS و پشتیبانی از eSIM از جمله‌ی قابلیت‌های دیگر آیپد پرو M5 به‌شمار می‌آید؛ البته مودم C1X و پشتیبانی از eSIM تنها به مدل‌های سلولار محدود می‌شوند که حداقل هم‌اکنون در بازار ایران موجود نیستند.

آیپد پرو ۲۰۲۵ به‌لطف بهینه‌سازی‌های صورت‌گرفته در ساختار تراشه، شارژدهی بسیار خوبی هم دارد. تبلت ۱۱ اینچی اپل مانند نسل قبلی از باتری ۳۱٫۲۹ وات‌ساعتی (۸۱۶۰ میلی‌آمپرساعت) بهره می‌برد؛ درحالی‌که مدل ۱۳ اینچی از باتری ۳۸٫۹۹ وات‌ساعتی (۱۰۲۹۰ میلی‌آمپرساعت) استفاده می‌کند. در تست‌های زومیت، آیپد پرو ۱۱ اینچی توانست ۲۰ ساعت و ۱۴ دقیقه ویدیو پخش کند و حدود نیم ساعت شارژدهی بیشتر، تبلت غول‌پیکر سامسونگ را از پیش‌رو بردارد.

آیپد پرو در تست گیمینگ زومیت هم توانست نزدیک به ۶ ساعت دوام بیاورد که برای دستگاهی با نمایشگر ۱۱ اینچی و تراشه‌ی قدرتمند M5، نتیجه‌ی بسیار مطلوبی به‌حساب می‌آید؛ بنابراین احتمالا در کاربری‌های روزمره و عادی، آیپد پرو ۱۱ اینچی می‌تواند بیش‌از یک روز نیز همراهتان باشد.

اپل همچنان آیپد پرو را به‌همراه آداپتور عرضه می‌کند؛ تبلت گران‌قیمت کوپرتینونشین‌ها، کابل USB-C و آداپتور ۲۰واتی نیز دارد؛ اما برای شارژ سریع و دستیابی به ۵۰ درصد شارژ ظرف ۳۰ دقیقه، باید آداپتور ۶۰واتی تهیه کنید.

سیستم‌عامل iPadOS 26 با زبان طراحی لیکویید گلس، جلوه‌ای متفاوتی به رابط کاربری آیپد بخشیده است. طراحان اپل با الهام از ویژگی‌های فیزیکی شیشه و سیالات، عناصری شفاف و واکنش‌گرا خلق کرده‌اند؛ پنجره‌ها و دکمه‌ها اکنون حالتی محدب و شیشه‌ای دارند که با شکست نورِ پس‌زمینه و ایجاد هایلایت‌های پویا، حسی از زنده‌بودن را منتقل می‌کنند؛ هرچند که نقدهایی مبنی‌بر کاهش خوانایی آیکون‌ها در پس‌زمینه‌های شلوغ و پرجزئیات مطرح می‌شوند؛ اما در مجموع، رابط کاربری نه تنها مدرن به‌نظر می‌رسد؛ بلکه تعامل لمسی با آن نیز لذت بسیاری به‌همراه دارد.

مهم‌ترین تحول iPadOS 26 در چندوظیفگی به‌چشم می‌آید؛ کاربران می‌توانند تا ۱۲ اپلیکیشن را به‌صورت هم‌زمان به‌شکل پنجره اجرا کرده و پنجره‌ها را در قالب دوتایی، سه‌تایی یا چهارتایی، کنار هم اسنپ کنند. اضافه‌شدن سه دکمه‌ی مدیریت پنجره در گوشه‌ی اپ‌ها، سرعت جابه‌جایی بین تسک‌ها را به‌شکل معناداری افزایش می‌دهد. برای مدیریت پنجره‌های باز، قابلیت App Exposé نیز به پلتفرم آیپد راه یافته است. با یک ژست حرکتی ساده، تمام پنجره‌های فعالِ مربوط به یک اپلیکیشن خاص کنار هم چیده می‌شوند تا بتوانید در کسری از ثانیه، پنجره‌ی مدنظرتان را پیدا کنید.

سیستم جدید گروه‌بندی اپلیکیشن‌ها اجازه می‌دهد تا ورک‌اسپیس‌های مختلفی برای پروژه‌های متفاوت ایجاد کنید و با یک سوایپ ساده میان آن‌ها جابه‌جا شوید. پشتیبانی کامل از نمایشگر خارجی تا رزولوشن 6K، آیپد پرو را قادر می‌سازد تا در اتصال به مانیتورهای بزرگ، رفتار پنجره‌بندی مشابه دسکتاپ داشته باشد.

با وجود آزادی عمل کاربر در تعداد پنجره‌ها، مکانیزم چیدمان و مدیریت آن‌ها هنوز بی‌نقص نیست. سیستم اسنپ‌کردن پنجره‌ها که وظیفه‌ی مرتب‌کردن پنجره‌ها در گوشه‌های تصویر را دارد، گاهی اوقات عملکرد دلخواه را ندارد و برخی از اپ‌ها سایز دلخواه کاربر را به‌خود نمی‌گیرند. در مقام مقایسه، رابط کاربری One UI در تبلت‌های سامسونگ، مدیریت پنجره‌ی بسیار بالغ‌تر و دقیق‌تری ارائه می‌دهد.

در بخش تعامل با فایل‌ها و استانداردهای دسکتاپ، شکاف میان آیپد و مک به‌طرز چشمگیری باریک شده؛ اپلیکیشن Preview که سال‌ها عصای دست کاربران مک بود، بالاخره به آیپد آمده است تا امکان مشاهده‌ی سریع فایل‌های تصویری و متنی فراهم شود. داک هم اکنون رفتار هوشمندتری دارد؛ زمانی که فایلی را از اینترنت دانلود می‌کنید، آیکون پوشه‌ی دانلودها در داک با یک انیمیشن فنری و زنده، وضعیت دانلود را نمایش می‌دهد. این تغییر کوچک بصری، نیازِ مکرر به باز کردن اپلیکیشن Files برای بررسی وضعیت دانلودها را از بین می‌برد.

یکی دیگر از تغییرات ستودنی به iPadOS 26، اضافه‌شدن Menu Bar مشابه مک به آن است؛ بدین‌ترتیب بخشی از ابزارهای هر اپلیکیشن به نوار منو انتقال پیدا می‌کند؛ نوار منوی جدید به‌خوبی با محیط لمسی سازگار شده و دسترسی سریع به تنظیمات هر اپلیکیشن را بدون شلوغ‌کردن محیط کار فراهم می‌کند.

اپلیکیشن Files نیز که پاشنه‌ی آشیل همیشگی آیپد محسوب می‌شد، اکنون به بلوغ رسیده؛ قابلیت حیاتی Open With سرانجام به منوهای کانتکست اضافه شده است و به کاربر اجازه می‌دهد اپلیکیشن پیش‌فرض برای باز کردن هر فرمت فایل را خودش انتخاب کند. امکان رنگی‌کردن پوشه‌ها برای سازماندهی بصری فایل‌ها هم در دسترس قرار دارد. شاید این قابلیت ساده به‌نظر برسد؛ اما برای تدوینگران، عکاسان و کسانی که با آرشیوهای عظیم اطلاعات سر و کار دارند، توانایی تفکیک چشمی پوشه‌های پروژه براساس رنگ، سرعت گردش کار را به شکل محسوسی افزایش می‌دهد.

ترکیب قابلیت‌های نرم‌افزاری iPadOS 26 با تراشه‌ی M5، آیپد پرو را برای طیف وسیعی از حرفه‌ای‌ها به ابزاری بی‌رقیب بدل می‌سازد. نرم‌افزارهای سنگینی همچون داوینچی ریزالو، لاجیک پرو و فتوشاپ با پایداری کامل اجرا می‌شوند و حتی رندرهای سنگین ویدیویی در پس‌زمینه انجام می‌شوند. در نهایت، جایگزینی آیپد با لپ‌تاپ، همچنان به نوع تخصص کاربر بستگی دارد. برای گرافیست‌ها، تدوینگرها و تولیدکنندگان محتوا، iPadOS 26 همان تکه‌ی پازل گمشده‌ای بود که آیپد را کامل کرد؛ اما برای برنامه‌نویسان و مهندسانی که به محیط‌های توسعه‌ی خاص، ترمینال و دسترسی‌های سیستمی سطح پایین نیاز دارند، آیپد همچنان یک باغ محصور زیباست که اجازه‌ی ورود کامل به دنیای زیرین کامپیوتر را نمی‌دهد.

سال‌هاست که ما خبرنگارها می‌گوییم سخت‌افزار آیپد فرسخ‌ها از نرم‌افزارش جلوتر است؛ اما بالاخره با iPadOS 26 ورق برگشت. اپل بالاخره لجبازی را کنار گذاشت و اجازه داد آیپد تا حد زیادی شبیه کامپیوترهای واقعی رفتار کند. اضافه‌شدن سیستم مدیریت پنجره‌های شناور، نوار منو و باز شدن دست‌وبالِ کاربر در مدیریت فایل‌ها، یعنی دیگر لازم نیست برای هر کار کوچکی به مک‌بوک پناه ببرید. حالا دیگر بحث «آیپد در برابر لپ‌تاپ» یک شعار تبلیغاتی نیست؛ بلکه یک انتخاب جدی برای کاربری‌های روزمره است؛ البته به‌شرطی که مجیک کیبورد را نیز برای آن تهیه کنید!

برچسب قیمتی حدودا ۳۰ میلیون تومانی مجیک کیبورد، حساب‌وکتاب خرید آیپد پرو را کمی پیچیده و شاید غیرمنطقی می‌کند. اگر بخواهید مدل ۱۳ اینچی را همراه با قلم و کیبورد تهیه کنید، فاکتور نهایی‌تان حدود ۱۸۰ دلار از مک‌بوک پرو M5 هم بالاتر می‌زند؛ درحالی‌که مک‌بوک هم رم بیشتری، هم ۲برابر فضای ذخیره‌سازی به شما می‌دهد. مدل ۱۱ اینچی هم وضعیت مشابهی دارد؛ برای داشتن نسخه‌ی ۲۵۶ گیگابایت به همراه کیبورد، باید نزدیک ۱۷۰ میلیون تومان هزینه کنید. با همین پول می‌توانید مک‌بوک ایر M4 با ۲۴ گیگابایت رم و ۵۱۲ گیگابایت SSD بخرید که از هر نظر برای کارهای جدی، دستگاهِ کامل‌تری است.

اپل درمقایسه‌با سامسونگ، سیاست نه‌چندان خوشایندی هم دارد؛ کره‌ای‌ها قلم را رایگان در جعبه می‌گذارند؛ اما برای اپل پنسل باید حدود ۱۵ میلیون تومان دیگر هزینه کنید؛ البته آیپد یک برگ برنده دارد؛ کار کردن با آن بدون کیبورد هم کاملا طبیعی و لذت‌بخش است؛ درحالی‌که تبلت‌های سامسونگ برای اینکه واقعاً مفید باشند، بیش‌از حد به کیبورد و حالت DeX وابسته‌اند.

در نهایت، خرید آیپد پرو M5 برای ۹۹ درصد آدم‌ها، منطقی‌ نیست. اکثر کاربران می‌توانند تمام قابلیت‌های چندوظیفگی iPadOS 26 را با پرداخت هزینه‌ی کمتر، روی آیپد ایر هم تجربه کنند. آیپد پرو M5 مخصوص کسانی است که یا پول برایشان مسئله نیست و بهترینِ بازار را می‌خواهند یا هنرمندانی که شغلشان به نمایشگر و قلم وابسته است؛ دستگاهی که داشتنش حس فوق‌العاده‌ای دارد؛ اما وقتی پای منطق و مقایسه با مک‌بوک وسط می‌آید، در اغلب سناریوها، قافیه را می‌بازد.