سال شگفت‌انگیز نجوم: امسال بیش از ۱۰۰ قمر تازه در منظومه شمسی کشف شد

ستاره‌شناسان در سال ۲۰۲۵ موفق شدند بیش از ۱۰۰ قمر تازه در منظومه شمسی کشف کنند که شامل قمری جدید برای اورانوس و صدها قمر جدید در اطراف زحل می‌شود. این کشفیات نه تنها تعداد قمرهای شناخته‌شده را افزایش می‌دهد، بلکه می‌تواند به دانشمندان در درک این موضوع کمک کند که سیارات چگونه شکل می‌گیرند.

به‌گزارش نیوساینتیست، در ماه مارس، ادوارد اشتون از آکادمی سینیکا در تایوان و همکارانش ۱۲۸ قمر تازه در مدار زحل پیدا کردند و تعداد کل قمرهای این سیاره را به ۲۷۴ رساندند. آن‌ها با استفاده از ساعت‌ها تصاویر گرفته‌شده توسط تلسکوپ کانادا-فرانسه-هاوایی، تصاویر را روی هم قرار دادند تا اجرامی که نور بسیار کمی دارند و به‌صورت عادی دیده نمی‌شوند، شناسایی شوند. این روش به ستاره‌شناسان امکان می‌دهد تا حتی قمرهای کوچک و کم‌نور را هم پیدا کنند.

در ماه اوت، قمر کوچک و کم‌نور جدیدی در مدار اورانوس کشف شد و تعداد کل قمرهای این سیاره را به ۲۹ رساند. این قمر که در حال حاضر با نام موقت S/2025 U1 شناخته می‌شود، با استفاده از ۱۰ تصویر فروسرخ با نوردهی طولانی که توسط تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا گرفته شده‌اند، شناسایی شد. معمولاً نام‌گذاری قمرهای اورانوس از شخصیت‌های نمایشنامه‌های شکسپیر گرفته می‌شود و احتمالاً این قمر هم در آینده به همین سبک نام‌گذاری خواهد شد.

نیگل میسون از دانشگاه کنت انگلستان می‌گوید احتمال دارد هنوز قمرهای زیادی به‌ویژه در اطراف اورانوس و نپتون باقی مانده باشند که باید کشف شوند. هرچند بزرگ‌ترین آن‌ها احتمالاً قبلاً شناسایی شده‌اند. او توضیح می‌دهد که یافتن قمرهای جدید نه تنها هیجان‌انگیز است، بلکه به ستاره‌شناسان کمک می‌کند تا بهتر بفهمند این اجرام چگونه شکل گرفته‌اند و اطلاعات به‌دست‌آمده می‌تواند مدل‌های علمی شکل‌گیری سیارات را به‌روز کند.

میسون در توضیح اهمیت این کشفیات می‌گوید: «سؤال اساسی این است که چرا برخی سیارات این‌همه قمر با اندازه‌ها، شکل‌ها و ویژگی‌های متفاوت دارند. چه روند یا رویدادی باعث شده یک سیاره بتواند ده‌ها قمر را در مدار خود نگه دارد؟ کشف این قمرهای جدید دقیقاً به همین دلیل هیجان‌انگیز است، زیرا ما را به پاسخ این پرسش‌ها نزدیک‌تر می‌کند. این کار صرفاً اضافه کردن چند نام به یک فهرست نیست؛ هر قمر تازه می‌تواند بخشی از داستان شکل‌گیری سیارات را روشن کند و نشان می‌دهد فرآیند تولد و تکامل سیارات بسیار پیچیده‌تر و ناشناخته‌تر از چیزی است که تاکنون تصور می‌کردیم.»