دانشمندان ایرانی امکان‌پذیری ساخت‌وساز در مریخ را با استفاده از منابع محلی بررسی کرده‌اند

فاصله‌ی بسیار زیاد تا مریخ و هزینه‌بر بودن پرتاب مصالح و مواد اولیه از زمین، مانع از آن می‌شود که ساکنان مریخ بتوانند در آینده سکونتگاهی خودکفا و مستقل تشکیل دهند؛ درنتیجه اگر بشر یک‌ روز به توانایی ساخت اولین ساختمان‌های دائمی در مریخ دست یابد، احتمالاً به آجرهایی ساخته‌شده از سنگ‌پوشه‌ی مریخی نیاز خواهد داشت.

کاوشگرانی که مسئول ایجاد یک پایگاه دائمی در مریخ هستند، باید مصالح را به‌طور استراتژیک بسته‌بندی کنند؛ زیرا در موشکی که آن‌ها را به همسایه‌ی زمین می‌برد، فضا بسیار محدود خواهد بود و هزینه و نیازهای سوختی مأموریت با افزایش بار، بالا می‌رود. به همین دلیل، اولین گروه‌ها باید به منابع اطراف خود تکیه کنند که عمدتاً شامل مقدار زیادی سنگ و خاک است.

اکنون تیمی تحقیقاتی از «دانشگاه خوارزمی ایران» به‌منظور حل مشکل ساخت سازه‌های پایدار در مریخ، چندین ماده‌ی ساختمانی را با استفاده از ترکیب‌های مختلف رسوبات یافت‌شده در مریخ و همچنین اجزای دیگری که به راحتی قابل دسترسی هستند، مخلوط و آزمایش کردند.

بسته به منطقه‌ای از سیاره، خاک مریخ ترکیب شیمیایی مناسبی برای انواع مختلف بتن دارد. پس از جمع‌آوری داده‌های زمین‌شناسی که توسط فرودگرها و مدارگردهای گذشته مریخ جمع‌آوری شده بود، تیم ۱۱ گزینه بتن را برای فضانوردان آینده شناسایی کرد. این گزینه‌ها شامل مخلوط‌های ژئوپلیمر و منیزیم سیلیکات بودند. آنها نمونه‌های مصالح ساختمانی شبیه‌سازی‌شده را با استفاده از پرینتر سه‌بعدی ایجاد کردند، آن‌ها را تحت آزمایش فشار قرار دادند و نتایج را ثبت کردند.

محققان تأکید کردند که مهندسان مأموریت و فضانوردان باید چیزی بیش از بتن مبتنی‌بر گوگرد یا آستروکریت را هنگام برنامه‌ریزی برای یک پایگاه در مریخ در نظر بگیرند. چالش‌های متعدد دیگری مانند قرارگیری سیاره در معرض تابش فرابنفش، آب‌و‌هوای مرگبار، گرانش کم و کمبود آب ممکن است مانع از زندگی دائمی انسان‌ها در آنجا شود.

نویسندگان توضیح می‌دهند که موفقیت به «توسعه‌ی راه‌حل‌های کم‌هزینه و عملی بستگی دارد»؛ از جمله ساخت‌وساز در محل که با استفاده از منابع موجود، به عنوان رویکردی بسیار امیدوارکننده ظاهر می‌شود.

یافته‌های محققان در نشریه‌ی «اکتا آستروناتیکا» منتشر شده است.