برندگان مسابقه‌ی عکاسی ورلدپرس؛ وقایع‌نگاری سال ۲۰۲۰ به روایت تصویر

بنیاد عکس جهانی ورلدپرس، نامزدهای نهایی و برندگان مسابقه‌ی سال ۲۰۲۱ را با حضور ۴۵ عکاس از ۲۸ کشور اعلام کرد. تمام آثار برگزیده به طرز باورنکردنی چشم‌گیر هستند؛ اما در این میان تعدادی از عکس‌ها را می‌توان بیشتر مستحق عنوان بهترین عکس سال مطبوعات جهانی دانست. مسابقه‌ی عکس جهانی ورلدپرس در تلاش است بهترین روزنامه‌نگاری تصویری سال گذشته را به رسمیت بشناسد و به تصاویر و داستان‌ها در هشت دسته پاداش بدهد.

ورلدپرس فوتو (World Press Photo) با عنوان یک بنیاد مستقل و غیرانتفاعی در  آمستردام کشور هلند مستقر است. این بنیاد که در سال ۱۹۵۵ تأسیس شد را به دلیل برگزاری معتبرترین و بزرگ‌ترین مسابقه‌ی سالانه‌ی عکس خبری در جهان می‌شناسند. در سال ۱۹۵۵، ورلدپرس فوتو توسط ۵ عکاس هلندی با هدف نمایش عکس‌های مستند و خبری منتخب برای عکاسان سراسر جهان راه‌اندازی شد. این بنیاد در حال حاضر به یکی از مسابقات و بنیاد‌های مهم در زمینه عکس مستند و خبری تبدیل شده است.

امسال ۴۳۱۵ عکاس از ۱۳۰ کشور جهان و با ۷۴۴۷۰ تصویر در این مسابقه شرکت کردند. این مسابقه در هشت دسته‌بندی مسائل روز، محیط زیست، اخبار عمومی، پروژه‌های بلندمدت، طبیعت، پرتره‌ها و اخبار ورزشی برگزار شد. برندگان این مسابقه در تاریخ ۱۵ آوریل اعلام شدند. جایزه‌ی عکس سال جهانی ورلدپرس دارای یک جایزه نقدی پنج ‌هزاریورویی است و نامزدهای هر دسته در مجموعه‌ی آنلاین World Press Photo منتشر و در سیستم‌ عامل World Press Photo تبلیغ می‌شوند. آن‌ها همچنین در تور نمایشگاه سالانه‌ی عکس ورلدپرس گنجانده و در سالنامه‌ی عکس ورلدپرس معرفی می‌شوند. علاوه بر این، نامزدها به جشنواره جهانی عکس ورلدپرس  ۲۰۲۱ نیز دعوت می‌شوند.

در انتها رتبه‌ی نخست این بخش از رقابت «ورلدپرس» در سال ۲۰۲۱ به «کریس دونون» عکاس کانادایی برای عکسی با عنوان «آن‌هایی که می‌مانند قهرمان می‌شوند» رسید. همچنین عکس «نخستین آغوش» که برنده نخست تک‌عکس اخبار عمومی شده بود، عنوان برترین عکس سال رقابت «ورلد پرس فوتو» را از آن خود کرد. به دلیل شیوع ویروس کرونا، داوری مسابقه عکس جهانی ورلدپرس کاملاً به‌صورت آنلاین برگزار شد و شامل هفت هیئت منصفه‌ی تخصصی و یک هیئت منصفه‌ی عمومی در چندین دوره در طی یک دوره‌ی شش‌هفته‌ای بود.

(برای دیدن تصاویر در ابعاد اصلی، روی آن کلیک کنید)

• عکاس: مدس نیسن
• کشور عکاس: دانمارک
• روزنامه: Politiken/Panos Pictures

این اولین آغوشی بود که رزا بعد از پنج ماه تجربه کرد. در ماه مارس، خانه‌های سالمندان در سراسر کشور درهای خود را به روی تمام بازدیدکنندگان بسته بودند تا شیوع بیماری کووید ۱۹ جان سالمندان را تهدید نکند. در برزیل نیز از بازدید میلیون‌ها برزیلی از اقوام مسن خود جلوگیری شد. به مراقبان دستور داده شد که تماس فیزیکی با افراد آسیب‌پذیر را به حداقل برسانند.

یک اختراع ساده به نام «پرده‌ی آغوش»، به مردم اجازه داد تا یک بار دیگر یکدیگر را در آغوش بگیرند. ویروس کرونا ویروس جدید اولین‌بار در اواخر سال ۲۰۱۹ در ووهان چین ظاهر شد و در ژانویه‌ی ۲۰۲۰ شروع به گسترش در سراسر جهان کرد. در یازده مارس، سازمان بهداشت جهانی شیوع کووید ۱۹ را یک بیماری همه‌گیر اعلام کرد. این بیماری که عمدتاً از طریق تماس نزدیک و قطرات تنفسی منتقل می‌شود، می‌تواند کشنده باشد و افراد بالای هفتاد سال و سالمندان، از گروه‌هایی هستند که خطر ابتلا به کرونا در آن‌ها بسیار بالا است.

رئیس جمهور برزیل، «جائر بولسونارو» با رد ادعاهای مربوط به ‌شدت بیماری همه‌گیر کرونا و خطر ناشی از ویروس، اقدامات قرنطینه‌ای را که در سطح ایالتی اتخاذ شده بود، خنثی و برزیلی‌ها را به ادامه‌ی کار برای حفظ وضعیت اقتصادی تشویق کرد. به همین دلیل برزیل سال ۲۰۲۰ را با یکی از بدترین سوابق در سطح جهانی در زمینه‌ی مقابله با ویروس کرونا پشت سر گذاشت و طبق آمار رسمی، ۷٫۷ میلیون مورد مبتلا به کرونا و ۱۹۵ هزار مرگ را تجربه کرد.

• عکاس: جرمی لمپین
• کشور عکاس: فرانسه
• روزنامه: نامشخص

ماریون ۲۴ ساله که به سرطان متاستاتیک مبتلا است، در ۳۰ نوامبر سال ۲۰۲۰ در حضور «پیو» یک اسب درمانی در واحد مراقبت تسکینی سلن در بیمارستان Hospitalier de Calais در فرانسه، پسر هفت‌ساله‌اش ایتان را در آغوش می‌گیرد. صاحب این واحد مراقبتی، هاسن بوچاکور می‌گوید: «با پیو ما سعی می‌کنیم زندگی را وقتی که برای عده‌ای به پایان رسیده است، دوباره خلق کرده و فرصتی برای دوباره جنگیدن ایجاد کنیم؛ تا به این طریق به خانواده‌ها و مراقبان بیماران انرژی بدهیم.»

درمان به کمک حیوانات در بسیاری از محیط‌های بالینی به‌ویژه درمان روان‌شناختی و مراقبت‌های تسکینی مورد استفاده قرار می‌گیرد. به نظر می‌رسد حیوانات می‌توانند اضطراب و استرس را کاهش دهند و همچنین در تأثیرات جسمی مانند کاهش فشار خون، بهبود ضربان قلب یا کمک به مدیریت درد نقش دارند. درمان به کمک حیوانات از مهم‌ترین روش‌های درمانی محسوب می‌شود که سال‌های زیادی است در بسیاری از کشورها رایج است و هرروز بر کاربرد آن و بار علمی آن در درمان اضافه می‌شود. درمان به‌ وسیله‌ی حیوانات (Animal-assisted Therapy) و در شکل جزئی‎تر آن درمان به‌وسیله‌ی حیوانات خانگی و همدم انسان یا pet therapy است.

تحقیقات گسترده‌ای که توسط بسیاری از محققان در نقاط مختلف جهان انجام شده است، نشانگر این است که می‎توان پاره‎ای از مشکلات عاطفی و اختلالات روحی افراد را به‌ وسیله‌ی حیوانات درمان کرد. در علم روانشناسی و روان‌پزشکی عبارت pet therapy (درمان به وسیله‌ی حیوانات همدم) نیز سال‌های زیادی است که مورد استفاده قرار می‌گیرد و علاقه‌مندان خود را دارد.

• عکاس: جان مینچیلو
• کشور عکاس: آمریکا
• روزنامه: آسوشیتدپرس

جورج فلوید، یک مرد آفریقایی‌-آمریکایی بود که در حین دستگیری توسط پلیس سفیدپوستی به نام درک شووین در مینیاپولیس کشته شد. این پلیس سفیدپوست زانویش را به مدت ۹ دقیقه و ۲۹ ثانیه روی گردن جورج فلوید فشار داد. پس از این اتفاق، جنبش‌های مهم و زیادی مانند «جان سیاه‌پوستان اهمیت دارد» (black lives matter) در اعتراض به رفتار خشن پلیس آمریکا به‌خصوص در برخورد با سیاه‌پوستان به وجود آمد. این اعتراضات به‌سرعت در سراسر ایالات متحده و جهان گسترش پیدا کرد. در این تصویر، معترضان مشت خود را در خارج از یک رستوران فست فود در حال سوختن در نزدیکی ایستگاه محل افسران دستگیرکننده‌ی جورج فلوید در مینیاپولیس مینه‌سوتا بالا می‌برند.

• عکاس: لالو د آلمیدا
• کشور عکاس: برزیل
• روزنامه: Folha de São Paulo

پانتانال نام یک منطقه‌ی طبیعی است که بزرگ‌ترین پهنه‌ی تالاب گرمسیری دنیا به شمار می‌رود. تالاب پانتانال پهنه‌ای به مساحت تقریبی ۱۴۰ تا ۱۹۵ هزار کیلومتر مربع را می‌پوشاند. در این تالاب اکوسیستم‌های گوناگونی با ویژگی‌های آب‌شناسی، زمین‌شناسی و بوم‌شناسی مشخص وجود دارد. در این تصویر، آتش‌نشانان با انتشار آتش‌سوزی در پانتانال، مزرعه‌ی سائوفرانسیسکو دو پریگارا که یکی از بزرگ‌ترین جمعیت ماکاهای سنبل (Anodorhynchus hyacinthinus) در برزیل است، مبارزه می‌کنند. حدود ۹۲ درصد از منطقه‌ی مزرعه که بیشتر به حفاظت اختصاص داشت، در اثر آتش‌سوزی تخریب شد. آتش‌سوزی‌ تاکنون تقریباً ۴٫۵ میلیون هکتار از سطح پانتانال را از بین برده  و در کل، سی درصد از زیست‌توده و تقریباً ۲۲ برابر مساحت آن بین ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۸ از بین رفته است.

• عکاس: پابلو توسکو
• کشور عکاس: آرژانتین
• روزنامه: نامشخص

فاطمه و پسرش یک تور ماهیگیری را در یک قایق در خور امیرای یمن آماده می‌کنند. فاطمه ۹ فرزند دارد. وی برای تأمین هزینه‌های آن‌ها از طریق ماهیگیری امرار معاش می‌کند. روستای وی به دلیل درگیری مسلحانه در یمن ویران شد؛ اما فاطمه با خرید قایقی با پولی که از طریق فروش ماهی به دست آورده بود، دوباره زندگی را از سر گرفت. درگیری شورشیان حوثی و ائتلاف عربی به رهبری عربستان سعودی از سال ۲۰۱۴ آغاز و به چیزی منجر شد که یونیسف آن را بزرگ‌ترین بحران انسانی جهان نامیده است.

• عکاس: جاسپر دوئست 
• کشور عکاس: هلند
• روزنامه: نامشخص

در این تصویر مرل، دختر عکاس، به دلیل اینکه کبوتری به سمت او آمده بود، قبل از ورود به خانه روی بالکن نشست و با ترس صورت خود را پوشاند. او همان‌طور که تلاش می‌کرد به کبوتر نگاه نکند، ناگهان آن را دید که روی نرده‌ی بالکن نشسته است. جاسپر دوئست می‌گوید: «لبخندم را در این لحظه پشت دوربین پنهان و تلاش کردم او را با گفتن اینکه این کبوتر به تو صدمه‌ای نخواهد زد، آرام کنم. دخترم به من گفت فکر می‌کرد کبوتر قصد حمله به او دارد؛ اما من می‌دانم کبوترها دائم به محل زندگی ما برمی‌گردند و امیدوارم دخترم کم‌کم نه به‌اندازه‌ی من اما به‌خوبی با آن‌ها ارتباط برقرار کند.»

• عکاس: رالف پیس
• کشور عکاس: آمریکا
• روزنامه: نامشخص

یک شیر دریایی کالیفرنیایی کنجکاو در محل غواصی Breakwater در مونتری کالیفرنیا به سمت ماسک صورت شنا می‌کند. شیرهای دریایی کالیفرنیا (Zalophus californianus) حیوانات بازیگوش و بومی غرب آمریکای شمالی هستند. با شروع قرنطینه‌ در سراسر کالیفرنیا، نقاط زیبایی در فضای باز و طبیعی با حیوانات وحشی فراوان مورد توجه مردم برای سفرهای محلی قرار گرفت.

• عکاس: ایولین هاکستین
• کشور عکاس: ایالات متحده آمریکا
• روزنامه: واشینگتن پست

بنای یادبود آزادی بردگان نشان می‌دهد که لینکلن اعلامیه‌ی آزادی را در یک دست گرفته و دست دیگرش را بالای سر یک مرد سیاه‌پوست در ماسوره قرار داده که در مقابل پاهای او زانو زده است. منتقدان استدلال می‌کنند که این مجسمه پدرانه است ولی در تصویر سیاه‌پوستان آمریکایی تحقیرآمیز است و نقشی را که سیاه‌پوستان در آزادی خود بازی کردند، نشان نمی‌دهد.

کسانی که مخالف برداشتن این بنا هستند اعتقاد دارند این تصویری مثبت از آزاد شدن مردم از بندهای برده‌داری است و برداشتن چنین بناهایی می‌تواند به منزله‌ی پاک شدن تاریخ باشد. تلاش برای برداشتن مجسمه در حالی صورت گرفت که موجی از تماس‌ها برای سرنگونی بناهای یادبود ژنرال‌های کنفدراسیون در سراسر کشور صورت گرفت.

اقدامی که عمدتاً مورد استقبال فعالان جنبش «جان سیاه‌پوستان مهم است» قرار گرفت؛ زیرا آن‌ها کنفدراسیون و دیگر بناهای تاریخی را یادآور یک تاریخ ظالمانه می‌دانند. آن‌ها خواستار حسابداری صادقانه‌تری از تاریخ آمریکا هستند. مقامات قبل از تظاهرات موانعی را در اطراف بنای یادبود آزادی برپا کرده بودند. ساکنان یادداشت‌های خود را روی حصار قرار دادند و نظرات خود را بیان کردند.

به‌دنبال این اتفاقات، تندیس یادبود آزادی بردگان را (Emancipation Memorial) را از قدیمی‌ترین پارک عمومی آمریکا برداشتند. این مجسمه که با نام‌هایی چون گروه آزادی بردگان یا یادبود مرد آزادشده (Freedman’s Memorial) نیز شناخته می‌شود، از سال ۱۸۷۹ در پارک بوستون کامن نصب شده بود.

برخی از مردم این مجسمه را نماد مرد سیاه‌پوستی می‌دانستند که از شر زنجیرهای بسته به دستش خلاص شده و در حال بلند شدن است؛ اما در طرف دیگر ماجرا نیز مردم به‌خصوص سیاه‌پوست معتقد بودند که این مجسمه به گونه‌ای ساخته شده است که گویی این مرد در برابر آبراهام لینکلن، منجی سفیدپوست خود، زانو زده است.

• عکاس: امی ویتاله
• کشور عکاس : آمریکا
• روزنامه: خبرگزاری CNN

زرافه‌ای از یک جزیره‌ی سیل‌زده در غرب کنیا به یک مکان محافظت‌شده منتقل می‌شود. زرافه‌های Rothschild زیرگونه‌ی زرافه شمالی هستند و در گروه‌های در معرض خطر طبقه‌بندی می‌شوند. جزیره‌ی لونگچارو، زمانی شبه جزیره بود. افزایش سطح آب در دریاچه‌ی بارینگو طی ده سال گذشته باعث از بین رفتن شبه جزیره و تشکیل یک جزیره شده است. همچنین به‌ویژه بارندگی شدید در سال ۲۰۱۹ باعث جاری شدن سیل بیشتر شد و ۹ زرافه را گرفتار کرد.

البته این ۹ زرافه‌ی روتشیلد که در معرض خطر غرق شدن بودند، در نهایت توسط یک انجمن محیط زیستی در قالب اجرای پروژه‌ای چندماهه نجات‌ یافتند و به ساحل امن‌تری منتقل شدند. این زرافه‌ها نیز در جزیره‌ی لونیگارو در دریاچه‌ی بارینگو زندگی می‌کردند و بالا رفتن سطح آب در اطراف دریاچه و زمینی که رد حال رفتن به زیر آب بود، بقای این حیوانات را تهدید می‌کرد.

• عکاس: والری ملنیکوف
• کشور عکاس: روسیه
• روزنامه: اسپوتنیک

درگیری آذربایجان و ارمنستان بر سر منطقه مورد مناقشه‌ی قره‌باغ در سپتامبر ۲۰۲۰ و پس از ۳۰ سال وقفه از سر گرفته شد. هنگامی که اتحاد جماهیر شوروی در اواخر دهه‌ی ۱۰۸۰ در حال فروپاشی بود، ارمنی‌های قومی از خلأ قدرت استفاده کردند و رأی دادند که قره‌باغ که بخشی از آذربایجان بود به ارمنستان بپیوندد. جنگ پس از انحلال اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۹۱ شدت گرفت و تا آتش‌بس در سال ۱۹۹۴ ادامه پیدا کرد.

در جنگی که بر سر تصاحب این تکه از خاک اتفاق افتاد، بیش از بیست هزار نفر جان خود را از دست دادند و یک میلیون نفر مجبور به ترک خانه‌های خود شدند. ارمنی‌های پیروز یک کشور مستقل اعلام کردند و حدود هشت‌صد هزار آذربایجانی را به تبعید سوق دادند. در طی ۳۰ سال گذشته برای حل وضعیت قره‌باغ کوهستانی کار کمی انجام شده و درگیری‌های نظامی دوره‌ای بین دو طرف صورت گرفته است.

درگیری مرزی در جولای ۲۰۲۰ باعث اعتراضات گسترده‌ای در پایتخت آذربایجان، باکو شد، هزاران نفر از تظاهرکنندگان خواستار جنگ این کشور با ارمنستان شدند. درگیری‌های مجدد که هر یک از طرفین عامل اصلی آن را مقصر می‌داند، از ۲۷ سپتامبر در جنگ معروف قره‌باغ آغاز شد. درگیری‌ها تا ۹ نوامبر ادامه داشت و بدترین درگیری‌ها از سال ۱۹۹۰ تاکنون در منطقه مشاهده شد.

در شهرکی با واسطه‌گری روسیه، آذربایجان تصاحب سرزمین‌‌های ازدست‌رفته در دهه‌ی ۱۹۹۰ را به دست آورد؛ اما پایتخت منطقه، استپاناکرت، تحت کنترل ارمنستان قرار گرفت. اگرچه جنگ پایان یافته است، آشتی برای ارمنیانی که احساس می‌کنند سرزمین خود را از دست داده‌اند و همچنین برای آذربایجانی‌هایی که به مناطق ویران‌شده توسط جنگ بازگشتند، دشوار خواهد بود.

• عکاس: لوئیس تاتو
• کشور عکاس: اسپانیا
• روزنامه: واشینگتن پست

در اوایل سال ۲۰۲۰، کنیا بدترین هجوم ملخ‌های کویری را طی هفتاد سال گذشته تجربه کرد. تعداد زیادی ملخ از شبه جزیره‌ی عربستان در تابستان ۲۰۱۹ به اتیوپی و سومالی مهاجرت کرده بودند. ادامه‌ی تولید‌مثل موفقیت‌آمیز همراه‌با باران‌های شدید پاییزی و یک طوفان نادر در اواخر فصل در دسامبر ۲۰۱۹، یک اسپاسم باروری دیگر را تحریک کرد.

ملخ‌ها در جست‌و‌جوی غذا وارد کنیا و سایر کشورهای شرق آفریقا شدند و به مناطق جدید حمله کردند. ملخ‌های صحرا، بالقوه مخرب‌ترین آفات ملخ هستند؛ زیرا دسته‌های این ملخ‌ها می‌توانند در مسافت‌های طولانی با سرعت پرواز کنند و تا ۱۵۰ کیلومتر در روز حرکت کنند. یک دسته‌ی انبوه از این ملخ‌ها می‌تواند بین ۴۰ تا ۸۰ میلیون ملخ در هر کیلومتر مربع داشته باشد.

هر ملخ می‌تواند هر روز چیزی اندازه‌ی وزن خود را از گیاهان بخورد. دسته‌ای ملخ به اندازه‌ی پاریس می‌تواند همان مقدار غذا را در یک روز به اندازه‌ی نیمی از جمعیت فرانسه بخورد. ملخ بستگی به شرایط محیطی دو تا پنج نسل در سال ادامه خواهد داشت. در جاهای خشک، آن‌ها در تکه‌های باقی‌مانده از زمین جمع می‌شوند. آب و هوای طولانی‌مدت مرطوب، تولید خاک مرطوب برای تخم‌گذاری و غذای فراوان، پرورش و تولید دسته‌های بزرگی را که در جستجوی غذا و زمین‌های کشاورزی ویران سفر می‌کنند، ترغیب می‌کند.

حتی قبل از این شیوع، نزدیک به ۲۰ میلیون نفر با سطح بالای ناامنی غذایی در سراسر منطقه آفریقای شرقی رو‌به‌رو بودند که در معرض خشک‌سالی‌های دوره‌ای و سیل بودند. محدودیت‌های کووید ۱۹ در منطقه به دلیل بر هم خوردن زنجیره‌های تأمین سموم دفع آفات، تلاش برای مبارزه با هجوم ملخ‌ها را کاهش داد. ملخ‌ها چنان با سرعت زاد‌وولد می‌کنند که تا ژوئن سال جاری انتظار می‌رود جمعیت‌ آن‌ها ۴۰۰ برابر شود.

• عکاس: گابریل گالیمبرتی 
• کشور عکاس: آمریکا
• روزنامه: نامشخص

در این تصویر، رابرت بالدوین جونیور در اتاق اسلحه‌ی مخفی خود که پشت آینه‌ی یک‌طرفه در خانه‌ی خود در لاس وگاس نوادا ایالات متحده‌ی آمریکا قرار دارد، ایستاده است. همسر او توری پشت میز  در حال کار با لپ‌تاپ خود است. رابرت در سن شش‌سالگی اولین اسلحه‌ی خود را که یک تفنگ کالیبر ۲۲ بود از پدرش هدیه گرفت. او می‌گوید: «من دوست دارم برای نشان دادن لحظات مهمی مانند کریسمس یا روز تولد خودم، به خودم اسلحه هدیه بدهم.» این یک سنت خانوادگی است. وقتی شش‌ساله شد پدرش بعد از اینکه تفنگ کالیبر را به او هدیه داد، نحوه‌ی استفاده از آن را نیز به او آموخت. رابرت درباره‌ی پدرش می‌گوید: «او برای سرگرمی شلیک می‌کرد. او یک شکارچی بود و می‌خواست من را همراهی کند تا پیوند ویژه‌ای با او برقرار کنم که موفق هم شد.»

• عکاس: لورنزو توگنولی
• کشور عکاس: ایتالیا
• روزنامه: واشینگتن پست

حدود ساعت شش عصر ۴ آگوست، یک انفجار بزرگ ناشی از بیش از ۲۷۵۰ تن نیترات آمونیوم با چگالی بالا، بیروت پایتخت لبنان را لرزاند. این ماده‌ی منفجره در یک انبار در بندر ذخیره و نگه‌داری می‌شد. حدود صد هزار نفر در یک کیلومتری انبار زندگی می‌کردند. این انفجار که به بزرگی ۳٫۳ ریشتر رخ داد، باعث آسیب‌دیدگی یا تخریب حدود ۶۰۰۰ ساختمان، کشته شدن حداقل ۱۹۰ نفر، زخمی شدن ۶۰۰۰ نفر و جابجایی حدود سیصد هزار نفر شد.

نیترات آمونیوم از یک کشتی آمده بود که در سال ۲۰۱۲ به دلیل عدم پرداخت هزینه‌های بارگیری و هزینه‌های دیگر توقیف و ظاهرا توسط صاحب آن رها شده بود. مقامات گمرک از سال ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۷ حداقل شش بار به دادگاه‌های لبنان نامه نوشتند و از آن‌ها پرسیدند که با این حجم از مواد منفجره چه باید کرد؛ موادی که در آب‌وهوای نامناسبی در انبار نگه‌داری می‌شد.

مشخص نیست که چه چیزی باعث انفجار شد؛ اما آلودگی این مواد با مواد دیگر در حین حمل‌ونقل یا در انبار به احتمال زیاد علت آن است. بسیاری از شهروندان این حادثه را علامت مشکلات فعلی کشور می‌دانند؛ یعنی شکست دولت، بدرفتاری و فساد. در روزهای پس از انفجار، ده‌ها هزار تظاهرکننده خیابان‌های مرکز بیروت را پر کردند. برخی از آن‌ها با نیروهای امنیتی درگیر شدند و ساختمان‌های دولتی را به دست گرفتند. این اقدامات در اعتراض به یک سیستم سیاسی بود که به نظر مردم لبنان تمایلی به حل مشکلات کشور ندارد.

• عکاس: الکسی واسیلیف
• کشور عکاس: روسیه
• روزنامه: نامشخص

این تصویر دوقلوهایی به نام سیمون و استفان را نشان می‌دهد که در «The Old Beyberikeen With Five Gows» در ساخای روسیه در نقش دولگانچا، موجودات افسانه‌ای مرداب بازی می‌کنند. این اولین قسمت آن‌ها در یک فیلم است.