ساخت دوربین جدیدی برای خواندن افراد نابینا

آیا بدون خط بریل مشکلی ایجاد خواهد شد؟ باید بگوییم پاسخ منفی است. زیرا یک دستگاه جدید ساخته شده که اجازه می‌دهد تا افراد نابینا با استفاده از یک دوربین مینیاتوری در نوک انگشتان خود، قادر به خواندن باشند.

بسیاری از افرادی که دارای مشکلاتی در زمینه‌ی بینایی هستند، برای خواندن مطالب چاپ شده به برنامه‌های کاربردی تلفن همراه مانند KNFB Reader روی می‌آوردند. اساس کار چنین برنامه‌هایی بر این است که متون را به گفتار تبدیل می‌کنند. افراد می‌توانند از یک متن عکس بگیرند و برنامه در ادامه، شروع به ارائه‌ی گفتار مربوط به متن کند. اما واقعیت این است که کاربران گاهی اوقات از اینکه آیا تصویری که گرفته‌اند، تمامی متن را پوشش داده یا خیر، چندان هم مطمئن نیستند و این برنامه‌ها می توانند در ارائه‌ی برخی موارد پیچیده همانند روزنامه یا منوی یک رستوران مشکل ایجاد کنند. جان فرولیچ (Jon Froehlich) از دانشگاه مریلند در این باره می‌گوید:

 ما می‌خواهیم به کاربران کمک کنیم تا قادر باشند از طریق فناوری، فعالیت‌های روزمره‌ی خود را به خوبی به انجام برسانند.

 فرولیچ و همکارانش دستگاهی را توسعه داده‌اند که با نام مستعار هندسایت HandSight از آن یاد می‌شود. دستگاه فوق از یک دوربین کوچک بهره می‌برد که در اصل برای کارهای مرتبط با اندوسکوپی توسعه داده شده بود. این دوربین تنها یک میلی‌متر طول دارد و بر روی نوک انگشت فرد قرار گرفته و بقیه‌ی قسمت‌های دستگاه هم روی انگشت فرد و همچنین مچ وی بسته می‌شود. هنگامی که کاربر زیر یک خط از متن مورد نظر را با انگشت خود دنبال می‌کند، کامپیوتری در نظر گرفته شده که می‌تواند متن دریافت شده را برای فرد بازخوانی کند. نشانه‌های صوتی و همچنین اثرات لمسی به کاربر کمک می‌کنند تا مسیر انگشت خود را از میان متن انتخاب کند. برای مثال با تغییر آهنگ صدا یا ایجاد یک لرزش آرام تلاش می‌شود تا انگشت کاربر روی مسیر مطلوب حرکت کند.

در یک مطالعه که در ماه اکتبر منتشر شده بود، ۱۹ نفر فرد نابینا، استفاده از این فناوری را امتحان کردند. آنها چند ساعت صرف بررسی متون یک کتاب درسی مدرسه و همچنین یک صفحه از مجله‌ی مرتبط با حوزه‌ی مد کردند. به طور متوسط، آنها قادر به خواندن ۶۳ تا ۸۱ کلمه در دقیقه بودند و تنها چند کلمه را در متن از دست می‌دادند. متوسط سرعت خواندن برای یک خواننده متخصص خط بریل در حدود ۹۰ تا ۱۱۵ کلمه در هر دقیقه است. این در حالی است که افراد با بینایی معمولی دارای سرعت میانگین ۲۰۰ کلمه در هر دقیقه هستند. برخی از شرکت‌کنندگان نسبت به این طرح شور و شوق فراوانی داشتند. یکی از آنها حس خود را برای پژوهشگران چنین بیان کرده بود:

من بسیار خوشحالم و در مورد این سیستم هیجان‌زده هستم. من فکر می‌کنم که طرح جدید می‌تواند تفاوت زیادی در زندگی من به وجود آورد.

افراد دیگر به این اندازه راضی به نظر نمی‌رسیدند. آنها باور داشتند که پیدا کردن خط بعدی و خواندن آن یا یک روند پایدار در هنگام استفاده از خط بریل یا سایر فناوری‌ها، آسان‌تر است.

 متیو جانوساسکاس (Matthew Janusauskas) از بنیاد آمریکایی نابینایان که یک سازمان غیرانتفاعی مستقر در شهر نیویورک است؛ باور دارد که تکنولوژی اخیر می‌تواند برای خواندن مطالب چاپ‌شده‌ای که در آن صفحه‌آرایی درک مطلب را تحت تاثیر قرار می‌دهد، به کار رود؛ مانند یک صفحه با ستون‌های متعددی از متن. وی در این باره می‌گوید:

به نظر می‌رسد آنچه که آن‌ها انجام داده‌اند، بسیار جالب است. نوآوری آن‌ها در سودمندی کار آن‌ها است.

سازندگان هندسایت در ادامه‌ی روند خود، ساخت دستگاهی بسیار پویاتر همانند یک ساعت هوشمند را متصور هستند که با استفاده از آن، افراد نابینا خواهند توانست نه‌تنها متون گوناگون را بخوانند، بلکه قادر به تمایز بین ویژگی‌های بصری پدیده‌ها نیز باشند؛ ویژگی‌هایی همچون رنگ‌ها و الگوها. فرولینچ درباره‌ی این طرح می‌گوید:

آن‌ها در حال حاضر از انگشتان خود در همه‌ی لحظات به‌منظور کنکاش جهان فیزیکی استفاده می‌کنند.

وی همچنین ابراز امیدواری کرد که تیم آن‌ها با استفاده از هندسایت، کارایی عملکرد انگشتان را افزایش داده و چشم‌انداز پیش رو هم این باشد که افراد نابینا یا بیماران با مشکلات جدی بینایی را قادر به داشتن حسی جدید از دنیای غیرلمسی کنند.

مقاله‌ی مرتبط با پژوهش اخیر را می‌توانید در ژورنال ACM Transactions on Accessible Computing از این لینک مشاهده نمایید.