بررسی شیائومی 13T و 13T Pro؛ اقتصادی و پرفروغ

گوشی‌های پرچمدار اقتصادی یا همان «قاتل پرچمدارها» نیازی به تعریف و تمجید اضافی ندارند. در شرایطی که هرسال خرید گوشی پرچمدار به رؤیای دست‌نیافتنی‌تری برای اقشار مختلف جامعه‌ی ما تبدیل می‌شود، پرچمدارهای اقتصادی هم فرصت عرض اندام بیشتری پیدا می‌کنند؛ گوشی‌هایی که هم از نظر قیمت مقرون‌به‌صرفه‌تر هستند و هم می‌توانند در بسیاری از سناریوها با مدل‌های پرچمدار رقابت کنند.

امسال بازار پرچمدارهای اقتصادی با حضور ناتینگ فون ۲، جذاب‌تر از همیشه است. در سوی دیگر میدان گلکسی S23 FE حضور دارد که بعد از دو سال انتظار، چندی پیش به بازار عرضه شد و عملکردی «کج‌ دار و مریز» از خود نشان داد. شیائومی هم با خانواده‌ی 13T یعنی 13T و 13T Pro پا به میدان رقابت گذاشته است و با بهبودهایی همچون نمایشگر ۱۴۴ هرتزی و اضافه شدن دوربین تله‌فوتو،‌ عزم چینی‌ها را برای پیروزی در بازار شبه‌پرچمدارها نشان می‌دهد.

پرچمدارهای اقتصادی چینی‌ها نه‌ فقط از نظر مشخصات فنی، بلکه از نظر قیمتی نیز برای کاربران ایرانی جذاب هستند. با وجود افزایش قیمت دلاری نسبت به مدل‌های خانواده‌ی ۱۲ تی، در زمان نگارش مقاله‌ی پیش رو، قیمت گوشی های شیائومی تقریباً با مدل‌های پارسال برابر است. تا انتهای این بررسی همراه زومیت باشید تا ببینیم شیائومی 13T و 13T Pro چه در چنته دارند و آیا می‌توانند با ناتینگ فون ۲ و گلکسی S23 FE رقابت کنند یا خیر؟

تماشا در یوتیوب

تشابه مشخصات شیائومی 13T و شیائومی 13T Pro در همان نگاه اول و با دیدن طراحی دو گوشی به‌صورت تمام‌وکمال نمایان می‌شود. از نظر ظاهری، هیچ تفاوتی بین دو گوشی وجود ندارد و عملاً راهی برای تشخیص آن‌ها از هم نخواهید داشت. اینکه گوشی‌های شیائومی با هم مو نمی‌زنند، هرچند کار بررسی آن‌ها را راحت‌تر می‌کند، اما شاید برای کاربرانی که می‌خواهند با پرداخت هزینه‌ی بیشتر، مدل پرو را خریداری کنند خبر چندان خوبی نباشد.

با تمام شباهتی که مدل‌های خانواده‌ی 13T به یکدیگر دارند، تنها تفاوت آن‌ها را باید در وزنشان جست‌وجو کرد؛ جایی که مدل پایه با وزن ۱۹۳ گرم، حدود ۱۰ گرم از مدل پرو سبک‌تر است؛ اما با هر متر و معیاری که حساب کنیم، نه ۱۳ تی و نه ۱۳ تی پرو گوشی‌های سبکی به‌حساب نمی‌آیند.

مدل آبی بدنه‌ای از جنس چرم مصنوعی دارد و برای کسانی که به‌دنبال طراحی متفاوت‌تری هستند، گزینه‌ی بهتری خواهد بود. ما رنگ مشکی هر دو گوشی را برای بررسی در اختیار داشتیم و همین موضوع تشخیص مدل‌ها را از هم بسیار سخت می‌کرد و مجبور بودیم از ترفندهایی مثل والپیپرهای متفاوت برای تشخیص گوشی‌ها از هم استفاده کنیم. ضمناً باید بگویم که رنگ مشکی، اثر چربی دست و اثر انگشت را به‌راحتی نمودار می‌کند و گوشی همیشه پر از لک و رد اثر انگشتتان خواهد بود.

فریم تمام مدل‌ها از جنس پلاستیک است و با رنگ بدنه همخوانی دارد. با اینکه چینی‌ها تلاش زیادی کرده‌اند تا حس‌وحال فلز را روی فریم پلاستیکی شبیه‌سازی کنند، اما چندان در این بخش موفق نبوده‌اند و به‌محض در دست گرفتن گوشی، متوجه پلاستیکی بودن فریم خواهید شد.

در حالی که شیائومی بخش سمت چپ فریم را بدون المان خاصی رها کرده است، مثل همیشه در قسمت راست کلیدهای فیزیکی را می‌بینیم. خوشبختانه کلیدها در ارتفاع مناسبی قرار دارند و چالش چندانی برای دسترسی به آن‌ها نخواهید داشت. در بخش بالای فریم، ماژول IR، یکی از اسپیکرهای استریو و میکروفون قرار دارند. قسمت پایین فریم نیز میزبان اسپیکر اصلی، درگاه تایپ سی، میکروفون مکالمه و شیار سیم‌کارت است.

ماژول‌های غول‌پیکر دوربین که به‌ یک المان ثابت در گوشی‌های هوشمند تبدیل شده‌اند، در گوشی‌های ۱۳ تی نیز حضور پررنگی دارند و هرچند همچنان از نظر بصری خوشایند نیستند، اما بیشتر از همه‌چیز، توزیع وزن گوشی‌های 13T را دچار اختلال می‌کنند. ماژول دوربین ۱۳ تی و ۱۳ تی پرو بیشتر از نصف عرض گوشی را در بر می‌گیرد و نه‌تنها باعث لنگر انداختن گوشی در دست می‌شود، بلکه برآمدگی زیاد آن لق زدن دستگاه روی سطوح را نیز در پی دارد.

نکته‌ی مثبتی که باید در خصوص طراحی شیائومی 13T و 13T Pro به آن اشاره کنم، دریافت گواهی IP68 است که یعنی گوشی‌های شیائومی می‌توانند نیم‌ ساعت در عمق ۱٫۵ متری آب دوام بیاورند.

از نظر مشخصات فنی نمایشگر، هیچ تفاوتی بین مدل‌های 13T و 13T پرو نمی‌بینیم. صفحه نمایش گوشی‌های شیائومی از پنل OLED استفاده می‌کند و با ابعاد ۶٫۶۷ اینچ،‌ وضوح ۲۷۱۲ × ۱۲۲۰ پیکسل را در اختیار قرار می‌دهد. به‌لطف تراکم پیکسلی ۴۴۶ پیکسل‌براینچ، محتوا کاملاً شارپ و واضح نمایش داده می‌شود.

نسبت تصویر نمایشگر ۲۰:۹ است و می‌تواند محتوا را با نرخ نوسازی بیشینه‌ی ۱۴۴ هرتز نمایش دهد. شیائومی می‌گوید که برای بهینه‌تر شدن مصرف باتری، نرخ نوسازی پنل می‌تواند مقادیر ۳۰، ۶۰، ۹۰، ۱۲۰ و ۱۴۴ هرتز را اختیار کند؛ البته حین کار با رابط کاربری تقریباً هیچ‌وقت ۱۴۴ هرتز را تجربه نمی‌کنید و صرفاً در محیط بعضی از بازی‌ها و اپ‌ها این نرخ نوسازی را دریافت خواهید کرد.

سری 13T از استانداردهای دالبی‌ویژن و +HDR10 نیز پشتیبانی می‌کنند و شیائومی ادعا می‌کند که حداکثر روشنایی گوشی‌های این سری، به عدد خارق‌العاده‌ی ۲۶۰۰ نیت می‌رسد؛ البته عدد مذکور تنها زمانی ارائه می‌شود که بخش کوچکی از نمایشگر روشن بوده و گوشی زیر نور شدید آفتاب قرار داشته باشد.

در تست‌های روشنایی زومیت که با الگوی ۵۰ درصد انجام می‌شود، نتوانستیم به روشنایی وعده داده‌شده توسط شیائومی دست پیدا کنیم. در شدیدترین شرایط نوری در دسترس، حداکثر روشنایی شیائومی ۱۳ تی پرو را ۱۵۹۵ نیت و بیشینه‌ی روشنایی ۱۳ تی را نیز ۱۶۱۷ نیت اندازه‌گیری کردیم. در نظر داشته باشید که همچنان با همین سطح روشنایی هم مشکلی در مشاهده‌ی صفحه نمایش گوشی‌ها زیر نور شدید آفتاب نخواهید داشت.

شیائومی می‌گوید که نمایشگر گوشی‌های 13T می‌تواند ۶۸ میلیارد رنگ را نمایش دهد؛ یعنی درواقع باید با یک پنل ۱۲ بیتی طرف هستیم. به‌نظر می‌رسد شیائومی از FRC روی پنل ۱۰ بیتی استفاده کرده است. در چنین شرایطی ساب‌پیکسل‌ها با سرعت بالایی روشن و خاموش می‌شوند تا جلوه‌ی بصری یک پنل ۱۲ بیتی را به‌ کاربر القا کنند.

همان‌طور که در داده‌های جدول بالا مشاهده می‌کنید، عملکرد رنگی 13T و 13T Pro را در حد عالی اندازه‌گیری کردیم. علاوه‌بر پوشش ۱۰۰ درصدی فضای رنگی پایه با دقت بسیار خوب در پروفایل رنگی Original Color Pro، فضای رنگی DCI P3 نیز به‌طور کامل پوشش داده می‌شود و دقت رنگ‌ها قابل قبول است.

برای تکمیل شدن تجربه‌ی مالتی‌مدیا و در کنار نمایشگر باکیفیت، 13T و 13T Pro به اسپیکرهای استریو نیز مجهز شده‌اند. اسپیکر اول یا اصلی در بخش پایینی فریم گوشی و اسپیکر دوم نیز در قالب اسپیکر مکالمه تعبیه شده‌اند. نکته‌ی جالب اینکه با‌ وجود یکسان بودن اسپیکرهای دو گوشی، حجم صدای ۱۳ تی اندکی بیشتر از ۱۳ تی پرو به‌گوش می‌رسد، اما به‌صورت کلی، حجم صدایی که از هر دو مدل می‌شنوید، رضایت‌بخش است.

اسپیکرها بازه‌های فرکانسی مختلف را به‌خوبی پوشش می‌دهند، اما بیس را چندان کوبنده پخش نمی‌کنند و اگر صدا را تا انتها زیاد کرده باشید، فرکانس‌های بالا با صدای زنگ پخش می‌شوند. پشتیبانی از استاندارد Dolby Atmos نیز به فراگیر شدن صدای اسپیکرها کمک می‌کند، اما نقش خاصی در بهبود کیفیت صدا بازی نخواهد کرد.

از آنجا که هردو گوشی سری 13T تنها اندکی پیش از معرفی اندروید ۱۴ به‌بازار عرضه شدند، بنابراین با رابط کاربری MIUI 14 بر پایه‌ی اندروید ۱۳ به دست کاربران می‌رسند و البته شانس دیدن HyperOS جدید شیائومی را نیز نداریم. خبر خوب اینکه چینی‌ها با وعده‌ی چهار سال به‌روزرسانی سیستم‌عامل، نگرانی خاصی بابت به‌روز بودن گوشی‌هایشان باقی نمی‌گذارند؛ بنابراین 13T و 13T Pro تا اندروید ۱۷ را دریافت خواهند کرد.

باوجود اینکه طبق وعده‌های شیائومی، انتظار داشتیم برنامه‌ها و سرویس‌های از پیش نصب‌شده‌ی کمتری روی MIUI 14 ببینیم، اما همچنان تعداد نسبتاً قابل توجه اپ‌های غیرضروری مثل Booking.com یا AliExpress، در بدو روشن کردن گوشی آزاردهنده است. خوشبختانه می‌توان از شر اکثر اپ‌های مذکور راحت شد.

با توجه به اینکه گوشی‌های سری 13T از تراشه‌های بالارده استفاده می‌کنند، تجربه‌ی روان و لذت‌بخشی از گشتن در فضای رابط کاربری ارائه می‌کنند. کم‌حجم‌تر شدن MIUI 13 نسبت به نسخه‌ی قبل نیز به نرم‌تر شدن تجربه‌ی کاربر کمک می‌کند و از این حیث نیز تفاوت خاصی بین دو گوشی احساس نمی‌شود.

همان‌طور که در بخش‌های پیشین مقاله نیز اشاره کردیم، اصلی‌ترین تفاوت دو پرچمدار اقتصادی در خانواده‌ی 13T را باید در بخش سخت‌افزار جست‌وجو کنیم. شیائومی برای مدل‌های امسال از تراشه‌های کوالکام صرف‌نظر کرده و به‌سراغ تراشه‌های مدیاتک رفته است. مدل پایه، به تراشه‌ی میان‌رده‌ Dimensity 8200 Ultra و مدل پرو، به تراشه‌ی پرچمدار Dimensity 9200 Plus مجهز شده‌اند.

هردو تراشه‌ی مذکور، با لیتوگرافی ۴ نانومتری تولید می‌شوند و نسخه‌ی بهبودیافته‌ای از تراشه‌های هم‌نامشان هستند. در مقایسه با تراشه‌ی دیمنسیتی ۹۲۰۰، در نسخه‌ی پلاس، به‌لطف فرکانس بالاتر CPU و GPU، عملکرد این ماژول‌ها بهبود ۱۰ درصدی را تجربه می‌کند. تراشه‌ی دیمنسیتی ۸۲۰۰ اولترا نیز برای دستگاه‌های شیائومی شخصی‌سازی شده است و به‌خصوص در ماژول پردازش تصویر، برخی قابلیت‌های اختصاصی را در اختیار گوشی چینی‌ها قرار می‌دهد.

بخش پردازنده‌ در دیمنسیتی ۹۲۰۰ پلاس از هشت هسته‌ی پردازشی در سه کلاستر استفاده می‌کند. یک هسته‌ی قدرتمند Cortex-X3 با فرکانس بیشینه‌ی ۳٫۳۵ گیگاهرتز، سه هسته‌ی میانی Cortex-A715 با فرکانس بیشینه‌ی ۳ گیگاهرتز و چهار هسته‌ی کم‌مصرف Cortex-A510 با فرکانس بیشینه‌ی ۲ گیگاهرتز،‌ قلب پردازشی شیائومی 13T Pro را تشکیل می‌دهند. تمام هسته‌های پردازنده به ۸ مگابایت کش سطح سه و ۶ مگابایت کش سیستمی دسترسی دارند.

پردازش‌های گرافیکی نیز به‌عهده‌ی تراشه‌ی ۱۱ هسته‌ای Immortalis-G715 از شرکت آرم قرار دارد. بد نیست اشاره کنیم که G715 برای اولین‌بار، ری‌تریسینگ سخت‌افزاری را به‌دنیای گوشی‌های موبایل آورده بود.

شیائومی ۱۳ تی در دو نسخه‌ی ۲۵۶ | ۸ و ۲۵۶ | ۱۲ گیگابایت راهی بازار شده است، اما مدل پرو انتخاب‌های بیشتری در اختیار خریداران قرار می‌دهد. ۱۳ تی پرو را می‌توان در نسخه‌های ۲۵۶ | ۱۲ و ۵۱۲ | ۱۲ گیگابایت و نسخه‌ی ۱۶ گیگابایت | یک ترابایت خریداری کرد. طبق معمول، خبری از اسلات کارت حافظه نیست و نمی‌توان فضای ذخیره‌سازی را افزایش داد.

از آنجا که فضای ذخیره‌سازی شیائومی 13T از نوع UFS 3.1 و در مدل پرو از نوع UFS 4.0 است، تفاوت آشکاری بین سرعت خواندن و نوشتن داده در دو مدل می‌بینیم که در داده‌های جدول زیر نیز مشاهده می‌شود. چنین عملکردی یعنی شیائومی ۱۳ تی پرو در نصب اپ‌ها و انتقال فایل‌ها سریع‌تر خواهد بود.

تست‌های متداول عملکرد، نشان می‌دهند که در پردازش‌های چندهسته‌ای، پردازنده‌ی شیائومی ۱۳ تی حدوداً ۱۰ درصد از پردازنده‌ی ۱۳ تی پرو سریع‌تر ظاهر می‌شود؛ اما توان محاسباتی GPU در مدل پرو، دو برابر بهتر از ۱۳ تی است. نکته‌ی جالب اینکه چنین عملکرد گرافیکی، دست‌کمی از پرچمدارهای قدرتمند امسال، همچون S23 اولترا و آیفون ۱۵ پرو ندارد و نقطه‌ی قوتی برای پرچمدار اقتصادی چینی‌ها به‌حساب می‌آید.

مقایسه عملکرد با رقبای مستقیم یعنی S23 FE و ناتینگ فون ۲ نیز خالی از لطف نیست و دید خوبی از بازار پرچمدارهای اقتصادی ۲۰۲۳ به دست می‌دهد. در صورتی که نمره‌ی تست چندهسته‌ای CPU را ملاک قرار دهیم، شیائومی 13T Pro از هر دو رقیبش ضعیف‌تر ظاهر می‌شود و به‌ترتیب ۱۰ و ۴ درصد از ناتینگ فون ۲ و S23 FE عملکرد کندتری به‌ثبت می‌رساند.

با وجود ضعف هرچند اندک در عملکرد پردازنده، ۱۳ تی پرو در آزمون شبیه‌ساز بازی برگ برنده‌اش را رو می‌کند و به‌ترتیب ۲۱ و ۶۳ درصد سریع‌تر از شبه‌پرچمدارهای ناتینگ و سامسونگ ظاهر می‌شود. البته برتری مذکور در بخش توان محاسباتی GPU به‌صورت کامل خود را نشان نمی‌دهد و در حالی که گوشی شیائومی همچنان حدود ۶ درصد سریع‌تر از فون ۲ است، اما میدان را با اختلاف ۲۷ درصدی به S23 FE واگذار می‌کند.

در استرس تست ۲۰ دقیقه‌ای Wild Life Extreme که عملکرد گوشی را در پردازش‌های طولانی‌مدت و پرفشار می‌سنجد، شیائومی 13T Pro بسیار بهتر از رقبا ظاهر می‌شود و علاوه‌بر ثبت امتیازهای بالاتر، می‌تواند آزمون را با پایداری ۸۱ درصد به‌پایان برساند. دمای دستگاه نیز در این مدت، در محدوده‌ی ۲۶ تا ۴۹ تغییر می‌کند که البته، بدنه‌ی دستگاه دمای کمتری را به دست کاربر منتقل خواهد کرد.

فارغ از بحث امتیاز به ثبت رسیده، پایداری شیائومی ۱۳ تی نیز مثال‌زدنی است و با ثبت پایداری ۹۰ درصد تا انتهای آزمون، نشان می‌دهد که شیائومی مدیریت منابع پردازشی و دمای دستگاه را برای حفظ سطح عملکرد به‌خوبی انجام می‌دهد. در طول تست، دمای دستگاه نیز تا حدود ۴۱ درجه بالا می‌رود که خوشبختانه، تأثیری در امتیاز دورهای پایانی تست ندارد.

همان‌طور که در بخش تست‌های عملکرد اشاره کردیم، شیائومی ۱۳ تی پرو می‌تواند برای علاقه‌مندان به بازی‌های موبایل، انتخاب مناسبی باشد. عملکرد قابل قبول پرچمدار اقتصادی شیائومی در تست بازی سنگین و چالش‌برانگیز Genshin Impact نیز گواهی بر همین مدعا خواهد بود. در بالاترین تنظیمات گرافیکی، شیائومی 13T Pro می‌تواند بازی مذکور را با نرخ فریم پایدار و در محدوده‌ی ۵۵ تا ۶۰ فریم‌برثانیه اجرا کند و دمای آن نیز در حدی باقی می‌ماند که برای دست کاربر اذیت‌کننده نباشد.

شیائومی ۱۳ تی و ۱۳ تی پرو از باتری ۵۰۰۰ میلی‌آمپرساعتی استفاده می‌کنند، اما در جعبه‌ی مدل پرو آداپتور ۱۲۰ وات و در جعبه‌ی مدل پایه، آداپتور شارژ ۶۷ وات در اختیار قرار می‌گیرد. شیائومی می‌گوید که آداپتور ۱۲۰ وات می‌تواند ۱۳ تی پرو را در مدت ۱۹ دقیقه از صفر تا ۱۰۰ درصد شارژ کند. آداپتور ۶۷ وات ۱۳ تی نیز گوشی را در مدت زمان ۴۲ دقیقه از صفر تا صد درصد شارژ خواهد کرد. هر دو مدل خانواده‌ی 13T از استانداردهای PD 3.0 و QC4 نیز پشتیبانی می‌کنند.

نتایج به‌دست‌آمده در تست باتری زومیت، نشان می‌دهند که تفاوت چندانی بین شارژدهی ۱۳ تی و ۱۳ تی پرو در سناریوهای کاربری روزمره و پخش ویدیو وجود ندارد. هر دو گوشی می‌توانند در شرایط تست باتری زومیت، حدود ۱۶ ساعت ویدیو پخش کنند و نزدیک به ۱۱ ساعت هم در کاربری روزمره شارژدهی داشته باشند. با نگاهی به داده‌های جدول بالا متوجه می‌شویم که شارژدهی گوشی‌های سری 13T در مقایسه با ناتینگ فون ۲ اختلاف فاحشی دارد، اما می‌تواند از گلکسی S23 FE پیشی بگیرد.

دوربین‌های شیائومی ۱۳ تی و ۱۳ تی پرو روی کاغذ تفاوت خاصی با یکدیگر ندارند و از سخت‌افزار مشابه استفاده می‌کنند. با وجود ترکیب دوربین‌های واید + اولتراواید + تله‌فوتو و حذف دوربین ماکرو، مجموعه‌ی دوربین شبه‌پرچمدارهای چینی حالا کاربردی‌تر از نسل قبل به‌نظر می‌رسد. لنز تمام دوربین‌ها با همکاری مشترک برند Leica و شیائومی طراحی شده‌اند و از نوع Summicron هستند.

دوربین اصلی از حسگر ۵۰ مگاپیکسلی IMX 707 سونی در پس لنز عریض با گشودگی دیافراگم f/1.9 و فاصله‌ی کانونی ۲۴ میلی‌متر قرار دارد. لنز دوربین به لرزشگیر اپتیکال ۷ سطحی مجهز شده است. سنسور دوربین از فیلتر رنگی Quad-Bayer برای ثبت عکس‌ها استفاده می‌کند؛ بنابراین عکس‌ها در حالت پیش‌فرض با رزولوشن ۱۲٫۵ مگاپیکسل به‌ثبت می‌رسند.

دوربین اولتراواید از سنسور ۱۲ مگاپیکسلی OmniVision OV13B به‌همراه لنزی با گشودگی دیافراگم f/2.2 استفاده می‌کند. دوربین اولتراواید قابلیت عکاسی ماکرو را در اختیار قرار نمی‌دهد.

دوربین تله‌فوتو نیز با تکیه بر حسگر ۵۰ مگاپیکسلی OmniVision OV50D و لنزی که گشودگی دیافراگم f/1.9 را در اختیار قرار می‌دهد،‌ عکس‌هایی با زوم اپتیکال ۲ برابری به‌ثبت می‌رساند. حسگر دوربین تله‌فوتو نیز از فیلتر رنگی Quad-Bayer استفاده می‌کند تا عکس‌ها را با وضوح ۱۲٫۵ مگاپیکسل به‌ثبت برساند.

شیائومی ۱۳ تی و ۱۳ تی پرو قابلیت فیلم‌برداری 4K با نرخ ۳۰ فریم‌برثانیه را در اختیار قرار می‌دهند. البته با 13T Pro می‌توان ویدیوی 4K با ۲۴ و ۶۰ فریم‌برثانیه و 8K با ۲۴ فریم‌برثانیه نیز ضبط کرد.

به‌لطف همکاری با لایکا، در حین عکاسی می‌توانید از فیلترهای رنگی و اختصاصی لایکا روی عکس‌هایتان استفاده کنید که در قالب نرم‌افزار دوربین در اختیارتان قرار می‌گیرد. وقتی برای اولین بار اپ دوربین را باز می‌کنید، از شما پرسیده می‌شود که می‌خواهید با مُد رنگی Leica Vibrant (حالت پیش‌فرض) عکاسی کنید یا در حالت Leica Authentic (بالاترین دقت رنگی). پس از گذر از پروسه‌ی تنظیمات ابتدایی اپ دوربین، می‌توانید در هر زمان و به دلخواه بین دو حالت مذکور جابه‌جا شوید.

ما تمام عکس‌ها را در حالت Leica Authentic به‌ثبت رساندیم تا بتوانیم خروجی دوربین‌ها را در نزدیک‌ترین حالت به واقعیت دریافت کنیم. در نور روز، عکس‌های ۱۳ تی و ۱۳ تی پرو جزئیات و گستره‌ی دینامیکی رضایت‌بخشی دارند، اما عکس‌های 13T به شکل محسوسی با تناژ زرد به‌ثبت می‌رسند و گرم‌تر هستند.

با دقت بیشتر به عکس‌ها و توجه به برش نزدیک آن‌ها، متوجه می‌شویم که عکس‌های ۱۳ تی پرو جزئيات بیشتری دارند و بافت‌ها را نزدیک‌تر به واقعیت نشان می‌دهند. در برش عکس 13T اثر سافت شدن تکسچرها برای حذف نویز را بیشتر مشاهده می‌کنیم.

مواردی که در مورد عکس‌های دوربین اصلی و اولتراواید ۱۳ تی و ۱۳ تی پرو عنوان کردیم، در مورد دوربین تله‌فوتو هم صدق می‌کند. کافی است به عکس‌های زیر نگاه کنید تا متوجه جزئیات بهتر و رنگ واقعی‌تر عکس تله‌فوتوی 13T Pro بشوید.

در عکس‌های زیر که برای نشان دادن گستره‌ی دینامیکی عکس‌های دوربین اصلی و تله‌فوتو ثبت کرده‌ایم، فارغ از زردی قابل توجه عکس 13T، متوجه گستره‌ی دینامیکی بهتر عکس 13T Pro نیز می‌شویم. تعادل نقاط تاریک و روشن در عکس‌های ۱۳ تی پرو بهتر برقرار شده است و باعث می‌شود تقریباً هیچ نقطه‌ای Overexpose نشده و به‌اصطلاح نسوخته باشد.

اگر بخواهید با گوشی‌های سری 13T در شرایط نوری کم و هنگام شب عکاسی کنید، باز هم عملکردی مشابه با شرایط نور روز دریافت خواهید کرد. با اینکه عملکرد کلی هردو گوشی در حالت شب قابل قبول است اما ۱۳ تی پرو جزئیات بیشتری از بافت‌ها در اختیار می‌گذارد. حذف نویز در عکس‌های ۱۳ تی تهاجمی‌تر از مدل پرو انجام می‌شود و به‌همین‌دلیل در عکس نهایی، جزئيات کمتری می‌بینیم و سافت شدن را به‌وضوح مشاهده می‌کنیم.

شیائومی 13T و 13T Pro به‌صورت پیش‌فرض عکس‌های پرتره را با دوربین تله‌فوتو به‌ثبت می‌رسانند؛ اما می‌توان با دوربین اصلی هم عکس پرتره گرفت که خروجی آن به‌صورت کراپ‌شده تحویل داده می‌شود. درواقع، دوربین به‌صورت نرم‌افزاری عکس‌ها را با فاصله‌ی کانونی ۳۵ میلی‌متری (به‌جای ۲۴ میلی‌متر) به‌ثبت می‌رساند تا چهره‌ی افراد در عکس کشیده نشود. در سناریوی عکس پرتره نیز ۱۳ تی پرو عملکرد بهتری دارد.

دوربین سلفی با حسگر ۲۰ مگاپیکسلی نیز تقریباً خروجی یکسانی در هر دو گوشی شیائومی تحویل می‌دهد و کیفیت قابل قبولی را از دوربین سلفی دریافت می‌کنیم. همان‌طور که در نمونه عکس‌های زیر هم مشاهده می‌کنید، سلفی ۱۳ تی هم نسبت به ۱۳ تی پرو رنگ‌ها را با تناژ گرم‌تری به ثبت می‌رساند.

گالری عکس‌های شیائومی 13T

گالری عکس‌های شیائومی 13T Pro

شیائومی ۱۳ تی و ۱۳ تی پرو با تمام امکاناتی که در اختیار می‌گذارند، ارزش خرید بالای خودشان را در محدوده‌ی قیمتی ۱۸ و ۲۴ میلیون تومان ثابت می‌کنند؛ به‌خصوص 13T Pro که با تراشه‌ی پرقدرت و عملکرد بسیار خوبش، به‌عنوان یک رقیب درخور برای S23 FE عرض اندام می‌کند، آن‌ هم در حالی که پرچمدار اقتصادی سامسونگ نتوانسته است آن‌طور که باید، انتظارها را برآورده کند.

با وجود صفحه نمایش سریع ۱۴۴ هرتزی که رنگ‌های دقیق و روشنایی قابل توجهی را در اختیار می‌گذارد، شارژرهای سریعی که درون جعبه‌ی گوشی‌ها در اختیار کاربر قرار می‌گیرد، عملکرد پایدار و وعده‌ی آپدیت نرم‌افزاری چهارساله، دوست نداشتن خانواده‌ی 13T تقریباً غیرممکن خواهد بود.

اصلی‌ترین ضعف‌های سری ۱۳ تی را باید پلاستیکی بودن فریم گوشی‌ها و البته نبود دوربین اپتیکال با قابلیت زوم بیشتر (مثلاً سه برابری، مثل S23 FE) به‌حساب بیاوریم. به این موارد باید عملکرد نه‌چندان قوی ۱۳ تی در مقایسه با رقبای هم‌قیمت را هم اضافه کنیم. با تمام اوصاف، پرچمدارهای اقتصادی شیائومی گزینه‌های جذابی هستند که تجربه‌ای تا حد امکان نزدیک به گوشی‌های پرچمدار را برای کاربران شبیه‌سازی خواهند کرد.