بررسی P60 پرو هواوی؛ وقتی دوربین همه‌چیز نیست

این روزها تب‌وتاب گوشی‌های دوربین‌محور یا Camera Phoneها در بازار اسمارت‌فون بیداد می‌کند. تقریباً تمام دستگاه‌های جدید و به‌خصوص پرچم‌دارها، اگر نوآوری درخورتوجهی درزمینه‌ دوربین ارائه نکرده باشند، کمتر از بقیه‌ رقبا با استقبال کاربران مواجه خواهند شد. در شرایطی که نام‌های بزرگی مثل آیفون ۱۵ پرو مکس، گلکسی اس ۲۳ اولترا، اکسپریا ۱ مارک ۵ و حتی پیکسل ۸ پرو با حقه‌های جدید در آستینشان از راه می‌رسند، نام هواوی آن‌طور که باید، در کانون توجه قرار ندارد.

این شرکت چینی که روزی از پیشتازان بازار موبایل به‌حساب می‌آمد، با وجود دشواری‌هایی که در سال‌های اخیر به‌دلیل تحریم‌های ایالات متحده متحمل شده، اندک‌اندک فروغش را در بازارهای جهانی از دست داده است. بااین‌حال، همچنان حقه‌های شگفت‌زده‌کردن شیفتگان فناوری را به‌خوبی به‌یاد دارد.

حالا پس از وقفه‌ای یک‌ساله، هواوی P60 پرو، عضو میانی خانواده‌ P60، آمده است تا با وجود رقبای قَدَری که نامشان را ذکر کردم، نام هواوی را همچنان در ذهنمان نگه دارد. گوشی دوربین‌محور جدید هواوی حداقل روی کاغذ به‌جز در بخش تراشه، هیچ کم‌وکسری از پریمیوم‌های دیگر برندها ندارد و کاملاً شانه‌به‌شانه‌ آن‌ها حرکت می‌کند. در بررسی پیش‌رو، آن‌طور که شایسته‌ گوشی پریمیوم و پرچم‌دار است، هواوی P60 پرو را زیر ذره‌بین زومیت قرار می‌دهیم. پس تا انتهای بررسی همراه زومیت باشید. پیش‌ از شروع مقاله، پیشنهاد می‌کنیم چگونگی بررسی گوشی هوشمند توسط زومیت را مطالعه کنید.

هواوی P60 پرو مؤلفه‌های مختلفی را از خاندان خود به‌ارث برده است. فریم فلزی ساندویچ‌شده میان دو پنل شیشه‌ای، خمیدگی طرفین پنل‌ها به داخل و قاب بزرگ دوربین به‌همراه گوشه‌های گِرد نمایشگر همه‌و‌همه یادآور مدل‌هایی چون P40 پرو یا حتی P30 پرو هستند. به‌نظر می‌رسد که چینی‌ها قصد دارند رگه‌هایی از زبان طراحی خود را در نسل‌های مختلف حفظ کنند تا از این‌ طریق کاربران حسی آشنا به هریک از محصولات جدید آن‌ها داشته باشند.

درمقایسه‌با P50 پرو، پرچم‌دار جدید چینی‌ها محصولی عریض‌تر و کشیده‌تر، اما باریک‌تر است. افزایش ۵ گرمی وزن بدنه درمقایسه‌با نسل قبل چندان احساس نمی‌شود و درمجموع با دستگاهی خوش‌دست طرف هستیم.

هواوی P60 پرو را در چهار رنگ مشکی، سبز، یاسی و مرواریدی عرضه می‌کند که گزینه‌ آخر را شرکت با نام Rococo Pearl خطاب می‌کند و سطحی مشابه سنگ مرمر دارد.

سطح رویی نمایشگر با لایه‌ای از شیشه‌ای نسبتاً گم‌نام به‌اسم Kunlun محافظت می‌شود که به‌ادعای هواوی، درمقایسه‌با بهترین شیشه محافظ بازار تا ۱۰ برابر مقاومت بیشتری دربرابر ضربات دارد. متأسفانه با وجود قیمت ۶۰ میلیونی این دستگاه، امکان بررسی سطح مقاومت این شیشه در زومیت و مقایسه آن با شیشه‌هایی چون Ceramic Shield و Gorilla Glass نبود؛ چراکه هزینه این مقایسه با کلیه‌ی ۵ یا ۶ تن از اعضای تحریریه زومیت برابری می‌کند.

برخلاف دیگر شرکت‌ها همچون سامسونگ، هواوی در سه‌ عضو از خانواده P60 سه طراحی متفاوت را برای دوربین در نظر گرفته است. بزرگ‌ترین قاب دوربین به مدل P60 Art تعلق دارد و دو مدل دیگر، یعنی P60 پرو و P60، از قاب دوربینی مشابه یکدیگر استفاده می‌کنند.

در مرکز قاب مستطیلی شکل، دوربین اصلی آن قرار دارد که دایره آن کمی از قاب اصلی بیرون‌زدگی دارد. درمقابل، فاصله قاب از بالا و فریم کناری آن برابر نیست و قطعاً افراد مبتلا به OCD را با مشکل مواجه می‌کند.

درصورتی‌که گوشی را برای عکاسی به‌صورت افقی به‌دست بگیرید، ظاهر قاب دوربین به دوربین‌های کلاسیک شباهت پیدا می‌کند و احتمالاً هدف طراحان هواوی نیز القای چنین حسی به کاربر بود. دلیل بزرگیِ دایره دوربین اصلی مشخص نیست؛ زیرا تقریباً بیش از ۸۰ درصد از این قسمت ارتباطی با دوربین ندارد و فقط حدود ۲۰ درصد از آن شامل لنز و روزنه ورود نور می‌شود.

فریم پایین دستگاه به قسمت‌های سنتی شامل اسپیکر، درگاه USB-C، میکروفون تماس و شیار سیم‌کارت اختصاص دارد. نکته جالب درباره شیار سیم‌کارت اینکه برخلاف رویه پرچم‌داران ۲۰۲۳ و حتی سال‌های قبل‌تر، محفظه سیم دوم از کارت حافظه اختصاصی هواوی موسوم به Nano Memory نیز پشتیبانی می‌کند. بنابراین، درصورتی‌که بتوانید چنین کارتی را در بازار پیدا کنید، افزایش ظرفیت حافظه چندان کار سختی به‌نظر نمی‌رسد.

در فریم بالای دستگاه، علاوه‌بر خروجی اسپیکر و میکروفون ثانوی حذف نویز، فرستنده مادون‌قرمز یا به‌اختصار IR نیز وجود دارد تا ازطریق آن بتوان دستگاه‌های الکترونیکی پشتیبانی‌شده مانند تلویزیون، پروژکتور، مانیتور، اسپیکر و پنکه را کنترل کنید. دامنه دستگاه‌های پشتیبانی‌شده بسیار وسیع است و درصورت نیاز، پیشنهاد می‌کنیم تا از نرم‌افزار اختصاصی آن نگاهی به فهرست بیندازید.

با اینکه صحبت درباره طراحی ظاهری عمدتاً «شخصی» قلمداد می‌شود، باید بگویم که پی۶۰ پرو هواوی دستگاهی زیبا و خوش‌دست است؛ دستگاهی که با نگاه‌کردن به‌ آن، دوران اوج صنعت موبایل برایم زنده می‌شود. خود P60 پرو نیز از جلو تفاوتی با دیگر موبایل‌های بازار ندارد و تفاوت اصلی به طراحی دوربین و الگوی پشت آن محدود می‌شود.

نزدیک به ۹۰ درصد از پنل جلوِ دستگاه به نمایشگر ۶٫۶۷ اینچی آن اختصاص دارد. هواوی با استفاده از لبه‌های خمیده و حاشیه‌های بسیار باریک، موفق شده است تا به چنین درصد چشمگیری از نسبت نمایشگر به بدنه دست پیدا کند.

پنل OLED دستگاه می‌تواند تا ۱ میلیارد رنگ را نمایش دهد و نرخ نوسازی آن نیز به ۱۲۰ بار در هر ثانیه می‌رسد. با وجود فناوری LTPO، پنل P60 پرو نرخ نوسازی را به‌صورت هوشمند می‌تواند ۱ تا ۱۲۰ هرتز کنترل کند. بااین‌حال در بررسی‌های زومیت، شمارنده Refresh Rate اندروید در بخش Developer Options، اعدادی جز ۶۰، ۹۰ و ۱۲۰ هرتز را نمایش نمی‌داد که این موضوع می‌تواند به دو عامل بستگی داشته باشد: یا نمایشگر نمی‌تواند نرخ نوسازی خود را جز در سه نرخ یاد‌شده تنظیم کند یا شمارنده Refresh Rate اندروید توان نمایش اعداد دیگر را ندارد.

هواوی چه هنگام معرفی محصول و چه در صفحه اختصاصی آن در وب‌سایت خود، اشاره‌ای به حداکثر روشنایی پنل نکرده است. در بررسی‌های انجام‌شده، زومیت به روشنایی ۶۹۰ نیت در حالت دستی و ۱۳۰۰ نیت در حالت خودکار دست پیدا کرد. با چنین سطحی از روشنایی، نمایشگر P60 Pro تا به‌ این‌جای کار تفاوت عمده‌ای با میان‌رده‌های کنونی بازار همچون گلکسی A54 یا ردمی نوت ۱۲ پرو ندارد و به‌اندازه‌ حالت دستی، با پرچم‌داران بازار فاصله دارد.

همان‌طور‌که از نام پروفایل‌ها انتظار می‌رود، حالت Normal رنگ‌هایی دقیق با دمایی خنثی را نمایش می‌دهند؛ اما با انتخاب Vivid با وجود افزایش دامنه، رنگ‌ها تمایل زیادی به سردی پیدا می‌کنند و از دقت آن‌ها نیز کاسته می‌شود.

هواوی P60 پرو از دو بلندگو یکی در فریم پایین و دیگری در فریم بالا بهره می‌برد. البته از بلندگوی ثانویه‌ اختصاصی خبری نیست و بلندگوی تماس هم می‌تواند به‌صورت Front-Facing و هم Upfiring پخش صدا را انجام دهد.

این بلندگوها از حجم صدای زیادی بهره می‌برند و تفکیک فرکانس‌ها را نیز به‌خوبی انجام می‌دهند. علاوه‌براین، ویژگی مثبت دیگری که هنگام کار و تماشای فیلم با اسپیکر P60 پرو تجربه کردم، برابری حجم صدای بلندگوی بالا و بلندگوی پایین بود و تجربه‌ای لذت‌بخش را برایم رقم زد. به‌طورکلی، نمایشگر ۶٫۶۷ اینجی و بلندگوهای باکیفیت P60 پرو را مجموعه‌ای مناسب برای تماشای فیلم و سریال و انجام بازی‌های مختلف معرفی می‌کنم.

هواوی گوشی خود را در چین با HarmonyOS 3.1 و در بازارهای جهانی با EMUI 13.1 عرضه می‌کند. تفاوت‌های این دو نسخه چندان چشمگیر نیست؛ حتی هواوی در ماه‌های گذشته، بارها سعی کرده است تا سیستم‌عامل هارمونی را برای بازارهای جهانی نیز عرضه کند که متأسفانه تا زمان نگارش این بررسی، چنین اتفاقی نیفتاده است.

تفاوت اصلی هارمونی با EMUI را باید پشتیبانی از Super Device در سیستم‌عامل هارمونی ذکر کنیم که در EMUI وجود ندارد. با استفاده از این ویژگی، می‌توانید اتصالی یکپارچه‌تر را میان دستگاه‌هایی که از این سیستم‌عامل پشتیبانی می‌کنند، تجربه کنید.

تحریم‌های ایالات متحده سبب شد تا هواوی یکی از بزرگ‌ترین موهبت‌های خود، یعنی سرویس‌های گوگل را از دست بدهد. این سرویس‌ها بخش عمده‌ای از استفاده‌ روزمره‌ کاربران را تشکیل می‌دادند و تا حد زیادی وابسته به آن‌ها بودند.

در کشور ما، سرویس‌های Petal Search (جایگزین موتور جست‌وجوی گوگل) و Petal Maps (جایگزین گوگل مپ)، عملکرد درست و مطمئنی ندارند و به‌ناچار به استفاده از گزینه‌های ثانویه سوق پیدا می‌کنید. از گزینه‌هایی نظیر Waze یا حتی خود Google Maps به‌راحتی در P60 پرو می‌توان استفاده کرد و حتی نرم‌افزارهای ایرانی که به سرویس‌های گوگل وابستگی ندارند (اعم از اسنپ و تپسی و نشان)، بدون مشکل اجرا می‌شوند.

تا وقتی که از فروشگاه‌های نرم‌افزاری ایرانی یا فروشگاه‌های خارجی استفاده کنید که دسترسی به آن‌ها محدود نیست، با مشکل نصب نرم‌افزار نیز مواجه نخواهید شد و به طیف وسیعی از نرم‌افزارها و بازی‌ها دسترسی خواهید داشت.

با عبور از این موضوعات، به رابط کاربری و طراحی ظاهری پوسته EMUI می‌رسیم؛ جایی که معمولاً برداشت‌هایی کاملاً سلیقه‌ای را دربر دارد و به‌راحتی نمی‌توان با صرف‌نظر‌کردن از دیدگاه‌های شخصی، دراین‌باره صحبت کرد.

بنابراین، بهتر است کمی به ویژگی‌های نرم‌افزاری EMUI بپردازیم. هواوی دست کاربر را درزمینه شخصی‌سازی باز می‌گذارد تا تجربه‌ای منحصربه‌فرد را برای خود رقم بزند. به‌عنوان نمونه، مؤلفه‌های AoD یا نمایشگر همیشه‌روشن تماماً تغییردادنی هستند و ویژگی‌هایی چون Stacked Widgets نیز به‌عاریت از iOS، در پوسته اختصاصی چینی‌ها حضور دارد.

در این‌جا، بهتر است به ویژگی‌های هارمونی OS نیز اشاره کنیم. این سیستم‌عامل ازنظر ظاهری تفاوت زیادی با EMUI ندارد؛ اما به‌نظرم جذاب‌ترین قسمت آن را باید بخش Super Device بدانیم. این بخش بسیار جذاب اکوسیستمی مشابه دستگاه‌های اپل و حتی بهتر از آن را ارائه می‌کند. درحال‌حاضر، ویژگی یادشده به‌همراه EMUI و با نام +Device عرضه می‌شود؛ اما ازنظر کارایی پایین‌تر از Super Device قرار می‌گیرد.

در Super Device می‌توانید همه‌ دستگاه‌های متصل به Huawei ID خود را در قالب یک منظومه مشاهده کنید و با کشیدن هریک روی دستگاه فعلی، آن را به دستگاه متصل کنید. پس از اتصال، دستگاه مقصد را بهتر مدیریت کنید و حتی کنترل آن را از دستگاه فعلی به‌دست بگیرید.

باتوجه‌به کنترل عمیق هواوی روی سیستم‌عامل HarmonyOS، ارتباط میان دستگاه‌های این شرکت نیز عمیق‌تر و پیشرفته‌تر از گذشته شده است. حالا روی لپ‌تاپ یا تبلت هواوی خود، می‌توانید نمایشگر گوشی هواوی را به‌صورت RealTime داشته باشید و حتی خروجی صدای دستگاه فعلی را به گوشی تغییر دهید تا گوشی به اسپیکر تبدیل شود!

ویژگی‌های جذاب این سیستم‌عامل و ارتباطات میان‌دستگاهی آن به همین‌جا ختم نمی‌شود و امکانات گسترده‌تری را شامل می‌شود که پیشنهاد می‌کنیم حتماً درباره‌ آن جست‌وجو کنید.

پس از تحریم‌ها، هواوی با مشکل جدیِ تأمین تراشه مواجه شد و محرومیت از مودم‌های 5G نیز به این امر افزود. موضوع تا جایی پیش رفت که حتی HiSilicon، شرکت نیمه‌هادی زیرمجموعه‌ هواوی، امکان استفاده از فناوری‌های روز برای تولید تراشه را کسب نکرد و موفق نشد تراشه پرچم‌دار تولید کند. باتوجه‌به اینکه دست دیگر شرکت‌های چینی نیز از فناوری‌های روز کوتاه بود، هواوی انتخابی جز تن‌دادن به شرایط نداشت.

به‌دنبال چنین اتفاقاتی، پرچم‌دار سال ۲۰۲۳ این شرکت به‌جای استفاده از تراشه اسنپدراگون ۸ نسل ۲، به اسنپدراگون ۸ پلاس نسل ۱ مجهز شده است. این تراشه سال ۲۰۲۲ معرفی شد و از‌نظر قدرت پردازشی، عملکرد به‌مراتب ضعیف‌تری از رقبای هم‌رده‌ خود ارائه می‌دهد.

کلاستر میانی و کم‌مصرف را هسته‌های Cortex-A710 و Cortex-A510 تشکیل می‌دهند که در مقام مقایسه، تفاوت چندانی با هسته‌های همتا در SD 8 Gen 2 ندارد. حداکثر فرکانس این هسته‌ها به‌ترتیب روی ۲٫۷۵ و ۲٫۰ گیگاهرتز تنظیم شده است و هسته قدرتمند نیز فعالیت خود را با حداکثر فرکانس ۳٫۱۹ گیگاهرتز ادامه می‌دهد.

پردازش‌های گرافیکی را پردازنده‌ی Adreno 730 به‌عهده دارد. این پردازنده‌ متشکل از ۲ واحد اجرایی است که در هریک از آن‌ها ۷۶۸ واحد سایه‌زن وجود دارد و تعداد کامل سایه‌زن‌ها به ۱,۵۳۶ واحد می‌رسد.

بررسی سخت‌افزاری را از بنچمارک‌های تراشه آغاز می‌کنیم؛ جایی که P60 پرو هواوی از هر نظر، از قدرت پردازش CPU گرفته تا عملکرد GPU و وب‌گردی، در پله‌ای پایین‌تر از رقبایش قرار می‌گیرد.

در مقام مقایسه، یکی از بهترین پرچم‌دارهای سال ۲۰۲۳، یعنی گلکسی S23 اولترا، در‌زمینه وب‌گردی، عملکرد تک‌هسته‌ای CPU، توان محاسباتی GPU و عملکرد GPU به‌ترتیب ۳۰، ۱۰، ۳۵ و ۵۲ درصد بهتر از نماینده هواوی عمل می‌کند. این در حالی است که هر دو مدل در سِگمنت قیمتی مشابهی فروخته می‌شوند.

تفاوت‌ها به همین‌جا ختم نمی‌شود و نماینده هواوی با پایداری ضعیف خود، شرایط را وخیم‌تر نیز می‌کند. با نگاهی به جدول زیر، به‌راحتی می‌توان متوجه عملکرد ضعیف سیستم خنک‌کننده و کنترل دمای تراشه در پردازش‌های سنگین شد.

با‌این‌حال، نماینده‌ هواوی هنگام اجرای بازی Genshin Impact در وضوح Medium، ده دقیقه عملکردی با‌ثبات را ارائه می‌کند؛ اما پرچم‌دار کره‌ای‌ها به‌واسطه بهره‌مندی از قدرت سخت‌افزاری بیشتر، همین عملکرد را در تنظیمات گرافیکی Highest دارد.

باتوجه‌به اینکه Genshin Impact یکی از بازی‌های اندرویدی سنگین به‌حساب می‌آید، برای اجرای دیگر بازی‌های محبوب همچون Call of Duty Mobile و PUBG با مانعی مواجه نمی‌شوید.

مثل همیشه بخش سخت‌افزار را با صحبت درباره باتری دستگاه به‌پایان می‌بریم. هواوی در پرچم‌دار خود از باتری‌ ۴۸۱۵ میلی‌آمپرساعتی با قابلیت پشتیبانی از فناوری شارژ سریع ۸۸ واتی استفاده کرده است. این باتری می‌تواند در ۳۵ تا ۴۰ دقیقه بسته به فعال بودن یا نبودن Turbo charging، شارژ شود.

شارژر به‌همراه دستگاه فروخته می‌شود؛ اما بسته به موقعیت جغرافیایی، ممکن است آداپتوری ۸۸ یا ۶۷ واتی عایدتان شود که بسته به اقبالتان، احتمالاً هم شامل پورت USB-C و هم USB-A شود.

در استفاده‌های روزمره یا به‌اصطلاح «جنرال» مانند وب‌گردی، ویدئوکنفرانس، اجرای اپلیکیشن‌هایی چون اینستاگرام و تلگرام و استفاده ترکیبی از دوربین عکاسی و فیلم‌برداری، می‌توانید از نماینده‌ چینی‌ها انتظار شارژدهی ۱۰ تا ۱۲ ساعته را داشته باشید. شایان ذکر است این عدد در زمان اتصال دستگاه به شبکه‌ WiFi به‌دست آمده است و اگر سیم‌کارت و شبکه‌ LTE را به این ترکیب اضافه کنیم، عمر باتری احتمالاً از ۲۰ تا ۳۰ درصد کاهش پیدا کند.

در استفاده‌های دیگری نظیر پخش ویدئو، P60 Pro موفق شد تا ویدئو معیار زومیت که وضوحی برابر با 720p دارد، در روشنایی ۲۰۰ نیت تا ۱۹ ساعت به‌طور مداوم پخش کند. این آزمون نیز در زمان قطع‌بودن همه‌ ارتباط‌های بی‌سیم ازجمله WiFi و موقعیت مکانی و Bluetooth انجام شد و با فعال‌شدن این امکانات، احتمالاً زمانی به‌مراتب کمتر حاصل می‌شود.

هواوی بسته‌بودن دست خود را در بخش دوربین جبران کرد و با ارائه مجموعه‌ای توانمند و بسیار پیشرفته، سعی کرده است تا حدودی ضعف تراشه را جبران کند. برای این‌منظور در پشت دستگاه ۳ دوربین واید و اولتراواید و تله‌فوتو قرار داده شده است که در گوشی‌های هوشمند مجموعه‌ای کامل تلقی می‌شود. دوربین اصلی برای عکس‌های روزمره و دوربین اولتراواید برای عکاسی از طبیعت و دوربین تله‌فوتو برای زوم ۳٫۵ برابری بدون افت کیفیت و رسیدن به بهترین بوکه طبیعی برای عکس‌های پرتره به‌کار می‌رود.

هواوی دوربین اصلی ۴۸ مگاپیکسلی را Ultra Lighting نام‌گذاری می‌کند. این دوربین به حسگر IMX888 مجهز شده که در پسِ لنزی واید با زاویه دیدی نامعلوم قرار گرفته است. با درنظرگرفتن فاصله کانونیِ لنز، می‌توان انتظار زاویه دید افقی ۶۵ تا ۷۰ درجه را داشت و باوجود قرار‌گرفتن فیلتر رنگی Quad-Bayer RYYB روی آن، عکس‌های خروجی نیز به‌صورت پیش‌فرض برابر با ۱۲ مگاپیکسل خواهد بود.

دوربین دوم و سوم از وضوح ۴۸ و ۱۲ مگاپیکسلی پشتیبانی می‌کنند و به‌ترتیب لنز تله‌فوتو با زوم ۳٫۵ برابری (۹۰ میلی‌متری) و لنز اولتراواید (۱۳ میلی‌متری) روی آن قرار گرفته است. با دوربین اولتراواید می‌توان عکس‌های ماکرو نیز ثبت کرد؛ چراکه لنز آن از فوکوس خودکار پشتیبانی و با تغییر فاصله کانونی، به عکاسی ماکرو دست پیدا می‌کند.

دوربین اصلی و تله‌فوتو هردو از OIS یا لرزش‌گیر سخت‌افزاری پشتیبانی می‌کنند. لرزش‌گیرِ دوربینِ اصلی روی لنز دوربین تله‌فوتو روی خود حسگر قرار دارد که در اصطلاح عکاسی به‌آن سنسورشیفت (Sensor-Shift) گفته می‌شود.

تغییر دیافراگم علاوه‌بر اینکه تأثیری مستقیم بر میزان نوردهی حسگر می‌گذارد، به ایجاد افت بوکه‌ طبیعی‌تر نیز می‌تواند کمک کند. بدین‌صورت که با کاهش این عدد، دیافراگم بازتر می‌شود و بخش‌های کمتری از تصویر در دامنه فوکوس قرار می‌گیرد. پرواضح است که با بسته‌شدن دیافراگم، دامنه فوکوس نیز افزایش پیدا می‌کند و سوژه از پس‌زمینه جدا نمی‌شود.

با اطلاعات گفته‌شده، به‌سراغ بررسی دوربین P60 Pro می‌رویم. در این بخش، برای اینکه دید بهتری درباره‌ عملکرد پی ۶۰ پرو داشته باشیم، از مقایسه‌ عکس‌ها با گلکسی اس ۲۳ اولترا استفاده می‌کنیم. درضمن در مطلب مقایسه‌ دوربین پرچم‌داران ۲۰۲۳، پی ۶۰ پرو را در‌کنار گلکسی اس ۲۳ اولترا و شیائومی ۱۳ اولترا و آیفون ۱۵ پرو مکس زیر ذره‌بین قرار داده‌ایم که پیشنهاد می‌کنیم مطالعه‌ آن را از دست ندهید.

دوربین اصلی در شرایط نوری چالش‌برانگیز و هنگام ثبت عکس‌های HDR، درمقایسه‌با گلکسی S23 اولترا نه‌تنها روشنایی بیشتری جذب می‌کند؛ بلکه با سطح جزئیات مثال‌زدنی‌اش، جای هیچ دفاعی برای رقیب خود باقی نمی‌گذارد.

متأسفانه برای عکس‌های اولتراواید نماینده‌ هواوی توان کافی برای تکرار موفقیت‌های خود را ندارد و با وجود جزئیات پایین سوژه و گستره‌ دینامیکی محدودتر، نتیجه را به S23 اولترا واگذار می‌کند.

دوربین تله‌فوتو ۱۰ برابری هر دو دستگاه، عکس‌هایی مشابه را چه ازنظر میزان جزئیات و چه وضوح تصویر ثبت می‌کنند، با این تفاوت که کره‌ای‌ها با افزایش شارپنس (Sharpness) و جلوگیری از حذف نویزِ عکس‌ها، به وضوح و جزئیات بیشتری دست پیدا می‌کنند؛ درصورتی که P60 Pro پس از حذف نویز، قسمتی از جزئیات را نیز از دست می‌دهد.

با اینکه دوربین تله‌فوتو ۳٫۵ برابری نیز شرایط مشابهی را تجربه می‌کند، از‌نظر میزان جزئیات به‌راحتی رقیب خود را کنار می‌زند و حتی از نظر وضوح تصویر نیز به نتایج بهتری دست پیدا می‌کند.

هنگام عکاسی در نور کم یا به‌طور‌ کلی‌تر در شب، برتری حسگر IMX888 یا بهتر بگوییم دوربین Ultra Lighting ثابت می‌شود و با جذب عالی نور و درنتیجه ثبت جزئیاتی فراتر از دوربین همتا در S23 Ultra، عکس‌هایی به‌مراتب جذاب‌تر و کارآتر را ثبت می‌کند و از خجالت رقیب خود درمی‌آید.

عملکرد ضعیف دوربین اولترا مجدداً در این قسمت نیز تکرار می‌شود و حسگر در تشخیص و ثبت درست رنگ‌ها دچار مشکل می‌شود. درمقابل، نماینده‌ کره‌ای‌ها با نادیده‌گرفتن نویز و جذب نور بیشتر، به نتایج بهتری دست پیدا می‌کند. اگر به عکس P60 پرو توجه کنید، متوجه خواهید شد که عکس یک فیلتر رنگی سبز روی خود دارد.

نکته‌ جالب و تعجب‌برانگیز درباره این سناریو این است که نمونه عکس P60 Pro با ISO 12800 و سرعت شاتر ۳ ثانیه ثبت شده است؛ درصورتی‌که نتیجه‌ S23 Ultra با ISO 1600 و سرعت شاتر ۱/۸ حاصل شده است!

تماشا در یوتیوب

در‌حال‌حاضر، پرچم‌دار هواوی در مدل ۱۲/۲۵۶ گیگابایت با قیمت ۶۰ تا ۶۵ میلیون تومان فروخته می‌شود که فاصله‌ای ۱۰ تا ۱۵ میلیونی با یکی از بهترین و کامل‌ترین پرچم‌داران اندرویدی، یعنی گلکسی S23 اولترا دارد. با درنظر‌گرفتن این فاصله‌ قیمتی، ضعف‌هایی مانند تراشه قدیمی، ناپایداری تراشه، استفاده از مودم 4G و ناکارآمدی دوربین‌های اولتراواید و تله‌فوتو در روز و شب، بیش‌از‌پیش نمود پیدا می‌کنند.

یکی از ضعف‌های بزرگ P60 پرو فقدان سرویس‌های گوگل و استفاده از نرم‌افزارهای ثانویه و گاه ناکارآمد است که کارکردی در ایران ندارند. در چنین شرایطی، اگر به‌دنبال دستگاهی اندرویدی باشید، نماینده‌های شیائومی و سامسونگ با قیمتی به‌مراتب ارزان‌تر، گوشی هوشمندی قدرتمندتر و به‌روزتر را ارائه می‌کنند که پشتیبانی طولانی‌مدت‌تری نیز دارند.

درمقابل، برتری P60 پرو در بخش دوربین به‌طور واضح مشهود است و عملکردی عالی را به‌نمایش می‌گذارد. بااین‌حال، مشابه آنچه برای اکسپریا ۱ مارک ۵ نیز اتفاق افتاد، برتری تنها در یک بخش نمی‌تواند به دلیلی برای پیشنهاد‌کردن آن به افراد تبدیل شود.