بررسی گلکسی A7 2018 سامسونگ

سامسونگ مدتی پیش به‌طور رسمی گوشی‌های جدید سری A خود را در کشورمان معرفی کرد و حال این فرصت را یافتیم تا یکی از این میان‌رده‌های جدید سامسونگ را بررسی کنیم. از سال‌های پیش که سامسونگ خود را به‌عنوان بازیگری مهم در دنیای گوشی‌های هوشمند مطرح کرد تابه‌امروز،‌ این شرکت همواره تنوع را در سبد محصولات خود حفظ کرده است. سری S به‌عنوان پرچم‌دار، سری Note به‌عنوان پرچم‌داران اندازه‌‌بزرگ، سری A به‌عنوان میان‌رده‌های همیشه مدعی و سری J به‌عنوان گوشی‌های ارزان‌قیمت و اقتصادی سامسونگ هستند. کره‌ای‌ها سال ۲۰۱۸ را با معرفی گلکسی A8 و A8 پلاس آغاز کردند و سپس گوشی‌های سری گلکسی A6 را وارد بازار کردند و حال، نوبت به مدل‌‌هایی با شماره‌ی فرد رسیده است. البته، مدل‌‌های جدید سری A با پسوند S نیز در سال جاری میلادی خبرساز شدند.

کره‌ای‌ها به‌تنهایی در رتبه‌ی نخست تولیدکنندگان گوشی هوشمند جهان قرار دارند و این مسئله را مدیون تنوع محصولاتشان هستند. گلکسی A7 و گلکسی A9 هر دو میان‌رده‌هایی با تمرکز بر دوربین هستند. A7 با سه دوربین و A9 با چهار دوربین روانه‌ی بازار شده‌اند. نمایشگر همواره از قوت‌های این سری بوده و شارژدهی نیز در آن‌ها ستایش شده است. زبان طراحی نسخه‌های امسال این سری تغییر بنیادی کرده و با گوشی‌های متحول‌شده‌ای ازنظر ظاهری روبه‌رو هستیم. با بررسی زومیت از گلکسی ای ۷ جدید سامسونگ همراه باشید.

گلکسی A7 را دفتر سامسونگ برای بررسی دراختیار زومیت قرار داده است. برای مشاهده پایین‌ترین قیمت گوشی‌های سامسونگ از بین فروشگاههای مختلف به بخش محصولات زومیت مراجعه کنید.

سامسونگ یک سال پس از مهاجرت به طراحی جدید در پرچم‌داران سری اس ۸،‌ زبان طراحی جدیدی با حاشیه‌های کمتر و نمایشگر کشیده را به میان‌رد‌ه‌های خود آورد. گوشی‌های سری A همواره حس کیفیت بالا و لوکس‌بودن را در بین میان‌رده‌ها به کاربر القا می‌کنند؛ اما سامسونگ در A7 در ارائه‌ی این حس به‌اندازه‌ی برخی رقبا موفق نبوده است. متأسفانه کره‌ای‌‌ها در تصمیمی عجیب از فریم پلاستیکی در ای ۷ امسال استفاده کرده‌اند. این فریم براق و هم‌رنگ با دیگر بخش‌های گوشی است؛ اما ما فریم‌های فلزی را بیشتر می‌پسندیم. طراحی جلو گوشی یادآور اعضای دیگر سری ای در سال ۲۰۱۸ است؛ ولی پشت دستگاه در برخی اِلِمان‌ها تفاوت‌هایی با آن‌ها دارد.

سامسونگ از نسخه‌ی جدید گوریلا گلس در ای ۷ استفاده نکرده و نسخه‌ی سوم شیشه‌ی ضدخراش ساخت کورنینگ را برگزیده است. مشکل مرسوم گوشی‌های شیشه‌ای، یعنی لک‌پذیری زیاد در ای ۷ نیز وجود دارد و در نسخه‌ی آبی‌رنگ بررسی‌شده‌ی ما نیز این مشکل نمایان بود. A7 با وزن ۱۶۸ گرم کمی سبک‌تر از برادران امسال خود است و ضخامت ۷.۵میلی‌متری آن کاملا برای گوشی میان‌رده مناسب ارزیابی می‌شود. به‌دلیل لغزنده‌بودن گوشی توصیه می‌کنیم از قراردادن روی سطوح صاف خودداری کنید. با‌توجه‌به قرارگیری کامل پنل پشتی دستگاه در فریم دستگاه،‌ این لغزندگی وقتی گوشی را دردست می‌گیرید، چندان آزاردهنده نیست. متأسفانه کره‌ای‌ها قاب محافظی را همراه‌با محصول ارائه نکرد‌ه‌اند.

همان‌طورکه در بررسی گوشی‌های سری A8 امسال نیز بیان کردیم، گوشی‌های این سری هنوز ازنظر حاشیه‌های کنار و بالای نمایشگر یک پله عقب‌تر از برخی رقبا قرار می‌گیرند. تنها ۷۴.۴درصد جلو گوشی با نمایشگر پوشانده شده که در سال ۲۰۱۸ رقمی متوسط حتی برای میان‌رده‌ها محسوب می‌شود. سامسونگ از ترند این روزهای بازار، یعنی بریدگی بالای نمایشگر، استفاده نکرده و ما این موضوع را به فال نیک می‌گیریم. گوشه‌های نمایشگر کشیده و نسبت آن ۱۸.۵ به ۹ و همانند دیگر گوشی‌های سری ای در سال ۲۰۱۸ انحنادار هستند.

استفاده از حسگر اثرانگشت در لبه‌ی کناری گوشی امر مرسومی نیست و سونی بزرگ‌ترین شرکت استفاده‌کننده از این ایده به‌شمار می‌رود. حال، سامسونگ نیز در اقدامی عجیب، حسگر اثرانگشت را به لبه‌ی سمت راست گوشی انتقال داده است. این حسگر همیشه فعال در نیمه‌ی بالایی فریم سمت راست و در فرورفتگی قرار گرفته است. محل این حسگر برای قرارگیری انگشت شست یک دست معمولی و البته راست‌دستان مناسب است. انتخاب این مکان در عمل استفاده از حسگر اثرانگشت را برای اجرای ژست‌ها ناممکن می‌کند. دقت حسگر اثرانگشت گلکسی A7 رضایت‌بخش است؛ اما سرعت آن هنوز درحد رقبای چینی نیست. سامسونگ با وجود نمایشگر همیشه روشن، تصمیم گرفته چراغ اعلان‌ را در گلکسی ای ۷ حذف کند.

کلیدهای تغییر حجم صدای A7 خشک و کوچک هستند و محل مناسبی ندارند. اگر این کلیدها در سمت چپ گوشی قرار می‌گرفتند، چنین مسئله‌ای با درنظرگرفتن دخالت دست دوم کاربر آزاردهنده نبود. طراحی خلوت پشت دستگاه و برآمدگی اندک ماژول‌های عمودی دوربین را باید جزو ویژگی‌های مثبت طراحی این گوشی دانست. از ملاقات جک ۳.۵میلی‌متری صدا در گوشی‌های سامسونگ خشنود می‌شویم؛ اما تصمیم کره‌ای‌ها به استفاده از درگاه microUSB به‌جای USB نوع C ناامیدکننده است. کسب گواهی IP68 در نسخه‌ی ۲۰۱۷ گلکسی ای ۷ از دیگر قوت‌های آن در بازار میان‌رده‌ها محسوب می‌شد؛ با‌این‌حال سامسونگ این ویژگی مثبت را از نسل جدید حذف کرده است. متأسفانه نام هیچ‌یک از گواهی‌‌ها در مشخصات فنی گلکسی A7 و A9 به‌چشم نمی‌خورد. نسخه‌ی ۲۰۱۸ گلکسی ای ۷ در چهار رنگ آبی، طلایی، صورتی و مشکی دردسترس علاقه‌مندان قرار گرفته است.

وقتی صحبت از نمایشگرهای OLED موبایل به‌میان می‌آید،‌ بی‌شک نام سامسونگ به‌عنوان بازیگر اصلی در این بخش به‌ذهن می‌آید. نمایشگرهای OLED ویژگی‌های ممتاز بسیاری دارند؛ اما قیمت گران‌تر درمقایسه‌با پنل‌های LCD باعث شده کمتر آن‌ها را در بازار میان‌رده‌ها شاهد باشیم. نمایشگرهای ارگانیک از سال‌ها پیش به‌دلیل ارائه‌ی ویژگی‌هایی مانند روشنایی زیاد، مشکی عمیق، خوانایی مناسب در زیر نورخورشید مدنظر سامسونگ بوده‌اند. A7 2018 به نمایشگر سوپرامولد ۶اینچی با رزولوشن ۲۲۲۰ در ۱۰۸۰ و نسبت تصویر ۱۸.۵ به ۹ مجهز شده است. چنین رزولوشنی تراکم ۴۱۱ پیکسل در هر اینچ را برای ای ۷ به‌ارمغان آورده است. این رقم برای میان‌رده‌ها مناسب است و در استفاده‌ی روزمره و در فواصل عادی مشکلی ازنظر مشخص‌بودن مرز پیکسل‌ها مشاهده نکردیم.

نتیجه‌ی درخشان گلکسی ای ۷ جدید در آزمایش روشنایی ما چندان دورازذهن نبود. A7 با ثبت حداکثر روشنایی ۹۶۰نیتی در آزمایش ۵۰درصد (۵۰درصد الگو سفید و ۵۰درصد دیگر مشکی) عملکرد خیره‌کنند‌ه‌ای از خود ارائه می‌دهد. حالت تنظیم خودکار در گوشی‌های سری گلکسی همواره یکی از بهترین‌ها در نوع خود بوده و این روشنایی نیز در این حالت به‌دست آمده است. همچنین در آزمایش ۱۰۰درصد که با الگویی تماما سفید انجام شد، گلکسی A7 رقم فوق‌العاد‌ه‌‌ی ۸۱۰ نیت را ثبت کرد. همان‌طورکه از نمایشگر اولد انتظار می‌رود، رنگ مشکی عمیق (روشنایی صفر نیت) و کنتراست بی‌نهایت است. حداکثر روشنایی در حالت پیش‌فرض Adaptive Display به‌دست آمده و سایر حالت‌‌ها روشنایی کمتری دارند.

وقتی گلکسی ای ۷ را با خود به فضای باز می‌برید، به‌لطف نمایشگر روشن و حالت خودکار تنظیم روشنایی مشکلی ازنظر خوانایی نخواهید داشت. در این بخش، می‌توان ای ۷ را در رده‌ی برخی پرچم‌داران بازار قرار داد. زاویه‌ی دید نیز همانند دیگر نمایشگرهای اولد مناسب است و پدیده‌های مرسومی مانند Blue Shift در آن آزاردهنده نیستند. ازنظر حداقل روشنایی، گلکسی ای ۷ با تولید ۳ نیت عملکرد متوسطی از خود نشان می‌دهد. قابلیت Blue Light Filter در حالت پیش‌فرض تأثیر چندانی بر کاهش روشنایی نداشت؛ با‌این‌حال نور آبی آزاردهنده برای چشم تاحدزیادی کاهش پیدا می‌‌کند.

ارائه‌ی پروفایل‌‌های رنگ و حالت‌های پیش‌فرض کالیبره‌شده باتوجه‌به فضاهای رنگی از ویژگی‌های مثبت موجود در تنظیمات نمایشگر محسوب می‌شود. چهار حالت زیر برای پوشش انواع سلیقه‌‌ها و فضاهای رنگی در گوشی‌های سامسونگ وجود دارد:

• Adaptive Display: حالت پیش‌فرض و مناسب برای انواع محتوا
• AMOLED Cinema: متناسب با فضای DCI P3 و مناسب برای مشاهده‌ی محتوای ویدئویی
• AMOLED Photo: متناسب با فضای رنگی Adobe RGB و مناسب برای مشاهده‌ی عکس
• Basic: حالت پایه و متناسب با sRGB

اگر به رنگ‌های اشباع‌‌تر و زنده‌تر علاقه‌مندید، استفاده از حالت پیش‌فرض و دو حالت سینما و فوتو را به شما توصیه می‌کنیم. این حالت‌ها تطابق خوبی با فضاهای رنگی گسترده‌ی DCI-P3 و Adobe RGB دارند. حالت Basic نیز رنگ‌ها را نزدیک به واقعیت نشان می‌دهند و بزرگ‌نمایی ازنظر اشباع در آن دیده نمی‌شود. اگر به‌دنبال تغییر تراز سفیدی و تعادل رنگ‌ها هستید، بخش Full Screen Color Balance برای شما درنظر گرفته شده است. بهترین نمونه از چنین اسلایدری را در گوشی‌‌های هواوی شاهد هستیم.

در حالت پیش‌فرض Adaptive نمایشگر ۱۴۳.۸درصد از فضای رنگی sRGB و ۹۷.۹درصد از فضای گسترده‌ی DCI P3 را پوشش می‌دهد. در این حالت، بیشترین و در حالت Basic، کمترین پوشش فضای رنگی را شاهدیم. این ارقام از پشتیبانی مناسب نمایشگر از فضای رنگی گسترده حکایت می‌کند. در حالت Cinema، نزدیک به ۹۷درصد از فضای DCI P3 پوشش داده می‌شود؛ اما پوشش حالت Photo از فضای رنگی Adobe RGB تنها ۸۳.۱درصد است. این ارقام برای نمایشگر گوشی میان‌رده کاملا مناسب است. خوشبختانه در بحث دقت رنگ نیز گلکسی ای ۷ کاملا توانمند عمل می‌کند. خطای کمتر از ۱.۹ در حالت AMOLED Photo در فضای رنگی Adobe RGB و خطای کمتر از ۲ در حالت Basic و فضای رنگی sRGB در یک کلمه عالی است.

در حالت‌‌های Adaptive Display و AMOLED Cinema رنگ‌ سفید نمایشگر به سردی می‌گراید؛ اما دو حالت دیگر دقت بسیار زیادی در نمایش رنگ سفید دارند. خطای میانگین رنگ‌ها در این دو حالت طبق انتظار زیاد هستند؛ اما پرچم‌داران نیز در رسیدن به دقت فراوان در چنین حالت‌هایی ضعف دارند. با استفاده از نمایشگر اولد در گلکسی A7 همانند نسخه‌ی قبلی قابلیت کاربری نمایشگر همیشه روشن به‌چشم می‌خورد. ازنظر تنوع حالت‌های نمایش ساعت و تقویم، عموما AOD سامسونگ یک پله بالاتر از رقبا قرار می‌گیرد. درپایان، خاطرنشان می‌کنیم در زومیت به نمایشگر گلکسی A7 2018 به‌عنوان گوشی میان‌رده نمره‌ی کامل می‌دهیم.

اسپیکر تک‌کاناله‌‌ای که در لبه‌ی پایینی گوشی قرار گرفته، حجم صدای چندان بلندی ندارد و در بازار میان‌رده‌ها، این گوشی فقط از این نظر متوسط ارزیابی می‌شود. طبق انتظار، اسپیکر در تولید صدای بم توانمند نیست و صدا عمق کافی ندارد؛ اما گلکسی ای ۷ در بازتولید صداهای زیر توانمندتر است. در بحث شفافیت صدا، اسپیکر درخشان‌تر از دیگر بخش‌ها عمل می‌کند؛ ولی هنوز هم نمی‌توان آن را بهترین نمونه در بازار میان‌رده‌ها دانست. اگر از صدای اسپیکرها و خروجی هدفون‌های خود ناراضی هستید،‌ توصیه می‌کنیم سری به بخش Sound Quality And Effects در تنظیمات بزنید.

قابلیت دالبی‌اتموس فقط درصورت اتصال هدفون فعال خواهد شد و تجربه‌ی شنیداری در برخی سناریو‌های مهم را اندکی بهبود می‌بخشد. منوی اکولایزر علاوه‌بر حالت پیش‌فرض نُه‌کاناله امکان شخصی‌سازی صدا ازنظر تمرکز بر بخش‌های مختلف موسیقی و صداهای زیروبم نیز در تنظیمات وجود دارد. در آزمایش‌های ما، فعال‌بودن UHQ Upscaler تأثیر چندانی در شدت و کیفیت صدای خروجی نداشت. در این قسمت، جلوه‌های Tube Amp Pro و Concert Hall به‌ترتیب برای شبیه‌سازی طنین آمپلی‌فایر لامپی و پژواک سالن کنسرت نیز به‌چشم می‌خورند. قابلیت Adapt Sound برای انتخاب نوع صدای خروجی براساس حساسیت گوش کاربر باتوجه‌به سن او نیز درنظر گرفته شده است.

گلکسی A7 جدید با وجود عرضه در ماه اکتبر، از اندروید ۹ (Pie) بی‌بهره است. البته پیش‌ازاین، عرضه‌نشدن گوشی با آخرین نسخه‌ی موجود اندروید را بارها در گوشی‌های سامسونگ دیده و به آن عادت کرده‌ایم. کره‌ای‌ها این گوشی را همانند دیگر میان‌رده‌های سری A با نسخه‌ی نهم سامسونگ اکسپرینس و اندروید ۸ (Oreo) روانه‌ی بازار کرده‌اند. طراحی کلی رابط کاربری و لاک‌اسکرین و نوار اعلان‌ها تفاوت محسوسی با دیگر گوشی‌های امسال سامسونگ ندارد. رابط کاربری سامسونگ با وجود بهینه‌سازی‌های بسیار و حرکت به‌سوی ساده‌سازی، هنوز نسخه‌‌ای دور از اندروید خالص است؛ اما امکانات متنوع آن هنوز برای بسیاری از کاربران ویژگی‌ مثبت محسوب می‌شود.

همانند گذشته، امکان حذف صفحه‌ی اپلیکشین‌ها و سوایپ بالا یا پایین برای دسترسی به جست‌وجو وجود دارد. اجرای اپلیکیشن‌ها درکنار یکدیگر مدت‌ها پیش از همه‌گیرشدن آن در گوشی‌های اندرویدی در محصولات سامسونگ وجود داشت. A7 نیز قادر به اجرای سریع دو اپ ازطریق اسپلیت اسکرین یا اجرای اپ‌ها در پنجر‌ه‌ی کوچک جداگانه است. اجرای اپلیکیشن‌ها به‌صورت پاپ‌آپ با کمک سوایپ قطری از گوشه‌های بالایی و ازطریق بخش اپلیکیشن‌های اخیر امکان‌پذیر است. قابلیت‌های Smart Stay برای روشن نگه‌داشتن نمایشگر با نگاه به گوشی و Dual Messenger برای استفاده هم‌زمان از دو حساب‌ کاربری در اپلیکیشن‌های پیام‌رسان و تغییر تم نیز در این رابط کاربری به‌چشم می‌خورند.

سامسونگ هنوز به‌طور جدی وارد بازی ژست‌های حرکتی در اندروید نشده و نمونه‌ی موجود در گلکسی ای ۷ ۲۰۱۸ نیز به‌خوبی گواه این موضوع است. درصورت انتخاب Full Screen Gestures، پایین صفحه به سه قسمت جداگانه تقسیم می‌شود که کاربر با سوایپ به‌سمت بالا از هریک از این قسمت‌ها، یکی از دستورهای بازگشت و هوم یا اپلیکیشن‌های اخیر را صادر می‌کند. ما نمونه‌ی تجربه‌شده در وان‌پلاس ۶ تی را بهترین نمونه‌ی ژست‌های ناوبری در گوشی‌های اندرویدی می‌دانیم و امیدواریم سامسونگ، بزرگ‌ترین تولیدکننده‌ی گوشی در دنیا، توجه بیشتری به این بخش کند. سامسونگ قابلیتی برای استفاده از حسگر اثرانگشت برای نمایش اعلان‌ها تعبیه کرده که با‌توجه‌به محل حسگر و سوایپ‌‌های اتفاقی چندان کاربردی به‌نظر نمی‌رسد. سامسونگ برای گرفتن اسکرین‌شات نیز ژست حرکتی خاصی درنظر گرفته که در آن، کاربر با کشیدن کناره‌ی دست خود از گوشه‌‌های نمایشگر خواهد توانست تصویر را ثبت کند.

همانند بسیاری از گوشی‌های اندرویدی جدید، گلکسی ای ۷ نیز به قابلیت تشخیص چهره‌ مجهز شده است. سرعت عمل این قابلیت را درصورت فعال‌نبودن Faster Recognition کُندتر از بسیاری از رقبا ارزیابی می‌کنیم. درصورت فعال‌بودن این قابلیت،‌ دقت سیستم کاهش و احتمال فریب آن به‌وسیله‌ی تصویر و ویدئو افزایش پیدا می‌کند. امکان بازگشایی دومرحله‌ای (نیازمند سوایپ) و مستقیم در این قابلیت گنجانده شده است. AR Emoji را نخستین‌بار در گوشی‌های سری گلکسی اس ۹ دیدیم و حال حضور آن را در میان‌رده‌های سامسونگ شاهد هستیم. ساخت ایموجی‌های جالب باتوجه‌به فرم کلی چهره و اشتراک‌گذاری ساده‌ی آن اصلی‌ترین ویژگی‌‌های این قابلیت هستند. همان‌طورکه در بررسی گلکسی اس ۹ ذکر شد، این قابلیت در شبیه‌سازی چهره‌ی کاربر توانمند نیست؛ اما وجود شخصی‌سازی خوب تا حدی این مشکل را کم‌رنگ می‌کند.

بخش Device Maintence همچون گذشته در رابط کاربری وجود دارد و چهار دسته‌‌ی کلی از قابلیت‌ها را ارائه می‌دهد:

• Battery: در این قسمت کاربر می‌تواند مصرف باتری را کنترل و مصرف اپلیکیشن‌ها را مشاهده کند.
• Storage: بخش کاربردی برای نظارت بر فضای ذخیره‌سازی و حذف فایل‌های غیرضروری است.
• Memory: بخش درنظر گرفته‌شده برای مدیریت حافظه‌ی رم محسوب می‌شود.
• Device Security: بخشی برای اسکن گوشی برای یافتن تهدیدات امنیتی است.

خوشبختانه اپلیکشین Game Launcher نیز برای تنظیم عملکرد گوشی در بازی‌ها و ثبت اسکرین‌شات و ضبط ویدئو از آن در گوشی‌های سامسونگ حضور دارد. با گیم‌لانچر همه‌ی بازی‌ها در یک پوشه دردسترس است و دیگر نباید نگران اعلان‌ها در بازی‌ها بود. حالات مختلف عملکرد دستگاه همانند گذشته به سه دسته‌ی زیر تقسیم می‌شود:

• Focus on Power Saving: شارژدهی بیشتر در زمان بازی‌کردن اولین اولویت این حالت است.
• Balanced: این حالت تعادل بین شارژدهی و عملکرد را به‌دنبال خواهد داشت.
• Focus on Performance: حداکثر توان گوشی در بازی‌‌ها را ارائه می‌کند.

برخلاف نسخه‌‌ای که در گلکسی اس ۹ و اس ۹ پلاس تجربه کردیم، امکان انتخاب تنظیم خاص برای هر بازی وجود ندارند و باید به تنظیم کلی اکتفا کرد.

بارها درباره‌ی اهداف و انواع دوربین‌های چندگانه در گوشی‌‌ها صحبت کرده‌ایم. تعداد دوربین‌ها معمولا با هدف تنوع در امکانات عکاسی مانند زوم اپتیکال و تشخیص عمق برای ثبت تصاویر پرتره و استفاده از لنز واید برای ثبت تصاویر عریض افزایش می‌یابد. بعد از میت ۲۰ پرو و تجهیز آن به سه دوربین،‌ گرایش دیگر شرکت‌ها به دوربین‌های چندگانه بیش از گذشته شد و سامسونگ دو گوشی گلکسی ای ۹ را با چهار دوربین و ای ۷ را با سه دوربین به جهانیان معرفی کرد. A7 برخلاف برادر بزرگ‌ترش لنز تله‌فوتو ندارد و درنتیجه، فاقد زوم اپتیکال و بدون افت کیفیت است.

حسگر ۲۴مگاپیکسلی و اصلی دستگاه به لنزی ۲۷میلی‌متری با f/1.7 مجهز شده است. این دوربین در بین دو دوربین دیگر و در چینشی عمودی قرار گرفته و طبق انتظار زاویه‌ی دید ۷۷درجه‌ای دارد. سامسونگ این دوربین را برخلاف دوربین مختص عکاسی واید به فوکوس خودکار با تشخیص فاز مجهز کرده است. دوربین دوم در A7 با لنز ۱۸میلی‌متری و زاویه‌ی دید ۱۲۰درجه‌ای و حسگر ۸مگاپیکسلی برای ثبت عکس‌های فوق عریض مناسب است. مشاهده‌ی f/2.4 در مشخصات لنز این دوربین نوید عملکرد ضعیف دوربین دوم در عکاسی شبانه را می‌دهد. درصد عمده‌ای از میان‌رده‌های بازار از لنز تله‌فوتو بی‌بهره‌اند و دوربین دوم آن‌ها فقط برای ثبت عمق تصویر به‌کار می‌روند. سامسونگ به حسگری ۵مگاپیکسلی و لنزی با f/2.2 برای این کار اکتفا کرده است.

دوربین سلفی ۲۴مگاپیکسلی A7 عکس‌هایی با رزولوشن ۵۶۶۴ در ۴۲۴۸ می‌تواند ثبت کند؛ اما متأسفانه خبری از فوکوس خودکار در آن نیست. نرم‌افزار دوربین تفاوت ملموسی با دیگر گوشی‌های جدید سامسونگ ندارد و هنوزهم سوایپ افقی حرکت بین حالت‌های عکسی و سوایپ عمودی انتخاب دوربین پشتی و سلفی را برعهده دارد. دوربین مجهز به لنز واید برخلاف دوربین سنجش عمق، می‌تواند به‌طور مستقل فعالیت کند. سامسونگ در منظره‌یاب از آیکون‌ خاصی استفاده می‌کند که نشان از زاویه‌ی دید زیاد و کم است. حالت‌های مختلف زیر برای عکاسی و فیلم‌برداری دراختیار کاربر قرار دارد:

• Live Focus: برای تغییر میزان اثر جلوه بوکه و ثبت تصاویر پرتره استفاده می‌شود.
• Auto: تنظیم خودکار تنظیمات
• Scene Optimizer: استفاده از هوش مصنوعی برای انتخاب بهتر مؤلفه‌های عکاسی با تشخیص نوزده نوع سناریو کلی
• Super Slow-mo: فیلم‌برداری صحنه‌‌آهسته با نرخ ۹۶۰ فریم‌برثانیه
• Beauty: حالتی برای روتوش عکس‌های گرفته‌شده از چهره

در بحث کیفیت عکس‌های دوربین اصلی در روز، جزئیات مناسب و رنگ‌های زنده و مطابق انتظار نویز کنترل‌شده به‌چشم می‌خورد. گستره‌ی دینامیکی عکس‌های ثبت‌شده در روز با وجود بهترین‌نبودن در نوع خود، کاملا رضایت‌بخش است. در کراپ ۱۰۰درصد تصاویر نشانه‌هایی از پردازش تصویر بیش‌ازاندازه در برخی تصاویر دیده می‌شود. لنزهای فوق‌عریض عموما با پدیده‌ی اعوجاج در کناره‌های تصویر همراه هستند که درظاهر ممکن است به زیبایی عکس‌ها لطمه بزند؛ اما حقیقت آن است که عکاسان حرفه‌ای از این موضوع برای زیباترکردن تصاویرشان در برخی سوژه‌ها استفاده می‌کنند. البته، کره‌‌ای‌ها قابلیتی برای رفع این مشکل در حاشیه‌های عکس در گالری تعبیه کرده‌اند. گستره‌ی دینامیکی و طراوت رنگ‌های عکس‌های عریض گرفته‌شده کمتر از نمونه‌های دوربین اصلی است. طبق انتظار نقاط تاریک‌تر در تصاویر روز مانند سایه‌ها در عکس‌های عریض جزئیات کمتری دارند. شایان ذکر است تفاوت چندانی در عکس‌های حالت Scene Optimizer و حالت Auto مشاهده نکردیم.

سال ۲۰۱۸ را باید سال جهش دوربین‌های پرچم‌داران در بخش عکاسی شبانه دانست؛ به‌طوری‌که پیکسل و پرچم‌داران سری میت و پی هواوی عکس‌هایی ستودنی در شب می‌گیرند. باوجوداین، دنیای میان‌رد‌ه‌ها هنوز پیشرفت بزرگی در این بخش نکرده است. عکس‌‌های گرفته‌شده با دوربین اصلی A7 در محیط‌هایی با منبع نور کم ازنظر جزئیات متوسط ارزیابی می‌شوند. از رنگ‌های زنده‌‌ی عکس‌های روز در تصاویر شب خبری نیست و الگوریتم کنترل نویز با وجود عملکرد خوب در کاهش نویز، تاحدودی به ثبت مناسب جزئیات و بافت‌ها لطمه می‌زند. درمجموع، باید گفت عکس‌های‌ گرفته‌شده در شب ازنظر روشنایی مناسب هستند؛ اما بافت‌های سوژه‌های دور از منبع نور تقریبا ازبین می‌روند.

ثبت عکس‌های مناسب با دوربین اصلی با کمی صبر امکان‌پذیر است؛ اما دوربین واید در محیط‌های کم‌نور به‌قدری ناتوان است که تقریبا امیدی به ثبت عکس‌های باکیفیت با آن وجود ندارد. البته، موضوع کیفیت کمتر تصاویر دوربین‌هایی با لنز واید چندان عجیب‌وغریب نیست. در عکس‌های عریض گرفته‌شده در شب علاوه‌بر جزئیات اندک، شارپ‌نبودن تصاویر و روشنایی بسیار کمتر آن‌ها به‌وضوح به‌چشم می‌خورد. Live Focus در عکس‌ از سوژه‌‌های انسانی ازنظر تشخیص سوژه و پس‌زمینه رضایت‌بخش عمل می‌کند؛ اما توصیه می‌کنیم در سوژه‌های پیچیده، مانند درختان، از آن استفاده نکنید. خوشبختانه شدت جلوه بوکه پس از ثبت تصویر نیز تغییردادنی است.

گلکسی A7 جدید در ثبت جزئیات و رنگ‌ها در روشنایی روز عملکرد مقبولی دارد؛ اما نباید از آن انتظار عکس‌های روشن و پرجزئیات در شب را داشت. یافتن فاصله‌ی بهینه برای ثبت بیشترین جزئیات چندان دشوار نیست و بعد از چند تلاش، سلفی‌هایی خوبی ثبت خواهید کرد. گستره‌ی دینامیکی تصاویر سلفی به‌ خوبی دوربین‌ اصلی نیست؛ با‌این‌حال آزارتان نخواهد داد. سامسونگ قابلیتی نیز برای گرفتن سلفی عریض تعبیه کرده که در آن عکس‌های ثبت‌‌شده از حرکت گوشی با یکدیگر ادغام می‌شوند. شایان ذکر است اعوجاج در عکس‌های کناری مشهود است. سلفی‌های شبانه شارپ نیستند و با وجود نویز اندک،‌ جزئیات چندانی ندارند. گلکسی A7 را اگر در قامت گوشی میان‌رده ببینیم، دوربین آن ضعفی برایش محسوب نخواهد شد. عکس‌های گرفته‌شده در روز نقص بزرگی ندارند و عکس‌های شب نیز در این بازه‌ی قیمتی پذیرفتنی هستند.

شرکت‌های تولیدکننده در محصولات میان‌رده‌ی خود نیز استفاده از پردازنده‌های ۱۰نانومتری را آغاز کرده‌اند؛ اما سامسونگ همچنان این دسته از گوشی‌های هوشمند خود را با تراشه‌های ۱۴نانومتری روانه‌ی بازار می‌کند. درست‌ مانند نسخه‌ی ۲۰۱۸ گلکسی A8 که اوایل سال جاری میلادی معرفی شد، گلکسی A7 جدید نیز برای اجرای وظایفش به تراشه‌ی اگزینوس ۷۸۸۵ اتکا دارد. پردازنده‌ی میان‌رده‌ی کره‌ای‌ها از هشت هسته‌ی پردازشی شامل دو هسته‌ی Cortex-A73 با فرکانس ۲.۲گیگاهرتزی و شش هسته‌ی ۱.۶گیگاهرتزی Cortex-A53 به‌عنوان CPU بهره می‌برد و ماژول Mali-G71 MP2 آرم، نقش واحد پردازش گرافیکی آن را برعهده دارد.

شما می‌توانید مشخصات فنی کامل Exynos 7885 را در جدول زیر مشاهده کنید:

نسل جدید گلکسی A7 در سه نسخه‌‌‌ی ۴/۶۴ و ۴/۱۲۸ و ۶/۱۲۸ گیگابایت روانه‌ی بازارهای جهانی می‌شود. نسخه‌ای که برای بررسی دراختیار زومیت قرار داشت، از ۴ گیگابایت حافظه‌ی رم و ۶۴ گیگابایت حافظه‌ی ذخیره‌سازی داخلی با امکان ارتقا تا سقف ۵۱۲ گیگابایت بهره می‌برد. خاطرنشان می‌کنیم از حافظه‌ی داخلی گوشی به‌صورت پیش‌فرض، ۵۲.۳۴ گیگابایت دراختیار کاربر قرار دارد. شما می‌توانید سرعت خواندن و نوشتن حافظه‌ی گلکسی ای 7 را در جدول زیر مشاهده کنید:

حال، نوبت به بررسی عملکرد پردازنده‌ی گلکسی A7 می‌رسد. آیا میان‌رده‌ی کره‌ای‌‌ها می‌تواند گزینه‌ای ایده‌آل برای کاربری‌های روزمره و بازی‌های عادی باشد؟ برای یافتن پاسخی مناسب برای این پرسش، ابتدا نرم‌افزارهای بنچمارک متداول زومیت برای دستگاه‌های میان‌رده را روی میان‌رده‌ی جدید سامسونگ اجرا می‌کنیم. شما می‌توانید برای پی‌بردن به جایگاه گلکسی ای ۷ جدید درمقایسه‌با سایر میان‌رده‌های بازار، نتایج حاصل از اجرای بنچمارک‌ها را در جدول زیر مشاهده کنید:

گلکسی ای ۷ جدید ازحیث عملکرد، ویژگی شگفت‌انگیزی ارائه نمی‌دهد و می‌توان آن را با طیف گسترده‌ای از محصولات میان‌رده‌ی کنونی هم‌سطح دانست. بااین‌حال، این موضوع بدین مفهوم نیست که با دستگاه کُندی طرف هستیم. درحقیقت، گوشی جدید سامسونگ در کاربری‌های روزمره نیازتان را کامل رفع خواهد کرد و حین استفاده از آن به‌ندرت متوجه لگ خواهید شد. درپایان بخش بازده و عملکرد، نمودارهای حاصل از اجرای آزمون استرس پانزده‌دقیقه‌ای انتوتو را می‌آوریم.

همان‌طورکه نمودارهای بالا نشان می‌دهند، گلکسی ای ۷ جدید در آزمون استرس به‌طور میانگین حدود ۹۰درصد از توان پردازشی CPU را به‌کار می‌گیرد و عملکرد نسبتا پایداری را به‌نمایش می‌گذارد. نمودارها از این موضوع حکایت می‌کنند که دمای باتری این گوشی میان‌رده‌ی سامسونگ در طول اجرای آزمون، درحدود ۳۰ درجه‌ی سلسیوس قرار می‌گیرد و فرکانس دو هسته‌ی A73 نیز در همسایگی ۲ گیگاهرتز نوسان می‌کند.

گلکسی A7 2018 برای تأمین انرژی لازمش به باتری ۳۳۰۰میلی‌آمپرساعتی لیتیوم-پلیمر متکی است. تجربه نشان می‌دهد انتخاب این ظرفیت درکنار رزولوشن Full HD نمایشگر و پردازنده‌ی نسبتا کم‌مصرف، درنهایت به شارژدهی متوسطی منجر خواهد شد. برای آنکه عملکرد باتری گلکسی ای ۷ جدید را ارزیابی کنیم، آزمون‌های زومیت را اجرا می‌کنیم.

پیش از هرچیز، ابتدا گوشی را در وضعیت پرواز قرار می‌دهیم و روشنایی نمایشگر را روی ۲۰۰ نیت تنظیم و صدای اسپیکر دستگاه را قطع می‌کنیم. اکنون، نوبت به پخش مداوم فیلم HD می‌رسد تا شارژ گوشی از ۱۰۰درصد به صفر برسد. در این وضعیت، میان‌رده‌ی کره‌ای‌ها ۱۴ ساعت و ۱۷ دقیقه شارژدهی داشت که عملکرد درخورتوجهی به‌حساب می‌آید.

گلکسی A7 2018 در سه آزمون نرم‌افزاری، عملکرد شگفت‌انگیزی ارائه نمی‌دهد و پایین‌تر از موتو ایکس ۴، دستگاهی با باتری کوچک‌تر، قرار می‌گیرد. صرف‌نظر از نتیجه‌ی آزمون‌ها، گوشی سامسونگ در استفاده‌های عادی می‌تواند بیش از یک روز نیز شما را همراهی کند. متأسفانه گلکسی ای ۷ جدید به‌جای USB-C از پورت قدیمی microUSB استفاده می‌کند و شارژر ۷.۷۵واتی (۵ ولت و ۱.۵۵ آمپر) آن برای رساندن شارژ باتری به ۲۵درصد، به ۳۰ دقیقه‌ نیاز دارد که با استانداردهای امروزی نسبتا کُند محسوب می‌شود.

گلکسی A7 جدید میراث‌دار یکی از موفق‌‌ترین سری گوشی‌های‌ بازار میان‌رده‌ها است. طراحی نسخه‌ی جدید متحول شده؛ اما تحولی که الزاما در تمام جوانب روبه‌جلو نبوده است. دیگر مانند گذشته A7 دربرابر نفوذ آب مقاوم نیست و حسگر اثرانگشت آن به کنار گوشی منتقل شده و سامسونگ در اقدامی عجیب از درگاه microUSB استفاده کرده است. نمایشگر بدون شک برگ برنده‌ی ای ۷ ۲۰۱۸ است؛ به‌طوری‌که دقت رنگ‌ها و روشنایی نمایشگر سوپرامولد این گوشی در رده‌ی برخی پرچم‌داران قرار می‌گیرد.

گلکسی A7 2018 از اندروید ۹ (Pie) بی‌بهره است و رابط کاربری تقریبا همان چیزی بود که در سری ای ۸ امسال و دیگر گوشی‌های جدید سامسونگ دیده‌ایم. سامسونگ دوربین را یکی از محورهای تبلیغات این گوشی قرار داده و در عمل هم باید گفت عکس‌های گرفته‌شده با هر دو دوربین اصلی و واید در روز جزئیات مناسبی دارند و رنگ‌‌ها را مناسب نمایش می‌دهند. بااین‌حال، دوربین‌های ای ۷ در شب چیزی فراتر از رقبا ارائه نمی‌دهند و نقص‌های میان‌رده‌ها در این بخش همچنان پابرجا است.

تراشه‌ی اگزینوس ۷۸۸۵ و ۴ یا ۶ گیگابایت حافظه‌ی رم، از A7 گوشی سریعی در کاربری‌های عادی ساخته است. میان‌رده‌ی جدید کره‌ای‌ها همانند نسل‌های گذشته شارژدهی مناسبی دارد؛ اما سرعت نه‌چندان سریع شارژ باتری ۳۳۰۰میلی‌آمپرساعتی A7 یکی از ضعف‌های آن محسوب می‌شود.

برای مشاهده قیمت گوشی و مشخصات فنی میان‌رده‌های سامسونگ مانند گوشی A50 و A51، گوشی A70 و A71، گوشی A30 و A30s و دیگر محصولات محبوب سامسونگ را در بخش محصولات زومیت مشاهده کنید.