بررسی نوکیا 6.1

نوکیا ۶.۱ یا همان نوکیا ۶ ۲۰۱۸ وامدار زبان طراحی سال گذشته‌ی نوکیا است؛ کیفیت ساخت در حد نام نوکیا، قوی‌تر شدن پردازنده‌ و افزایش نسبت نمایشگر به بدنه گوشی کامل‌تری از ۶.۱ نسبت به نسل گذشته ساخته است. وفاداری به فلز و نمایشگر ۱۶ به ۹ طرفداران خاص خود را دارد اما این روند تا چه حد در سال ۲۰۱۸ موفق خواهد بود؟ علاوه بر بهبود عملکرد، نوکیا ۶.۱ چه برتری‌هایی نسبت به نسل گذشته‌ی خود دارد؟ دوربین عمکلردی در حد نام زایس و نوکیا دارد؟‌ این‌ها تنها بخشی از سوالاتی است که در این بررسی آن‌ها پاسخ داده خواهد شد. با بررسی زومیت از نوکیا ۶.۱ (نوکیا ۶ ۲۰۱۸) همراه باشید.

نوکیا ۶.۱ توسط فروشگاه آل‌دیجیتال برای بررسی در اختیار زومیت قرار گرفته است.

در روزگاری که اکثر شرکت‌های بزرگ به استفاده از شیشه و نمایشگرهای خمیده در گوشی‌های پایین‌رده و میان‌رده‌ی خود روی آورده‌اند، HMD هنوز با نوکیا ۶.۱ وفاداری به گذشته را نشان داده است. نوکیا ۶.۱ از نظر زبان طراحی کلی یادآوری نسل گذشته‌ی خود است اما تفاوت‌های ملموسی نیز در طراحی این دو گوشی به چشم می‌خورد. نوکیا ۶.۱ طول کمتر و عرض بیشتری نسبت به نسل قبل دارد و حاشیه‌های بالا و پایین نمایشگر کاهش یافته است؛ حاشیه‌های بالا و پایین نمایشگر هنوز هم زیاد است و قابل رقابت با بهترین‌های امسال نیست. نمایشگر ۱۶ به ۹ نوکیا ۶ تقریبا ۷۳.۲ درصد از سطح جلوی گوشی را پوشانده است؛ این رقم با وجود بهبود ۲.۵ درصدی نسبت به نسل گذشته همچنان یک ضعف محسوب می‌شود.

اچ‌ام‌دی از آلومینیوم ۶۰۰۰ آنودایز شده با پوشش مات برای ساخت قاب پشتی نوکیا ۶.۱ استفاده کرده است. شیشه‌ی 2.5D جلوی گوشی نیز که از جنس گوریلا گلس ۳ انتخاب شده، به خوبی با فریم پیوند خورده است. در حالت کلی باید گفت که یکپارچگی و کیفیت نوکیا ۶.۱ همان چیزی است که از برندی مثل نوکیا انتظار داشتیم. خطوط آنتن جز جداناپذیر گوشی‌های فلزی هستند و سازنده‌ها هر کدام به نحوی به‌دنبال پنهان‌ کردن آن هستند؛ خطوط آنتن نوکیا ۶.۱ مشکی رنگ بررسی ما به خوبی در بالا و پایین قاب پشتی قرار گرفته بودند و در نگاه اول چندان به چشم نمی‌آیند. ضخامت ۸.۲ میلی‌متری گوشی مناسب ارزیابی می‌شود و وزن ۱۷۲ گرمی نیز با توجه به ابعاد کلی دستگاه مناسب به نظر می‌رسد.

لبه‌های تیز و برش خورده با نوارهای مسی رنگ نسخه‌ی سیاه زیبایی خاصی به نوکیا ۶.۱ بخشیده است اما طراحی خشن دستگاه حس خوبی به کاربر القا نمی‌کند. فریم دستگاه مسطح است از این رو حس امنیت را در هنگام در دست گرفتن گوشی القا می‌کند و احتمال لغزیدن دستگاه را تا حد زیادی کاهش می‌دهد. قاب پشتی نوکیا ۶.۱ اثر انگشت را به خود جذب می‌کند و این مسئله در زمان چرب بودن دست‌های کاربر به‌شدت آزار دهنده می‌شود؛ که پاک کردن گوشی نسبت به نمونه‌های شیشه‌ای کمی سخت‌تر است. پشت نوکیا ۶.۱ انحنای بسیار اندکی دارد که تأثیر چندانی روی راحت‌تر شدن استفاده از گوشی ندارد. ناگفته نماند که نوکیا ۶.۱ در برابر نفوذ آب و گرد و غبار مقاوم نیست و هیچ یک از استانداردهای این بخش را دریافت نکرده است.

دوربین تکی نسخه‌ی ۲۰۱۸ نوکیا ۶ همراه‌با فلش در بخشی عمودی در وسط قاب پشتی جای گرفته‌اند. نام نوکیا و عبارت «Android One» موارد دیگری هستند که در پشت دستگاه به چشم می‌خورند. حسگر اثر انگشت نیز در پایین این بخش قرار گرفته است؛ در کمال تعجب شاهد هستیم حتی برای دست‌های کوچک نیز محل حسگر نامناسب و پایین‌تر از محل ایده‌آل است به‌طوری‌که دست فرد عموما فلش دستگاه را لمس می‌کند. این حسگر دایره‌ای شکل عمق کمی دارد به همین دلیل با وجود ابعاد کوچکش قرارگیری دست روی خود را به خوبی حس می‌کند. صرف‌نظر از محل نامناسب حسگر اثرانگشت، سرعت و عملکرد آن در نوکیا ۶ ۲۰۱۸ سریع و کم اشتباه است. به‌عنوان نکته‌ی پایانی بخش طراحی باید به فقدان چراغ اعلان‌ها اشاره در نوکیا ۶.۱ اشاره کرد.

نوکیا ۶.۱ یا همان نسخه‌ی ۲۰۱۶ نوکیا ۶ به مانند نسل پیش از نمایشگری ۵.۵ اینچی بهره می‌برد؛ نوکیا از حتی نسبت تصویر را نیز در این نمایشگر تغییر نداده است و از همان نسبت سنتی ۱۶ به ۹ در نوکیا ۶.۱ استفاده کرده است؛ نمایشگرهای ۱۶ به ۹ به دلیل عریض‌تر بودن نسبت به نمونه‌های ۱۸ به ۹ علاوه بر تأثیر منفی در ارگونومی دستگاه دارند و به اندازه‌ی نمایشگرهای کشیده برای وب‌گردی و تماشای ویدئو مناسب نیستند. فنلاندی‌ها از یک پنل Full HD IPS LCD با تراکم ۴۰۳ پیکسل بر اینچ در میان‌رده‌ی تازه‌نفس خود بهره برده‌اند؛ چنین تراکمی ارائه‌ی تصاویر شارپ را تضمین می‌کند و ما نیز در استفاده‌ی روزمره کوچک‌ترین مشکلی با رزولوشن این نمایشگر نداشتیم.

متاسفانه خبری از تنظیمات مودهای رنگ در نوکیا ۶.۱ نیست و منوی تنظیمات به موارد محدودی خلاصه می‌شود. روشنایی حداقل بسیار مناسب ۱.۴ نیتی در کنار ویژگی‌ «Night Light» از نوکیا ۶.۱ یک گوشی ایده‌آل برای استفاده در محیط‌های تاریک ساخته است؛ امکان زمان‌بندی و تغییر شدت فیلتر نیز در این قابلیت گنجانده شده است. قابلیت «Ambient display» هم در نوکیا ۶.۱ حضور دارد که به کمک آن با بلند کردن گوشی اعلان‌ها، ساعت و تاریخ را مشاهده خواهید کرد؛ این قابلیت شبیه به ویژگی نمایشگر همیشه روشن است با این تفاوت که تنها در مواقعی که کاربر گوشی را بلند می‌کند نمایشگر برای ارائه‌ی برخی اطلاعات روشن می‌شود.

نمایشگر نوکیا ۶.۱ در زیر نور مستقیم خورشید همچنان خوانا است اما بازتاب نور از این نمایشگر در پاره‌ای از اوقات آزاردهنده می‌شود. زاویه‌ی دید نمایشگر نوکیا ۶.۱ در صورتی که روشنایی در حد مناسبی تنظیم شده باشد قطعا شما را راضی خواهد کرد. رنگ‌ها در این نمایشگر کمی سرد به نظر می‌رسند و آن طراوت بالای موردانتظار ما را نداشتند؛ نوکیا ۶.۱ به ترتیب ۹۹.۳ و ۸۱.۴ فضای رنگی sRGB و AdobeRGB را پوشش می‌دهد. نمایشگر نوکیا ۶.۱ رنگ سفید را چندان دقیق نمایش نمی‌دهد و متمایل بودن آن به آبی کاملا مشهود است. میان‌رده‌ی جدید فنلاندی‌ها از نظر دقت رنگ عملکرد متوسطی دارد و خطای میانگین ۶.۴ و حداکثری ۱۳.۷ آن در فضای sRGB کمی بالا به نظر می‌رسد.

خبری از اپلیکیشن‌های اضافی در نوکیا ۶.۱ نیست و همین مسئله سرعت کلی رابط کاربری را افزایش داده است؛ در حالت کلی اندروید اوریو در نوکیا ۶ جدید پایدار، سریع و سر راست است؛ البته بسته شدن خود به خود اپلیکیشن‌ها در برخی از مواقع و کاهش شدید کارایی در زمان کمبود شارژ دستگاه را نباید نادیده گرفت. اگر به‌دنبال رابط کاربری پر از ویژگی‌های متنوع هستید اندروید خالص ناامیدتان خواهد کرد؛ در اندروید خالص اجرا شده در نوکیا ۶.۱ تنظیمات خاص برای بازی، استفاده از دو حساب‌کاربری در پیام‌رسان‌ها، تغییر ترنزیشن‌ها، تغییر تم و مواردی از این دست به چشم نمی‌خورد و تنها اپلیکیشن‌ها و قابلیت‌های ضروری در دسترس کاربر خواهد بود.

آیکون‌های دایره‌ای رابط کاربری شما را به یاد پیکسل‌های گوگل می‌اندازد بااین‌حال امکان تغییر آیکون‌ها در تنظیمات هوم اسکرین نیز وجود دارد. نرم‌افزار دوربین را تنها بخشی از رابط کاربری باید دانست که نسبت به اندروید خالص دچار تغییر شده است و فنلاندی‌ها از اپ دوربین خود بهره گرفته‌اند. پس از باز کردن منوی اپلیکیشن‌ها با سوایپ به سمت بالا، اپلیکیشن‌های پر کاربرد در سطر اول به نمایش در می‌آیند.

اگر به‌دنبال بستن تمام اپلیکیشن‌های در حال اجرا هستید، گزینه‌ی «Clear All» را در نگاه اول در صفحه‌ی اپلیکیشن‌های اخیر نخواهید یافت؛ برای این کار باید کارت‌ها را کمی با سوایپ به پایین کشیده تا گزینه‌ی Clear All نمایان شود. چندین ژست حرکتی برای ساده‌تر کردن کار با گوشی در بخش «System» در دسترس کاربران است؛ سوایپ حسگر برای نمایش اعلان‌ها، برداشتن گوشی و قطع صدای زنگ و بلند کردن گوشی و نمایش اعلان‌ها توسط Ambient display مواردی هستند که در این بخش قابل فعال‌سازی هستند.

ابعاد کوچک ۱ میکرومتری پیکسل‌‌ها پیش از آغاز بررسی تا حدودی خبر از عملکرد دوربین می‌داد. این در حالی است که در صورت کاهش نور محیط، عملکرد دوربین تا حد قابل توجهی کاهش می‌یابد؛ با وجود نویز زیاد و جزئیات اندک، روشنایی تصاویر نیز در سطح پایینی قرار دارد این موضوع باعث می‌شود تا در برخی شرایط عملا تصاویر ثبت شده قابل استفاده نباشند. البته نباید فراموش کرد که گوشی‌های هوشمند عموما در این زمینه مشکلات زیادی دارند و با توجه به رده‌ی قیمتی نوکیا ۶.۱ نمی‌توان توان عملکرد بسیار بالایی از آن داشت. همچنین نبود جلوه‌ی بوکه‌ی مصنوعی که در حال حاضر به قابلیت استانداردی در گوشی‌های هوشمند پرچم‌دار و میان‌رده تبدیل شده است، را می‌توان یکی دیگر از نقاط ضعف گوشی قلمداد کرد.

نوکیا ۶ ۲۰۱۸ نیز همچون سایر محصولات خانواده‌ی نوکیا توانایی ثبت همزان تصاویر با دوربین‌های جلو و عقب را دارد که در شرایط خاص، نتایج بسیار جذابی را به همراه دارد. توانایی اعمال تنظیمات دستی در حالت Pro نیز یکی از نقاط برتری این گوشی نسبت به رقبای خود است که عموما از این حالت برخوردار نیستند. توجه نوکیا به کیفیت ضبط صدا در کلیپ‌های ویدیویی قابل ستایش است. به لطف قابلیت ضبط 4K و استفاده از فناوری Ozo Audio و میکروفن‌های اطراف که پیش‌تر تنها در محصولات پرچم‌دار نوکیا موجود بود، کاربران قادر به ضبط صدایی فراگیر و جذاب خواهند بود که نه‌تنها از رقبای خود، بلکه از بسیاری از گوشی‌های گران‌تر نیز برتر است تا نتیجه‌ی نهایی بسیار جذابی به ارمغان بیاید. تنها کمبود موجود در این بخش را می‌توان عدم تجهیز به لرزشگیر اپتیکال دانست تا از تبدیل شدن نوکیا ۶ ۲۰۱۸ به محصولی توانمند در بخش فیلم‌برداری با قیمتی رقابتی، جلوگیری شود.

در بخش سلفی نوکیا از حسگر ۸ مگاپیکسلی با F/2.0 بهره برده است که روی کاغذ، تنها در سطح استاندارد‌های فعلی بخش گوشی‌های میان‌رده است و نمی‌توان از آن به‌عنوان گزینه‌ی ایده‌آلی نام برد. بااین‌حال دوربین سلفی این گوشی در تست‌های زومیت عملکرد بسیار خوبی را از خود به‌جای گذاشت. درحالی‌که دقت رنگ‌ها بالا نبود، اما جزئیات ثبت شده در حد بسیار خوبی قرار داشتند و حتی در شرایط تاریک نیز شاهد عملکرد خوب این گوشی نسبت به برخی از رقبای مطرح آن بودیم.

رابط کاربری نوکیا ۶.۱ مشابه چیزی است که پیش از این در سایر محصولات نوکیا مشاهده کرده‌ایم. این رابط کاربری ساده به خوبی نیاز‌های کاربران عادی را تأمین می‌کند و حالت Pro نیز برای کاربران حرفه‌ای در دسترس است. قابلیت ضبط تایم‌لپس، پانوراما و ویدیوی صحنه آهسته نیز در دسترس است؛ بااین‌حال جای خالی قابلیت‌ ثبت تصاویر در کنار اجسام واقعیت افزوده خالی به نظر می‌رسد.

نوکیا ۶.۱ شاید بهترین دوربین گوشی‌های میان‌رده را به همراه نداشته باشد، اما قطعا در بخش خود حرف‌های بسیاری برای گفتن خواهد داشت و نیاز‌های کاربران را به خوبی تأمین می‌کند. البته نباید توقع زیادی از دوربین این گوشی در شرایط نوری تاریک داشته باشید.

گالری تصاویر ثبت شده با دوربین نوکیا ۶.۱

طی سال‌های گذشته توسعه‌ی پردازنده‌های موبایل رشد فوق‌العاده‌ای را تجربه کرده‌اند و اکنون برخی از نمونه‌های موجود توانایی رقابت با پردازنده‌های دسکتاپ را نیز دارند. پیشرفت قابل‌توجه توان پردازشی SOC ها باعث شده است تا گوشی‌‌های میان‌رده و برخی از انواع اقتصادی نیز اکنون توانایی اجرای روان و بدون لگ تمام نیاز‌های کاربران را داشته باشند. 

کوالکام به‌عنوان بزرگ‌ترین تولید‌کننده‌ی پردازنده‌های موبایل در جهان، سرمایه‌گذاری گسترده‌ای در توسعه‌ی انواع ارزان‌قیمت و توانمند کرده و می‌توان شروع این موج را پردازنده‌های اسنپدراگون ۴۱۰ و ۶۱۵ دانست که توان مناسبی را در اختیار کاربران قرار می‌دادند. لیتوگرافی ۲۸ نانومتری و عدم توانایی در استفاده از تمام هسته‌ها باعث شده بود تا با وجود توانایی پردازش کافی برای امور کاربری عادی، شاهد مشکلات و لگ‌هایی در اجرای اپلیکیشن‌های سنگین‌تر و امور چندوظیفگی باشیم. 

اما بزرگ‌ترین قدم کوالکام در توسعه‌ی پردازنده‌های میان‌رده‌ی توانمند، عرضه اسنپدراگون ۶۲۵ با لیتوگرافی ساخت ۱۴ نانومتری بود تا کوالکام ادعای بهینه‌سازی ۳۰ درصدی در مصرف را به همراه بهبود توان ۲۰ درصدی نسبت به گذشته را داشته باشد. بسته‌ی کاملی (توان پردازشی مناسب، مصرف اندک باتری و قیمت خوب) که کوالکام با این پردازنده به بازار عرضه کرد، باعث شد تا سازنده‌های زیادی از آن در گوشی‌های خود بهره ببرند. این استقبال در حدی بود که شاهد استفاده‌ی عموم برند‌های مطرح موبایل از این پردازنده در محصولات خود بودیم و سایر پردازنده‌های کوالکام به آرامی از بازار حذف شدند.

در بخش گرافیکی نیز واحد آدرنو ۵۰۸ وظیفه‌ی پردازش‌های لازم را در اسنپدراگون ۶۳۰ برعهده دارد. کوالکام جزئیات زیادی در خصوص این واحد گرافیکی و توانایی‌های آن منتشر نکرده است و تنها به اعلام افزایش توان پردازشی ۳۰ درصدی این بخش در مقایسه با واحد آدرنو ۵۰۶ به کار رفته در اسنپدراگون ۶۲۵ بسنده کرد.

عموم تغییرات موجود در بخش اتصالات اسنپدراگون ۶۳۰ انجام گرفته است. استفاده از نسخه‌ی پنجم بلوتوث در کنار تجهیز به مودم X12 اسنپدراگون برای رسیدن به سرعت حداکثری دانلود ۶۰۰ و آپلود ۱۵۰ مگابیت (در برابر سرعت حداکثری دانلود ۳۰۰ و آپلود ۱۵۰ مگابیت مودم X9 به کار رفته در اسنپدراگون ۶۲۵)، بزرگ‌ترین تغییرات موجود در این پردازنده بودند. پشتیبانی از کدک‌های جدید‌تر صوتی و تصویری، نسل چهارم شارژ سریع Quick Charge و فوکوس هیبریدی، از دیگر بهبود‌های انجام گرفته در این SOC هستند.

اما تغییرات رخ داده در اسنپدراگون ۶۳۰، آیا بهبود توان پردازشی ۳۰ درصدی را در مقایسه با اسنپدراگون ۶۲۵ به همراه داشته است؟ برای  اطلاع از این موضوع، بنچمارک‌های همیشگی زومیت را برای سنجش میزان توان پردازشی را روی نوکیا ۶.۱ اجرا کردیم.

همانگونه که مشاهده می‌شود (در مقایسه با شیائومی ردمی ۵ پلاس)، افزایش ۳۰ درصدی توان پردازشی بیشتر جنبه‌ی تبلیغاتی بوده و اسنپدراگون ۶۳۰ به‌طور میانگین ۱۰ درصد از نسل پیشین خود توانمندتر است. البته در بخش گرافیکی واحد آدرنو ۵۰۸ اختلاف قابل توجهی نسبت به آدرنو ۵۰۶ از خود نشان داد و بسته به بنچمارک، اختلاف ۲۰ تا ۴۰ درصدی را به همراه داشت. 

اما آیا اسنپدراگون ۶۳۰ به کار رفته در نوکیا ۶.۱ برای کاربرد‌های عادی کاربرانی گوشی‌های هوشمند کافی خواهد بود؟ قطعا. اسنپدراگون ۶۲۵ در حال حاضر نیز به‌راحتی تمامی نیاز‌های عادی، اجرای امور چندوظیفگی و انجام بازی‌های معمولی را به‌راحتی انجام می‌دهد. حال به لطف بهبود‌های موجود در اسنپدراگون ۶۳۰، هیچ یک از اپلیکیشن‌های موجود توانایی شکست توان پردازشی این پردازنده را نخواهند داشت و به لطف واحد گرافیکی قدرتمند‌تر نیز امکان اجرای بازی‌های سنگین‌تر با نرخ بیشتر در دسترس است. طی بررسی‌های زومیت از این گوشی هیچ لگ و کندی در رابط کاربری و بخش‌های مختلف گوشی مشاهده نشد که خبر بسیار خوبی برای علاقه‌مندان به گوشی‌های میان‌رده است. 

HMD از نسخه‌ی ۵.۱ حافظه‌ی فلش eMMC در نوکیا ۶.۱ بهره گرفته است. با اینکه این حافظه سرعت پایین‌تری نسبت به انواع UFS به کار رفته در گوشی‌های پرچم‌دار دارد، اما جز جدید‌ترین ماژول‌های حافظه‌ی جهان است که توانایی‌های زیادی دارد. برای بررسی قابلیت‌های نمونه‌ی به کار رفته در این گوشی، بنچمارک‌های بررسی سرعت خواندن و نوشتن حافظه را روی دستگاه اجرا کردیم که نتایج زیر بدست آمد.

همان‌طور که مشاهده می‌شود، ظاهرا حافظه‌ی به کار رفته در نوکیا ۶.۱ به خوبی نمونه‌ی به کار رفته در برادر گران‌تر خود نیست. بااین‌حال آمار بدست آمده در سطح بالاتری نسبت به عملکرد عمومی گوشی‌های این رده از بازار است و همین مسئله نشان از جدیت HMD برای عرضه‌ی‌ محصولی توانمند دارد. 

نوکیا ۶.۱ شاید توان پردازشی قدرتمندی مانند پرچمداران را نداشته باشد، اما بسته‌ی عرضه شده توسط HMD به‌راحتی تا دو سال تمام نیاز‌های کاربران را بدون کوچک‌ترین مشکلی برطرف خواهد کرد تا جدیدترین میان‌رده‌ی نوکیا به یکی از بهترین گزینه‌های در دسترس برای خریداران گوشی‌های میان‌رده تبدیل شود.

نوکیا در گوشی میان‌رده‌ی جدید خود از باتری لیتیوم یون با ظرفیت ۳۰۰۰ میلی‌آمپر ساعت بهره برده است که با توجه به رزلوشن 1080p صفحه‌نمایش و پردازنده‌ی اسنپدراگون ۶۳۰ با هسته‌های کم‌مصرف Cortex A-53، کافی به نظر می‌رسد. بااین‌حال از همین ابتدا نمی‌توان انتظار عمر باتری فوق‌العاده‌ای از نوکیا ۶.۱ داشت.

برای ارزیابی عملکرد باتری نوکیا ۶.۱، آزمون‌های همیشگی زومیت را روی این گوشی‌ها اجرا کردیم؛ ابتدا گوشی را در حالت پرواز قرار دادیم و روشنایی نمایشگر را روی ۲۰۰ نیت تنظیم و صدای خروجی را قطع کردیم. آزمون پخش ممتد ویدیوی HD نشان از آن دارد که میان‌رده‌ی جدید نوکیا در این آزمون ۱۰ ساعت و ۱۸ دقیقه دوام می‌آورد. این آمار را نمی‌توان به هیچ وجه درخشان قلمداد کرد. البته محصولات میان‌رده‌ی زیادی وجود دارند که آمار کمتر از ۱۰ ساعت را ثبت کرده‌اند تا بدین ترتیب نوکیا ۶ ۲۰۱۸ در این بخش تنها مناسب ارزیابی شود.

اما در آزمون PC Mark، محصول جدید نوکیا رکورد ۷:۴۴ را به نام خود ثبت کرد تا با قرار گرفتن در کنار رقبایی با باتری‌ حجیم‌تر، خبر از عملکرد بهینه‌ی پردازنده و رابط کاربری بدهد. نسخه‌ی ۲۰۱۸ نوکیا ۶ در بخش باتری نیز نتایج قابل قبولی از خود به‌جای گذاشت و تنها به لقب عمر باتری مناسب کفایت کرد. بااین‌حال اگر باتری جز اولویت‌های خرید شما است، گزینه‌های به مراتب توان‌مند‌تری در بازار موجود است.

روزبه‌روز بیشتر به دوران شکوهمند نوکیا نزدیک می‌شویم و اقدامات HMD‌ برای بازگرداندن فنلاندی‌ها به این دوران ستودنی است. عرضه‌ی محصولاتی با طراحی زیبا، توان پردازشی خوب، کیفیت ساخت عالی، نمایشگر‌های خوب و عمر باتری قابل قبول، باعث شده است تا این برند اکنون بیش‌ازپیش سر زبان‌ها بیافتد و کاربران محصولات آن را بین گزینه‌های مدنظر خود برای خرید قرار دهند.

نوکیا ۶.۱ یا نوکیا ۶ ۲۰۱۸، از هر جهت نسبت به نسل پیشین خود پیشرفت داشته است. بهبود‌های متعدد انجام گرفته در این گوشی باعث شده است تا نیازهای کاربران را در بخش‌های مختلف به خوبی تأمین کند و گزینه‌ی مناسبی برای آن دسته از افرادی تبدیل شود که بودجه هنگفتی (با توجه به وضعیت قیمت‌ها در بازار موبایل) برای خرید گوشی‌ هوشمند در اختیار ندارند؛ البته نوکیا ۶.۱ کاملا بی‌نقص نیست و عملکرد بد دوربین در شرایط نوری تاریک و روشنایی متوسط نمایشگر، از جمله نقاط ضعف آن به شمار می‌رود.

بااین‌حال عملکرد مناسب و خوب این گوشی در تمامی جوانب باعث می‌شود تا بتوان محصول جدید نوکیا را به‌عنوان گوشی میان‌رده‌ی مناسبی پیشنهاد داد؛ اما نباید فراموش کرد که این بخش از بازار محصولات قدرتمند و جذاب زیادی در خود دارد که از بین آن‌ها می‌توان به تعدادی از گوشی‌های هوشمند شیائومی و هواوی اشاره کرد؛ محصولاتی که به لطف قیمت کمتر ارزش خرید بالاتری دارند؛ اما کیفیت ساخت نوکیا ۶.۱ و رنگ‌بندی آن مواردی هستند که در کمتر گوشی هوشمندی با این رده‌ی قیمتی می‌توان یافت.