با تلفن‌های هوشمند و تبلت‌‌‌هایمان صمیمی‌تر شویم - بخش اول پردازنده‌ها

همچنین اگر دوست دارید بدانید که اپل با پردازنده دو هسته‌ای چگونه در مقایسه با رقبای چهارهسته‌ای اندرویدی همچنان با قدرت به پیش می‌رود یا اینکه چرا به‌روزرسانی‌های نرم‌افزاری اندروید در مدل‌های مختلف متفاوت است، با ما همراه باشید. چراکه تمامی این موضوعات به قلب گوشی هوشمند شما بازمی‌گردند.

در این سلسله مقالات که به ترتیب زیر و به صورت هفتگی دراختیار شما قرار خواهد گرفت، سعی شده است که به صورت عمومی و کامل و با کمک منابع معتبر به آشنایی با تمامی مطالب مربوط به تلفن‌های هوشمند و تبلت‌ها بپردازیم.

• بخش اول: سیستم-روی-یک-چیپ (SOC) - معرفی انواع سیستم‌های تک‌ تراشه‌ای [ Apple-Qualcomm-Texas Instrument- Nvidia ]
• بخش دوم : پردازنده‌های گرافیکی (GPU) - معرفی انواع پردازنده‌های گرافیکی [ Adreno-Mali-PowerVR-Nvidia Geforce ]
• بخش سوم : دوربین
• بخش چهارم: صفحه‌های نمایش
• بخش پنجم: حافظه‌های داخلی و خارجی [ Rom- RAM-SD ] - باتری

تلفن‌های هوشمند امروزی از نوع خاصی از چیدمان یا معماری سخت‌افزاری به نام «سیستم روی یک تراشه یا سیستم تک تراشه‌ای» استفاده می‌کنند. حال این «سیستم تک تراشه‌ای» یا "System On Chip - SOC" به چه معنا است؟

این تراشه نه چندان بزرگ،‌ شامل هسته‌های پردازنده CPU، پردازنده گرافیکی یا GPU، حافظه RAM و ROM، رابط کاربری بخصوصی برای کنترل سخت‌افزارهای دیگر همچون USB، شبکه بی سیم، شارژر و هر بسیاری از موارد حیاتی دیگر در قلب گوشی هوشمند شما است.

دلیل اصلی به وجود آمدن سیستم روی یک تراشه‌ها نیز به موارد زیر بر می‌گردد:

• اشغال فضای کمتر برای قرار دادن تمامی سخت‌افزارهای ضروری نظیر پردازنده اصلی، ‌GPU و ...
• افزایش سرعت دیوایس
• کاهش مصرف باتری
• کاهش هزینه اسمبل قطعات برای کارخانه تولید کننده، چراکه تولید کننده تنها با اسمبل یک تراشه(Chip) به جای چند تراشه جداگانه سر و کار دارد.

ARM شرکتی بریتانیایی‌ست که در سال ۱۹۸۳ متولد شده و با ابداع معماری ARM و هسته‌هایی که در آن‌ها به کار گرفته می‌شود به شهرت رسید. لغت ARMوقتی به میان می‌آید، معنای متفاوتی را می‌توان از آن برداشت نمود:

• 1. نوعی از چیدمان (معماری) سخت‌ افزاری مخصوص شرکت ARM
• ۲. نام نوعی از پردازنده
• ۳. نام شرکتی که دو مورد بالا را ابداع کرده است

شرکت‌های تولید کننده سخت افزار همچون سامسونگ، انویدیا و صنایع تگزاس پردازنده‌های خود را تحت لیسانس این شرکت و به گونه‌ای که معماری ARM قانون گذاری کرده است، تولید می‌کنند. (در این بین البته شرکت‌های کوالکام و اپل اندکی داستان متفاوتی دارد که در آینده به آن خواهیم پرداخت.) معماری‌های ARM با کلمه‌ V (مخفف ورژن) در کنار نام ARM نوشته می‌شود. برای مثال معماری ARM V7 ( به معنای معماری ARM ورژن هفتم) یا معماری ARM V8 (معماری ARM ورژن هشتم) است.

همان‌طورکه گفته شد، نام ARM علاوه بر اینکه برای مشخص کردن نوع معماری پردازنده تولید شده به کار گرفته می‌شود، برای نام‌گذاری کردن هسته‌های که توسط خود ARM طراحی می‌شوند نیز به کار می‌رود و این روزها بیشتر از سه مدل آن‌ها استفاده می‌شود. معماری رایج مربوط به هسته‌های طراحی شده توسط آرم شامل ARM Cortex A8 و ARM Cortex A9 و Cortex A-15 می‌شوند و هر سه آن‌ها براساس معماری نسل ARM V7 طراحی شده‌اند.

با کنار گذاشتن موارد فنی، ARM Cortex A8 در مدل‌های یک هسته‌ای و ARM Cortex A9 و A15 در مدل‌های چندهسته‌ای به کار گرفته می‌شود. از جمله معروفترین مواردی که پردازنده‌های ARM Cortex A9 در آن‌ها به کار گرفته شده است می‌توان به سیستم تک تراشه‌ای A5 اپل یا تگرا ۲ و ۳ انویدیا اشاره نمود.

هنگامی که اژدها بر می‌خیزد:

همان‌طورکه پیش از این نیز اشاره شد، تراشه‌های شرکت Qualcomm اندکی داستان متفاوتی با دیگر شرکت‌های تولید کننده در رابطه با معماری و پردازنده‌های ARM دارند. چراکه این شرکت به جای استفاده و بهره‌برداری کامل از معماری ARM، با تغییر در معماری هسته ها، محصولات اختصاصی خود را تولید می‌کند.

پردازنده‌های گرافیکی و پردازنده‌های اصلی این شرکت به صورت اختصاصی برای استفاده در تراشه تولید شده‌اند و به جای ARM Cortexها با نام‌های Krait و Scorpion شناخته می‌شوند. پردازنده‌های گرافیکی نیز با نام Adreno شناخته می‌شوند که در بخش گرافیک به‌ آن‌ها توجه بیشتری شده است. این دو پردازنده در واقع مدل بهبود یافته‌ و قدرتمندتری در بخش‌های مربوط به مدیا و مصرف انرژی از پردازنده‌های ARM Cortex A8 و A9 , A15 هستند.

سیستم‌-روی-یک-چیپ‌ها یا SOCهای این شرکت نیز که مجموعه‌ای از پردازنده‌ها و دیگر قطعات حیاتی دستگاه را شامل می‌شوند، با نام Snapdragon شناخته می‌شوند و تاکنون در بیش از چهار سری که هر کدام دارای زیر شاخه‌های بسیاری هستند (اسناپدارگون ۴ دارای ۱۹ مدل متفاوت است) روانه بازار شده است.

از مزیت‌های اصلی این تراشه‌ها علاوه بر قدرت گرافیکی و پردازشی، وجود مدم LTE در درون تراشه به جای بیرون است که باعث ایجاد فضای بیشتر برای یا کاهش سایز دستگاه، کاهش مصرف انرژی و همچنین هزینه کمتر برای تولید دستگاه می‌گردد.

هر دو سری SnapDragon S1 و SnapDragon S2 سیستم-روی-یک-چیپ هستند که در آن‌ها از معماری هسته Scorpion با نهایت فرکانس به ۱.۵ گیگاهرتز استفاده شده است.

قابلیت‌ها: استفاده از صفحه‌نمایش 720p، فیلم‌برداری 720p و افزایش قدرت عکسبرداری تا ۱۲ مگاپیکسل اشاره نمود.

مدل‌های دارای این تراشه: در اولین سری ویندوز فون‌ها و همچنین مدل‌هایی همچون HTC Desire و HTC Droid Incredible, Nexus One و HTC EVO استفاده شدند.

سری دوم SnapDragon ‌ یا همان Snapdragon S2، با کاهش پردازش از ۶۵ نانومتر به ۴۵ نانومتر و همچنین افزایش قدرت گرافیکی در کنار مصرف انرژی کمتر اندکی بعد از سری اول به میدان رقابت وارد شد.

قابلیت‌ها: پشتیبانی از تکنولوژی HSPA+، افزایش قدرت گرافیکی

مدل‌های دارای این تراشه: مدل‌های وسیعی از خانواده اکسپریا و HTC Desire HD, HTC Desire S, HTC Thunderbolt

سومین سری از پردازنده‌های کوالکم، با جهش چشمگیر در پردازنده‌ها از یک هسته‌ای به دو هسته‌ای به همراه افزایش قدرت گرافیکی راه خود را به درون تلفن‌های هوشمند باز کردند.

قابلیت‌ها: افزایش رزولوشن به WSXGA‌ - 1440x900، فیلم‌برداری 1080p، قابلیت‌های سه بعدی با استفاده از دو دوربین، استفاده از دوربین تا ۱۶ مگاپیکسل

مدل‌های دارای این تراشه: HTC Sensation, HTC EVO 3D, HTC Rezound و Samsung Galaxy S II

Snapdragon's S4 Plus: این سری که یکی از قدرتمندترین سری فعلی اسنپدراگون محسوب می‌شود، شامل یک پردازنده دو هسته‌ای Krait با سرعت کلاک ۱.۷ گیگاهرتز و یک پردازنده گرافیکی Adreno 225 می‌شود. این مدل پردازنده برای کسانی که به‌دنبال دستگاهی قدرتمند ولی قیمت معقول‌تر می‌گردند، مناسب است.

Snapdragon S4 Pro: این تراشه شامل ترکیب قدرتمندی از یک پردازنده چهارهسته‌ای krait‌ با کلاک ۱.۷ گیگاهرتز همراه با پردازنده گرافیکی بسیار قدرتمند Adreno 320 است. این تراشه سرعت و قدرت بسیار زیادی را به دیوایس‌هایی که از آن استفاده می‌نمایند ارائه می‌دهد. اما در بعضی مدل‌ها همچون Nexus 4 یا Optimus G در صورت استفاده از تمام قدرت پردازنده، حرارت دستگاه به‌شدت بالا می‌رود.

SnapDragon 600: جدیدترین عضو موجود خانواده اسنپدارگون از پردازنده گرافیکی adreno 320 و پردازنده Krait 300 با سرعت کلاک بالاتر نسبت به مدل‌ قبلی (۱.۹ گیگاهرتز) بهره می‌برد که البته با تکنیک‌های به کار رفته در معماری آن سرعت بالاتری را به اجرا می‌گذارد.

SnapDragon 800: پرچم‌دار بعدی خانواده کوالکوم قرار است با که پردازنده فوق‌العاده قدرتمند Krait 400 با چهارهسته پردازشی ۲.۳گیگاهرتز و پردازنده گرافیکی Adreno 330 که تا رزولوشن 3480*2160 را پشتیبانی می‌کند به میدان نبرد پای بگذارد.

همان‌طورکه تراشه‌های شرکت Qualcomm از محبوبیت بسیاری در بین تولیدکنندگانی همچون HTC‌ یا ال جی و سونی برخوردار است، شرکت صنایع تگزاس نیز مشتریان مخصوص و بزرگی همچون موتورولا دارد.

محصولات این شرکت به سیستم تک تراشه‌‌ای با نام OMAP‌، محدود می‌گردد. تاکنون پنجمین سری از این تراشه‌ها نیز طراحی و مورد استفاده قرار گرفته‌ است که البته از این بین،‌ تراشه‌های سری اول و دوم به علت قدمت و سالخوردگی بیش از حد، در محصولات امروزی دیده نمی‌شوند.

یکی از ویژگی‌های مثبت محصولات شرکت صنایع تگزاس نام‌گذاری ساده آن‌ها است. برای تشخیص اینکه کدام تراشه در بین محصولات این شرکت قدرتمندتر است و از پردازنده و Ram بهتری بهره می‌برد کافی است به عدد کنار آن توجه کنید. هرچه عدد کنار نام تراشه افزایش پیدا کند شما با تراشه و قطعات بهتر و سریعتری رو‌به‌رو خواهید شد. برای مثال OMAP4430 بهتر از OMAP3630 و این تراشه نیز خود بهتر از OMAP343 است.

یکی دیگر از ویژگی‌های محصولات شرکت صنایع تگزاس، تکنولوژی SmartReflex است که با ذخیره انرژی امکان نمایش یک فیلم 1080P به مدت ۱۰ ساعت را می‌دهد.

آخرین قابلیتی که در رابطه با تراشه‌های شرکت تگزاس قصد اشاره به آن را داریم به وجود هسته‌ای با نام ARM Cortex-M3 است که در واقع هسته‌ای در پردازنده است که در موقعیت‌های پردازشی که قدرت زیادی نیاز ندارند،‌ با مصرف کم‌تر باتری، ‌عملیات مورد نظر را انجام می‌دهند.

تراشه‌های TI OMAP S3: این تراشه‌ها از پردازنده‌ ARM Cortex 8با سرعت کلاک ۶۰۰ تا ۱ گیگاهرتز بهره می‌برند و در بعضی مدل‌هایی که از این تراشه استفاده می‌کنند از طراحی ۴۵ نانومتری و در بعضی ۶۵ نانومتری استفاده می‌شود.

تراشه‌های TI OMAP S4: این سری شامل سه مدل با نام‌های OMAP4430، OMAP4460 و OMAP447 است. این تراشه‌ها هر سه از معماری هسته Cortex A9‌ بهره می‌برند و با بیشتر شدن عدد کنار نام تراشه سرعت کلاک پردازنده‌ها نیز افزایش می‌یابد. در بخش گرافیک نیز، پردازنده گرافیکی PowerVR SGX540 در مدل‌های 4430 | 4460 و PowerVR SGX544 در مدل OMAP447 به اجرای فرامین گرافیکی می‌پردازد. همچنین همان‌طورکه پیش از این نیز اشاره شد دو هسته کمکی ARM Cortex M3 نیز برای پردازش‌های ساده و مصرف کمتر انرژی در کارهای معمولی در این تراشه جای گرفته‌اند.

OMAP5: این تراشه‌ها نسبت به تراشه‌های سری قبل به‌طور کامل به روز شده‌اند. پردازنده‌های Cortex A15 تولید شرکت ARM جایگزین پردازنده‌های Cortex A9 شده‌اند و هسته‌های کمکی Cortex M3 نیز جای خود را به Cortex M4 داده‌اند. همچنین با قرار دادن ورژن جدید پردازنده گرافیکی PowerVR SGX544MP2 که شامل دو هسته پردازشی است که این موضوع با افزایش سرعت کلاک پردازنده، قدرتی تا دو برابر بیشتر به واحد گرافیکی دستگاه می‌دهد.

به‌طور کلی تراشه‌های اگزینوس سامسونگ را می‌توان در قلب محصولات رده بالای این شرکت جستجو کرد. البته این بدین معنا نیست که تمامی محصولات سامسونگ دارای این SOC‌ هستند. معمولاً در محصولاتی که قرار نیست در آن‌ها از تکنولوژی‌هایی همچون LTE‌ استفاده شود یا قیمت چندان بالایی داشته باشند،‌ سامسونگ به استفاده از تراشه خود می‌پردازد.

اولین سری از تراشه‌های اگزینوس ۳۳۱۰ سامسونگ که با نام مرغ مگس خوار شناخته می‌شود در Galaxy S به کار رفت. این تراشه ۴۵ نانومتری‌ است و از یک پردازنده ARM Cortex 8 با قدرت ۱ گیگاهرتز و قدرت‌دهنده گرافیکی PowerVR SGX540 استفاده می‌کند. این پردازنده که در زمان خود بسیار قدرتمند محسوب می‌شد،‌ با پشتیبانی از 1080P تنها تراشه‌ای شناخته می‌شود که با پردازنده یک هسته‌ای این امکان را فراهم میاورد.

تراشه‌های نسل دوم سامسونگ که از پردازنده دو هسته‌ای ARM Cortex-A9 و پردازنده گرافیکی قدرتمند ARM Mali-400 MP4 استفاده می‌کند. این تراشه برای سرعت کلاک ۱ گیگاهرتز تولید شده بود ولی با سرعت ۱.۲ گیگاهرتز در Galaxy SII‌ و ۱.۴ گیگاهرتز در Galaxy Note ظاهر شد. از جمله ویژگی‌های این تراشه وجود یک قطعه جداگانه GPS برای کاربرد بهتر این قابلیت است. همچنین که این تراشه به نسبت Nvidia Tegra 3 در زمینه پردازش گرافیکی بهتر عمل می‌کند و در زمینه پردازش عمومی دارای عملکرد یکسانی است.

قابلیت‌ها:‌1080P با پشتیبانی از HDMI، رزولوشن WXGA - 1280x800

این سری شامل دو نوع کاملاً مجزا می‌شود. نوع اول که تاکنون تنها در دو مدل Nexus 10 و ChromeBook ARM به کار رفته است از پردازنده دو هسته‌ای ARM Cortex A15 که سریع‌ترین پردازنده در بین تمامی دستگاه‌های دارای پردازنده ARM‌ محسوب می‌شود بهره می‌برد . این پردازنده قدرتمند در کنار GPU قدرتمند Mail-T604 که بهترین پردازنده گرافیکی در بین محصولات اندرویدی محسوب می‌شود قرار گرفته است . تنها ایراد این زوج قدرتمند مصرف بالای باتری به نسبت تراشه‌هایی است که از پردازنده‌های Cortex A9 استفاده می‌نمایند.

Exynos 5 Octa: این تراشه‌ها که بخاطر وجود هشت هسته پردازنده دچار محبوبیت و شهرت بسیاری هستند اولین بار در ستاره درخشان کهکشان سامسونگ دیده شد. اما نکته اصلی اینجا است که هر هشت‌ هسته پردازنده یکسان نیستند. این تراشه دارای چهارهسته پردازشی از نوع Cortex A15 با قدرت و سرعت بسیار بالا است. در طرف دیگر چهارهسته از نوع Cortex A7 وجود دارد که به نسبت چهارهسته دیگر از سرعت و قدرت بسیار کمتری برخوردار است. بنابراین فرامین ساده با هسته‌های ضعیف Cortex A7 و پردازش‌های با نیاز قدرت بالا به چهارهسته دیگر واگذار می‌شود. متأسفانه امکان فعالسازی هر هشت هسته در آن واحد و دستیابی به قدرت هر هشت هسته وجود ندارد. بنابراین شما در هنگام اجرای عملیات‌های پردازشی بازهم با یک تلفن چهارهسته‌ای رو‌به‌رو هستید نه هشت هسته‌ای.

این تراشه همچنین از پردازنده گرافیکی شرکت Imagination Technologies‌ مدل PowerVR SGX 544MP3 بهره می‌برد که قدرت مشابهی با پردازنده گرافیکی A6 شرکت اپل به Exynos Octa می‌دهد. البته ازآنجاکه فرکانس کاری پردازنده استفاده شده در اکتا بالاتر از همتای A6 است بازده نسبتاً بالاتری را ارائه می‌کند.

در حال حاضر تگرا ۲ و تگرا ۳ محبوبترین سیستم روی یک تراشه‌های شرکت بزرگ سخت افزار، انویدیا هستند. هر دو این تراشه‌ها از پردازنده‌های ARM Coretx-A9 با سرعت کلاک ۱ تا ۱.۴ گیگاهرتز برخوردارند، با لیتوگرافی ۴۰ نانومتری تولید می‌شوند و از پردازنده‌های گرافیکی کم مصرف GeForce استفاده می‌نمایند.

صرف نظر از مسائل پیچیده تخصصی، تفاوت پایه این دو به دو هسته‌ای بودن تگرا ۲ و چهارهسته‌ای بودن تگرا ۳ باز می‌گردد. تراشه‌های تگرا ۳ از پردازنده گرافیکی قدرتمندتری استفاده می‌کنند و نسبت به تگرا ۲ از برتری‌هایی دیگری همچون وجود یک هسته کمکی با مصرف بسیار پایین برای پردازش‌های کوچک و ابتدایی بهره می‌برد.

مشکل دیگر تراشه‌های تگرا ۲،‌ عدم استفاده از کد نئون در آن‌ها است(کد نئون باعث مصرف بسیار پایین‌تر انرژی در پخش فایل‌های موسیقی و مکالمه بر بستر شبکه GSM می‌شود)

از مزایای تگرا ۲، قدرت پردازش 1080P و رمز گذاری فایل‌های صوتی و تصویری‌ست. همچنین وجود سه هسته پردازشی برای پردازش فایل‌های صوتی و تصویری به جای یک هسته، نشان از قدرت تگرا در پردازش این دسته از فایل‌ها دارد.

تگرا ۳: پردازنده‌های به کار رفته در تراشه تگرا ۳، از سرعت ۱.۲ گیگاهرتز به ۱.۳ گیگاهرتز در چهارهسته افزایش یافته‌اند. همچنین قدرت پردازنده گرافیکی و مموری به کار رفته در این تراشه‌ها افزایش قابل توجهی یافته است که قدرت پردازش‌های سنگین‌تری را به دستگاه می‌دهد. به‌علاوه وجود یک هسته کمکی به ازای هر هسته برای پردازش‌های معمولی سبب مصرف انرژی بسیار کمتری می‌شود. در این تراشه‌ها همچنین از پردازنده گرافیکی مخصوص Nvidia اسنفاده می‌شود که قدرت گرافیکی بسیار بالایی را برای دستگاه‌های دارای این تراشه به ارمغان می‌اورد.

تگرا۴: پرچم‌دار بعدی Nvidia، با چهارهسته پردازشی بسیار قوی‌تر Cortex A15 که با یک هسته کمکی برای پردازش موارد سبک همراه شده‌ است به میدان قدم می‌گذارد. این تراشه همچنان از پردازنده گرافیکی مخصوص Nvidia استفاده می‌کند. همچنین انویدیا قصد ارائه تراشه‌های Tegra 4i را با پردازنده چهارهسته‌ای Cortex A9 R4 با سرعت کلاک ۱.۷ تا ۲.۳ گیگاهرتز نیز دارد.

تراشه‌های اپل به معنای واقعی کلمه اختصاصی هستند و تنها در محصولات این شرکت مورد استفاده قرار می‌گیرند. نکته مهم در مورد سیستم‌های محصولات اپل آن است که این شرکت با وجود استفاده از سخت افزار به نسبت پایین‌تر از رقبای اندرویدی، هیچ ضعفی در اجرای برنامه‌ها و بازی‌ها نسبت به آن‌ها ندارد. این موضوع ناشی از اکوسیستم بهینه iOS و همکاری نزدیک با توسعه‌دهندگان نرم‌افزاری برای استفاده بهینه و روان از تمام قوای سخت‌افزاری در بخش نرم‌افزاری است.

سیستم-روی-یک-چیپ A4: تراشه A4 قدیمی‌ترین تراشه این شرکت محسوب می‌شود که در قلب آیفون ۴ و آیپاد تاچ تا نسل چهارم و اولین آیپد مورد استفاده قرار گرفت. این چیپ شامل یک پردازنده تک هسته‌ای ARM Cortex A8 که سرعت کلاکی معادل ۸۰۰ تا ۱ گیگاهرتز دارد می‌شود. همچنین پردازنده گرافیکی PowerVR SGX535 که یک GPU تک هسته‌ای است به‌عنوان مغز متفکر بخش گرافیکی در این تراشه حضور دارد. این تراشه با پردازش ۴۵ نانومتری تولید می‌شود و در مدل‌های مختلف آیپاد یا آیفون از ۲۵۶ تا ۵۱۲ مگابایت رم در آن جای گرفته است. همانند بسیاری از تراشه‌های دیگر از کد نئون استفاده می‌کند.

A5: سیستم-روی-یک-چیپ A5 از پردازنده دو هسته‌ای ARM Cortex A9 با سرعت کلاک ۸۰۰ تا گیگاهرتز و پردازنده گرافیکی دو هسته‌ای PowerVR SGX543MP2 استفاده می‌کند.

بسیاری از موارد به کار رفته در این تراشه همچنان شباهت زیادی به تراشه‌های قبلی یعنی A4 دارد. البته بر خلاف تراشه A4که از یک RAM در خارج از تراشه استفاده می‌نمود، این تراشه از ۵۱۲ مگابایت RAM در داخل خود تراشه استفاده می‌کند.

این تراشه در طیف وسیعی از محصولات اپل از جمله آیپد ۲، آیپد مینی، ایفون 4S‌ و نسل پنجم آیپادتاچ مورد استفاده قرار گرفته است.

A5X: این تراشه تقریباً از تمامی امکانات سخت‌افزاری مدل قبلی استفاده می‌کند منتها با رم بیشتر (۱ گیگابایت به جای ۵۱۲ مگابایت) و GPU قوی‌تر. این تراشه در آیپد جدید (آیپد سوم) مورد استفاده قرار گرفته است.

A6: این تراشه حاصل ادغام تکنولوژی Swift هسته‌های پردازنده، با یک پردازنده گرافیکی با نام PowerVR SGX 543MP3 و یک گیگابایت رم است. کارآیی این تراشه به نسبت A5 از هر لحاظ دو برابر شده است و در حال حاضر در آیفون ۵ استفاده قرار گرفته است.

A6X: این تراشه نیز مدل بهبود یافته تراشه قبلی برای به کار گیری در آیپد نسل چهارم است که از پردازنده گرافیکی قوی‌تر (GPU چهارهسته‌ای) و حافظه بزرگ‌تر است.

مزیت تراشه‌های به کار رفته در محصولات اپل آن‌ است که برای مثال در تمامی مدل‌های آیفون ۴ یک تراشه A4 با پردازنده مشخص به کار رفته است. درحالی‌که در بعضی محصولات دیگر مثل Galaxy SII‌ سامسونگ با چندین تراشه متفاوت رو‌به‌رو هستیم که در بعضی از آن‌ها مربوط به شرکت کوالکوم و بعضی دیگر اگزینوس سامسونگ هستند. (در واقع هر یک از مدل‌های محبوب بعضی کمپانی‌ها همچون سامسونگ، در چند دسته با سخت‌افزارهای متفاوت تولید و روانه می‌شوند.)