برای اولین‌ بار پیوند چشم کامل در آمریکا انجام شد

جراحان مرکز پزشکی لانگون دانشگاه نیویورک اولین پیوند چشم کامل در جهان را انجام دادند؛ دستاوردی بی‌نظیر که بسیاری قبلاً آن را غیرممکن می‌دانستند. بیمار ۴۶ ساله که آرون جیمز نام دارد و از اهالی از آرکانزاس آمریکا است، نمی‌تواند با چشم پیوندشده ببیند، اما عمل را موفق می‌داند. جیمز در مصاحبه‌ای گفت: «باید از جایی شروع کرد و امیدوارم این روش سرآغاز جراحی‌های آینده باشد.»

جیمز در سال ۲۰۲۱ هنگام کار به‌عنوان مأمور خط برق از شوک الکتریکی مرگباری جان سالم به در برد. صورت او به‌طور تصادفی به سیم برق حاوی جریان برخورد کرد که موجب صدمات ویرانگری ازجمله از دست دادن چشم چپ، بینی و لب‌هایش شد.

به‌گزارش وب‌سایت ان‌بی‌سی نیوز، عمل جراحی جیمز که در ماه می انجام شد، ۲۱ ساعت طول کشید و به تخصص بیش از ۱۴۰ جراح، پرستار و سایر متخصصان مراقبت‌های بهداشتی نیاز داشت. علاوه بر پیوند چشم، پیوند بخشی از صورت نیز انجام شد که از عمل‌های جراحی بسیار نادر انجام‌شده در جهان است.

صورت و چشم اهدایی از یک اهداکننده دریافت شد. چشم از حفره چشم اهداکننده خارج نشده بود و بافت‌های اطراف و عصب بینایی سالم بود. اگرچه، عمل پیوند چشم جدید بسیار سخت بود. عروق خونی اطراف چشم‌ها بسیار کوچک هستند و اتصال تعداد کافی از آن‌ها برای دستیابی به جریان خون کافی چالش‌برانگیز است. اتصال مجدد عصب بینایی نیز چالش دیگری محسوب می‌شود. جراحان همچنین سلول‌های بنیادی بالغ را به عصب بینایی جیمز تزریق کردند تا عصب را تشویق کند سلول‌های سالم جدیدی تولید کند.

پنج ماه پس از جراحی جیمز، جریان خون سالمی به شبکه وجود دارد. چشم پیوندشده دارای فشار طبیعی است و درد ندارد. دکتر ادواردو رودریگز که رهبری عمل جراحی را بر عهده داشت، گفت: «اگرچه دیدی وجود ندارد، از سدی عبور کرده‌ایم که بسیاری آن را غیرممکن می‌دانستند.»

دکتر جوزف ریزو، استاد چشم‌پزشکی در دانشکده پزشکی هاروارد، اعتقاد دارد پیوند چشم کاملی که با بازگرداندن بینایی همراه باشد، درحال‌حاضر فراتر از توانایی آن‌ها است. او می‌گوید: «برای اینکه فرد بینایی را در سطحی داشته باشد که برای او مفید باشد، به اتصال مجدد تعداد زیادی از سلول‌های عصبی نیاز دارد؛ اما پیچیدگی کار فقط این نیست که آیا برخی از سلول‌های عصبی می‌توانند دوباره رشد کنند. تقریباً ۱٫۲ میلیون رشته عصبی هر چشم را به مغز متصل می‌کند و این اعصاب به‌شکل تصادفی به هم متصل نیستند.»

جیمز که پس از حادثه برق‌گرفتگی تحت عمل‌های جراحی زیادی قرار گرفته بود، می‌گوید عمل اخیر برایش تغییردهنده زندگی بود: «اکنون می‌توانم بیرون بروم و کسی به من خیره نمی‌شود. اکنون دیگر مانند فردی معمولی هستم که در خیابان راه می‌رود.»

قبل از پیوند صورت و چشم، جیمز نمی‌توانست غذای جامد بخورد. او می‌گوید: «فقط حفره کوچکی درون دهان خود داشتم و همسرم مجبور بود سوپ را در مخلوط‌کن پوره کند و من مجبور بودم آن را به کمک نی بنوشم و این تنها غذایی بود که می‌توانستم بخورم.»