ورزش می‌تواند بر آهسته شدن روند رشد سرطان تأثیر بگذارد

بر اساس پژوهشی کوچک اما قوی از دانشگاه ادیث کاوان استرالیا، ورزش می‌تواند به توقف رشد سرطان کمک کند. بر اساس این پژوهش، ورزش به آزادسازی نوعی پروتئین از ماهیچه‌ها کمک می‌کند که روند رشد سلول‌های توموری را آهسته می‌سازد.

یافتن رابطه‌ی پایدار بین فعالیت فیزیکی و کاهش نرخ سرطان عجیب نیست. بیماران سرطانی که به‌صورت مرتب ورزش می‌کنند در مقایسه با افرادی که ورزش نمی‌کنند، خروجی‌های بهتری دارند؛ اما هنوز مشخص نیست ورزش چگونه به مبارزه با سرطان کمک می‌کند؟

در پژوهش یادشده ده بیمار مبتلا به سرطان پروستات شرکت کردند و از آن‌ها خواسته شد برنامه‌ی ورزشی دوازده‌هفته‌ای را در کنار روند درمانی ضد آندروژنی آغاز کنند. این برنامه شامل تمرین‌های ماهیچه‌ای و هوازی و با مصرف مکمل و رژیم غذایی با کالری‌ کنترل‌شده همراه بود. هدف اصلی پژوهش بررسی تغییرات سطح مایوکاین خون بود.

مایوکاین‌ها پروتئین‌هایی هستند که توسط سلول‌های ماهیچه‌ی استخوانی در واکنش به ورزش آزاد می‌شوند. این پروتئین‌ها عامل بخشی از کارکردهای سالم بدن هستند و بر اساس پژوهش جدید، در کاهش روند رشد تومور نقش دارند. پژوهشگرها در مقایسه با تست‌های خون اولیه متوجه افزایش سطوح مایوکاین در پایان دوره‌ی دوازده‌هفته‌ای شدند. آن‌ها برای بررسی تأثیر سطوح مایوکاین بر سلول‌های تومور، نمونه‌های خونی را بر سلول‌های سرطانی آزمایشگاهی پیاده‌سازی کردند. به گفته‌ی رابرت نیوتن، یکی از مؤلفان این پژوهش:

وقتی خون پیش از تمرین و خون پس از تمرین را روی سلول‌های زنده‌ی سرطان پروستات اعمال کردیم، شاهد کاهش رشد سلول‌های مربوط به خون پس از تمرین ورزشی بودیم. این شواهد نشان می‌دهند ورزش منظم می‌تواند محیطی بازدارنده را برای سرطان فراهم کند.

این یافته‌ها کاملا قطعی نیستند؛ اما سرنخ‌هایی را برای چگونگی تأثیر ورزش بر پیشگیری از رشد سرطان و استفاده از آن به‌عنوان روشی درمانی در کنار درمان سرطان ارائه می‌دهند. جین سو کیم، پژوهشگر ارشد این پروژه، می‌گوید به نظر می‌رسد مایوکاین‌ها مستقیما سلول‌های سرطانی را نمی‌کشند؛ در نتیجه نمی‌توان ورزش به‌تنهایی نمی‌تواند سرطان را درمان کند. به گفته‌ی کیم:

مایوکاین‌ها به خودی خود سیگنال کشتن سلول‌های سرطانی را ارسال نمی‌کنند؛ بلکه به سلول‌های ایمنی یا سلول‌های T هشدار می‌دهند که به سلول‌های سرطانی حمله کنند و آن‌ها را بکشند.

این شرکت‌کننده‌ها با عوارض جانبی گسترده‌ای روبه‌رو بودند؛ اما بدنشان هنوز هم می‌تواند داروی ضد سرطان تولید کند. به همین دلیل افراد مبتلا به سرطان پیشرفته که از نظر فیزیکی فعال هستند به‌سرعت از پا درنمی‌آیند.

به نظر می‌رسد یافته‌های مرتبط با مایوکاین تنها بخشی از پازل ورزش و سرطان باشند و برای درک بهتر تأثیر ورزش و مایوکاین بر سرطان نیاز به پژوهش‌های بیشتری است. نیوتن و همکاران او در حال حاضر پژوهش طولانی‌تر شش‌ماهه‌ای برای بررسی تأثیر ورزش بر سرطان پروستات پیشرفته آغاز کرده‌اند.