نقش احتمالی میکروبیوم روده در واکنش ترس در نوزادان

هرچه بیشتر درباره میکروبیوم انسان می‌آموزیم، بیشتر متوجه می‌شویم وجهه‌های مختلفی از زندگی ما تحت‌تأثیر این موجودات ریز نامرئی قرار دارد که درون بدن ما زندگی می‌کنند. این رابطه اسرارآمیز و پیچیده به اولین لحظات تولد ما برمی‌گردد و فقط بر سلامتی ما تأثیر نمی‌گذارد؛ بلکه ظاهرا روی عواطف و رفتار ما نیز اثرگذار است. به‌گزارش ساینس الرت،  به‌تازگی دانشمندان دریافته‌اند حتی واکنش نوزادان درمقابل ترس را می‌توان تا حدودی براساس ترکیب باکتری‌هایی تعیین کرد که درون روده انسان زندگی می‌‌کنند.

در مطالعه‌ای جدید، دانشمندان دریافتند نوزادانی میکروبیوم آن‌ها از توازن کمتری برخوردار بود (فراوانی برخی باکتری‌ها در روده آن‌ها بیشتر بود) و درمقایسه‌با نوزادانی که باکتری‌های روده آن‌ها متوازن‌تر بود، رفتار ترس بیشتری از خود نشان می‌دادند. در این آزمایش، واکنش گروهی متشکل از ۳۰ نوزاد که هرکدام تقریبا یک‌ساله بودند، در زمانی‌ تجزیه‌و‌تحلیل شد که پژوهشگری مجموعه‌ای از ماسک‌ها، ازجمله ماسک اسب، ماسک میمون و ماسک موجود فضایی را درمقابل آن‌ها به چهره می‌زد.

نکته جالب اینکه وقتی نتایج با مجموعه داده دیگری از همان گروه مقایسه شد (تجزیه‌و‌تحلیلی از نمونه‌های مدفوع نوزادان که در یک ماهگی و یک سالگی گرفته شده بود)، ارتباطی میان ترکیب میکروبیوم روده و سطح ترس در آزمایش ماسک پیدا شد. در این‌ زمینه، خصوصا فراوانی کمتر باکتروئیدس و فراوانی بیشتر باکتری‌های ویلونلا، دایلیستر، بیفیدوباکتریوم، لاکتوباسیلوس‌ و جنسی از کلوستریدیوم‌ها با افزایش رفتار ترس ارتباط داشت و بیشتر در نوزادانی آشکار بود که وقتی تازه متولد شده بودند، یکنواختی کمتری در میکروبیوم خود داشتند.

پژوهشگران بر این موضوع تأکید می‌کنند که لزوما مشکلی ازنظر پاسخ ترس شرکت‌کنندگان خردسال مطالعه وجود ندارد؛ اگرچه در مقطعی از زندگی، یادگیری نحوه تنظیم ترس یکی از عناصر مهم سلامت روان است. نیکمیر می‌گوید:

واکنش‌های ترس بخش طبیعی از رشد کودک است. کودکان باید از تهدیدهای موجود در محیطشان آگاه و آماده پاسخ‌گویی دربرابر آن‌ها باشند؛ اما اگر نتوانند هنگامی‌که وضعیت بی‌خطر است، آن پاسخ را تعدیل کنند، ممکن است درمعرض خطر فراوان ابتلا به اضطراب و افسردگی در مراحل بعدی زندگی قرار گیرند.

پژوهشگران درباره این موضوع کاملا مطمئن نیستند که توزیع میکروبیوم روده چگونه و چرا ممکن است بر واکنش فرد دربرابر ترس اثر داشته باشند، هرچند قبلا ارتباط چنین تفاوت‌هایی در نسبت باکتری‌ها با ترس در مطالعات حیوانی نشان داده شده است. تجزیه‌وتحلیل حاصل از داده‌های تصویربرداری عصبی با استفاده از اسکن‌های MRI شواهدی در حمایت از این موضوع ارائه داده است که حجم آمیگدال (عامل مؤثر در پردازش ترس و دیگر پاسخ‌های عاطفی در یک‌سالگی نیز ممکن است با ترکیب میکروبیوم ارتباط داشته باشد. بااین‌حال، پژوهش‌های بیشتری برای بررسی این موضوع باید انجام شود.

مطالعه جدید فقط مطالعه‌ای آزمایشی با گروه کوچکی از شرکت‌کننده و نه‌چندان متنوع بود و با هدف درک این موضوع انجام شد که آیا بررسی ارتباط احتمالی میان توسعه رفتارهای ترس انسان و میکروبیوم در مطالعات بزرگ‌تر ارزش دارد. توصیه پژوهشگران این است تا زمان تکرار این نتایج، یافته‌ها با احتیاط تفسیر شود. درحال‌حاضر، آنچه می‌دانیم، این است که آغاز ترس انسان ممکن است به‌نوعی با ترکیب میکروبیوم روده در ابتدای زندگی ارتباط داشته باشد و مسیری که این احساس در مراحل بعدی زندگی در پیش می‌گیرد، ممکن است به افزایش یا کاهش رشد جمعیت‌های میکروبی روده نیز بستگی داشته باشد. پژوهشگران در مطالعه‌شان نوشتند:

نتایج ما نشان می‌دهد میکروبیوم روده نوزاد ممکن است روی روند توسعه واکنش‌پذیری ترس مؤثر باشد و آمیگدال ممکن است در این زمینه دخیل باشد. با پژوهش‌های بیشتر، ممکن است مشخص شود میکروبیوم روده در تعدیل توسعه ترس نقش مهمی ایفا می‌کند؛ از‌این‌رو، ممکن است به ابزار مهمی برای پیشگیری یا بهبود اختلالات روان‌پزشکی و مشکلات رفتاری تبدیل شود که یکی از ویژگی آن‌ها واکنش‌پذیری غیرطبیعی دربرابر ترس است.

یافته‌های این پژوهش در مجله Nature Communications گزارش شده است.