بیماری لثه می‌تواند بر امراض قلبی، دیابت و حتی آلزایمر تأثیر بگذارد
در مطالعه‌ای که به‌تازگی انجام شده است، پژوهشگران تأثیر بیماری لثه بر دیابت، بیماری‌های قلبی و عروقی و حتی آلزایمر را مورد بررسی قرار داده و چگونگی ارتباط بیماری‌های لثه و ابتلا به این بیماری‌ها را مشخص کرده‌اند. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که چگونه التهاب مزمن لثه (پریودنتیت) می‌تواند پاسخ ایمنی سیستمیک را آغاز کند که سلول‌های التهابی بیش‌فعال را در کل بدن پخش می‌کند.
مدت زیادی است که ارتباط پریودنتیت شدید (بیماری لثه) با بیماری‌های سیستمیک گسترده مشخص شده است. علاوه بر این، تأثیر سلامت دهان و دندان بر فشار خون بالا یا حتی بیماری آلزایمر به‌طور مکرر در مطالعات مختلف شناسایی شده است؛ اما علت دقیق این ارتباطات تعیین نشده بود.
اکنون در یک مطالعه گسترده به رهبری پژوهشگرانی از دانشگاه تورنتو، مکانیزم بالقوه‌ای پیدا شده است که نشان می‌دهد بیماری دهان و دندان چگونه بیماری‌های التهابی دیگر را تشدید می‌کند.
در این مطالعه پژوهشگران تلاش کردند فعالیت نوعی سلول ایمنی بدن را که به‌عنوان نوتروفیل شناخته می‌شود، مورد بررسی قرار دهند. این سلول‌های ایمنی که جزئی از سلول‌های اولیه سیستم ایمنی هستند، در زمان مواجهه بدن با هرگونه عفونت و آسیب فیزیکی (تروما) تولید می‌شوند. در مورد بیماری‌های لثه، نوتروفیل‌ها بخش اصلی پاسخ ایمنی طبیعی بدن به شمار می‌آیند.
در ابتدا با استفاده از موش‌های آزمایشگاهی مبتلا به التهاب مزمن لثه، پژوهشگران دریافتند که یک عفونت حاد دهانی به‌سرعت منجر به افزایش تولید نوتروفیل در بدن می‌شود. مدل حیوانی نشان داد افزایش حضور و فعالیت نوتروفیل علاوه بر دهان در جریان خون و روده بزرگ مشاهده می‌شود. مطالعات دقیق‌تر مشخص کرد که افزایش تعداد نوتروفیل در مغز استخوان این حیوانات نیز دیده می‌شود؛ بنابراین عفونت دهانی ممکن است باعث تولید واکنش سیستمیک گسترده‌تری از این نوع سلول‌های ایمنی در بدن شود.
مایکل گلوگاوئر، نویسنده ارشد این مطالعه، می‌گوید: «این افزایش سطح نوتروفیل‌ها در سراسر بدن گسترش می‌یابد و بدن را برای مبارزه با هرگونه عفونت ثانویه آماده می‌کند. این مکانیسم می‌تواند باعث تحریک یا حداقل تشدید سایر شرایط التهابی در بدن شود. نوتروفیل‌ها بسیار سریع‌تر سیتوکین آزاد می‌کنند و منجر به ایجاد پیامد منفی افزایش فعالیت سیستم ایمنی در بدن می‌شوند.»
بخش دوم این مطالعه به بررسی این نوع فعالیت افزایش‌یافته نوتروفیل در انسان پرداخته است. گروه کوچکی از داوطلبان برای تحریک التهاب لثه، به مدت سه هفته دندان‌های خود را مسواک نزدند.
پس از سه هفته، پژوهشگران با آزمایش‌های مختلف افزایش فعالیت سیستمیک نوتروفیل را در این افراد مشاهده کردند. این نشانگرهای ایمنی غیر طبیعی دو هفته پس از شروع رفتار منظم بهداشت دهان و دندان توسط افراد ناپدید شد.
نوآ فاین، نویسنده اصلی این مقاله، می‌گوید: «ما معتقدیم این مکانیسمی است که ازطریق آن، بهداشت دهان و دندان می‌تواند بر آسیب‌پذیری در برابر مشکلات پزشکی و سلامتی ثانویه غیر مرتبط تأثیر بگذارد. شروع فعالیت نوتروفیل‌ها در سراسر بدن می‌تواند این شرایط و مشکلات سلامتی به‌ظاهر متفاوت را به یکدیگر مرتبط کند.»
نتایج این مطالعه می‌تواند چگونگی ارتباط عوارض بیماری کووید ۱۹ با مشکلات سلامتی دهان و دندان را توضیح دهد. فعالیت بیش‌ازحد سیستم ایمنی در این بیماری‌ها که از آن به‌عنوان طوفان سیتوکین یاد می‌شود، در موارد شدید بیماری کرونا نقش دارد که می‌تواند منجر به مرگ بیمار شود. بیماری لثه که افزایش فعالیت نوتروفیل‌ها را در پی دارد، ممکن است در افزایش خطر ابتلا به نوع شدید کووید ۱۹ نقش مهمی داشته باشد.
گلوگاوئر می‌گوید:
شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد بیماران مبتلا به بیماری التهاب لثه ممکن است بیشتر از سایر افراد در معرض خطر ابتلا به عوارض ناشی از بیماری کرونا باشند. نوتروفیل‌ها سلول‌هایی هستند که می‌توانند آغازگر اصلی طوفان سیتوکین باشند و این گروه، اولین سلول‌هایی هستند که در افراد مبتلا به بیماری‌های التهابی لثه تولید می‌شوند.
نتایج این مطالعه در مجله تحقیقات دندانپزشکی منتشر شده است.
نظرات