کتاب‌هایی هستند که وقتی به آخرین جمله‌ی آن می‌رسید، احساس می‌کنید از همین حالا به بعد زندگی‌تان قرار است تغییر کند. فیلم‌هایی هستند که دیدنشان مانند غرق شدن در دنیایی است که هیچ شباهتی به واقعیت کسل‌کننده‌مان ندارد و بعد از تمام شدنشان خلأ بزرگی احساس می‌کنیم. موسیقی‌هایی هستند که در همان چهار-پنج دقیقه، خاطراتی را جلوی چشمانمان می‌آورند که به هیچ شکل دیگری نمی‌توانستیم به آن واضحی آن‌ها را ببینیم و تابلوهای نقاشی و عکس‌هایی هستند نگاه کردن به آن‌ها، باعث برانگیختن احساسات قوی و متنقاضی می‌شود که تنها با برداشتن نگاهمان از آن‌ها می‌توانیم از هجوم احساسات فرار کنیم. وقتی در یک اثر همه‌ی این هنرها گرد هم می‌آیند و عنصر تعامل هم به آن‌ها اضافه می‌شود، دیگر ما یک خواننده، ببیننده یا شنونده‌ی صرف نیستیم. ما به عنوان گیمر، جزئی از بازی می‌شویم و آن را از پشت نمایشگرهایمان لمس می‌کنیم. اکثر بازی‌هایی رایانه‌ای درست مانند اکثر کارهایی که در دیگر مدیوم‌ها انجام می‌شود، هدفشان را سرگرم‌کردن مخاطب و به تبع آن، پول درآوردن تعیین کرده‌اند. اما همیشه کسانی هستند که هنر را به خاطر هنر می‌خواهند و آثارشان هم چون عموماً شخصی است و از دل برآمده، به دل می‌شیند. اگر کمی خوش‌بین باشیم، مموراندا یکی از همین آثار دلنشین است.
برای مشاهده کامل مطلب اولین نگاه به بازی ایرانی Memoranda (مموراندا) به زومجی مراجعه کنید.
اگر به اخبار بازی و سرگرمی علاقه دارید، به زومجی سر بزنید. شما همچنین می‌توانید آخرین رخدادهای زومجی را از صفحه‌ی اینستاگرام زومجی دنبال کنید. با کانال رسمی زومجی در تلگرام هم می‌توانید هر جا و هر لحظه از داغ‌ترین مطالب زومجی مطلع شوید.
نظرات