این حرکت جدید علمی را «انرژی در همه‌جا» نامیده‌اند و در شروع کار نمونه‌ی اولیه یک لایه‌ی شفاف از ماده‌ای که با دریافت و تبدیل نور خورشید، انرژی الکتریکی تولید کرده و به عنوان مثال وسایل را شارژ می‌کند ارائه کرده‌اند. در آینده شاید از این ایده در مورد صفحه نمایش وسایل همراه استفاده شود و هرگاه در محیط باز مشغول استفاده از آنها هستید، با تبدیل انرژی تابشی خورشید، شارژ باتری هم صورت بگیرد. در مسافرت‌ها و مکان‌هایی که پریز برقی در دسترس نیست، چنین ایده‌ای بسیار کاربرد خواهد داشت.
فعلاً این طرح روی اولین پله‌های پیشرفت خود حرکت می‌کند و مشخص نیست که آیا کلیرویو پاور که نام این لایه‌ی نازک شفاف است، قدرت شارژ خوبی دارد یا نه. هنوز با یک محصول تجاری مواجه نشده‌ایم اما "انرژی در همه جا" در نمایشگاه‌های تکنولوژیکی مثل گردهمایی خلاقیت در عرصه‌ی انرژی ARPA-E و نشست انرژی امآیتی حضور به هم رسانده است.
لایه‌ی تبدیل انرژی کلیرویو در نمایشگاه ARPA-E
این حرکت جدید توسط محققین بوستون شروع شده که برای تولید لایه‌های شفاف مخصوص پنجره‌ها برای تبدیل انرژی خورشیدی فعالیت می‌کنند. بنابر گزارش امآیتی تکنولوژی در ماه گذشته، باید شفافیت و بازدهی لایه‌ی شفاف افزایش یابد.
فرانهوفر که یک موسسه‌ی تحقیقاتی اروپایی است و در برنامه‌ی تست‌بریج خود از این طرح پشتیبانی می‌کند، در مورد آن توضیح داده که در حال حاضر کلیرویو بسیار کم‌رنگ بوده و اگر روی یک کتابخوان الکتریکی مثل کیندل به کار گرفته شود، به سختی می‌‌توان آن را تشخیص داد، البته در مورد سایر نمایشگرها مثل صفحه‌نمایش رتینای محصولات اپل وضعیت کمی متفاوت است.
اما یک سوال، چه طور این لایه‌ی که به نظر می‌رسد نور را عبور می‌دهد، با جذب نور انرژی الکتریکی تولید می‌کند؟ در واقع این لایه‌ی شفاف به طیف نور مرئی کاری ندارد و تنها امواج نور با طول موج بلندتر و نزدیک به مادون قرمز را هدف قرار می‌دهد و از انرژی این دسته از امواج الکترومغناطیسی بهره می‌برد. به همین علت است که شفاف می‌باشد چرا که اگر نور مرئی را هم جذب می‌کرد، به لایه‌ای کدر تبدیل می‌شد. فرانهوفر می‌گوید که این لایه حتی در تاریکی هم کار می‌کند اما کارایی آن در محیط باز به مراتب بیشتر است.
به نظر شما آیا این لایه‌ی شفاف برای تبدیل انرژی روزی به مرحله تولید انبوه می‌رسد و در وسایل مختلف همراه از آن استفاده می‌شود یا با مشکلات دیگری روبرو می‌شود و جز نمونه‌های نمایشی حاصل دیگری ندارد؟
فرضاً اگر این ایده کاربردی شود، چه مزایایی از نگاه شما خواهد داشت؟
