ساخت دستگاهی با امکان تشخیص سرطان در یک دقیقه

این دستگاه قادر به تحلیل سریع بصری و هوشمند از  بافت نمونه برداری شده است. بنابراین تنها کافی است پزشک، نمونه‌ای از بافت را روی سطح صفحه‌ی مخصوص و درون دستگاه قرار دهد و با فشار یک دکمه و بدون نیاز به فرآیند دشوار و طولانی آزمایشگاهی یا چشم‌هایی آموزش دیده، نتیجه روی نمایشگر به نمایش درآید. بیمار پس از این مرحله می‌تواند با علم به بیماری خود، گزینه‌های پیش روی را بداند.

این تنها ابزار برای تشخیص بیماری سرطان پروستات البته با ویژگی‌های کمتر تهاجمی نیست و محققان پیش از این بینی الکترونیکی ارایه کردند که قادر بود سرطان پروستات را تنها با یک نمونه ادرار بیمار با دقت بسیار بالایی تشخیص دهد. حسگرهای بیوشیمیایی دیگری نیز تاکنون ارایه شده که با استفاده از بررسی آنتی ژن‌ها قادر به تشخیص این بیماری بودند.

این دستگاه برای شناسایی مشخصه‌های بیماری از تابش پرتو لیزر روی بافت نمونه استفاده می‌کند و باعث برانگیخته شدن مولکول‌هایی به نام فلوئوروپورها (ترکیب شیمیایی فلوئوروسنتی که در بدن انسان یافت می‌شود و پس از قرار گرفتن در معرض طول موج خاصی روشن می‌شوند) می‌شود. این تابش فلوئورسانسی در بافت‌های بدخیم و خوش خیم نرخ متفاوتی دارد که می‌توان با کمک آن نوع سرطان را تشخیص داد. اگر این تابش از حد معینی تجاوز کند می‌توان دریافت که سلول‌های سرطانی در محل حضور دارند. بر این اساس در صورت سالم بودن فرد،  چراغ سبز و در صورت وجود علایم بیماری، چراغ قرمز روشن می‌شود.

ابعاد 54 در 60 در 43 سانتی متری این دستگاه نسبتا کوچک است و تا کنون در دو مطالعه‌ی کلینیکی به کار برده شده است. پژوهشگران امیدوارند که این دستگاه در آینده بتواند انواع مختلفی از سرطان را تشخیص دهد اما پیش از آن لازم است آستانه‌ی تشخیص سایر بافت‌ها را بیابند و سپس نرم افزار درونی دستگاه را با توجه به آن تنظیم کنند.

به نظر شما ابزار‌های این چنینی تا چه اندازه قابلیت فراگیرشدن در بین عموم مردم برای تشخیص بیماری‌ها را خواهند داشت؟ آیا شما گوشی هوشمندی با چنین قابلیت‌هایی را خریداری خواهید کرد؟