دانشمندان می‌گویند بیشتر گربه‌ها روی سمت چپ بدنشان می‌خوابند؛ اما چرا؟

گربه‌ها بخش زیادی از شبانه‌روزشان را می‌خوابند و بیشتر این موجودات پشمالو، ترجیح می‌دهند هنگام استراحت روی سمت چپ بدنشان دراز بکشند. اما علت خوابیدن گربه‌ها روی سمت چپ بدن چیست؟ دانشمندان می‌گویند این انتخاب شاید به آن‌ها کمک کند که با استفاده از نیم‌کره‌ی راست مغز که مسئول تشخیص خطر و واکنش سریع است، بهتر از خود محافظت کنند.

به‌گزارش ساینس‌آلرت، گربه‌ها روزانه حدوداً بین ۱۲ تا ۱۶ ساعت می‌خوابند. پژوهشگران در مطالعه‌ای تازه، نتیجه گرفته‌اند که بیشتر گربه‌ها هنگام خوابیدن، روی سمت چپ بدنشان دراز می‌کشند. این کشف، نکات جدید و جالبی درباره‌ی رفتار آن‌ها آشکار می‌کند.

علاقه‌ی گربه‌ها به خوابیدن در مکان‌های بلند و امن، مثل بالای درخت یا روی کمد، کابینت و یخچال، از سال‌ها پیش شناخته شده است. جایگاه‌های مرتفع، آن‌ها را از شکارچیان زمینی و همچنین، از سرپرستان پرانرژی اما مهربان محافظت می‌کند. البته، گربه‌ها از بالا می‌توانند تهدیدها را از دور ببینند.

با توجه به ویژگی علاقه به خوابیدن در ارتفاع، پژوهشگران بررسی کردند که آیا خوابیدن به سمت چپ یا راست بدن، نقشی در حفظ امنیت گربه‌ها دارد یا خیر. اونور گونتورکون، عصب‌شناس رفتاری از دانشگاه روهر بوخوم آلمان، توضیح می‌دهد که رفتارهای نامتقارن دارای مزایایی هستند، زیرا هر نیم‌کره‌ی مغز وظایف متفاوتی را بر عهده دارد.

تجزیه‌و‌تحلیل بیش از ۴۰۰ ویدیو از گربه‌ها در یوتیوب، نشان داد که دو سوم آن‌ها ترجیح می‌دهند روی سمت چپ بدنشان بخوابند. این حالت باعث می‌شود میدان دید سمت چپ گربه توسط بدنش مسدود نشود و به او امکان می‌دهد که بتواند محیط اطرافش را بهتر زیر نظر بگیرد.

میدان دید سمت چپ، به نیم‌کره‌ی راست مغز متصل می‌شود که مسئول آگاهی فضایی، تشخیص خطر و واکنش سریع است. بنابراین، خوابیدن روی سمت چپ بدن احتمالاً باعث می‌شود گربه در حالت خواب در مواجهه با خطر، چه از طرف شکارچی حیوان یا انسان، سریع‌تر واکنش نشان دهد.

نویسندگان مطالعه تاکید می‌کنند که خواب یکی از آسیب‌پذیرترین حالت‌های حیوان است، زیرا هوشیاری در زمان خواب، به‌خصوص در مراحل عمیق، به شدت کاهش می‌یابد. به همین دلیل، انتخاب موقعیت و مدل خوابیدن اهمیت بسیاری در افزایش امنیت دارد.

نتایج پژوهش نشان می‌دهد تمایل گربه‌ها به خوابیدن روی سمت چپ احتمالاً نتیجه‌ی فرایند تکاملی و مرتبط با تفاوت عملکرد نیم‌کره‌های مغز در پردازش تهدیدهاست، هرچند عوامل دیگری نیز ممکن است نقش داشته باشند.

پژوهش در مجله‌ی کارنت بایولوژی منتشر شده است.