بازگشت شکارچی عصر یخبندان: دانشمندان گرگ وحشت را احیا کردند – البته نه دقیقاً همان گونه!

روز دوشنبه، شرکت بیوتکنولوژی کولوسال نخستین احیای موفقیت‌آمیز گونه‌ای منقرض‌شده را اعلام کرد: گرگ وحشت.

گرگ‌های وحشت (Dire Wolf)، شکارچیان بزرگی بودند که در جریان انقراض‌های اواخر دوره پلیستوسن از بین رفتند. در این دوره بسیاری از پستانداران بزرگ خشکی از قاره آمریکا در نزدیکی پایان آخرین عصر یخبندان ناپدید شدند.

شرکت کولوسال با برنامه تبلیغاتی گسترده، ادعا کرده است با ایجاد چند تغییر ژنتیکی جزئی در گرگ‌های خاکستری و شبیه‌سازی آن‌ها، توانسته موجودی بسیار شبیه گرگ وحشت منقرض‌شده را دوباره به دنیا برگرداند. مجلات معروفی مثل تایم و نیویورکر قبل از اعلام عمومی این پروژه، به‌طور اختصاصی اجازه بازدید از این حیوانات را داشتند.

گرگ وحشت خویشاوند گرگ خاکستریِ امروزی به شمار می‌رود، اما تفاوت‌های آشکاری میان اسکلت این دو گونه وجود دارد.

براساس توالی‌یابی دو ژنوم جدید از گرگ وحشت، پژوهشگران شرکت کولوسال به این نتیجه رسیده‌اند که گرگ‌های وحشت بیش از ۲٫۵ میلیون سال پیش، شاخه‌ای مجزا در تیره سگان تشکیل دادند. این درحالی است که خرس قهوه‌ای و خرس قطبی حدود یک میلیون سال پیش از هم جدا شدند. این جدایی تکاملی بزرگ به این معناست که احتمالاً تفاوت‌های ژنتیکی زیادی بین گرگ‌های خاکستری و گرگ‌های وحشت وجود دارد. از نظر اندازه، گرگ وحشت در حد و اندازه‌ی گرگ‌های خاکستری بزرگ امروزی بوده است.

مقایسه‌های انجام‌شده بین ژنوم‌های جدید و ژنوم‌های اعضای دیگر خانواده سگان نشان می‌دهد گرگ وحشت پوششی با رنگ روشن داشته است.

طبق تحقیقاتی که شرکت کولوسال به طور داخلی انجام داده (اما هنوز منتشر نکرده)، برای ایجاد تفاوت‌های اصلی بین گرگ وحشت و گرگ خاکستری، باید ۱۴ بخش مختلف ژنوم تغییر کند و درمجموع، ۲۰ تغییر ژنتیکی برای این کار نیاز است.

بنا به گزارش‌ها، در حیوانات جدید ۱۵ تغییر ژنتیکی ایجاد شده است. اما هنوز علت تفاوت این تعداد تغییر نسبت به آنچه قبلاً گفته شده (۲۰ تغییر) مشخص نیست. سخنگوی شرکت کولوسال نیز به نشریه ارز تکنیکا گفت است که این شرکت فعلاً تمام تغییرات ژنتیکی را که انجام داده است، فاش نمی‌کند.

اطلاعاتی که کولوسال منتشر کرده نشان می‌دهد هدف اصلی آن‌ها این بوده که ظاهر گرگ وحشت را بازسازی کنند و عمدتا روی اندازه بزرگ و پوشش سفید آن تمرکز کرده‌اند. برای مثال، پژوهشگران برای بزرگ‌تر کردن اندازه حیوانات جدید، واریانتی ژنی را وارد کرده‌اند که در جمعیت گرگ‌های خاکستری با جثه‌ی بزرگ پیدا می‌شود، نه واریانتی که در ژنوم گرگ وحشت وجود دارد.

برای رسیدن به رنگ پوشش روشن نیز تغییرات مشابهی انجام شده است. این روش محتاطانه است؛ زیرا از قبل مشخص شده این تغییرات با باقی ژنوم گرگ خاکستری سازگاری دارند.

در بعضی موارد، واریانت‌های ژنی مختص گرگ وحشت وارد ژنوم حیوانات جدید شده است. اما چون فهرست کاملی از همه تغییرات ژنتیکی منتشر نشده، نمی‌توان دقیقاً گفت چند مورد از ۱۵ تغییر، مربوط به ویژگی‌های خاص گرگ وحشت هستند.

بن لم، هم‌بنیان‌گذار شرکت کولوسال گفته است برای تشخیص اینکه این حیوان به کدام گونه شباهت دارد، تصویربرداری از ساختار استخوانی آن انجام خواهد شد. این کار در اولین معاینه سالانه توله‌ها صورت خواهد گرفت.

در‌حال‌حاضر، محل نگهداری سه حیوان فاش نشده؛ اما مکان نگهداری آن‌ها دارای امکانات دامپزشکی است و حیوانات دسترسی زیادی به فضای بیرون دارند.

گرچه توله گرگ‌ها به‌عنوان بازگشت گرگ وحشت معرفی می‌شوند، آن‌ها بیشتر نسخه‌ای تغییریافته از گرگ‌های خاکستری هستند؛ زیرا بسیاری از تغییرات ژنتیکی که باعث اندازه بزرگ و پوشش روشن این حیوانات می‌شود، قبلاً در برخی از جمعیت‌های گرگ خاکستری وجود داشته است. این حیوانات تنها چند تغییر ژنتیکی دارند که مختص گرگ وحشت است. این وضعیت مشابه همان چیزی است که کولوسال در مورد موش‌های پشمالو اعلام کرده بود؛ بدین معنی که دگرگونی عمده‌ای در مقایسه با گونه‌های اصلی ایجاد نکرده‌اند و اغلب تغییرات جزئی هستند.

حیوانات جدید احتمالاً ازنظر غریزی شبیه به گرگ‌های خاکستری خواهند بود و بنابراین همان نقش را در اکوسیستم‌های امروزی ایفا خواهند کرد.

طبق یک فرضیه، گرگ وحشت در دوره انقراض‌های اواخر پلیستوسن منقرض شد؛ زیرا غذای آن‌ها شامل حیوانات بزرگی بود که آن‌ها نیز در همان دوره منقرض شدند. بنابراین، هنوز مشخص نیست که حتی اگر بتوانیم گرگ وحشت را دوباره به جهان بازگردانیم، آیا شرایط محیطی و حیوانات مناسبی برای شکار و زندگی این گونه وجود خواهد داشت یا خیر. ممکن است این حیوان نتواند در اکوسیستم فعلی نقشی ایفا کند.