پنگوئن‌ها آن‌قدرها هم وفادار نیستند؛ نرخ طلاق آن‌ها بیشتر از انسان‌ها است

درحالی‌که بسیاری از گونه‌های پنگوئن از نظر اجتماعی تک‌همسر درنظر گرفته می‌شوند، این ایده که آن‌ها تا آخر عمر با یک جفت زندگی می‌کنند، اشتباه است.

گرچه پنگوئن‌های کوچک (Eudyptula minor) در جزیره فیلیپ در استرالیا اغلب هر سال شریک تولیدمثلی سال گذشته خود را حفظ می‌کنند، نرخ طلاق در میان جفت‌ها گاهی به ۵۰ درصد هم می‌رسد.

به‌گزارش ساینس‌آلرت، دانشمندان دانشگاه موناش در طول ۱۲ فصد تولیدمثلی نزدیک ۲۵۰ مورد طلاق را در بین گروهی متشکل از حدود هزار پنگوئن جفت‌شده محاسبه کردند. برای درک بهتر این موضوع، بد نیست بدانید نرخ طلاق سالانه در ایالات متحده حدود ۲٫۴ مورد طلاق به ازای هر هزار ازدواج، یعنی تقریباً ۱۰ برابر کمتر از نرخ طلاق در این نوع پنگوئن‌هاست.

کلنی بزرگ پنگوئن‌های کوچک در جزیره فیلیپ بیش از ۳۷ هزار پنگوئن دارد، اما به‌گفته‌ی پژوهشگران، نمونه‌ی مورد بررسی وضعیت کلی کلنی را به تصویر می‌کشد. طلاق در مواردی شمارش می‌شد که پنگوئن‌های برچسب‌گذاری‌شده، سال بعد با جفتی جدید به کلنی برمی‌گشتند.

همچون ما انسان‌ها، تصمیم پنگوئن‌ها برای اینکه با همان جفت بمانند یا اینکه از او جدا شوند، معمولاً به فرزندانشان بستگی دارد. ریچارد رینا، متخصص فیزیولوژی محیطی از دانشگاه موناش که از ۲۰ سال پیش مشغول مطالعه‌ی این کلنی بوده، توضیح می‌دهد: «در دوران خوب، آن‌ها معمولاً با شریک‌های خود می‌مانند، گرچه اغلب کمی رفتارهای پنهانی نیز رخ می‌دهد. با‌این‌حال، پس از فصل تولیدمثل ضعیف، آن‌ها ممکن است تلاش کنند برای فصل بعدی شریک جدیدی پیدا کنند تا موفقیت تولیدمثلی خود را افزایش دهند.»

پنگوئن‌های کوچک، برخلاف آنچه ممکن است انتظار داشته باشیم، خیلی وفادار نیستند. البته برخلاف تصور انسان‌ها، بسیاری از گونه‌های دیگر هم همین رفتار را دارند.

در فصل تولیدمثل، بیشتر گونه‌های پنگوئن با شریک سال قبل خود جفت می‌شوند، اما این پیوندها همیشه تا آخر عمر ادامه پیدا نمی‌کند. برای مثال، پنگوئن‌های امپراتور و آدلی، حتی وقتی جفت دارند ممکن است با پنگوئن‌های دیگر رابطه برقرار کنند بنابراین، این گونه‌ها از نظر جنسی واقعا تک‌همسر نبوده و ممکن است با چندین پنگوئن در ارتباط باشند.

مطالعه‌ای در سال ۱۹۹۹ نشان داد فقط ۱۵ درصد پنگوئن‌های امپراتور (Aptenodytes forsteri) برای فصل‌های تولیدمثلی متوالی با یک شریک می‌مانند؛ درحالی‌که سایر گونه‌های پنگوئن نرخ‌های بالاتری از تک‌همسری اجتماعی دارند که به نزدیک ۹۰ درصد می‌رسد. بنابراین، می‌توان گفت وفاداری در طبیعت ثابت نیست و ممکن است در گونه‌های مختلف، یا حتی از یک سال به سال دیگر و از یک زیستگاه به زیستگاه دیگر، تغییر کند.

آندره چیارادیا، دانشمند محیطزیست دریا از دانشگاه موناش می‌گوید به دلیل تغییرات اقلیمی، پنگوئن‌های کوچک در جزیره فیلیپ زودتر از قبل تولیدمثل می‌کنند. این تغییر زمان باعث می‌شود آن‌ها فرصت بیشتری برای خیانت پیدا کنند.

چیارادیا، نویسنده مقاله جدیدی است که نشان می‌دهد نرخ طلاق‌ در میان پنگوئن‌های کوچک مهم‌ترین عامل ثابت برای پیش‌بینی موفقیت تولیدمثلی کلنی است. اگر نرخ طلاق پایین و در حد ۱۸ درصد باشد، احتمال موفقیت‌آمیز بودن فصل جفت‌گیری بالاتر است.

جدایی ممکن است نشانه‌ای از مشکلات و شرایط سخت باشد، اما همیشه به‌خودی‌خود یک انتخاب بد نیست. در برخی مواقع و خصوصا پس از فصل جفت‌گیری ناموفق، ضروری است که خطر جدایی را قبول کرد.

پژوهشگران دانشگاه موناش می‌گویند پنگوئن‌های کوچک و سایر پرندگان دریایی که پیوند خود را در طول چند فصل حفظ می‌کنند، در طول زمان موفقیت تولید مثل بیشتری دارند. با‌این‌حال، طلاق ممکن است در برخی شرایط به‌عنوان استراتژی برای بهبود شانس‌های تولیدمثل در آینده عمل کند، مخصوصاً اگر جفت قبلی مناسب نبوده یا شرایط به گونه‌ای باشد که پیوند دوباره جفت‌ها دشوار شود.

برای حفظ و حفاظت از حیوانات، فقط نباید به عوامل محیطی یا طبیعی توجه کرد، بلکه باید رفتارهای اجتماعی و روابط جفت‌ها را هم مد نظر قرار داد تا بتوان در حفظ گونه‌ها موفق بود.

مطالعه در مجله‌ی Ecology and Evolution منتشر شده است.