درختان به جامانده از انفجار هسته‌ای هیروشیما، پیام صلح منتشر می‌کنند
وقتی در آخرین روزهای جنگ جهانی دوم، بمب اتمی روی شهر هیروشیما انداخته شد، بخش عظیمی از زندگی در این شهر ازبین رفت. حدود ۱۴۰ هزار نفر در این حادثه جان خود را ازدست دادند و بیش از ۶۰ هزار ساختمان تنها در یک لحظه ویران شدند یا آسیب دیدند؛ اما در میان آوارها و ویرانه‌های این شهر، نور امید همچنان درحال تابیدن بود. برخلاف انتظار، چندین درخت در قلب هیروشیما توانستند مانند شاهدان خاموش وحشت تسلیحات هسته‌ای زنده بمانند.
درحال‌حاضر در پارک سرسبزی که در امتداد رودخانه‌ی هونکاوا در ناحیه‌ی ناکا-کو واقع شده است، می‌توان بید مجنونی را یافت که مدت‌ها پیش از جنگ جهانی دوم کاشته شده است. این درخت تنها ۳۷۰ متر با نقطه‌ی کانونی بمب، یعنی پل سه‌مسیره‌ی Tشکل آیویی فاصله دارد. این پل به‌دلیل ظاهر متمایزش از آسمان، مورد هدف قرار گرفت. هرچند درخت بید در انفجار بمب «پسر کوچک» دچار شکستگی در تنه شد، هنوز هم به زندگی خود ادامه می‌دهد و حتی شاخه‌های جدیدی نیز از تنه‌ی قدیمی آن رشد کرده‌اند.
ما بسیاری از اطلاعات توصیف‌شده را مدیون سازمان میراث سبز هیروشیما هستیم. این نهاد شامل گروهی از شهروندان و سیاست‌مدارانی است که درختان به‌جا مانده از بمباران اتمی را گرامی می‌دارند. این افراد با مستندکردن حضور خود امیدوارند تا بیانیه‌ای علیه جنگ، سلاح‌های هسته‌ای و همچنین زیبایی پایدار طبیعت ارائه دهند.
دکتر نسرین عظیمی، مشاور ارشد موسسه‌ی آموزش و تحقیقات سازمان ملل متحد و یکی از بنیان‌گذاران سازمان میراث سبز هیروشیما می‌گوید: «من متوجه شدم که درختان فوق‌العاده مهم هستند؛ چراکه از آن‌ها می‌توان برای گردهم‌آوردن چیزها و طرح مسائل مختلف مانند تاریخ و محیط طبیعی، ردکردن جنگ و امید به برچیدن سلاح‌های هسته‌ای استفاده کرد.»
عظیمی می‌افزاید: «درختان مراقب نحوه‌ی زندگی ما هستند. آن‌ها تمام چیزهایی را که تا به امروز اتفاق افتاده است به‌خاطر می‌آورند و همه‌ی آن‌ها در قالب یک پیام با ما به اشتراک می‌گذارند.»
درختان به‌جامانده از بمباران اتمی هیباکوجوموکو نامیده می‌شوند
درختان به‌جامانده از بمباران اتمی با نام هیباکوجوموکو شناخته می‌شوند. این نام از کلمات ژاپنی هیباکو به‌معنای بمباران‌شده/بمباران هسته‌ای و جوموکو به‌معنای درختان و درختچه‌ها برگرفته شده است.
سازمان میراث سبز هیروشیما فهرستی زنده از ۶۲ هیباکوجوموکو را که در این شهر قرار دارند، نگه‌داری می‌کند. این لیست شامل تعداد زیادی درخت بید مجنون و بسیاری از گونه‌های دیگر مانند درختان غول‌پیکر کافور، درختان خرمالوی ژاپنی میوه‌دار، اکالیپتوس و گیلاس نمادین یوشینو است.
ابتکار مشابه دیگری نیز در ناگاساکی انجام شده است؛ دیگر شهری که ایالات متحده آمریکا در اوت ۱۹۴۵ با بمب اتمی به آن حمله کرد. به‌گفته‌ی این گروه که به‌عنوان پروژه‌ی کوسونوکی ناگاساکی شناخته می‌شود، حداقل ۵۰ هیباکوجوموکو در شعاع ۴ کیلومتری از مرکز بمب اتم وجود دارد.
- داستان سایه‌های به‌جامانده از انفجار اتمی در هیروشیما23 آذر 02مطالعه '3
- چرا مردم می‌توانند در هیروشیما و ناگاساکی زندگی کنند؛ اما در چرنوبیل نه؟10 مرداد 02مطالعه '6
درختان در برابر تشعشعات نسبتا مقاوم هستند. گونه‌های درختی مقاومی مانند صنوبر می‌توانند تا ۵۰ گری را با دردسر اندک تحمل کنند؛ درحالی‌که انسان‌ها در برابر دوزهای تک‌رقمی هم مقاومتی ندارند و ممکن است جان خود را از دست بدهند. گونه‌های حساس درختان ممکن است در برابر تشعشعات رادیواکتیو ازبین بروند یا مشکلاتی را در رشد تجربه کنند؛ اما انواع خاصی از درختان از مقاومت خاصی در برابر عواقب تشعشعات هسته‌ای برخوردار هستند.
بخش دیگری از ماموریت سازمان میراث سبز هیروشیما شامل ارسال بذر و نهال هیباکوجوموکو به سایر نقاط جهان ازجمله ایالات متحده و بریتانیا است. براساس تخمین آن‌ها، درحال‌حاضر نوادگان درختان بمباران اتمی در حداقل ۴۰ کشور در سراسر کره‌ی زمین درحال رشد هستند و پیام صلح و امید را اشاعه می‌دهند.
نظرات