ساخت دیوارهای مصنوعی درمقابل یخچال‌های طبیعی، جنوبگان را نجات می‌‌دهد؟

برخی از پژوهشگران به‌تازگی ساخت سازه‌های مصنوعی به شکل دیواره‌های زیردریایی را برای جلوگیری از رسیدن گرمای اقیانوس به یخچال‌های درحال ذوب جنوبگان غربی پیشنهاد کرده‌اند. این مداخلات در صورت کارآمد بودن، می‌توانند هزینه‌های چشمگیری را که برای اجتناب از اثرات ساحلی صرف می‌شود، کاهش دهد.

اما برآورد می‌شود که چنین عملیات گسترده‌ای در یکی از دورافتاده‌ترین مناطق روی زمین، ۵۰ تا ۱۰۰ میلیارد دلار هزینه‌ی ساخت و سالانه یک میلیارد دلار هزینه‌ی نگهداری داشته باشد. چنین سازه‌هایی همچنین می‌توانند بر سایر صفحات یخی و حیات دریایی اقیانوس منجمد جنوبی تاثیر منفی بگذارند.

گروهی از پژوهشگران شرایط لازم برای توقف عقب‌نشینی یخچال طبیعی در فروافتادگی دریای آموندسن را بررسی کرده‌اند. این نقطه، ناحیه‌ای از جنوبگان غربی است که بیشترین میزان از دست‌رفتن یخ در آن مشاهده می‌شود. آن‌ها دریافتند که ممانعت از رسیدن آب گرم به فروافتادگی ممکن است برای جلوگیری از افزایش مداوم سطح دریا در منطقه کافی نباشد.

آینده صفحه یخی جنوبگان بزرگ‌ترین عدم قطعیت در پیش‌بینی‌های افزایش سطح دریا در قرن آینده است. طی ۲۵ ساله گذشته، صفحه یخی به اندازه ۷٫۶ میلی‌متر افزایش سطح جهانی دریا نقش داشته است و میزان از دست دادن توده یخ درحال افزایش است. بیشتر این افزایش به دلیل جریان گرم اقیانوسی است که به حوضه‌های عمیق نزدیک بخش‌هایی از جنوبگان غربی می‌ریزد. این آب گرم مسئول برخی از بالاترین نرخ‌های ذوب سکوی یخی است که در این قاره دیده می‌شود و نازک‌شدن یخ و عقب‌نشینی سریع یخ را به دنبال دارد. طبق پژوهش‌های اخیر، این عقب‌نشینی اکنون اجتناب‌ناپذیر است.

مشاهدات ماهواره‌ای، نازک‌شدن و عقب‌نشینی گسترده یخچال‌های طبیعی را در این منطقه نشان داده است. برخی دانشمندان نگران هستند که این منطقه از آستانه عقب‌نشینی بازگشت‌ناپذیر گذشته باشد.

یخچال‌های طبیعی که روی سنگ بستری قرار دارند که به اعماق خشکی می‌رسد، ممکن است به شکل مهارنشدنی عقب‌نشینی کنند و درنهایت به فروپاشی کامل صفحه یخی جنوبگان غربی منجر شود. فروپاشی یخچال‌های طبیعی در این منطقه افزایش بیش از یک متری سطح دریا را در پی خواهد داشت.

از بین رفتن ورقه‌ی یخی جنوبگان غربی، سطح آب دریاهای جهان را بیش از سه متر افزایش خواهد داد. در این شرایط، شهرهای بزرگی در سراسر جهان به‌طور فاجعه‌باری تحت‌تاثیر قرار می‌گیرند و صدها میلیون نفر آواره می‌شوند.

پژوهشگران با استفاده از مدل کامپیوتری پیشرفته‌ای برای شبیه‌سازی رفتار یخ بررسی کردند که چگونه یخچال‌های طبیعی فروافتادگی دریای آموندسن به سناریوهای آینده‌ای که در آن می‌توانیم مانع از رسیدن آب گرم به ورقه‌ی یخی شویم، پاسخ می‌دهند.

پژوهشگران حدود ۲۰۰ سناریوی مختلف ذوب شدن یخ‌ها را بررسی کردند. آن‌ها ابتدا اجازه دادند قفسه‌های یخی شناور موجود در منطقه نازک شوند و سپس عقب‌نشینی کنند. پس از آن، به‌طور ناگهانی مقدار ذوب شدن را کاهش دادند تا ببینند آیا یخ احیا می‌شود یا خیر.

آزمایش‌ها نشان داد کاهش دمای اقیانوس ازطریق ممانعت از رسیدن آب‌های گرم به فروافتادگی، حداکثر مقدار یخ از دست رفته از منطقه را کاهش می‌دهد. این امر به نوبه‌ی خود سهم آن را در افزایش سطح آب دریا کاهش می‌دهد. اگرچه، کاهش نرخ ذوب شدن یخچال‌ها فقط این فرایندها را کند می‌کند و مانع از افزایش سطح دریا نمی‌شود یا به صفحه یخی اجازه نمی‌دهد به گونه‌ای دوباره رشد کند که یخ‌های از دسته رفته در گذشته جایگزین شود.

پژوهشگران دریافتند که جبران کامل یا معکوس کردن سهم افزایش سطح دریا به تلاشی بیش از خنک کردن اقیانوس نیاز دارد. همچنین به دو قرن افزایش بارش برف نیاز است تا توده یخ از دست رفته احیا شود.

یافته‌ها تصویری تاریک از آینده جنوبگان غربی ترسیم می‌کند. حتی اگر پیشنهادات جسورانه ژئومهندسی کارآمد باشد، همچنان از دست‌رفتن یخ و افزایش سطح آب دریا برای دهه‌ها و حتی قرن‌های آینده ادامه خواهد داشت. با‌این‌حال، سرعت این فرایند به احتمال زیاد به اقدام امروز ما برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای بستگی دارد.