خوک‌های وحشی گرسنه تغییرات اقلیمی را بدتر می‌کنند

هیچ‌یک از عوامل امپریالیسم اکولوژیکی مهاجم‌تر از خوک‌های وحشی نیستند. اروپایی‌ها به هر جایی که حمله کردند، از قاره آمریکا گرفته تا استرالیا، خوک‌های آن‌ها نیز با آن‌ها همراهی کردند و بسیاری از آن‌ها به حومه شهرها فرار کردند تا ویرانی به بار آورند.

این جانوران وحشی گیاهان و جانوران بومی را می‌درند، بیماری‌ها را منتشر می‌کنند، محصولات کشاورزی را تخریب می‌کنند و با این رفتارها کل اکوسیستم را تغییر می‌دهند. اکنون به فهرست تخریب‌گری آن‌ها تغییرات اقلیمی را نیز اضافه کنید. خوک‌ها در جستجوی بی‌پایان خود برای یافتن غذا، ریشه‌های گیاهان را از خاک بیرون می‌کشند و مانند کشاورزی که زمین را شخم می‌زند، خاک را زیر و رو می‌کنند.

به گزارش وایرد، دانشمندان قبلا تاحدودی می‌دانستند فعالیت خوک‌های وحشی در خاک، کربنی را که در آن زندانی است، آزاد می‌کند اما پژوهشگران در استرالیا، نیوزیلند و آمریکا اکنون محاسبه کرده‌اند که خوک‌های وحشی تا چه حد زمین‌های سرتاسر جهان را تخریب می‌کنند. نویسندگان نتیجه‌گیری کردند میزان کربن‌دی‌اکسیدی که هر سال براثر فعالیت خوک‌های وحشی وارد اتمسفر می‌شود، برابر با میزان انتشارات حاصل از بیش از یک میلیون اتومبیل است. این امر نشان می‌دهد دستکاری زمین (که در این مورد ناخواسته است) تا چه حد تغییرات اقلیمی را تشدید کرده است. کریستوفر اوبرایان، بوم‌شناس دانشگاه کوئینزلند و نویسنده‌ی مقاله‌ی جدید که در مجله‌ی Global Change Biology منتشر شده است، می‌گوید:

هر زمان که خاک را برهم بزنید، باعث انتشار گازهای گلخانه‌ای می‌شوید. برای مثال، زمانی که برای کشاورزی زمین را شخم می‌زنید یا با شهرسازی و تخریب جنگل تغییر گسترده‌ای در کاربری زمین ایجاد می‌کنید.

پژوهشگران می‌دانستند که با توجه به فراوانی خوک‌ها در محیط‌های طبیعی، آن‌ها باید اوضاع را بدتر کنند، اما کسی آن را در سطح جهانی مدل‌سازی نکرده بود. پژوهشگران مطالعه‌ی جدید با جمع‌آوری مدل‌ها و داده‌های پیشین سعی کردند مقدار انتشارات حاصل از فعالیت خوک‌های وحشی را برآورد کنند.

در این زمینه، مدلی وجود داشت که جمعیت‌های خوک‌های وحشی را در سراسر جهان نشان می‌داد. پژوهشگر دیگری خوک‌های وحشی را در استرلیا مطالعه کرده بود و اطلاعاتی درباره‌ی میزان تخریبی که این گونه در خاک ایجاد می‌کند، ارائه کرده بود. همچنین برآوردهایی از میزان انتشار کربن ناشی از خوک‌های وحشی در سوئیس و چین وجود داشت.

این نوع مطالعات جسته‌گریخته با عدم اطمینان همراه است. برای مثال، هیچ مدلی نمی‌تواند مشخص کند که در یک منطقه‌ی خاص و در زمان خاص چه تعداد خوک وحشی وجود دارد. علاوه‌بر‌این، برخی خاک‌ها هنگام تخریب کربن بیشتری آزاد می‌کنند. ماده‌ای مانند تورب که از مواد گیاهی مرده ساخته شده است که کاملا تجزیه نشده‌اند، درعمل کربن فشرده است، بنابراین، نسبت‌به خاک‌های دیگر کربن بیشتری آزاد می‌کند. میزان از دست دادن کربن به میکروبیوم خاک یعنی باکتری‌ها و قارچ‌هایی که از آن ماده گیاهی تغذیه می‌کنند، نیز بستگی دارد.

با توجه به دامنه وسیع متغیرها، پژوهشگران ۱۰ هزار نقشه از تراکم بالقوه خوک‌های وحشی را در جهان شبیه‌سازی کردند و مناطقی از اروپا و آسیا را که این جانور بومی آنجا بود، از مدل‌های خود حذف کردند (به‌عبارت‌دیگر، فقط مکان‌هایی را مدل‌سازی کردند که در آن‌ها خوک‌های وحشی گونه‌ای مهاجم بودند).

اما خوک‌های وحشی به شکل یکنواختی در زمین پخش نشده‌اند. درحالی‌که اقیانوسیه (منطقه‌ای که شامل استرالیا و جزایر پلی‌نزی می‌شود) بخش کوچکی از سطح زمین را تشکیل می‌دهد، تعداد زیادی خوک دارد. در همین حین، خاک‌های تورب عمدتا در مناطق گرمسیری قرار دارند. در بخش‌هایی از اقیانوسیه مانند کوئینزلند شمالی گرمسیری، مقادیر قابل‌توجهی ذخیره کربن وجود دارد. ترکیبی از این دو مورد بدان معنا است که ۶۰ درصد از کل انتشارات جهانی ناشی از تخریب خاک به‌وسیله‌ی خوک‌های وحشی مربوط به اقیانوسیه است.

البته به‌نظر پژوهشگران برآورد آن‌ها بسیار محافظه‌کارانه است. علت آن است که آن‌ها انتشارات ناشی از زمین‌های کشاورزی را که بسیار فراوان است و خوک‌های وحشی هم برای پیدا کردن غذای رایگان آن‌ها را غارت می‌کنند، درنظر نگرفتند. بنا بر فرضیات آن‌ها، این نوع زمین‌ها از قبل تخریب شده است و کربن‌دی‌اکسید منتشر می‌کنند، بنابراین، آن‌ها نمی‌خواستند آن را دو بار حساب کنند.

علاوه‌براین، پژوهشگران فقط تخمین زده‌اند که خوک‌های وحشی درحال‌حاضر ممکن است کجا باشند نه اینکه به‌زودی وارد کجا خواهند شد. به‌گفته‌ی اوبرایان، این آفت درحال گسترش است و آن‌ها به‌طور بالقوه می‌توانند به مناطق دارای ذخایر فراوان کربن برسند. کته تاد براون، متخصص زیست‌زمین‌شیمی از دانشگاه فلوریدا که در پژوهش مشارکتی نداشت، می‌گوید:

چیزی که مقاله نشان می‌دهد، چیزی است که دانشمندان علم خاک‌شناسی مدتی است درمورد آن می‌دانند؛ که تخریب خاک درنتیجه‌ی فعالیت‌های موجودات زنده نقش مهمی در انتشارات خاک و تنفس خاک دارد. شما همچنین اثرات مشابهی را با حرکت کرم‌های خاکی و هر نوع جانوری که زمین را حفر می‌کند و ساختار خاک را به هم می‌زند، می‌بینید.

البته بین دو مورد فوق تفاوتی اساسی وجود دارد: حیوانات بومی مدت‌ها است که در چرخه کربن باستانی نقش دارند اما گونه‌های مهاجمی مانند خوک‌های وحشی خاک غنی از کربن را در خارج از زیستگاه‌های تاریخی خود به هم می‌ریزند. ریچ کونات، دانشمندی که چرخه کربن را مطالعه می‌‌کند، اما در پژوهش مشارکتی نداشته است، گفت: «بروز اختلال بخش جدایی‌ناپذیری از عملکرد اکوسیستم و توازن کربن است اما پیش‌از‌این، هرگز آسیبی را که خوک‌های وحشی می‌تواند باعث آن شوند، درنظر نگرفته بودم».

اکنون سؤال این است که درمورد خوک‌های وحشی چه باید کرد. آن‌ها بسیار سرسخت هستند، نرخ تولیدمثل بالایی دارند و غذای بسیاری می‌خورند. ریشه‌کن کردن آن‌ها می‌تواند بسیار دشوار باشد.

در سال ۲۰۰۵، تیراندازان در هلی‌کوپترهایی برای رهایی از شر خوک‌ها در جزیره سانتا کروز در سواحل کالیفرنیا مجبور شدند ۵ هزار راس از آن‌ها را یکی یکی بردارند. این کار ۱۴ ماه طول کشید و ۵ میلیون دلار هزینه داشت. این درحالی است که آنجا جزیره بود و دور خوک‌ها را آب فرا گرفته بود. در برخی مناطق، مردم موفق شده‌اند این حیوانات را به دام بیندازند اما برای اینکه این کار مؤثر واقع شود، به همکاری میان سازمان‌های محلی نیاز است.

علاوه‌بر‌این، بیشتر اقدامات ریشه‌کنی نیز کربن تولید می‌کنند. اوبرایان می‌گوید: «اگر سوار هلیکوپتر شویم و به دنبال خوک‌ها رفته و به آن‌ها شلیک کنیم، تله‌هایی نصب کنیم یا حصارهایی بسازیم، این کارها نیز باعث انتشار گازهای گلخانه‌ای می‌شود. بنابراین، باید این موارد را نیز درنظر بگیریم».

درحال‌حاضر، راه‌حل ارزان و ساده‌ای وجود ندارد. این بدان معنا است که خوک‌های وحشی به گشت‌و‌گزار خود ادامه می‌دهند و کربنی را که زمانی در خاک مدفون بوده است، وارد هوا می‌کنند.