آیا گرافیک مجتمع با CPU، کارت صدا و شبکه یکپارچه با مادربرد، برای کاربرد ما مناسب هستند؟

تا چند سال پیش، GPU (واحد پردازش‌های گرافیکی) را مستقل بر روی خود مادربرد قرار می‌دادند. اما امروزه آن‌ها در کنار CPU (واحد پردازش مرکزی) در یک چیپ عرضه می‌کنند. پردازنده‌های اینتل با گرافیک‌هایی از سری "Intel HD" یا "Iris" به بازار می‌آیند. در حالی که چیپ‌‌های پردازشی AMD تحت نام APU عرضه می‌شوند. در APUها (واحدهای شتاب یافته پردازشی)، پردازنده و گرافیک مشترکا بر روی یک چیپ قرار می‌گیرند.این گرافیک‌های پیشفرض، تا زمانی که به سراغ جدیدترین‌ بازی‌های سه بعدی یا نرم افزارهای رندریگ و مدل‌سازی 3D نروید، به خوبی انتظاراتتان را برآورده می‌کنند. برای خروجی گرفتن تصویر در رزولوشن‌های رایج، کارهای روزانه مانند وب گردی، تماشای فیلم با کیفیت بالا، کار با نرم افزارهای مجموعه آفیس و مرور عکس کارایی قابل قبولی را از گرافیک‌های مجتمع با CPU خواهید دید. اما برای کارهای سنگین با نرم افزارهایی چون Maya، 3ds Max و از این قبیل، یا انجام بازی‌های جدید با رزولوشن بالا  بهتر است به سراغ کارت‌های گرافیک حرفه‌ای و نیمه‌ حرفه‌ای، با تراشه‌های ساخت NVIDIA یا AMD بروید. اگر قصد خرید دارید، پردازنده‌های سری جدید اینتل یعنی (Haswell (Refresh یا پردازنده‌های AMD از سوکت AM3+ را پیشنهاد می‌کنیم. بهتر است قبل از خرید، به سایت شرکت سازنده مراجعه کرده و از مشخصات محصول مورد نظر و سازگاری با قطعات دیگری که مد نظر دارید(مانند سوکت پردازنده)، مطمئن شوید.

کارت‌های صدا وظیفه انجام پردازش‌های مورد نیاز بر روی صدای ورودی و خروجی را بر عهده دارند. اکثر کامپیوترهای شخصی از کارت‌های صدای پیشفرض مادربرد استفاده می‌کنند. خروجی این کارت‌ها در پشت مادربرد و در قالب چند ورودی 3.5 میلیمتری قرار دارد. مانند خروجی صدا برای هدفون و اسپیکر و ورودی صدا از میکروفون. کیفیت صدایی که از هدفون یا بلندگو می‌شنوید، ارتباط مستیقمی با میزان توانایی و ویژگی‌های کارت صدا در پردازش فایل‌های صوتی دارد. کیفیت صدای ضبط شده نیز، در کارت‌های صدای قدرتمند، که عمل DAC (تبدیل سیگنال‌های دیجیتال به آنالوگ) را بهتر و دقیق‌تر انجام می‌دهند، بسیار بیشتر است. مادربردهای حرفه‌ای مخصوص تدوین فیلم یا میکس صدا، و همچنین مادربردهایی که مخصوص بازی ساخته می‌شوند (مانند سری G گیگابایت یا ROG ایسوس) از کارت‌های صدای قدرتمند و خازن‌های باکیفیت بر روی برد اصلی بهره می‌برند.

در مقابل کارت‌های صدای اختصاصی قرار دارند که بسته به قابلیت‌های‌شان، تا هزاران دلار هم قیمت گذاری می‌شوند و از طریق درگاه PCI به مادربرد متصل می‌شوند. مدل‌های بسیار گران قیمت این کارت‌ها، در پروژه‌های بزرگ و ساخت فیلم‌های مطرح جهان مورد استفاده قرار می‌گیرند.

مانند بحث کارت گرافیک، اگر کاربر حرفه‌ای نیستید، نیازی به خرید کارت صدای جداگانه نیست و در هنگام تماشای فیلم یا گوش دادن به آهنگ، تفاوت چندانی میان مدل‌های معمولی و گران قیمت وجود ندارد.

به طور معمول، کارت‌های شبکه‌ی پیشفرض مادربرد، برای اکثر کاربران کفایت می‌کند. مگر برای  آن دسته که گیمر حرفه‌ای بوده و به دنبال کمترین تاخیر و بالاترین سرعت در هنگام صحنه‌های شلوغ و پر زد و خورد بازی‌های آنلاین هستند. مادربردهایی که برای کاربرد بازی ساخته می‌شوند، معمولا کارت‌های شبکه‌ی قدرتمندی دارند. کارت‌ها حرفه‌ای، ویژگی‌های اختصاصی و نرم افزارهای ویژه‌ای دارند که معمولا برای کنترل و تحلیل ترافیک، مدیریت اتصال یا اولویت بندی دستگاه‌های متصل و ترافیک عبوری، به کار می‌روند، اما عموما تفاوتی میان عملکرد کلی این کارت‌ها در استفاده معمول مشاهده نمی‌شود.

اساسا در زمینه سرعت، حرف اول و آخر را پهنای باند و پینگ اتصال می‌زنند و عوامل دیگر، تاثیری جزئی دارند.