معماری پارازیتی؛ مینیمال‌هایی متکی به سازه موجود

یکی از مشهورترین پروژه‌های در حال اجرا در این سبک، «سرپناهی با سربلندی» (Shelter With Dignity) نام دارد که هدف آن، ساخت مسکن موقت و ارزان‌قیمت برای افراد بی‌‌خانمان در شهر نیویورک است. افزایش نرخ بی‌خانمان‌ها به بیش از ۶۱ هزار نفر در این شهر از دهه‌ی سی میلادی تاکنون بی‌سابقه بوده است. بدین منظور، استودیوی معماری Framlab، مجری این پروژه بود تا با بهره‌گیری از ایده‌ی این سبک پویا، سازه‌ی ماژولاری جهت اسکان موقت افراد بی‌خانمان طراحی‌ کند. این سازه که با الهام از کندوی زنبور عسل طراحی‌ شده و متشکل از یک داربست فولادی با پوشش اکسید آلومینیوم، سیستم تهویه عمودی، راه پله و تعدادی واحدهای ۶ضلعی است، می‌توان تنها ظرف مدت چند روز روی دیوارهای ساختمان‌های موجود نصب کرد.

یکی از نمونه‌های عجیب و جالب توجه این سبک، دفتر کار مخفی فرناندو آبلاناس، معمار اسپانیایی است که توسط خود وی طراحی و ساخته‌ شده و متشکل از یک کابین متحرک است که روی تیرآهن‌های زیر یک پل بتونی نصب‌ می‌شود.

دفتر پارازیت، طرحی از استودیوی معماری za bor در روسیه است که فضای خالی بین دو ساختمان را برای ساخت یک دفتر کار سه‌طبقه، به شکلی خلاقانه به‌کار می‌گیرد. سازه برای نصب در ارتفاع طراحی‌ شده است تا امکان دسترسی به حیاط پشتی کماکان فراهم باشد. 

خانه‌ی کوله‌ای، کاری از استفان ابراشتات، اتاقی است که با کابل‌های استیل، به نمای خارجی ساختمان آویخته‌ می‌شود. 

پاراسایت، اثر مایکل راکوویتز، مثال گویایی از طراحی پارازیتی است. استفاده از سیستم‌های تهویه‌ی خارجی برای باد‌کردن سازه‌ای پلاستیکی، چادری گرم و نرم در اختیار بی‌خانمان‌ها قرار می‌دهد. 

یکی از کامل‌ترین نمونه‌های معماری پارازیتی، کازا‌پارازیتو (خانه‌ی پارازیت) واقع در کیتو، پایتخت اکوادور است. این واحد کوچک پیش‌ساخته که با نصب روی بام ساختمان‌های موجود از شبکه آب، برق و فاضلاب سازه‌ی میزبان استفاده‌ می‌کند، تمامی ملزومات اولیه‌ی زندگی شامل تخت خواب، ظرفشویی، گاز، یخچال، کابینت، حمام و دستشویی را در فضایی تنها به وسعت ۱۲ متر مربع در اختیار ساکنین قرار می‌دهد.