این زن واقعی نیست! ظهور اولین بازیگر تمام هوش مصنوعی در سینما

ستاره‌ای سینمایی که نه غذا می‌خورد و نه می‌خوابد، اما آن‌قدر حاضرجواب و گستاخ است که حتی به خالق خودش هم رحم نمی‌کند! «تیلی» دختری است که از دل پیکسل‌ها و کدهای کامپیوتری بیرون کشیده شده تا کنار بازیگران واقعی هنرنمایی کند.

داستان جان بخشیدن به او، به‌تنهایی شبیه یک کارگاه پردردسر و پرماجرا بوده است؛ موجودی که روزی صدایش شبیه خوک کارتونی بود و هویتش نامعلوم، حالا با آزمون و خطاهای بسیار تبدیل به زنی جذاب شده که با طعنه، خودش را «پایان تمدن» معرفی می‌کند! او آمده تا با هوادارانش کل‌کل کند و قواعد بازی در هالیوود را به هم بریزد.

اما آیا این بازیگر دیجیتالی جنجالی، واقعاً رقیبی برای ستاره‌های واقعی می‌شود یا فقط یک سرگرمی زودگذر است؟

تیلی نوروود (Tilly Norwood)، بازیگری که با هوش مصنوعی ساخته شده، خاستگاه بسیار ساده و بی‌آلایشی دارد؛ ایده‌ی خلق او زمانی به ذهن الین ون در ولدن خطور کرد که این تهیه‌کننده در سرویس بهداشتی باشگاه خصوصی گروچو در لندن بود. در راه برگشت به خانه، تصمیمش را گرفت: او می‌خواست اولین ستاره‌ی سینمایی دنیای هوش مصنوعی را خلق کند.

ون‌درولدن ایده‌اش را با ChatGPT به اشتراک گذاشت و توصیف کوتاهی از کاندیدای ایده‌آلش را تایپ کرد: «یک سلبریتی زن خیره‌کننده با جذابیت جهانی، دارای اجزای صورت متقارن، پوستی شفاف و درخشان و چشمان سبز مسحورکننده. با موهایی بلند.»

اولین تصویری که بیرون آمد، کاریکاتورگونه بود؛ با لب‌های بادکرده و پروتزی، چشمانی به رنگ کیوی و قومیتی نامشخص. چت‌جی‌پی‌تی، شاید باتکیه‌بر داده‌هایی که نشان می‌دهند تعداد افراد مو تیره در جهان بسیار بیشتر از بلوندهاست، تصمیم گرفت او را با موهای قهوه‌ای بسازد. ون در ولدن که خودش بلوند و چشم‌آبی است، این نکته را پذیرفت.

هر بار که او از هوش مصنوعی می‌خواست چهره را اصلاح کند، صورت متفاوتی ظاهر می‌شد. چشمان قهوه‌ای جدید تیلی خوب بودند، اما ناگهان دندان‌های خرگوشی عجیبی پیدا کرد. در یکی از نسخه‌ها، سنش بیشتر از ۱۴ سال به نظر نمی‌رسید.

در نسخه‌ای دیگر، مژه‌هایش یادآور مژه‌های لاما بود! بعد صورتش طوری شد که انگار در کَره‌ی ذوب‌شده فرورفته است. تیلی‌های بسیار زیادی تولید شدند، اما هیچ‌کدام خوب نبودند: یا چهره‌اش بیش از حد بی‌نقص بود، یا زیادی دلفریب، یا بیش از حد مصنوعی و پلاستیکی، یا به‌جای یک سر چندین سر داشت (مثلاً سه تا!). خالق او به دنبال دختری با جذابیت طبیعی و واقع‌گرایانه بود؛ یک «زیبای کلاسیک انگلیسی»

ون‌درولدن ۳۹ساله، بازیگر سابقی که اوایل ۲۰ سالگی‌اش تلاش کرد در هالیوود به موفقیت برسد، می‌گوید: «من در این دنیا بزرگ شده‌ام. من می‌دانم آن‌ها چه نوع دختری را برای نقش‌ها انتخاب می‌کنند.»

ولدن نسخه‌های به‌دردنخور را با قاطعیت رد می‌کرد، درست همان‌طور که در دنیای واقعی، مدیران انتخاب نقش‌های اصلی اشک بازیگران را در جلسات تست در می‌آورند. او می‌گوید: «من واقعاً دنبال ویژگی خاص و منحصربه‌فردی بودم.»

کارکنان، تیلی را با مولدهای تصویر اصلاح کردند، رزولوشن را بالا بردند، چهره‌اش را بازتولید کردند و با استفاده از ابزارهایی مانند Whisk، Topaz، Veo 3، Higgsfield و Seedream او را در موقعیت‌های متنوعی قرار دادند.

ساختن صدای او چالش کمتری نداشت، به‌خصوص وقتی نوبت به لحن و طنین صدا می‌رسید. در یک مرحله، او باظرافت شخصیت کارتونی خوک بریتانیایی، Peppa Pig صحبت می‌کرد که طبیعتاً نتیجه‌ای غیرقابل‌قبول بود.

تیلی در ماه مارس رسماً نام‌گذاری شد. ون در ولدن پیشنهاد ChatGPT را که می‌خواست او را نووا لوکس بنامد، رد کرد. هوش مصنوعی همچنین نام تیلی وارنر را پیشنهاد داد و بعد با هم‌فکری کارکنان همین گزینه به «تیلی نوروود» تغییر یافت.

در مرحله‌ی بعد تیم توسعه تحقیقاتی کرد تا مطمئن شود چندین «تیلی نوروود» در دنیای واقعی وجود نداشته باشد. این شخصیت ۲۴ساله است، اما بسته به نقش، سنش می‌تواند بالا یا پایین برود.

تیلی تابستان ۲۰۲۵ با ویدیویی در شبکه اجتماعی معرفی شد. ماه سپتامبر وقتی ون‌درولدن در پنلی در جشنواره فیلم زوریخ گفت که آژانس‌های استعدادیابی برای نمایندگی تیلی با هم رقابت می‌کنند، این شخصیت وایرال شد؛ اما نه آن‌طور که خالقش امید داشت:

بازیگران هالیوود، کارگردانان و اتحادیه‌هایشان به‌شدت به او، یا آن‌طور که برخی خطابش می‌کردند، «آن چیز»، حمله کردند و گفتند که این بازیگرِ مصنوعی پتانسیل آن را دارد که معیشت بازیگران و عوامل واقعی را نابود کند و درعین‌حال هنر سینما را تنزل دهد.

جیمز کامرون، کارگردان آواتار، امثال تیلی را «وحشتناک» خواند. گیلرمو دل تورو، کارگردان فرانکنشتاین گفت که ترجیح می‌دهد بمیرد تا اینکه با هوش مصنوعی فیلم بسازد.

پویش پورمحمد

خالق بریکینگ بد و پلوریبوس: «از هوش مصنوعی متنفرم»

مطالعه '5

زمانی که هوش مصنوعی شروع به اوج‌گیری کرد، ون‌درولدن به‌سرعت آن را در آغوش گرفت. او کارهای اداری‌اش را به ChatGPT سپرد و آن را «کارآموز کوچک» خود نامید. سال گذشته، Sora، ابزار هوش مصنوعی مولد که متن را به ویدیو تبدیل می‌کند، چشمانش را به روی فرصت‌ها باز کرد.

او می‌گوید: «من مبهوت هنرمندی و شاعرانگی‌اش شدم.» وقتی شکوفایی گروهی از اینفلوئنسرهای هوش مصنوعی را دید، حدس زد که ستاره‌های سینمایی هوش مصنوعی گام بعدی خواهند بود. البته برخی سلبریتی‌های AI در سبک‌های خاص وجود داشتند، مثل شخصیت رباتی «لیل میکلا» (Lil Miquela)، اما ون‌درولدن به دنبال بازیگری با قابلیت تجاری بود که شبیه یک انسان واقعی باشد. او قبلاً شخصیت‌هایی خلق کرده بود. باز هم می‌توانست این کار را انجام دهد.

پویش پورمحمد

جلوی دوربین نمی‌آیند، اما درآمدشان میلیون دلاری است؛ این‌ها اینفلوئنسرهای مجازی‌اند

مطالعه '9

ون‌درولدن می‌گوید نمی‌خواهد شخصیت‌هایش جایگزین بازیگران واقعی شوند. او دنبال چیز دیگری است: زبان بصری جدیدی از جهان‌سازی‌های هیجان‌انگیز و رئالیسم وهم‌آلود که فقط با هوش مصنوعی امکان‌پذیر می‌شود.

هنوز بحث‌های زیادی در مورد اینکه آیا هوش مصنوعی واقعاً هزینه‌های شرکت‌های فیلم‌سازی را کاهش می‌دهد یا نه، مطرح می‌شود، چون خود هوش مصنوعی هنوز فناوری ارزانی نیست. تاکنون، بدنه‌ی اصلی هالیوود نسبت به استفاده از هوش مصنوعی برای تولیدات فنی روی خوش نشان داده، اما نه برای کارهای خلاقانه‌ی اصلی.

ون‌درولدن می‌گوید باوجود جنجال‌ها و مخالفت‌های بیرونی، پشت درهای بسته استقبال گرم‌تری از ماجرا می‌کنند. او در هفته‌های اخیر، حدود ۶۰ قرارداد عدم افشا برای فیلم‌های ترکیبی با بازیگران واقعی، فیلم‌های تماماً هوش مصنوعی و پروژه‌های مخصوص تیلی امضا کرده است که اکثر آن‌ها با بودجه‌های ۱۰ تا ۵۰ میلیون دلار ساخته می‌شوند.

ولدن هزینه‌ی کار روی تیلی را شخصاً تأمین کرد و بیش از ۶۰ هزار دلار برای راه‌اندازی شرکتی فرعی پرداخت که قرار است شخصیت تیلی را توسعه دهد.

تیلیِ نهایی در ماه می معرفی شد و حالا حتی صفحه‌ی ویکی‌پدیا هم دارد! ثابت نگه‌داشتن تصویر تیلی هم چالش‌برانگیز بود، اما وقتی تیم راهش را پیدا کرد، توانستند او را به موجودی سخنگو و متحرک تبدیل کنند.

در نگاه اول، شخصیت تیلی زنی بریتانیایی، حاضرجواب و گستاخ است که به خالقش می‌گوید «برو گمشو» (ایده‌ای از خود ون‌درولدن) و در ویدیویی که تابستان منتشر شد، انگار می‌خواست خودآگاهی‌اش را به رخ بکشد، زیرا گفت: «من تیلی نوروود هستم، اولین بازیگر هوش مصنوعی جهان؛ یا آن‌طور که برخی ممکن است صدایم کنند: پایان تمدن.»

حالا ون‌درولدن درحالی‌که شخصیت، رفتار و سبک مکالمه‌ی تیلی را شکل می‌دهد، امیدوار است شانس دومی در برابر مخالفان پیدا کند. او انتظار دارد سال آینده تیلی بتواند مستقیماً با طرف‌داران تعامل داشته باشد.

شرکت Particle6 با وکلا و متخصصان اخلاق همکاری می‌کند تا برای رفتار و گفتار تیلی محدودیت‌ها و چارچوب‌هایی تعیین کند. آن‌ها باید بدانند اگر کسی ادعا کند عاشقش شده چه پاسخی خواهد داد، یا اگر در موقعیتی خطرناک و ناامن قرار بگیرد، چه واکنشی نشان می‌دهد.

ون‌درولدن در حال آزمایش سؤالات سخت روی تیلی و ارزیابی پاسخ‌های او است. او می‌گوید: «می‌خواهم پاسخ‌هایش زیرکانه و بامزه باشد تا وقتی در صحنه ظاهر می‌شود، واکنش‌هایش ارزش پخش‌شدن در شبکه‌های اجتماعی را داشته باشند.»

اما اگر بازیگران واقعا چه حسی خواهند داشت اگر روزی مجبور شوند در کنار هم‌بازی‌ای که ساخته هوش مصنوعی است ایفای نقش کنند، یا حتی جای خود را به آن بدهند؟

ون در وِلدِن در پستی در لینکدین، نمایی از این آینده‌ی ناشناخته را ترسیم می‌کند: «مخاطب به داستان اهمیت می‌دهد، نه اینکه ستاره فیلم نبض داشته باشد یا نه. تیلی همین حالا هم توجه طرفداران و آژانس‌های استعدادیابی را جلب کرده است. عصر بازیگران مصنوعی چیزی نیست که قرار باشد در آینده بیاید؛ بلکه همین حالا فرا رسیده است.»