اینتل چگونه می‌تواند از بحران‌های کنونی عبور کند؟

یکی از مهندسان سابق اینتل که در تولید پردازنده‌ها از پنتیوم تا Core i7 با آن همکاری کرده، می‌گوید مشکل از‌دست‌دادن تمرکز بیش از هرچیزی غول پردازنده را با مشکل روبه‌رو می‌کند. او می‌گوید اینتل باید خوشحال باشد که AMD فعلا امکان تولید پردازنده‌های زیادی ندارد؛ وگرنه شاید وضعیت برای تیم آبی بحرانی‌تر هم می‌شد.

فرانکو پیدنول، مهندس ارشد سابق اینتل، اخیرا ویدئویی منتشر کرد که در آن، روی اصلاح‌کردن وضعیت کنونی شرکت تمرکز کرده است. او بیش از همه از وضعیت رهبری شرکت انتقاد می‌کند و اعتقاد دارد استفاده‌نکردن از مهندسان در ساختارهای مدیریتی، ضربه‌های فراوانی به شرکت می‌زند. فرانکو در بخش دیگری از صحبت‌هایش، به پروژه‌ی AVX512 به‌عنوان تجربه‌ای ناموفق اشاره می‌کند و می‌گوید شاید تنها بخت‌واقبال باعث می‌شود AMD سهم بازار بیشتری تصاحب نکند.

پیدنول در بخشی از ویدئو یک‌ساعته‌اش مستقیما به مدیران کنونی اینتل اشاره کرد و گفت: «اینتل امروز تمرکز ندارد. رهبران اینتل مهندس نیستند و از طراحی محصول مناسب برای بازار درک درستی ندارند.» او از عبارت «غیراقلانی» برای توضیح تصمیم‌های فنی اینتل از سال ۲۰۱۶ استفاده می‌کند. پیدنول که خود در سال ۲۰۱۷ و پس از بیست سال خدمت در شرکت به‌عنوان مهندس ارشد و معمار بهره‌وری اینتل را ترک کرد، از زمان پردازنده‌های Pentium III تا نسل ششم Core i7 با اینتل همکاری کرده است. او همیشه از مهندسانی بود که با توضیحات و ارائه‌های فنی، صحیح‌بودن تصمیم‌های اینتل را در استراتژی طراحی و تولید محصول شرح می‌داد.

مهندس سابق اینتل در بخشی از صحبت‌هایش می‌گوید اطلاعاتش از شرکت منسوخ و متعلق به سال‌ها قبل هستند. این اظهارنظر به او اجازه می‌دهد آزادانه‌تر نظرهایش را بیان کند و اطمینان دهد اطلاعات تحت قرارداد NDA نبوده‌اند. درواقع، تحلیل‌های او براساس اطلاعات عمومی هستند که دردسترس همه‌ی مردم قرار دارد. درادامه، بخش‌هایی از نکته‌های مهم صحبت‌های پیدنول درباره‌ی اینتل را بررسی می‌کنیم.

فناوری AVX512 پایه‌های توسعه‌ای شتاب‌دهنده‌ی DL Boost AI را تشکیل داد که امروزه در پردازنده‌های سرور سری Xeon اینتل به‌کار می‌رود و همین فناوری در پردازنده‌های مخصوص مصرف‌کننده‌ هم دیده می‌شود. پردازنده‌های لپ‌تاپ نسل‌دهمی آیس لیک از همین فناوری بهره می‌برند. پیدنول اعتقاد دارد اضافه‌کردن فناوری AVX512 به پردازنده‌های مصرف‌کننده اشتباه بوده است.

پیدنول در بخشی از صحبت‌هایش به AVX512 اشاره می‌کند و می‌گوید:

به‌هرحال، به دلایل مشخصی دو خانواده‌ی اسکای‌لیک و اسکای‌لیک ایکس را طراحی و عرضه کردیم. AVX512 برای پیروزی در رقابت توانی Throughput تولید شد که اکنون هم رقابت را به GPU واگذار کرده است. Throughput به تعداد چرخه‌های کلاک موردنیاز برای اجرای دستورالعمل در پردازنده گفته می‌شود. برای افزایش این توان، دو راه بیشتر در پیش نداریم: یا باید پردازنده‌های برداری بزرگ‌تری در هسته داشته باشیم یا تعداد هسته‌ها را افزایش دهیم.

درواقع، مهندس سابق اینتل اعتقاد دارد وضعیت شرکت در استفاده از AVX512، به‌ویژه در تعامل با نرم‌افزارها، جالب نیست.

استفاده از فناوری AVX512 در پردازنده‌های مصرف‌کننده باعث افزایش ابعاد قالب تراشه شده است. همین عوامل توان مصرفی محصولات اینتل را در این خانواده‌ها افزایش می‌دهد. لینوس توروالدز هم اخیرا به همین ضعف در پردازنده‌های اینتل اشاره کرده بود و مانند پیدنول اعتقاد داشت اضافه‌کردن AVX512 به پردازنده‌ها نتیجه‌ای به‌جز بهبود امتیاز بنچمارک برای اینتل ندارد.

مهندس سابق اینتل درادامه‌ی صحبت‌هایش می‌گوید شرکت دیگر روی کسب‌وکار اصلی خود، یعنی ساخت پردازنده‌های سریع‌تر، متمرکز نیست. او اعتقاد دارد تمرکز روی خرید زیرمجموعه‌های جدید و تنوع‌دادن به خدمات، شرکت را از تمرکز بر محصول اصلی، یعنی CPU غافل کرده است؛ ازاین‌رو، AMD توانست به‌سرعت در بازار رشد کند. همان‌طورکه گفته شد، او تنها دلیل رشد‌نکردن بیشتر AMD را هم محدودیت‌های آن شرکت در تولید پردازنده‌های بیشتر بیان می‌کند.

در گذشته، وضعیتی مشابه وضعیت امروز در زمان عرضه‌ی پردازنده‌های Pentium 4 برای اینتل رخ داده بود. در آن زمان، AMD به پردازنده‌ی پرطرفدار بازار تبدیل شد تا اینکه اولین محصولات اینتل Conroe به بازار عرضه شدند. اکنون نیز پردازنده‌های تایگر لیک تیم آبی می‌توانند تا حدی رقابت را به‌نفع شرکت بازگردانند؛ ولی AMD امروز در وضعیت واقعا قدرتمندتری قرار دارد.

پیدنول درادامه‌ی ویدئو خود به مشخصه‌های فنی پردازنده‌های اسکای‌لیک اینتل اشاره می‌کند. او می‌گوید معماری پردازنده‌ها ابتدا برای کاربردهای تک‌هسته‌ای طراحی شد؛ اما به‌مرور و در نسل‌های گوناگون، بهره‌وری چندهسته‌ای آن هم بهینه‌سازی شد.

مهندس ارشد سابق اینتل با وجود تحسین کارایی چندهسته‌ای در پردازنده‌های اینتل، معماری هسته‌های Zen را خالی از اشکال نمی‌داند. به‌عنوان مثال، پردازنده‌های اولیه‌ی رایزن با فعال‌سازی پردازش چندرشته‌ای متقارن (SMT)، بازدهی بیشتری درمقایسه‌با زمان فعال‌بودن قابلیت هایپرتردینگ پردازنده‌های اینتل داشتند. البته بازهم پردنول اعتقاد دارد با SMT در واقعیت فقط ضعف‌های پردازش ضعیف تک‌رشته‌ای معماری را می‌پوشاند.

طراحی تراشه‌های زئون اینتل اکنون به‌گونه‌ای هستند که از پردازنده‌های مشابه برای همه‌ی کارها استفاده می‌کنند. از وظایف و پردازش‌های سنگین موردنیاز در ابرکامپیوترها تا کارهای ساده‌‌ی وب سرورها و ماشین‌های مجازی، همه با یک نوع هسته انجام می‌شوند. چنین تفاوت گسترده‌ای در عملکردها اغلب باعث می‌شود که بخشی از فضای هسته‌ها فشاری را تحمل نکند؛ درنتیجه، در اکثر مواقع ۱۰ درصد از فضای پردازشی برای کاربردهای محدود هدر می‌رود. پیدنول می‌‌‌گوید می‌توان از فضای اضافه برای افزودن هسته‌های بیشتر استفاده کرد تا در بازارهایی وارد رقابت شد که به AVX512 نیاز ندارند.

اینتل برای تغییر مسیر در طراحی پردازنده‌ها‌ی زئون باید انعطاف‌پذیری بیشتری از خود نشان دهد. مهندس سابق شرکت اعتقاد دارد ساختار کنونی آن‌ها بسیار سفت و سخت است و مدیران تیم آبی برای کاربردهای بسیار متنوع، از یک هسته‌ی ثابت استفاده می‌کنند. وی می‌گوید اینتل با یکپارچه‌کردن تیم‌های طراحی تراشه از IDC و اورگان و آستین می‌تواند نسخه‌های متنوع از پردازنده‌ی زئون را برای کاربردهای گوناگون توسعه دهد.

ساختار مدیریتی اینتل باعث می‌شود آن‌ها امروز تلاش زیادی برای مقابله با محصولات AMD نکنند. مدیران نمی‌توانند مسیر را تغییر دهند یا از مسیرهای اشتباه بازگردند و در نقشه‌ی راه شرکت، اثری از همگام‌شدن با بازار نیست. از نگاه پیدنول، اکنون اینتل فقط تلاش می‌کند تا با تولید پردازنده‌های بیشتر، سودآوری را به‌جریان بیندازد که این مسیر درنهایت به کاهش اعتبار برند شرکت ختم می‌شود.

صحبت‌های یکی از مهندسان سابق اینتل که تجربه‌ای طولانی در غول دنیای پردازنده دارد، نشان می‌دهد این شرکت دوران مناسبی را ازلحاظ استراتژی‌های داخلی و برنامه‌های رقابتی تجربه نمی‌کند. درواقع، شاید اینتل امروز را بتوان شرکتی با چابکی اندک دانست که دربرابر ضربه‌های پشت‌سر‌هم رقبا، انعطاف‌پذیری لازم را در تغییر مسیر و نوآوری نشان نداد. البته هنوز امید زیادی به بازگشت اینتل به روزهای اوج وجود دارد و برخی تصمیم‌ها همچون همکاری با شرکت‌های متفرقه در تولید بخشی از تراشه‌ها، از تغییر مسیر نسبی مدیران حکایت می‌کند.