مجستیک؛ شکوه جسارتی به عمر یک قرن

«سبک‌ها می‌آیند و می‌روند، طراحی خوب یک زبان است نه یک سبک»

ماسیمو واگنلی طراح ایتالیایی

مجستیک طرحی انقلابی و جسورانه بود، ادای دینی تمام و کمال به سبک آرت‌دکو در سال‌های پایانی عمرش. بااینکه برای جورج روی (Georges Roy) مهندس و صنعت‌گر فرانسوی که موفقیت‌های بسیاری را در صنعت نساجی و به‌طور خاص ساخت تجهیزات بافندگی تجربه کرده‌بود مجستیک یک شکست تجاری محسوب می‌شد، اما پنل‌های فولادی بهم پرچ‌شده و شکل‌های هندسی منظم بکاررفته در طراحی بدنه‌ی این شکوه آرت‌دکوئی، گویی میراث ماندگار روی بود برای برایان فولر (Bryan Fuller) و تیمش.

مجستیک ۱۹۲۹

فولرموتو (Fuller Moto)، مجستیک ۲۰۲۹ را به سفارش موزه‌ی موتور هاس ساخته‌است، طرحی مفهومی از یک موتورسیکلت مدرن با الهام از مجستیک ۱۹۲۹. این موزه میزبان بیش از ۱۹۰ موتورسیکلت‌ منحصربفرد از سال ۱۹۰۱ تاکنون است، بااین‌حال مجستیک ۲۰۲۹ درکنار دو ساخته‌ی دیگر تیم فولر ShoGun و Chief طرح‌های شاخص این مجموعه‌اند؛ چراکه نُرم را جسورانه به مبارزه می‌طلبند.

تیمِ فولر مدل‌سازی سه‌بعدی قطعات تیتانیومی مورد استفاده در ساخت این موتورسیکلت الکتریکی را به نیک پیو (Nick Pugh) سپرد؛ هنرمند نام‌آشنای فرانسوی که طراحی و ایده‌پردازی برای فیلم‌های علمی-تخیلی مشهوری مانند جنگ ستارگان و همکاری با استودیوهای فیلم‌سازی شناخته‌شده‌ای همچون Universal ،Sony ،Fox و Disney را در کارنامه دارد. پرینت سه‌بعدی قطعات نیز توسط کمپانی سوئیسی Oerlikon انجام گرفت. مجستیک، شکوهِ جسارتی است به‌عمر یک قرن، که طرحی شکست‌خورده در سال‌های رفته را، به شاهکاری ماندگار برای روزهای نیامده بدل کرده‌است.

موسیقی پس‌زمینه : «من باید خودم باشم» شاهکار ماندگار «سمی دیویس جونیور»