استفاده هکرها و پلیس از پرینت سه بعدی سر انسان برای عبور از قفل گوشی

امروزه پرینترهای ‌سه‌بعدی در زمینه‌های مختلفی استفاده می‌شوند؛ از چاپ اعضای مصنوعی بدن گرفته تا چاپ قرنیه و سلاح‌های گرم و حتی وسایل نقلیه در اندازه‌ی واقعی.

با استفاده از فناوری چاپ سه‌بعدی حتی می‌توان نمونه‌ای از سر انسان را با ابعاد و جزئیات دقیق چاپ کرد؛ اما کاربرد چنین چیزی فقط در هالیوود نیست. یکی از خبرنگاران خبرگزاری فوربز مدلی از سر خودش را به‌صورت سه‌بعدی چاپ کرده تا با استفاده از آن، سیستم‌های قفل‌گشایی مبتنی بر چهره‌ی تعدادی از گوشی ‌های هوشمند را بررسی کند که شامل چهار گوشی اندرویدی و یک آیفون X است.

اگر از کاربران اندروید هستید، برای شما خبر بدی داریم و آن این است که فقط آیفون X توانست دربرابر این حقه از خود دفاع کند.

بسیاری معتقدند دیگر روزهای استفاده از رمزعبور برای بازکردن قفل‌ها به‌سر آمده است. تعداد زیادی از مردم انجام این کار را دشوار و ناخوشایند می‌دانند؛ به‌خصوص وقتی ناچار باشند برای بازکردن قفل گوشی خود، چندین‌بار در طول روز آن را تکرار کنند. شرکت‌های سازنده گوشی‌های هوشمند در‌حال‌ابداع و به‌کار‌گیری روش‌های آسان‌تری برای بازکردن قفل گوشی هستند. اگرچه گوگل از به‌کارگیری فناوری تشخیص چهره در گوشی پیکسل 3 خودداری کرده، بسیاری از مدل‌های اندرویدی، ازجمله گوشی‌های محبوب سامسونگ، در‌حال‌استفاده از فناوری رمزگشایی بیومتریک مبتنی بر چهره هستند. حتی اپل نیز در آخرین مدل آیفون، حسگر اثرانگشت خود به‌نام تاچ آی‌دی را کنار گذاشته و به‌جای آن از فناوری جدید فِیس آی‌دی استفاده می‌کند.

باوجوداین، اگر بتوان این فناوری را با مدلی چاپ‌شده به‌شکل سه‌بعدی فریب داد، گوشی هوشمند شما دیگر امن نیست و اطلاعاتتان درمعرض خطر قرار می‌گیرد. این مسئله کار هکرها را بسیار ساده‌تر می‌کند. آن‌ها افرادی هستند که به هیچ قانونی پایبند نیستند. اما پلیس‌ها و مأموران امنیتی چطور؟

همه می‌دانند در اصلاحیه‌ی پنجم قانون اساسی آمریکا به فناوری‌های بیومتریک اشاره‌ای نشده است. این بدان معنی است که پلیس نمی‌تواند شما را به افشای رمزعبورتان مجبور کند؛ ولی آن‌ها قادر هستند با به‌کارگیری زور، انگشتتان را به حسگر اثرانگشت تماس دهند و شما را به نگاه‌کردن به صفحه‌ی گوشی وادار و درنتیجه، به‌راحتی قفل گوشی را بازکنند. این حقیقتی است که همه‌ی مأموران امنیتی از آن آگاه هستند و بیشتر از آنچه فکرش را بکنید، اتفاق می‌افتد.

علاوه‌بر این‌ها، پلیس‌ها می‌توانند با چاپ‌کردن مدلی سه‌بعدی از سر افراد و درنظرگرفتن ویژگی‌های بیومتریک، قفل گوشی آن‌ها را باز و به اطلاعات دسترسی پیدا کنند.

به‌گفته‌ی یاورین کر، پروفسور دانشکده‌ی حقوق USC Gould، انجام این‌ کار با استفاده از اثرانگشت برای بازکردن دستگاه تفاوتی ندارد. او می‌گوید:

دولت به دریافت اطلاعات رمزگشایی بیومتریک به هرشکل ممکن نیاز دارد؛ چه با الگویی از اثرانگشت فرد و چه با مدل سر او.

به‌گفته‌ی او، برای دریافت اطلاعات بیومتریک به حکم دادگاه نیازی نیست و دسترسی به خود فرد برای بازکردن قفل دستگاه کافی است.

جِیک لپروک، مشاور ارشد پروژه‌ی نظارت دولتی آمریکا معتقد است این کار عملی است؛ ولی ارزان‌ترین و عملی‌ترین روش برای دسترسی به اطلاعات موجود در گوشی‌ها نیست. او می‌گوید:

ممکن است شرایطی پیش بیاید که دسترسی به خود شخص وجود نداشته باشد؛ ولی بتوان از یک مدل سه‌بعدی استفاده کرد. به‌نظر من، سیستمی که بتواند به هرکسی، چه پلیس‌ها یا مجرمان اجازه دهد با نگه‌داشتن گوشی جلوی صورت شما آن را بازکند تهدید بزرگی محسوب می‌شود و ازنظر امنیتی نقص‌های جدی دارد.

پلیس فدرال آمریکا (FBI) به هزاران دستگاه مختلف دسترسی دارد که طبق گزارش‌ها بسیاری از آن‌ها رمزنگاری نشده‌اند. با درنظر گرفتن طبیعت فراگیر نظارت، اکنون با دوربین‌های قوی‌تر و نرم‌افزارهای تشخیص چهره، دسترسی به اطلاعات افراد برای پلیس‌ها بسیار آسان‌تر است.

بنابراین، آن‌هایی که از انقراض رمزهای‌عبور خشوحالند، شاید بخواهند در این زمینه تجدیدنظر کنند. رمزعبور هنوز هم تنها چیزی است که می‌تواند امنیت اطلاعات شما را تضمین کند.