تحقق بی طرفی شبکه با تصویب قانون اخیر در آمریکا مشکل‌تر از همیشه شد

بی‌طرفی شبکه مرده است؛ یا حداقل اکنون و با اتفاقات اخیر دیگر نمی‌توان امیدی به حفظ آن داشت! سه روز پیش در یک رأی‌گیری سه به دو، کمیسیون ارتباطات فدرال معیاری را تصویب کرد تا قوانین سخت‌گیرانه بی‌طرفی اینترنت را حذف کند؛ کمیسیون این قوانین را ۲ سال پیش تعیین کرده بود. این قوانین به ارائه‌دهنگان خدمات اینترنت اجازه نمی‌داد  ترافیک را مسدود یا کنترل کنند و خطوط پولی سریع ارائه دهند. این قوانین همچنین ارائه‌دهندگان را باعنوان حامل‌های مشترک تایتل دو (Title II) طبقه‌بندی کرده بود تا پشتوانه‌ای قانونی برای اقدامات خود قرار دهد و از آن‌ها از طریق قانون حمایت کند.  

مخالفان بی‌طرفی شبکه معتقدند که در وهله‌ی اول، اصلا نیازی به قوانین وجود ندارد؛ چراکه روند اینترنت به‌خوبی پیش می‌رود. اجیت پای، رئیس این کمیسیون گفته است:

اینترنت در سال ۲۰۱۵ به مشکلی برنخورد. ما در شرایط بدی در دنیای دیجیتال زندگی نمی‌کردیم. مشکل مصرف‌کنندگان اینترنت این نبود که ارائه‌دهنگان دسترسی به محتویات را مسدود کنند و هیچ‌گاه هم این‌گونه نبوده است. مشکل این بود که آن‌ها اصلا دسترسی نداشته‌اند.

 این بیانات تاحدی درست بود؛ ولی این اشتباه است بگوییم تمام صدماتی که این قوانین از آن‌ها جلوگیری می‌کردند، پیش‌بینی و تصور شده است. حتی زمانی که قوانین هم وجود داشتند، شاهد این بودیم که کمپانی‌ها از دسترسی مصرف‌کنندگان به برنامه‌های رقابتی جلوگیری می‌کردند و سیاست‌های اجرایی کمپانی‌ها به‌وضوح به برخی از سرویس‌های اینترنتی بیشتر از بقیه اهمیت می‌دادند. بدون قوانین، آن‌ها آزاد خواهند بود که حتی بیشتر از این‌ نیز چنین کارهایی انجام بدهند.

حامیان بی‌طرفی شبکه مدت‌ها است معتقدند که ارائه‌دهنگان اینترنت بدون قوانین قادر خواهند بود ترافیک  را در تمام روش‌های ضد رقابتی کنترل کنند. بسیاری از ارائه‌دهنگان اینترنت اکنون صاحب کمپانی‌های محتوا (کام‌کست و ان‌بی‌سی‌یونیورسال را ببینید) هستند و ممکن است به دنبال سود رساندن به محتوای خودشان باشند تا نگاه‌های بیشتری را به‌سوی خود جلب کنند و در نهایت باعث شوندمحتوای آن‌ها باارزش‌تر شود. در همین حین، اقدامات موجود مثل زیرو ریتینگ (وقتی برخی از خدمات و سرویس‌های خاص و مشخص، هزینه‌ای برای شما در بر ندارد)، باعث می‌شوند که برخی از برنامه‌ها از مزایای بیشتری نسبت به بقیه برخوردار باشند. اگر در اولین روزهای نت‌فلیکس، برای استریم‌ سرویس فیلم تلفن خود آزاد بودید؛ در عوض ممکن بود امروز تلویزیون انتقالی و کمپانی فیلمی که به آن مربوط است، نداشته باشیم.

جسیکا روزن‌ورسل، یکی از دو دموکرات کمیسیون، رأی‌ امروز را یک تصمیم عجولانه خواند که سابقه‌ی کمیسیون را لکه‌دار خواهد کرد و  لکه‌ی لنگی برای قانون و عموم مردم آمریکا خواهد بود. او می‌گوید:

این رأی به ارائه‌دهنگان اینترنت اجازه خواهد داد ترافیک اینترنتی شما را هرگونه که دلشان بخواهد در اختیار شما قرار دهند و آن را دستکاری کنند.

او گفت، انگیزه‌ی آن‌ها در ارائه‌ی اینترنت، انگیزه‌ای برای تجارت خواهد بود تا چیز دیگر. وی می‌گوید:

این خبر خوبی نیست؛ نه برای مصرف‌کنندگان، نه برای کسب‌وکارها و نه برای هیچ‌کسی که به اینترنت وصل می‌شود و از اینترنت استفاده می‌کند.

کلایبرن، دومین فرد دموکرات کمیسیون، گفت تأثیرات رأی امروز، برای گروه‌های حاشیه‌نشین مثل جوامع نژادی و رنگین‌پوست مختلف که متکی به پلتفرم‌هایی مثل اینترنت برای برقراری ارتباط هستند، خوب نیست. کلایبرن گفت هیچکس قادر نخواهد بود ارائه‌دهنگان اینترنت را متوقف کند؛ حتی اگر این ارائه‌دهنگان بخواهند سرعت خدمات رسانه‌ی اجتماعی این گرو‌ه‌ها را کم کنند یا از انتشار اطلاعات این گرو‌ه‌ها جلوگیری و آن را مسدود کنند.

روزن‌ورسل و کلایبرن از کمیسیون به‌ خاطر دستکاری نظرات عمومی که قبل از این رأی وجود داشت، انتقاد کردند و گفتند کمیسیون با نادیده گرفتن صدای میلیون‌ها نفر در حمایت از بی‌طرفی شبکه، کار نادرستی انجام داده است. کلایبرن اشاره کرده است:

کاملا مشخص است چرا ما مخالف چنین روند بدی هستیم و دلیلش این است که ما قبلا جواب این مسئله را ارائه داده بودیم.

به‌گفته‌ی روزن‌ورسل، کمیسیون نشان داد که برای عموم مردم ارزشی قائل نیست. این رأی‌ بعد از یک نظرخواهی جنجالی از مردم مطرح شد. کمیسیون بعد از اینکه این پیشنهاد را در اوایل امسال ارائه کرد و به‌دنبال بازخوردهای آن بود، توانست ۲۲ میلیون نظر در مورد آن به دست بیاورد. طبق گفته‌ی کمیسیون، بسیاری از این نظرات اسپم یا هرزنامه بودند (۷.۵ میلیون نظر) و کمیسیون از تحقیق در مورد این نظرات امتناع کرد. کمیسیون همچنین در مورد مشکلات وب‌سایت‌هایی که باعث شد نظرات در ماه می دچار مشکل شوند، خاموش ماند.

این نظرات به‌احتمال زیاد نقشی اساسی در پیگرد نتایج مربوط به رأی ایفا کردند. حامیان بی‌طرفی شبکه یقینا به دنبال این بودند که با تعقیب قانونی کمیسیون، رأی را بی‌اعتبار و قوانین بی‌طرفی شبکه سال ۲۰۱۵ را دوباره احیا کنند. اما به کمیسیون اجازه داده شد که نظرش را تغییر دهد؛ با این وجود دیگر نمی‌توانست قوانین را به دلایل خودسرانه تغییر دهد. کمیسیون باید در دادگاه ثابت کند که نسبت به سال ۲۰۱۵ تغییرات زیادی به وجود آمده است و اینکه با توجه به نظرات به‌دست‌آمده از طرف مردم، شواهد کافی برای لغو بی‌طرفی شبکه وجود دارد.

از ابتدای روند رأی‌گیری مشخص بود که کمیسیون نسبت به نظرات مردم بی‌اعتنا است؛ با اینکه باید آن‌ها را نیز مورد بررسی قرار دهد و بپذیرد. کمیسیون بارها اعلام کرد که تنها برای مبحث‌های قانونی ارزش قائل است؛ بنابراین اینکه ما شاهد نادیده گرفته شدن نظرات میلیون‌ها مصرف‌کننده باشید، امری طبیعی است. حتی اگر اسپم‌ها را در نظر نگیریم، روند بی‌طرفی شبکه تا به حال پرنظرترین و پربازدیدترین موضوع در کمیسیون بوده است. 

بعد از گذشت بیش از یک دهه، این برای اولین بار است که کمیسیون با بی‌طرفی شبکه مخالفت کرده است. کمیسیون از اوایل دهه‌ی ۲۰۰۰ میلادی قوانین بازی برای اینترنت وضع کرده است؛ اگرچه در سال ۲۰۱۰ بود که قوانین حالتی رسمی به خود گرفتند. در سال ۲۰۱۴، بعد از اینکه کمیسیون توسط ورایزن به دادگاه فراخوانده شد، این قوانین در دادگاه لغو شدند. دادگاه گفت کمیسیون می‌تواند باز هم از تایتل دو استفاده کند و بنابراین کمیسیون این کار را در سال ۲۰۱۵ انجام داد. آن قوانین که برای دو سال پابرجا بودند؛ همان قوانینی هستند که امروز با رأی لغو شدند.

اکنون که رأی‌گیری تمام شده است، کمیسیون در چند هفته‌ی آینده، تغییراتی نهایی را در مورد قوانین لحاظ خواهد کرد. قوانین سپس توسط فدرال ثبت خواهند شد و در چند ماه آینده اجرا خواهند شد. در آن زمان، بی‌طرفی شبکه کاملا لغو خواهد شد و قوانین جدید اجرا خواهند شد. 

پس شما انتظار دارید چه چیزی را تغییر دهید، وقتی بی‌طرفی شبکه از بین رفته است؟ مسلما نمی‌توانید یک‌شبه کاری انجام دهید. انتظار می‌رود که ارائه‌دهندگان اینترنت به گسترش خودشان و قرار دادن مزیت‌هایی برای خودشان ادامه دهند و داده‌هایی مجانی را برای سرویس‌هایی خاص ارائه دهند و یا اینکه سرعت تحویل محتوای خودشان را افزایش دهند.

این موارد شاید در ابتدا خوب به نظر برسند؛ ولی با گذشت زمان معایب خودشان را نشان خواهند داد. مشکل این است که ما نهایتا ممکن است در مورد محصولات و سرویس‌هایی که از دست بدهیم، چیزی متوجه نشویم.