بسته بندی جدید میوه ها که جایگزین روکش پلاستیکی می‌شود
شاید آشپزخانه‌های ما بتوانند خیلی پایدارتر و طولانی‌تر از مدت فعلی میوهها را نگه دارند.
گزارش‌ها حاکی است تعدادی از پژوهشگران توانسته‌اند نوع جدیدی از روش‌های بسته‌بندی مواد غذایی خوردنی را توسعه دهند. با این روش شما می‌توانید میوه‌های تازه را برای بیش از یک هفته و بدون استفاده از یخچال یا پلاستیک نگه دارید.
واقعیت این است که خبر اخیر فوق‌العاده امیدوارکننده است. چون بر پایه‌ی گزارش‌های رسیده گفته می‌شود که ما همواره در حال ریختن زباله‌های پلاستیکی بسیار زیادی به داخل اقیانوس‌ها و آبهای آزاد هستیم و این مقدار روزبه‌روز بیشتر هم می‌شود. برآورد شده که تا سال ۲۰۵۰، میزان پلاستیک اقیانوس‌ها بیشتر از ماهی‌ها خواهد بود.
متاسفانه، یکی از چیزهایی که ما به خاطر آن به طور وسیعی روی استفاده از پلاستیک تکیه داریم، در زمینه‌ی نگه‌داری طولانی‌تر و بهتر میوهها و سبزیجات در فاصله‌ی زمانی بین مزارع و قفسه یخچال‌هایمان است. طبیعتا حصول هر پیشرفتی در این زمینه یک دستاورد مهم به شما می‌رود. شاید دانستن این نکته هم بد نباشد که امروزه تقریبا نیمی از میوهها و سبزیجات در جهان پیش از اینکه مردم بتوانند آنها را مصرف کنند، فاسد شده و دور ریخته می‌شوند.
اکنون این احتمال وجود دارد که محققان توانسته باشند یک روش جایگزین پایدار پیشنهاد کنند؛ روشی که مبتنی بر اسپریی از فیبروئین (fibroin) است. فیبروئین نوعی پروتئین نامحلول در آب است که باعث می‌شود ابریشم به ماده‌ای سخت و مقاوم تبدیل شود.
پژوهشگران برای استفاده از خواص محافظتی این ماده در گستره‌ی تولید، تعدادی توت‌فرنگی و موز را درون یک محلول از فیبروئین غوطه‌ور کردند و پس از آن، میوه را برای مدت‌های زمانی متفاوت، در معرض بخار آب تحت خلا قرار دادند. این کار به آنها اجازه می‌داد تا درصدهای مختلفی از پوشش را برای میوهها تولید کنند. آنها این صفحات را با عنوان صفحات بتا نامگذاری کرده‌اند.
هر چه تعداد بیشتری از صفحات بتا وجود داشته باشد، به همان اندازه نیز پوشش ابریشمی ضخیم‌تر خواهد بود. اما موضوعی که وجود دارد این است که حتی در بالاترین غلظت صفحات هم، ضخامت پوشش ابریشمی تنها به مقدار ۳۵ میکرون خواهد بود که طبیعتا دیدن آنها با چشم غیر مسلح ناممکن است. در آینده، این پوشش می‌تواند قبل از خروج میوهها و سبزیجات از مزرعه روی محصولات اسپری شود.
میوهی پوشش داده شده سپس در دمای ۲۲ درجه سانتی‌گراد و در کنار محصولات بدون پوشش به مدت هفت روز ذخیره‌سازی شد. در پایان آزمایش، میوهی دارای بالاترین درصد صفحات بتا، هنوز هم سالم و تازه باقی مانده بود. در حالی که میوه‌های بدون پوشش، بی‌رنگ شده بودند و همچنین بافت‌های آنها نیز از میان رفته بود. شما می‌توانید توت‌فرنگی‌های مورد آزمایش را در تصویر بالای صفحه ببینید. در این تصاویر، میوهی بدون پوشش ابریشمی در سمت چپ بالا قرار دارد. همچنین میوه‌ای که دارای ۲۳ درصد پوشش بتا است را در وسط و میوهی دارای ۵۸ درصد پوشش بتا را هم در سمت راست تصویر می‌بینید.
آزمایش‌های بیشتر نشان داد که پوشش ابریشم در واقع سرعت تنفس میوهها را پایین‌تر می‌آورد. اینفیورنزو جیومنتو (Fiorenzo G. Omenetto) از دانشگاه تافتز ماساچوست و سرپرست این گروه پژوهشی در این باره گفت:
محتوای شامل صفحه‌ی بتای پوشش فیبروئینی ابریشم خوراکی باعث شدند تا توت‌فرنگی‌ها نفوذ پذیری کمتری در قبال دی‌اکسید کربن و گاز اکسیژن داشته باشند. ما یک تاخیر آماری معنی‌دار را در روند واپاشی میوه مشاهده کردیم.
موزها در زمانی که با صفحات ابریشمی پوشش داده شدند سبز و تازه بودند و تحت پوشش ابریشمی نیز به روند رشدشان ادامه دادند، اما سرعت این روند نسبت به حالت عادی و بدون پوشش کمتر بود. این موزها همچنین شکل خود را بهتر حفظ کردند. میوه‌ای به وزن ۲۰۰ گرم که درون پوشش ابریشمی قرار داده نشده بود در مدت کوتاهی له شده و شکل اولیه‌اش را نیز از دست داد. اما در موارد استفاده از پوشش این اتفاق روی نداد.
در صورتی که به نظر می‌رسد نتایج بیان شده خیلی ایده‌ال‌تر از آن هستند که همگی کاملا صحیح باشند، اما باید این نکته را هم یادآوری کنیم که محققان هنوز یک مورد مهم را آزمایش نکرده‌اند؛ این که آیا طعم میوهها در صورت استفاده از پوشش مذکور دچار تغییر می‌شود یا خیر. اما آنها نتیجه کار خود را به شرح زیر در ژورنال گزارش‌های علمی منتشر کرده‌اند:
فیبروئین به طور کلی به عنوان ماده‌ای در نظر گرفته می‌شود که طعم و بوی خاصی ندارد. وجود این خواص در آن به عنوان دلیل قانع کننده‌ای تلقی می‌شود تا درباره‌ی استفاده از فرآیند پوشش روی مواد غذایی و برنامه‌های کاربردی بسته‌بندی، برنامه‌ریزی شود.
آنها همچنین تصریح کرده‌اند که هیچ نوع خاصیت سمی نیز توسط بسته‌بندی مواد غذایی پیشنهادی ایجاد نشده بود که این امر طبیعتا مطلوب تلقی می‌شود. برای تمام عناصر در نظر گرفته شده، مقادیر آشکارسازی سموم به طور قابل توجهی پایین‌تر از سطح سمیت موجود در آب آشامیدنی بود که این میزان بر پایه‌ی دستورالعمل سازمان بهداشت جهانی به دست آمده است.
امید است که این تیم بتوانند این پوشش جدید را در مقیاس بالا تولید کنند و در نهایت بتوانند آن را به صورت ارزان‌تر و آسان‌تر برای کشاورزان و سوپرمارکت‌ها نیز فراهم کنند تا به طور کلی از این پوشش‌ها به جای پوشش‌های پلاستیکی میوهها و سبزیجات استفاده شود. هدف نهایی این است که بتوانیم مواد غذایی تازه را برای مدت طولانی‌تر حفظ کنیم و در عین حال در این مسیر، نیازی به خطر انداختن اقیانوس‌ها و موجودات ساکن آبهای آزاد نداشته باشیم.
نظرات