مدتی است که جیک جیلنهال با وسواسش در انتخاب نقش و تلاش، دقت و استعدادی که فراتر از راهنمایی‌های کارگردان صرف بازآفرینی هرچه کامل‌تر آنها می‌کند، مجبورمان کرده تا ذره‌بین به دست گرفته و تک‌تک پروژه‌ها و بازی‌هایش را از نزدیک زیر نظر بگیریم. همین باعث شده تا وقتی اسمی از جیلنهال به عنوان نقش اصلی فیلمی می‌آید، انتظارمان از نتیجه‌ی نهایی‌اش بیشتر هم شود. اوج این اتفاق سال گذشته با فیلم «شبگرد» رخ داد؛ زمانی که ترکیب سناریوی تاریک و کارگردانی بُرنده‌ی دن گیلروی و هنرنمایی خون‌آشام‌وارِ جیلنهال به خلق آنتاگونیستی به‌یادماندنی ختم شد. خب، آیا امسال هم ترکیب کارگردانی آنتوان فوکوآ و بازیِ جیلنهال در نقش یک بوکسورِ خشمگین و خونین، به نتیجه‌ای همان‌قدر تکان‌دهنده ختم شده؟ اگرچه بازی جیلنهال بزرگ‌ترین چیزی است که بعد از دیدن «چپ‌دست» در خاطرتان ثبت می‌شود، اما خود فیلم و شخصیت اصلی‌اش آنقدر عمیق و پیچیده نیستند که فیلم را به مرحله‌ای بالاتر منتقل کنند. این جمله به این معنا نیست که «چپ‌دست» فیلم بدی است. فقط آن را به عنوان هشداری در نظر بگیرید که از شما می‌خواهد با احتیاط و انتظارات کنترل‌شده نزدیکش شوید.
برای مشاهده کامل مطلب گیشه: معرفی فیلم Southpaw به زومجی مراجعه کنید.
اگر به اخبار بازی و سرگرمی علاقه دارید، به زومجی سر بزنید. شما همچنین می‌توانید آخرین رخدادهای زومجی را از صفحه‌ی اینستاگرام زومجی دنبال کنید. با کانال رسمی زومجی در تلگرام هم می‌توانید هر جا و هر لحظه از داغ‌ترین مطالب زومجی مطلع شوید.
نظرات