به‌نظر شما راز موفقیت در صنعت خودروسازی امروز چیست؟ شاید جواب این سوال برای برخی از کارشناسان دردناک باشد؛ کپی کردن از آلمانی‌ها. برای موفقیت تضمین شده در صنعت خودروسازی، باید خودرویی پیشرفته‌تر از S کلاس مرسدس، بهتر از سری 3 بی‌ام‌و و پرقدرت‌تر از پورشه ساخت. سریع‌ترین راه‌حل برای رسیدن به موفقیت و جلوگیری از صرف وقت و هزینه‌ی زیاد برای نوآوری، تقلید کردن از روش‌های افراد موفق است. نمونه‌ی این‌کار را به وضوح می‌توان در رویکرد شرکت‌هایی چون کادیلاک و جگوار دید؛ علاوه بر این شرکت‌های هیوندای و کیا هم با عرضه‌ی مدل‌هایی چون جنسیس G70، هیوندای i30 پرفورمنس و کیا استینگر GT نشان داده‌اند که کم‌وبیش آلمانی محور شده‌اند.
اما سوال مهم این است: اگر تمام خودروهای جهان سواری و کیفیت آلمانی داشته باشند، در نهایت چه اتفاقی خواهد افتاد؟ کمال؟ یا یکنواختی؟
آلپاین A110 مدل ۲۰۱۸، یکی از خودروهایی است که کاملاً از ترکیب برندهای مختلف در یک محصول استقبال کرده ولی همچنان بااصالت مانده است. این کوپه‌ی کامپکت فرانسوی روی کاغذ، مانند برادر دوقلوی آلمانی پورشه کیمن 718 است: موتورمیانی، پیشرانه‌ی چهارسیلندر توربوشارژ، جعبه‌دنده‌ی دو کلاچه‌ی هفت سرعته و صفر تا ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت زیر ۴.۵ ثانیه. دکمه‌های انتخاب حالت رانندگی آلپاین A110 جدید حتی مانند پورشه در یک مکان روی فرمان تعبیه شده‌اند. با اینکه سواری پورشه کیمن طرفداران خاص خودش را دارد، ولی به جرئت می‌توان گفت که آلپاین A110 سواری کاملاً فرانسوی ارائه می‌دهد. در واقع شاید یکی از خاص‌ترین نکات آلپاین A110 جدید این باشد که در بین محصولات فرانسوی چند دهه‌ی اخیر، فرانسوی‌ترین خودروی موجود در بخش عملکرد و سواری است.
از A110 تا A110؛ سبک و سریع
اما قبل از پرداختن به این کوپه‌ی زیبا، بهتر است، کلاس تاریخ کوتاهی با موضوع شرکت آلپاین داشته باشیم. شرکت آلپاین در اواسط دهه‌ی ۱۹۵۰ میلادی توسط راننده‌ی رالی فرانسوی ژان ردل و یکی از نمایندگی‌های رنو در شهر دیئپ فرانسه با تمرکز بر ساخت خودروهای اسپرت، کوچک و سبک‌وزن بر پایه‌ی محصولات رنو تأسیس شد. مدل اصلی A110 در سال ۱۹۶۲ معرفی شد؛ این خودروی کوپه‌ی اسپرت قبل از شرکت در مسابقات قهرمانی رالی جهان، در رقابت‌های رالی مونت کارلو سال‌های ۱۹۷۱ و ۱۹۷۳ به مقام‌های اول،دوم و سوم رسید. اما پیروزی‌های این خودرو باعث موفقیت چشمگیر آلپاین نشد که در نتیجه در سال ۱۹۷۳، رنو این شرکت را به‌طور کامل تصاحب کرد. قبل از منحل شدن آلپاین در سال ۱۹۹۵، دو مدل A310 و A610 که هر دو با استفاده از پیشرانه‌های ۶ سیلندر V شکل رنو، جهت رقابت با مدل 911 پورشه ساخته شده بودند، به بازار عرضه شدند.
آلپاین همیشه با نشان رنو شناخته می‌شد، اما وقتی که کارلوس گوسن، مدیرعامل رنو-نیسان در سال ۲۰۱۶ از بازگشت رسمی آلپاین خبر داد، به‌طور واضح اعلام کرد که آلپاین، یک برند مستقل خواهد بود. در واقع گوسن آگاه است که رنو-نیسان به برندها و محصولات گران‌قیمت‌تر نیاز دارد تا در مقایسه با محصولات رنو و نیسان، سود بیشتری عاید این گروه خودروسازی شود. علاوه بر این، ساخت یک برند لوکس جدید در صنعت خودروسازی بدون پشتوانه، نیازمند وقت و هزینه‌ی زیادی است؛ مصداق این مورد هزینه‌های سرسام آور برند لوکس اینفینیتی از سال ۱۹۸۹ است. آلپاین اما با داشتن تاریخچه‌ای نسبتاً موفق، میانبری مناسب به اعتبار و اصیل بودن یک برند جدید است؛ البته اولین محصول این برند جدید، باید در حد و اندازه‌ی شهرت و اعتبار آلپاین باشد، که به‌نظر می‌رسد مدل A110 جدید، انتظارات را برآورده کرده است.
ظاهر و طراحی بدنه؛ سبک کلاسیک و ظاهر مدرن
بخش مهمی از A110 قدیم و جدید، در طراحی زیبای بدنه‌ی آن خلاصه می‌شود. پروژه‌ی A110 جدید در سال ۲۰۱۲ کلید خورد. آنتونی ویلین، مدیر بخش طراحی آلپاین به همراه تمام اعضای تیم طراحی به کلکسیون ژان ردل در فرانسه رفت؛ وی از اعضای تیم خواست تا از تمام ۳۰ مدل موجود در کلکسیون، یک طرح اولیه روی کاغذ پیاده کنند. ویلین می‌گوید:
هدف این‌کار درک اعضای تیم از ویژگی‌های اصلی آلپاین و کشف DNA و رویکرد این برند است.
حاصل این کار تیم طراحی، تجزیه شدن بخش‌های مختلف A110 به المان‌های بصری چون طرح چراغ‌های جلو، برجستگی طویل در کاپوت، طرح منحصربه‌فرد پنل‌های کناری و بخش عریض عقب و در انتها باله‌ی کوچک عقب شد. تمام این المان‌ها در مدل جدید A110 در قالب طرحی مدرن وجود دارند.
اما اصالت و DNA آلپاین چیزی بیشتر از یک پوسته و طراحی زیبا است. A110 اصلی علاوه بر این که یک خودروی کامپکت بود، به لطف وزن بسیار پایین (۶۰۰ کیلوگرم خالص) به دنبال کسب حداکثر قدرت از پیشرانه‌ی چهار سیلندر رنو و فرمان‌پذیری تیز و چابک در جاده‌های پرپیچ‌وخم کوهستانی هم بود. مدل جدید اما در مقایسه با مدل اصلی، طویل‌تر و عریض‌تر شده است و با داشتن ارتفاع بیشتر و تجهیزات قرن ۲۱ام مانند کیسه‌های هوا، سیستم تهویه و رهیاب ماهواره‌ای بر اساس استاندارد‌های مدرن، هنوز هم خودروی سبک‌وزنی است.
نسخهی فول آپشن پریمیر حدود ۱۱۰۰ کیلوگرم و نسخهی پایه، فقط ۱۰۸۰ کیلوگرم وزن دارند. در مقایسه با پورشه کیمن با جعبه‌دنده‌ی دوکلاچه، آلپاین A110 حدود ۲۸۵ کیلوگرم وزن کمتری دارد.
رویکرد وزن حداقل در تمام بخش‌های طراحی و مهندسی آلپاین A110 وجود دارد. در بدنه از پنل‌های آلومینیومی استفاده شده است، قطعات سیستم تعلیق آلومینیومی بوده که به زیرساخت‌های آلومینیومی جلو و عقب متصل شده است و در کنار رینگ‌های آلومینیومی ۱۸ اینچی برند Fuchs قرار گرفته است. در کابین صندلی‌های مسابقه‌ای و ثابت برند Sabelt که هر کدام فقط ۱۳ کیلوگرم وزن دارند، نصب شده است و برای اولین بار در جهان، ترمز دستی به‌طور یکپارچه در کالیپرهای ترمز برند برمبو در چرخ‌های عقب قرار گرفته است تا ۲.۵ کیلوگرم در وزن کلی صرفه‌جویی شود. علاوه بر این آنتی رول‌بارها کاملاً توخالی است و حتی سیستم صوتی سفارشی برند Focal بلندگوهایی با وزن کمتر از ۴۵۰ گرم در آلپاین A110 دارند. حاصل این همه توجه به جزئیات جهت کم شدن وزن خودرو، ۴ درصد نسبت وزن به قدرت بهتر آلپاین A110 در مقایسه با پورشه کیمن است.
تست رانندگی و عملکرد فنی؛ جسورانه و لذت‌بخش
مدل پایه‌ی پورشه کیمن از پیشرانه‌ی ۴ سیلندر خطی توربوشارژ ۲.۵ لیتری با قدرت ۳۰۰ اسب بخار و گشتاور ۳۸۰ نیوتن‌متر و آلپاین A110 از پیشرانه‌ی ۴ سیلندر خطی توربوشارژ ۱.۸ لیتری رنو-نیسان با قدرت ۲۴۸ اسب بخار و گشتاور ۳۲۰ نیوتن‌متر استفاده می‌کند. اما کامپکت فرانسوی فقط به ۴.۳ ثانیه زمان نیاز دارد تا به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت برسد؛ ۰.۴ ثانیه سریع‌تر از پورشه کیمن. البته نهایت سرعت آلپاین ۲۵۰ کیلومتر بر ساعت است که در مقایس با پورشه (۲۷۵ کیلومتر بر ساعت) رقم کمتری است. برنارد اولیویر، یکی از سخنگویان آلپاین اشاره می‌کند که فقط چند نقطه در جهان وجود دارد که نهایت سرعت عامل تعیین کننده‌ای خواهد بود. رگیس فریکوته، مدیر تبلیغات آلپاین می‌گوید:
برای لذت بردن از رانندگی، لزومی ندارد که با سرعت ۲۵۰ کیلوتر بر ساعت رانندگی کرد. آلپاین A110 خودرویی برای بذت رانندگی در هر زمان و با هر سرعت است.
در واقع حقیقت هم همین است. آلپاین A110 در زادگاه خودش و جاده‌های زیبای کوهستانی فرانسه نیازی به حداکثر سرعت بالایی ندارد. چابکی و فرمان‌پذیری حساس حرف اول را در این جاده‌ها می‌زند.
آلپاین A110 سه حالت رانندگی نرمال، اسپرت و پیست دارد که تنظیماتی چون حساسیت پدال گاز، سرعت تعویض دنده‌ها، سیستم کمکی فرمان، سیستم کنترل پایداری و سیستم اگزوز را دستخوش تغییر می‌کند و تنظیمات کمک‌فنرها و سیستم تعلیق ثابت است. به دلیل وزن بسیار پایین، رانندگی با A110 نیازمند دقت بالایی است، چرا که برای هر فرمانی، حساس‌ترین پاسخ‌ها دریافت می‌شود. حس تغییر وزن و رانندگی با تمرکز بالا بر گاز،ترمز و فرمان در آلپاین A110 با توزیع وزن ۴۴ درصد در جلو و ۵۶ درصد در عقب، در بالاترین حد خود قرار دارد. A110 بدون توجه به مهارت راننده، وی را به رانندگی سریع‌تر و پرفشارتر تشویق می‌کند که البته در صورت از کنترل خراج شدن اوضاع، با لبخندی فرانسوی همه چیز را درست می‌کند.
طراحی کابین و نسخه‌های موجود؛ اتمام موجودی نسخهی تولید محدود
A110 در کابین به اندازه‌ی پورشه کیمن جلب توجه نمی‌کند؛ متریال پلاستیکی و چندین دکمه واضحاً از محصولات رنو قرض گرفته شده است. با این‌حال طرح کلی فضای داخلی با وجود ترئینات چرم، آلکانترا،آلومینیوم و فیبرکربن مناسب است و البته تعجب برانگیزتر از همه آن که، فضای جاداری هم در اختیار دو سرنشین قرار می‌دهد.
نسخهی پریمیر آلپاین A110 برای گرامیداشت سال تأسیس این شرکت، در تعداد محدود ۱۹۵۵ دستگاه تولید خواهد شد که البته تمام این تعداد ظرف پنج روز از طریق یک اپلیکشین تلفن همراه به فروش رفت. نسخه‌های تولید انبوه A110 شامل مدل Pure که فقط تزئینات ظاهری مدل پریمیر را ندارد و Legend که بیشتر بر سواری گرندتور متمرکز است، می‌شود.
نکات منفی؛ قدرت کمتر فدای وزن کمتر
پیشرانه‌ی ۱.۸ لیتری آلپاین A110 تمام گشتاور خود را از دور موتور ۲۰۰۰ تا ۵۰۰۰ در اختیار می‌گذارد، ولی حتی در حالت‌های رانندگی اسپرت و پیست، پاسخ‌دهی پدال گاز کمی خمیر مانند است. از طرفی جعبه‌دنده‌ی دو کلاچه‌ی هفت سرعته برند Getrag به اندازه‌ی جعبه‌دنده‌ی پورشه دقیق و چابک نیست و مواردی چون کیسه‌های هوای جانبی و دوربین عقب در آلپاین A110 وجود ندارد.
با این وجود فقط تولید یک خودرو، باعث به وجود آمدن یک برند لوکس نمی‌شود؛ اگرچه که هنوز به‌صورت دقیق اعلام نشده است، ولی A110 آغازی برای عرضه‌ی مدل‌های جدید آلپاین است. در سال ۲۰۱۳ مدیر بخش طراحی رنو، لارنز فن دن اکر گفت:
A110 جدید باید ۹۱۱ آلپاین باشد؛ اگر این مدل با موفقیت ساخته شود، آنوقت می‌توانیم ساخت مدل‌هایی چون پانامرا هم در نظر بگیریم.
آلپاین A110 در واقع با هدف تبدیل به یک خودروی معیار که برند آلپاین، DNA آن و نسل جدیدی از خودروهای اسپرت فرانسوی را تعریف می‌کند، ساخته شده است. هم‌اکنون بر اساس گزارش‌های مختلف، شاسی‌بلند آلپاین هم در حال ساخت است.
کلام آخر
اگر واقعا آلپاین A110 جدید نمایانگر محصولات آینده‌ی این شرکت باشد، تنها چیزی که می‌توان از آن مطئن بود، کپی نکردن از آلمانی‌ها است. به لطف مهندسی ویژه و وزن سبک، پیشرانه‌ی سرزنده و سیستم تعلیق لذت‌بخش، آلپاین A110 کاملاً یک خودروی فرانسوی اصیل است؛ ویژگی که امروزه در خودروهای دیگر برند این کشور، به فراموشی سپرده شده است.
نظرات