داستان برند تسلا، آغازگر انقلابی بزرگ در صنعت خودروهای برقی

در سال ۲۰۰۳، در سیلیکون‌ولی، قلب تپنده‌ی نوآوری و خلاقیت دنیای تکنولوژی، جرقه‌ای زده شد که سرآغاز تحولی بزرگ در صنعت خودروسازی بود. گروهی از مهندسان جسور و کارآفرین، با رؤیای ساخت خودرویی پاک، قدرتمند و لوکس، شرکتی را تأسیس کردند و نام آن را به احترام نیکولا تسلا، مخترع و فیزیکدان مشهور، تسلا موتورز گذاشتند. این شرکت ابتدا با چالش‌های بسیاری روبه‌رو بود، چراکه ایده‌ی خودروهای برقی در آن زمان هنوز نوپا بود و با تردیدها و انتقادات بسیاری مواجه می‌شد. اما تسلا با اتکا به پشتکار، خلاقیت و تعهد به مسیر خود ادامه داد.

تسلا در سال ۲۰۰۸، با معرفی رودستر، اولین خودروی اسپرت تمام‌برقی، گامی بزرگ در پیشبرد صنعت خودروسازی برداشت. این خودرو با عملکرد و برد چشمگیر، نظر بسیاری از کارشناسان و مشتریان را به خود جلب و ثابت کرد که خودروهای برقی می‌توانند رقیبی جدی برای خودروهای بنزینی باشند.

تسلا به روند نوآوری و پیشرفت خود ادامه داد و در سال ۲۰۱۳، با معرفی مدل S، اولین سدان لوکس تمام‌برقی خود، بار دیگر انقلابی در این صنعت ایجاد کرد. این خودرو با طراحی زیبا، فضای داخلی جادار و عملکرد فوق‌العاده، به محبوب‌ترین خودروی برقی در جهان تبدیل شد. تسلا مدل S در آن سال در رقابت با خودروهایی از خانواده‌ی سدان مرسدس بنز کلاس S و بی‌ام‌و سری ۷ و هر خودروی سدان لوکس دیگر، به چنین محبوبیتی دست پیدا کرد؛ با وجود این موفقیت‌های خبرساز در دهه‌ی ۲۰۰۰، جالب است بدانید که داستان تسلا موتورز از سال ۱۹۹۰ شروع شد.

امروزه تسلا به‌عنوان یکی از ارزشمندترین برندهای خودروسازی در جهان شناخته می‌شود و به نمادی از نوآوری، خلاقیت و تعهد تبدیل شده است. این شرکت با ارائه‌ی طیف وسیعی از خودروهای برقی، باتری‌های ذخیره‌سازی انرژی و پنل‌های خورشیدی، در حال تلاش برای ایجاد آینده‌ای پاک‌تر و پایدارتر برای کره‌ی زمین است.

داستان تسلا، داستانی الهام‌بخش از جسارت، خلاقیت و پشتکار است. این داستان نشان می‌دهد که چگونه با اتکا به ایده‌های نو و تلاش بی‌وقفه، می‌توان به اهداف بزرگ دست یافت و دنیای پیرامون را تغییر داد.

ایلان ماسک معروف‌ترین مدیر ارشد اجرایی شرکت تسلا است، اما مارتین ابرهارد و مارک تارپنینگ نخستین مدیرهای اجرایی تسلا و از مؤسسین این شرکت بودند. امروزه بسیاری از مردم تسلا را با نام ایلان ماسک و او را به‌عنوان مؤسس این شرکت می‌شناسند. اما واقعیت آن است که ایلان در ابتدا صرفاً سرمایه‌گذار سری A و حامی بزرگی برای این پروژه بود. او مدت‌ها بعد به‌عنوان چهارمین مدیر ارشد اجرایی تسلا بر صندلی ریاست نشست.

ابرهارد و تارپنینگ یکدیگر را در دهه‌ی ۸۰ میلادی ملاقات کردند و در سال ۱۹۹۷ میلادی شرکتی به نام «نوومدیا» (Nuvomedia) را تأسیس کردند. این شرکت در زمینه‌ی تولید کتابخوان‌های الکترونیکی پیشگام بود و محصولی به نام «راکت ‌ای‌بوک» (Rocket Ebook) را به بازار عرضه کرد. تارپنینگ به‌عنوان مدیرعامل و ابرهارد به عنوان مدیر ارشد فناوری این شرکت فعالیت می‌کردند.

ایده‌ی تأسیس تسلا از علاقه‌ی مارتین به اتومبیل‌های اسپرت شکل گرفت؛ او به دلایل متعددی به خرید اتومبیل‌های اسپرت فکر می‌کرد، اما از این کار خودداری کرد، زیرا:

• این اتومبیل‌ها مصرف سوخت بالایی داشتند و در هر ۱۰۰ کیلومتر، ۱۳ لیتر بنزین مصرف می‌کردند که به‌هیچ‌وجه مقرون‌‌به‌صرفه نبود.
• در آن سال‌ها به دلیل جنگ در منطقه‌ی خاورمیانه، قیمت نفت و بنزین افزایش قابل‌ توجهی یافته بود.
• گرمایش جهانی نیز مشکلی جدی محسوب می‌شد که خرید چنین اتومبیلی می‌توانست روند آن را تسریع ببخشد.

ابرهارد به فکر خرید ماشین برقی مانند EV1 افتاد، اما این اتومبیل‌ها از بازار جمع‌آوری شده بودند. اوایل دهه‌ی ۲۰۰۰، ایالت کالیفرنیا، قانونی به نام «وسیله‌ی نقلیه با آلایندگی صفر» به تصویب رساند که هدف آن کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و آلودگی هوا بود. این قانون خودروسازان را ملزم می‌کرد تا سال ۲۰۱۰، ۱۰ درصد از خودروهای فروخته‌شده در کالیفرنیا را به مدل‌هایی با آلایندگی صفر اختصاص دهند؛ اما برخی شرکت‌های خودروسازی مانند جنرال موتورز، تویوتا و هوندا با این قانون مخالف بودند و آن را بسیار سختگیرانه و به ضرر صنعت خودرو می‌دانستند.

در آن زمان خودروهای برقی سرعت و کارایی مناسبی نداشتند و ابرهارد انواع سوخت از سلول‌های سوخت هیدروژنی تا گازوئیل و دیزل و گاز طبیعی را مورد بررسی قرار داد. در اتومبیل‌های برقی، برق ممکن است از زغال‌سنگ، گاز طبیعی، یا نفت تولید شود. ابرهارد و مارک با بررسی‌های مختلف به این نتیجه رسیدند که ماشین‌های برقی از هر وسیله‌ی نقلیه‌ی دیگری بهتر هستند؛ اما مشکل آنجا بود که ابرهارد و تارپنینگ با یکدیگر در بخش سخت‌افزار کار کرده بودند و هیچ تجربه‌ای در زمینه‌ی خودروسازی نداشتند.

ابرهارد قبل از تأسیس تسلا با جست‌وجو در اینترنت، قصد داشت بفهمد آیا شرکتی وجود دارد که ماشین برقی بسازد یا خیر. در آن سال‌ها هنوز همه‌ی شرکت‌های بزرگ وارد میدان نشده بودند، اما شرکتی کوچک در جنوب کالیفرنیا به اسم AC Propulsion سه اتومبیل دست‌ساز از مدلی خاص به‌نام tzero تولید کرده بود که ایده‌های اولیه را به ابرهارد و همکاران بعدی‌اش منتقل کرد. خودرو tzero ثابت کرده بود که می‌توان خودرو برقی با سرعت بالا تولید کرد، اما ایده هنوز به پرورش نیاز داشت. ابرهارد پس از تماس با آن‌ها متوجه شد که این کمپانی کوچک پس از لغو قانون «تولید خودرو با آلایندگی صفر»‌ تقریباً تمام درآمد خود را از دست داده بود. از این‌ رو، ابرهارد وارد عمل شد و با سرمایه‌گذاری در این شرکت، از آن‌ها خواست اتومبیلی برای او بسازند.

اتومبیل ساخته‌شده توسط این شرکت به نوعی باتری حساس و خطرناک مجهز بود که از صفحات سرب و اسیدسولفوریک برای تولید برق استفاده می‌کرد، بنابراین برد بسیار کوتاهی داشت. ابرهارد به آن‌ها پیشنهاد داد به‌جای این باتری، از باتری‌های لیتیوم-یون استفاده کنند. در نتیجه، با سرمایه‌گذاری بیشتر، اتومبیل‌های مجهزشده به باتری‌های لیتیوم‌-یونی ساخته شدند. پس از آنکه ابرهارد و تارپنینگ باتری مناسب را برای استفاده در خودروهای برقی پیدا کردند، به‌دنبال راهی مناسب برای ساخت کامل این خودروها با توانایی و برد مناسب بودند.

ایده‌های ابرهارد و تلاش او در همکاری با AC Propulsion موفق نبودند و درنتیجه او تصمیم به راه‌اندازی شرکت خودش گرفت. ابرهارد در آن دوران از خود می‌پرسید که اگر خودروهای برقی، ایده‌ی قابل اجرایی هستند، چرا غول‌های خودروسازی به این حوزه وارد نشده‌اند.

حقیقت این است که جنرال موتورز قبلاً با سرمایه‌گذاری‌های میلیارد دلاری و ساخت نمونه‌ای اولیه‌ای به‌نام EV-1 سعی در ورود به صنعت خودروهای برقی تجاری داشت، اما تلاشش موفق نبود.

شرکت تسلا موتورز در ابتدا سرمایه‌گذارِ خارجی نداشت. ابرهارد و تارپنینگ برای تأسیس این شرکت و ادامه‌ی کار از سرمایه‌‌ی خود و کمک دوستان و اعضای خانواده‌شان استفاده کردند. آن‌ها همچنین با جامعه‌ی سرمایه‌گذاران خطرپذیر (Venture Capital یا VC) در ارتباط بودند، به‌خصوص آن‌ سرمایه‌گذارانی که از سرمایه‌گذاری‌های قبلی سود کرده بودند. نکته‌‌ای که باید به آن توجه شود آن بود که در صندوق‌های سرمایه‌گذاری بزرگ با چندین شریک، برای تأمین مالی به نوعی اجماع یا توافق بین همه‌ی شرکا نیاز است. به بیان دیگر، اگر صندوق سرمایه‌گذاری پنج شریک داشته باشد، همه‌ی آن‌ها باید با سرمایه‌گذاری موافق باشند یا حداقل هیچ‌کدام حق وتو نداشته باشند؛ زیرا حتی اگر یکی از آن‌ها مخالفت کند، سرمایه‌گذاری منتفی می‌شود.

متأسفانه، ابرهارد و تارپنینگ از قدرت نفوذ و اقناع بالایی برای قانع کردن تمام شرکا برخورد نبودند. موضوع خنده‌دار آن است که آن‌ها به این شرکت‌ها می‌رفتند و کاملاً متخصصان فناوری مربوط به خود را در آنجا قانع می‌کردند، به گونه‌ای که ایده را به‌طور کامل درک می‌کردند؛ اما در نهایت، متخصص بیوتکنولوژی آن‌ها با حق وتو مانع سرمایه‌گذاری می‌شد و اینجا بود که ایلان ماسک وارد میدان شد. ابرهارد و تارپنینگ او را قبلاً در سال ۲۰۰۱ میلادی در کنفرانسی در رابطه با اکتشاف و سکونت در مریخ ملاقات کرده بودند. بنابراین، با شناختی که از او داشتند و با توجه به نتیجه نرسیدن با دیگر سرمایه‌گذاران، بار دیگر تصمیم گرفتند با ماسک ملاقات کنند.

ایلان ماسک تفاوت مهمی با دیگر سرمایه‌گذاران داشت، او در تلاش برای ساخت فضاپیما بود؛ بنابراین، ساخت ماشین تمام‌برقی برای او موضوع عجیبی به حساب نمی‌آمد. ماسک از ایده‌ی آن‌ها بسیار استقبال کرد و پس از توافق اولیه بین ایلان ماسک، ابرهارد و تارپنینگ، ماسک در یکم آوریل سال ۲۰۰۴ مبلغ ۶٫۳۵ میلیون دلار از پول خود را در تسلا سرمایه‌گذاری کرد و علاوه بر شراکت، به‌عنوان رئیس هیئت‌مدیره انتخاب شد.

نخستین گام برای ساخت خودرو برقی کارآمد و بهینه، طراحی باتری مناسب برای آن بود، مرحله‌ای با چالش‌های بسیار. ابرهارد و تارپنینگ ساخت باتری را از صفر شروع کردند؛ مدیریت کردن این تعداد سلول باتری، هم از نظر مکانیکی و هم از نظر اطمینان از ایمنی، چالش بزرگی بود. کاری که قبلاً هرگز انجام نشده بود. در کنفرانسی، شخصی در مورد خطرات باتری‌های لیتیوم صحبت می‌کرد؛ همزمان و به‌طور ناگهانی نیز تعداد زیادی آتش‌سوزی ناشی از لپ‌تاپ گزارش شد. تعداد این آتش‌سوزی‌ها زیاد نبود، اما خیلی خطرناک به نظر می‌رسیدند. در نتیجه، ایمنی باتری‌های لیتیوم‌-یون و خنک کردن آن‌ها چالشی بزرگ در آن زمان بود و تا زمان حل این چالش، گام‌های بعدی به تأخیر می‌افتادند.

طراحی اولین خودروی تسلا موتورز، اهمیت بسیار زیادی داشت. آن‌ها به‌دنبال خودرویی بودند که در نگاه اول، برقی بودن خود را فریاد نزند. ابرهارد جلسه‌های متعددی را با افراد و شرکت‌های طراح گوناگون و خصوصاً تیم طراحی لوتوس برگزار کرد تا چشم‌انداز مورد نظر خود را به آن‌ها منتقل کند. در نهایت بیل مگریج و شرکت IDEO جلسه‌های خوبی با ابرهارد داشتند و چند طرح اولیه برای او آماده کردند. هم‌بنیان‌گذار تسلا موتورز در مهمانی‌ای با حضور اعضای شرکت و مشاوران، از آن‌ها درباره‌ی طرح‌های اولیه نظر خواست. طرح نهایی رودستر در همان جلسه انتخاب شد.

تسلا در سال ۲۰۰۶ از نمونه‌ی اولیه‌ی رودستر رونمایی کرد. این رونمایی اولیه سبب شد خودروهای تمام‌برقی اسپورت قبل از عرضه به بازار طرفداران زیادی پیدا کنند. در رویدادی برای رونمایی اولیه از این خودرو که در سانتامانیکا در ۱۰ جولای ۲۰۰۶ برگزار شد، اتفاقات هیجان‌انگیزی رخ دادند. این رویداد با استقبال گسترده‌ای از سوی رسانه‌ها، سرمایه‌گذاران و مردم روبه‌رو شد. بسیاری از افراد از دیدن یک خودرو برقی با این سطح از عملکرد و جذابیت شگفت‌زده شدند؛ اما رخداد جالب‌تر، حضور آرنولد شوارتزنگر در این رویداد بود.

ابرهارد و تارپنینگ به‌طور مرتب جلساتی برای نمایش و توضیح در مورد نمونه‌های اولیه‌ی مختلف خودرو برقی برگزار می‌کردند. هدف اصلی از انجام چنین کارهایی، حفظ ارتباط با مشتریان و همراه کردن آن‌ها در این مسیر بود. ابرهارد و تارپنینگ دقیقاً نمی‌دانستند چه زمانی محصول نهایی به بازار عرضه می‌شود و در این مورد کاملاً شفاف سخنرانی می‌کردند. افراد مختلف و حتی برخی سرمایه‌گذاران تسلا با پرداخت ۱۰۰ هزار دلار، نام خود را در لیست انتظار ثبت کردند.

ابرهارد و تارپنینگ برنامه‌ی بازاریابی مدونِ اولیه‌ای برای فروش خودروهای برقی خود نداشتند، بلکه مشاهده‌ی هجوم مشتریان و علاقه‌ای که به خرید خودروی برقی از خود نشان دادند، آن‌ها را به فکر فرو برد. از این‌ رو، آن‌ها به‌دنبال راهی برای جلب رضایت مشتریان خود و تعهدی که نسبت به آن‌ها داشتند، بودند.

ابرهارد و تارپنینگ در مسیر تولید رودستر با چالش‌‌های فنی زیادی روبه‌رو شدند؛ سخت‌ترین و غافلگیرکننده‌ترین چالشی که انتظار وقوع آن را نداشتند، مشکل تأمین قطعات از طرف تأمین‌کنندگان بود. آن‌ها می‌خواستند از فناوری‌های استاندارد برای ساخت خودرو برقی خود استفاده کنند و با رسیدن به ایده‌های عجیب‌وغریب‌تر، با ریسک بیشتری روبه‌رو می‌شدند. تسلا در مراحل اولیه‌ی ساخت خودروی رودستر، برای تهیه‌ی قطعات ایمنی مانند ایربگ، کمربند ایمنی و قفل در با چالش‌های زیادی مواجه شد.

در تابستان ۲۰۰۷، مارتین ابرهارد از سمت مدیرعاملی تسلا برکنار شد و چند ماه بعد شرکت را ترک کرد. ایلان ماسک در نهایت چهارمین مدیرعامل شرکت شد و از سال ۲۰۰۸ تاکنون این سمت را برعهده دارد.

ابرهارد و تارپنینگ زمانی تسلا را ترک کردند که ساخت رودستر تقریباً به اتمام رسیده بود و فقط یک مشکل بسیار آزاردهنده با گیربکس و تغییر برخی قطعات الکترونیکی قدرت وجود داشت که تقریباً باعث نابودی شرکت شد؛ این یکی از آن تجربیات نزدیک به مرگ برای شرکت بود. آن‌ها در حال انتقال تمامی مهندسان به پروژه‌ی سدان جدید بودند، پروژه‌ای که حدود یک سال قبل روی آن به‌صورت محدود کار می‌کردند. با آزاد شدن مهندسان از تیم طراحی رودستر، آن‌ها به پروژه‌ی مدل S منتقل شدند.

به این نکته توجه داشته باشید که ایلان ماسک بلافاصله پس از برکناری ابرهارد، مدیریت تسلا را برعهده نگرفت. هیئت‌مدیره‌ی تسلا ابتدا در جلسه‌ای، مایک مارکس، مدیرعامل سابق Flextronics را استخدام کرد. مایک مارکس در دوران مدیرعاملی تسلا، بسیاری از چالش‌های اولیه‌ی شرکت را برطرف کرد. او در شرکت قبلی سابقه‌ی خوبی به‌دست آورده بود و به‌معنای کامل، مدیریت اجرایی را درک می‌کرد. بسیاری از پروژه‌های اضافی و چالش‌های مالی اولیه‌ی تسلا در زمان مدیریت کوتاه مارکس از بین رفتند و او در نوامبر ۲۰۰۷ از مدیریت برکنار شد؛ سپس زیو دروری، مدیرعامل سابق شرکت Cliffor Electronics به‌عنوان جایگزین مارکس مسئولیت مدیرعاملی را برعهده گرفت.

سرانجام، ایلان ماسک در اکتبر ۲۰۰۸ و پس از تکمیل و عرضه‌ی رودستر به بازار، به‌عنوان مدیرعامل شرکت تسلا موتورز مشغول به کار شد و ۲۵ درصد از نیروی انسانی شرکت را تعدیل کرد. او تا آن زمان ۵۵ میلیون دلار در شرکت سرمایه‌گذاری کرده بود.

پس از برکناری ابرهارد و تارپنینگ، ایلان ماسک در اکتبر سال ۲۰۰۸ و همزمان با عرضه‌ی رودستر به مدیریت تسلا رسید. شرکت تسلا می‌دانست که ساختن نخستین خودروی تمام‌برقی گران خواهد بود؛ بنابراین، آن‌ها تصمیم گرفتند خودرو اسپرت برقی ممتازی بسازند که برای افراد ثروتمند بسیار جذاب باشد. رودستر می‌توانست در مدت زمان ۳٫۷ ثانیه، سرعت خود را به ۹۶ کیلومتر بر ساعت (۶۰ مایل بر ساعت) برساند. فِراری انزو در آن زمان به‌عنوان یکی از سریع‌ترین خودروهای جهان شناخته می‌شد و در مدت زمان ۳٫۱ ثانیه به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت می‌رسید. اگرچه رودستر کمی کندتر از فراری انزو بود، این مقایسه، شروع هیجان‌انگیزِ تسلا را نشان می‌دهد.

در سال ۲۰۰۹، «دایملر»‌ (Daimler AG) به جمع سرمایه‌گذاران تسلا پیوست. به‌هرحال بحران اقتصادی سال ۲۰۰۸ به تسلا موتورز هم فشار وارد کرده بود و آن‌ها به‌دنبال سرمایه‌‌ی جدید برای رهایی بودند. دایملر با پرداخت ۵۰ میلیون دلار و تصاحب ۱۰ درصد از سهام تسلا موتورز، بسیاری از چالش‌های مالی را برطرف کرد. ایلان ماسک در سال ۲۰۱۰ تصمیم به عرضه‌ی عمومی سهام تسلا گرفت که از همان ابتدا، روند صعودی را طی کرد. سهام شرکت در ۲۹ ژوئن در بازار نزدک عرضه شد و ۲۲۶ میلیون دلار سرمایه‌‌ی جدید را به تسلا وارد کرد. در همان سال، غول ژاپنی صنعت خودروسازی، تویوتا، تصمیم به سرمایه‌گذاری در تسلا گرفت و با پرداخت ۵۰ میلیون دلار، یک شراکت عمومی جهت تولید خودروهای برقی و قطعات مرتبط را با برند آمریکایی شروع کرد.

حرکت مهم تسلا موتورز در مسیر تولید خودرو، در ۲۷ اکتبر ۲۰۱۰ رخ داد. شرکت آمریکایی به کارخانه‌ی جدیدی در فرمونت کالیفرنیا رفت که قبلاً تحت مالکیت و مدیریت مشترک جنرال موتورز و تویوتا بود. تولید انبوه مدل S در همان کارخانه شروع شد و مدل‌های بعدی یعنی Model X و Model 3 نیز به‌سرعت به خط تولید اضافه شدند.

پس از رودستر، تسلا ساخت خودرو بسیار مهمی را آغاز کرد؛ تسلا مدل S. مدل S قبل از عرضه به بازار با نام WhiteStar شناخته می‌شد. سرانجام انتظارها به پایان رسید و این خودرو در سال ۲۰۱۲ به بازار عرضه شد و انقلابی را در صنعت خودروهای برقی ایجاد کرد. در آن زمان بیشتر خودروهای برقی هنوز گران و کوچک بودند و نمی‌توانستند مسافت زیادی را پس از هر شارژ باتری طی کنند؛ اما خودرو مدل S نوع متفاوتی به شمار می‌آمد. این مدل، سدان شیک پنج‌در با برد ۴۲۶ کیلومتر بود که سرعت آن می‌توانست در مدت‌زمان ۳٫۹ ثانیه به ۹۶ کیلومتر بر ساعت برسد. از این نظر، شتاب خودروی تسلا مدل S تقریباً معادل شتاب لامبورگینی مورسیه‌لاگو و بیشترین سرعتی که این خودرو می‌توانست به آن برسد برابر ۲۰۹ کیلومتربرساعت بود.

مدل S نه‌تنها عملکردی بسیار عالی داشت، بلکه از ایمنی بسیار بالایی نیز برخوردار بود. اداره‌ی ملی ایمنی ترافیک بزرگراه (National Highway Traffic Safety Administration) به مدل S در تمامی زیرمجموعه‌ها، امتیاز پنج ستاره را اعطا کرد.

ما واقعاً با مدل S تلاش کردیم تا معیاری جدید در ایمنی خودرو ایجاد کنیم؛ خودرو تسلا مدل S با استقبال بسیار خوبی مواجه شد.

- ایلان ماسک، مدیرعامل تسلا

اگرچه خودرو مدل S توجه زیادی را به خود جلب کرد و در سال ۲۰۱۳ پرفروش‌ترین خودرو در نروژ شد، شروع این سال با بحران جدی برای تسلا همراه بود. آن‌ها مدل S را به بازار عرضه کرده بودند، اما ارزش سهام شرکت کاهش چشم‌گیری یافت. اشلی ونس، نویسنده‌ی کتاب زندگی‌نامه‌ی ایلان ماسک می‌گوید او در آن دوران حتی تصمیم به فروش تسلا به گوگل گرفت.

یک سال بعد، در سال ۲۰۱۴، تسلا سیستم رانندگی نیمه‌خودکار خود را به نام Autopilot معرفی کرد. ایلان ماسک معتقد بود همان‌گونه که داشتن Autopilot در هواپیما خوب است، تجهیز خودروها به این سیستم نیز مزیت‌های زیادی خواهد داشت. Autopilot به خودرو اجازه می‌دهد به‌طور خودکار در لاین خود حرکت کند و شتاب یا ترمز بگیرد. این ویژگی‌ای است که می‌تواند در تمام خودروهای جدید تسلا فعال شود. این خودروها حسگرهای پیشرفته‌ای دارند که امکان دید ۳۶۰ درجه‌ای را فراهم می‌کنند. در حال حاضر، قابلیت رانندگی کاملاً خودکار در حال آزمایش است؛ اما آن روز دیر نیست که افراد بتوانند با خودروهای کاملاً خودکار جابه‌جا شوند.

روزی را تصور کنید که پلیس شما را متوقف می‌کند و با عصبانیت می‌پرسد‌، آیا می‌دانی چرا شما را متوقف کردم؟ شانه‌ای بالا می‌اندازید و می‌گویید: «خیر خواب بودم» و در این زمینه دروغی نگفته‌اید؛ زیرا سیستم هدایت خودکار در تمام طول مسیر هدایت خودرو را برعهده داشته است. یک سال بعد، در سال ۲۰۱۶، تسلا مدل S را تغییر داد که با نام فیس‌لیفت نیز شناخته می‌شود. قابل‌‌ توجه‌ترین تغییرات، حذف ورودی هوای مشکی‌رنگ از جلوی خودرو و چراغ‌های LED استاندارد بود.

مدل S تسلا از زمان عرضه‌ی اولیه‌اش به‌طور قابل توجهی بهبود یافته است. در سال ۲۰۲۱، دو مدل از این خودرو در دسترس بود: مدل Long Range (بلندبرد) و Plaid (پِلِید). مدل بلندبرد می‌تواند مسافتِ نسبتاً طولانی ۶۵۰ کیلومتری را تنها با یک بار شارژ کردن باتری، طی کند.

مدل Plaid بیشتر بر عملکرد تمرکز دارد و دارای قدرت خیره‌کننده‌ی ۱۰۲۰ اسب‌بخار است. این قدرت به خودرو اجازه می‌دهد تا به سرعت ۳۲۰ کیلومتربرساعت (حتی سریع‌تر از فراری ۴۳۰ اسکودریا) برسد؛ اما حتی از این هم باورنکردنی‌تر آن است که خودرو Plaid S می‌تواند تنها در دو ثانیه به سرعت ۹۶ کیلومتربرساعت برسد؛ این شتاب حتی از بوگاتی شیرون چند میلیون دلاری هم سریع‌تر است. قیمت اولیه‌ی مدل Long Range از ۹۴,۹۹۰ دلار شروع می‌شود، در حالی که مدل Plaid قیمت پایه‌ی ۱۲۹,۹۹۰ دلاری دارد.

خودرو تسلا مدل S توجه زیادی را به خود جلب کرد؛ به گونه‌ای که از نظر بیشتر مشتریان، این خودرو نه‌تنها بهترین خودروی برقی، بلکه بهترین خودرو در جهان است. مدل S موفق به کسب جوایز متعددی مانند جایزه‌ی خودروی سال از Motor Trend شد. در سال ۲۰۱۸ تسلا با فروش نزدیک به ۲۵۰ هزار خودرو مدل S، به موفقیت بزرگی دست یافت.

در سال ۲۰۱۵، تولید خودرو تسلا مدل X آغاز شد. تسلا مدل X یک شاسی‌بلند لوکس میان‌‌سایز است و به‌خاطر درهایی به شکل بال‌های گشوده‌ی شاهین (Falcon Doors) شناخته می‌شود. همان‌طور که در ویدئوی زیر مشاهده می‌کنید درهای این خودرو حتی هنگامی که در فاصله‌ی بسیار کمی از دو خودرو دیگر پارک شده باشد، به‌راحتی باز می‌شوند. نکته‌ی جالب آن است که مدل X با وجود ابعاد بزرگ‌تر نسبت به مدل S، تنها حدود ۸ درصد از آن سنگین‌تر است. این خودرو فضای کافی برای ۷ سرنشین دارد که آن را به خودرویی عالی برای خانواده‌ها تبدیل می‌کند.

در آن زمان، مدل X سریع‌ترین خودرو شاسی‌بلند بود و در مدت‌زمان ۳٫۸ ثانیه به سرعت ۹۶ کیلومتربرساعت می‌رسید و حداکثر سرعتی که می‌توانست با آن حرکت کند برابر ۲۴۹ کیلومتربرساعت بود. همچنین، پس از هر شارژ باتری، مسافتی برابر ۴۰۲ کیلومتر را طی می‌کرد. اما این موارد تنها مزیت‌های خودروی تسلا مدل X نبود. این خودرو یکی از ایمن‌ترین خودروهای شاسی‌بلند در جهان بود و در تمام زیرمجموعه‌ها ۵ ستاره دریافت کرده بود. مدل X پس از گذشت چند سال به‌طور قابل‌ توجهی بهبود یافت، به گونه‌ای که در سال ۲۰۲۱، نسخه‌ی بلند بردِ این خودرو می‌توانست مسافتی برابر ۵۷۹ کیلومتر را طی کند.

در همان سال، مدل Plaid X با تبدیل شدن به سریع‌ترین شاسی‌بلند جهان، عنوان قهرمانی را از آن خود کرد. این خودرو می‌توانست در مدت زمان ۲٫۷ ثانیه به سرعت ۹۶ کیلومتربرساعت برسد (سریع‌تر از لامبورگینی اونتادور). همچنین، این خودرو می‌توانست با حداکثر سرعت ۲۶۲ کیلومتربرساعت حرکت و پس از هر بار شارژ باتری مسافتی برابر ۵۴۷ کیلومتر را طی کند. هم‌اکنون، قیمت خودرو مدل X از ۱۰۴٬۹۵۰ دلار آغاز می‌شود. خودرو شاسی‌بلند تسلا موفقیت بزرگی برای این شرکت بود و در سال ۲۰۱۸ حدود ۱۰۰ هزار دستگاه از آن به فروش رسید. خودرو تسلا مدل X به اندازه‌ای قوی است که در حرکتی نمایشی در ملبورنِ استرالیا توانست هواپیمای بویینگ ۷۸۷ را یدک بکشد.

ایلان ماسک از ابتدای حضور خود در تسلا می‌خواست خودرویی برقی بسازد که بیشتر مردم بتوانند آن را تهیه کنند. به همین دلیل، تسلا خودرو برقی مدل ۳ را ساخت و نام رمزی آن را ستاره‌ی آبی انتخاب کرد. در سال ۲۰۰۶ و قبل از ساختن نخستین خودروی برقی تسلا، ایلان ماسک در وبلاگ خود مطلبی با عنوان «طرح اصلی موتور تسلا» منتشر کرد. در طرح اصلی تسلا چند هدف دنبال می‌شد:

• ساخت خودرو اسپرت: در این هدف، خودرو رودستر ساخته شد.
• استفاده از پول فروش خودرو اسپرت برای ساخت خودرویی که با قیمتی مناسب: در این هدف، خودرو مدل S ساخته شد.
• استفاده از پول فروش خودرو تسلا S برای ساخت خودرویی که با قیمتی مناسب‌تر: در این هدف، خودرو مدل ۳ ساخته شد.

در سال ۲۰۱۶ تسلا از خودروی مدل ۳ رونمایی کرد و تنها در یک هفته، ۳۲۵٬۰۰۰ نفر در صف درخواست این خودرو قرار گرفتند. با این حجم از درخواست، میزان فروش این خودرو مبلغی معادل ۱۴ میلیارد دلار تخمین زده شد. سرانجام خودرو مدل ۳ در سال ۲۰۱۷ به بازار عرضه شد؛ این خودرو تمام موارد لازم مانند برد مناسب، قیمت معقول، بازدهی مناسب و ایمنی بالا را برای جذب بازار داشت. وارد شدن به جریان تولید انبوه مدل ۳، نیازمند سرمایه‌ی بیشتر بود و تسلا با فروش سهام خود به ارزش ۱٫۴۶ میلیارد دلار، سرمایه‌ی مورد نظر را تأمین کرد. ماسک در آن زمان پیش‌بینی کرده بود که برای رسیدن به هدف تولید ۵۰۰ هزار خودرو در سال ۲۰۱۸ در کارخانه‌ی فرمونت، به بیش از دو میلیارد دلار سرمایه نیاز دارد.

قبل از مدل ۳، مدل S با قیمت پایه‌ی ۵۷٬۴۰۰ دلار ارزان‌ترین خودرو تسلا به حساب می‌آمد، اما در سال ۲۰۱۹ مدل ۳ با برد استاندارد با قیمت ۳۵٬۰۰۰ دلار در دسترس عموم قرار گرفت. توجه داشته باشید که این مدل اکنون در دسترس نیست و به‌جای آن خودرو تسلا مدل ۳ به نام Standard Range Plus با قیمت ۴۳٬۹۹۰ دلار جایگزین شد. از سال ۲۰۲۰، خودرو تسلا مدل ۳ به پرفروش‌ترین خودرو برقی در تاریخ جهان تبدیل شده است، به گونه‌ای که در سال ۲۰۲۱ این خودرو نخستین خودرویی بود که فروش آن از یک میلیون گدشت.

خودرو تسلا مدل Y، نسخه‌ی بزرگ‌تر و جادارترِ تسلا مدل ۳، در سال ۲۰۲۰ به بازار عرضه شد. قطعات تسلا مدل Y حدود ۷۵٪ با مدل ۳ مشترک است. این خودرو به‌طور استاندارد با دو ردیف صندلی ارائه می‌شود که می‌تواند تا ۵ سرنشین را کاملاً در خود جای دهد. با این حال، آپشن صندلی‌های ردیف سوم نیز برای مدل Y وجود دارد که به شما امکان می‌دهد تا دو سرنشین دیگر را نیز در خودرو جا دهید؛ این آپشن برای خانواده‌های پرجمعیت یا کسانی که به فضای بیشتری نیاز دارند، مناسب است.

مدل Y در دو پیکربندی متفاوت در دسترس است. مدل بلندبرد می‌تواند پس از هر بار شارژ باتری، مسافتی برابر ۵۲۴ کیلومتر را طی کند، در حالی‌که مدل performance می‌تواند تنها در ۳٫۵ ثانیه از سرعت صفر به سرعت ۹۶ کیلومتربرساعت برسد و با حداکثر سرعت ۲۴۹ کیلومتربرساعت حرکت کند. نکته‌ی جالب آن است که مدل performance قیمت پایه‌ی بالاتری نسبت به مدل بلندبرد دارد.

ورود جدی تسلا به صنعت انرژی‌های پاک در سال ۲۰۱۶، همزمان با تغییر نام آن از تسلا موتورز به تسلا و با خرید شرکت سولارسیتی انجام شد. این شرکت که توسط پسرعموهای ماسک راه‌اندازی شده بود، با دریافت ۲٫۶ میلیارد دلار به زیرمجموعه‌ی تسلا پیوست. ایلان ماسک پیش از خرید سولارسیتی، به‌عنوان رئیس هیئت‌مدیره‌ی آن فعالیت می‌کرد و از سرمایه‌گذاران اصلی آن هم محسوب می‌شد.

از اقدام‌های مهم تسلا برای بازاریابی هرچه بیشتر پیرامون فناوری انرژی‌های خورشیدی، می‌توان به خرید جزیره‌ی تائو با ۶۰۰ نفر جمعیت اشاره کرد. این جزیره در سال ۲۰۱۶ به مالکیت تسلا درآمد تا شرکت، توانایی خود را در تأمین ۱۰۰ درصدی انرژی پاک برای یک منطقه‌ی مسکونی، نشان دهد. در همان دوران، شرکت آلمانی Grohem Engineering نیز به زیرمجموعه‌ی تسلا پیوست تا اتوماسیون تولیدی را در شرکت بهبود دهد.

برنامه‌های تسلا برای توسعه‌ی خدمات در حوزه‌ی انرژی‌های پاک، در سال‌های اخیر با جدیت ادامه یافته‌اند. برند آمریکایی در سال ۲۰۱۷ در همکاری با شرکت‌های استرالیایی پروژه‌ی عظیمی را برای تأمین برق در جنوب این کشور شروع کرد. بزرگ‌ترین باتری جهان در سطح نیروگاهی، حاصل این پروژه بود که به‌نام Hornsdale Power Reserve و با ظرفیت ۱۰۰ مگاوات شروع به کار کرد و در دسامبر ۲۰۱۷ به شبکه‌ی برق اصلی وصل شد. از فعالیت‌های مشابه دیگر می‌توان به ارائه‌ی ۷۰۰ پنل خورشیدی برای تأمین نیروی بیمارستانی در پورتوریکو اشاره کرد.

سال ۲۰۱۷ با تمام رخدادهای مثبتی که برای تسلا اتفاق افتاد، با بحران اقتصادی و افت بازار سهام نیز همراه بود. اگرچه تسلا به‌عنوان ارزشمندترین شرکت خودروسازی جهان شناخته می‌شد، همیشه با انتقاد تأخیر در تحویل خودرو روبه‌رو بود. همین تأخیرها در تحویل مدل S و X باعث شد تا تسلا خسارت ۱۲ میلیارد دلاری را در بازار سهام تجربه کند و ۵٫۶ درصد از ارزش خود را از دست بدهد. علی‌رغم این ناکامی‌ها، سهام این شرکت از سال ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۱ به‌صورت شکفت‌انگیزی رشد کرد، به گونه‌ای که ارزش سهام آن برای نخستین بار در اکتبر ۲۰۲۱ به مبلغ یک تریلیون دلار رسید. در آن زمان، ایلان ماسک با اختلاف زیادی به ثروتمندترین فرد جهان تبدیل شد.

خودروهای شاسی‌بلند محبوبیت زیادی در آمریکا دارند، به‌گونه‌ای که خودرو فورد سری F پرفروش‌ترین خودرو در آمریکا است. این موضوع، دلیل مهمی شد تا تسلا بخشی از تمرکز خود را روی خودروهای شاسی‌بلند بگذارد. طراحی این خودرو به گونه‌ای بود که گویا کودکی پنج‌ساله آن را در دفتر نقاشی خود کشیده باشد.

ایلان ماسک در رویدادی در ۲۱ نوامبر ۲۰۱۹ از خودرو سایبرتراک با ظاهر عجیبش رونمایی کرد. او پنج روز پس از رونمایی در پستی ادعا کرد که ۲۵۰ هزار پیش‌سفارش برای تسلا سایبرتراک ثبت شده است، اگرچه پیش‌سفارش این خودرو هزینه‌ی ناچیز ۱۰۰ دلاری داشت و مشتریان هر زمان می‌خواستند می‌توانستند پرداختی خود را پس بگیرند. نکته‌ی جالب‌ توجه آن است که ماسک ادعا کرد شیشه‌های سایبرتراک نشکن هستند، اما در همان مراسم رونمایی و پس از برخورد توپ فلزی، هر دو شیشه شکستند.

قرار بود سایبرتراک در سال ۲۰۲۲ به بازار عرضه شود، اما تولید انبوه آن با تأخیر مواجه شد و اولین مدلِ این خودرو در اواخر نوامبر سال ۲۰۲۳ به دست مشتریان رسید. براساس اطلاعات جمع‌آوری‌شده در دسامبر ۲۰۲۳، سایبرتراک تنها در آمریکای شمالی (آمریکا، کانادا و مکزیک) در دسترس بود. سایبرتراک در سه مدل عرضه می‌شود:

• مدل Cyberbeast با سه موتور الکتریکی و سیستم انتقال قدرت به تمام چرخ‌ها (All Wheel Drive یا AWD)
• مدل با دو موتور الکتریکی و سیستم AWD
• مدل با یک موتور الکتریکی و سیستم انتقال قدرت به چرخ‌های عقب (Rear Wheel Drive یا RWD)‌

برد سایبرتراک با توجه به مدل آن متغیر است. در تاریخ ۱۷ آوریل ۲۰۲۴، اداره‌ی ملی ایمنی ترافیک جاده‌ای آمریکا اعلام کرد که شرکت تسلا تمامی سایبرتراک‌های فروخته‌شده تا آن زمان، یعنی تعداد ۳٬۸۷۸ دستگاه را به‌دلیل مشکل احتمالی پدال گاز، فراخوانده است. بر اساس این اطلاعیه، پدال گاز ممکن است در اثر فشار زیاد از جای خود کنده شود و زیر قسمت داخلی داشبورد گیر کند. این گیر کردن پدال گاز می‌تواند باعث شود خودرو به‌طور ناخواسته سرعت بگیرد. همچنین، در ژوئن ۲۰۲۴، شرکت تسلا به‌دلیل نقص در موتور برف‌پاک‌کن، تحویل سایبرتراک را به تعویق انداخت.

شرکت تسلا علاوه بر تولید خودروهای تمام‌برقی، علاقه‌ی بسیار زیادی نیز به تولید کامیون‌های تمام برقی دارد، در نتیجه این شرکت تولید کامیونی را به نام تسلا سمی (Tesla Semi) آغاز کرد. این کامیون سه موتور الکتریکی دارد و به گفته‌ی تسلا، قدرت آن تقریباً سه‌برابر قدرت کامیون دیزلی است. تسلا سمی پس از هر بار شارژ باتری می‌تواند مسافتی برابر ۸۰۰ کیلومتر طی کند و به ازای هر ۱۶ کیلومتر، ۲ کیلووات ساعت انرژی مصرف می‌کند. تسلا از دو نمونه‌ی اولیه‌ی این کامیون در نوامبر سال ۲۰۱۷ رونمایی کرد. ایلان ماسک در ابتدا قول داده بود که تولید این کامیون در سال ۲۰۱۹ آغاز می‌شود، اما تولید این خودرو با تأخیری چندساله، در اکتبر ۲۰۲۲ آغاز و اولین سری کامیون‌ها در یک دسامبر ۲۰۲۲ به شرکت پپسی‌کو تحویل داده شد.

شگفتی خودروهای تسلا هنوز تمام نشده است. تسلا به‌زودی نسل دوم رودستر را می‌سازد که یک خودرو اسپرت چهارنفره‌ی تمام‌برقی است. طبق ادعای این شرکت، این خودرو می‌تواند در مدت‌زمان ۱٫۹ ثانیه به سرعت ۹۶ کیلومتربرساعت برسد.

رودستر نسل دوم، جانشین اولین خودرو تولید انبوهِ تسلا، یعنی رودستر مدل ۲۰۰۸ خواهد شد. ایلان ماسک اعلام کرد که این خودرو تا سال ۲۰۲۵ به بازار عرضه می‌شود. طبق گفته‌های ایلان ماسک، طراحی رودستر نسل دوم به گونه‌ای انجام شده که ممکن است زمان رسیدن سرعت آن از صفر به ۹۶ کیلومتربرساعت، حتی به ۱٫۱ ثانیه و شاید کمتر کاهش یابد. مدیر تسلا حتی در پستی اعلام کرد این خودرو می‌تواند به خودرویی پرنده تبدیل شود.

اگرچه خودروهای تمام‌برقی تسلا جهان را شگفت‌زده کرد، شگفتی واقعی در سال ۲۰۲۱ با معرفی رباتی انسان‌نما به نام Tesla Bot یا Optimus رخ داد. هدف از طراحی و ساخت این ربات انجام کارهای تکراری و وظایف حوصله‌سربر اعلام شد. شرکت تسلا در رویداد هوش مصنوعی خود در ۱۹ آگوست ۲۰۲۱ از این ربات رونمایی کرد و در سال ۲۰۲۲ نمونه‌ی اولیه‌ای از آن را به نمایش گذاشت. ایلان ماسک معتقد بود که ربات تسلا به‌مرور زمان پتانسیل بالاتری نسبت به تجارت خودروهای تسلا خواهد داشت.

در دسامبر ۲۰۲۳، صفحه‌ی ایکس (توییتر) ایلان ماسک ویديویی با عنوان Optimus منتشر کرد که در آن نسل دوم ربات انسان‌نمای Optimus را در حال راه رفتن و نمایش ویژگی‌های جدید، مانند رقصیدن و برداشتن یک تخم‌مرغ، نشان می‌داد. نسل دوم این ربات اندام باریک‌تری دارد و دست‌ها و حرکات آن بهبود یافته است. چند ماه قبل، پستی در ایکس به اشتراک گذاشته شد که در آن ربات تسلا را در حال انجام کارهای مختلف در کارخانه‌ی تسلا نشان می‌داد.

منتقدانِ رباتِ تسلا پس از تماشای ویدیوهای تبلیغاتی معتقد بودند که این ربات برای انجام کارهایش نیاز به کنترل از راه دور دارد. رقبای تسلا از این فرصت استفاده کردند و ویدیوهایی از ربات‌های انسان‌نمای خود منتشر کردند که برای انجام کارهای مشابه به کنترل نیازی ندارند و به‌صورت مستقل عمل می‌کنند. در ژوئن ۲۰۲۴، ایلان ماسک ادعا کرده است که تولید محدود ربات تسلا از ۲۰۲۵ آغاز می‌شود و قرار است بیش از ۱۰۰۰ ربات در کارخانه‌های تسلا به کار گرفته شوند.

در سال ۲۰۲۴، ممکن است نرخ رشد حجم تولید خودروهای ما نسبت به نرخ رشدی که در سال ۲۰۲۳ به دست آوردیم، به‌طور قابل توجهی پایین‌تر باشد، زیرا تیم‌های ما روی راه‌اندازی خودرو نسل بعدی در Gigafactory Texas کار می‌کنند.

- تسلا

آینده‌ی تسلا روشن به نظر می‌رسد. این شرکت با نوآوری‌های خود در زمینه‌های مختلف، پتانسیل تبدیل شدن به یک ابرشرکت در صنایع مختلف را دارد؛ با این حال، تسلا برای رسیدن به این اهداف باید چالش‌های مختلفی را از جمله رقابت، قیمت، زنجیره‌ی تأمین، مقررات و نگرانی‌های زیست‌محیطی پشت‌سر بگذارد.