یک زرافه‌ طی ۶ سال به آرامی تغییر رنگ داده است

گروهی از دانشمندان در حال انجام بررسی‌های مستند روی موردی فوق‌العاده نادر از یک زرافه بوده‌اند که رنگ آن با گذر زمان و پیرتر شدن حیوان به سفیدی گرایش می‌یابد. اگرچه تا کنون چندین گزارش از زرافه‌های زال یا لوسیستیکی (leucistic) ارایه شده که بدون رنگدانه به دنیا آمده‌اند. اما این اولین باری است که دانشمندان در زرافه‌ها شاهد تغییر رنگی کاملا همانند این مورد شده باشند.

همه‌ی این بحث‌ها در سال ۲۰۰۹ آغاز شد؛ هنگامی که زیست‌شناس زو مولر (Zoe Muller) از دانشگاه بریستول انگلستان، یک زرافه‌ی نر با رفتاری عجیب را در مرکز حفاظت سویسامبو در کنیا مشاهده کرد. مولر پس از گرفتن بیش از ۴۳۰ عکس از این حیوان، متوجه شد که چیزی در حال تغییر در بدن این زرافه وجود دارد. او در گفتگو با کارل گروبر از پایگاه نیوساینتیست چنین گفت:

من در نوامبر ۲۰۰۹ برای اولین بار احساس کردم که تعدادی از لکه‌های سفید بر روی بدن حیوان پدیدار شده‌اند و از این مشاهده بسیار شگفت‌زده و متحیر شدم. چون پیش از آن چنین موردی را هرگز ندیده بودم.

اما لکه‌‌ها در همان حد متوقف نشدند. بین سال‌های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۶، زرافه بخش زیادی از رنگ نرمال خود را از دست داد و رفته‌رفته قسمت عمده‌ی نیمه بالایی بدنش و از جمله گردن بلند این حیوان همگی سفید شدند.

پرسشی که در این میان وجود دارد این است که چگونه؟ در وهله‌ی اول می‌توانیم حدس بزنیم که این زرافه شاید یک بیماری نادر پوستی به نام ویتیلیگو داشته باشد. بیماری که در آن، پوست به آرامی رنگدانه‌های خود را از دست می دهد. همان بیماری که هنرمند مشهور مایکل جکسون نیز به آن مبتلا بود. مولر همچنین در گفتگو با نیوساینتیست گفته است:

پیشتر هم چند گزارش از وجود زرافه‌های سفید در طبیعت ارایه شده است. اما آن حیوانات یا از نژاد آلبینو بوده‌اند یا اینکه لوسیستیک بوده‌اند. به عبارتی در هر دوی این حالت‌ها، آنها سفید به دنیا می‌آیند و تمام عمرشان را هم به همین روند می‌ماند. تا به حال هیچ مورد مستندی از یک زرافه که در طول زمان رنگش به سفیدی تغییر کند، وجود نداشته است.

 متاسفانه، موضوع مهمی که در این میان وجود دارد این است که رنگ زرافه‌ها در حیات وحش  برای آنها بسیار مهم است. مولر در گزارشی که در ژورنال افریقایی اکولوژی منتشر شده چنین نوشته است:

عملکردهای بیولوژیک الگوهای پوشش حیوانات در بر دارنده‌ی نقش حفاظت از پوست از آسیب‌های تماس مستقیم با نور خورشید، محافظت در برابر شکارچیان با استتار، به رسمیت شناختن موجود در میان هم‌نوعان و به رسمیت شناختن جنسی در میان موجودات یک گونه هستند.

مولر معتقد است که ویتیلیگو می‌تواند توسط یک عفونت پوستی ایجاد شود و اگر این نکته را هم در نظر داشته باشیم که هم اکنون زرافه‌ها به عنوان یکی از گونه‌های در معرض خطر انقراض به شمار می‌روند، در آن صورت باید بگوییم که این مشکل اگر یک عفونت در حال گسترش باشد، به قطع برای این حیوانات بسیار خطرساز خواهد بود. او در ادامه‌ی حرف‌هایش چنین اظهار می‌کند:

من به این نکته پی برده‌ام که این زرافه‌ بیش از حد معمول اقدام به خاراندن پوست خود می‌کند. این حیوان می‌تواند خود را در کنار بوته‌ها و شاخ و برگ‌های ضخیم قرار داده و با حرکت به عقب و جلو برای سی دقیقه یا حتی بیشتر، سر و گردن خود را خارش دهد.با کمتر از ۱۱۰۰ زرافه روچیلدی که هم اکنون در دنیای وحش باقی مانده‌اند، اگر هر نوع عفونت یا بیماری در میان این گونه شیوع پیدا کند، بی‌تردید می تواند تاثیرات جدی بر بقای این زیرگونه‌ها در طبیعت داشته باشد.

برای روشن‌تر شدن موضوع، باید بگوییم که همه‌ی این گفته‌ها فقط حدس و گمان‌هایی هستند که در این مرحله از پژوهش به ذهن می‌رسد. هرچند که ممکن است زرافه‌ها با رنگ‌های جدیدشان هم خوب به نظر برسند، اما در حال حاضر محققان باید به پیگیری و دریافت اطلاعات بیشتر در مورد این زرافه بپردازند تا بتوانند در ادامه نیز به چند و چون آنچه که روی داده پی برده و ما را با روش‌هایی که با استفاده از آن می‌توانیم زرافه‌ها را محافظت کنیم، آشنا سازند.

واقعیت این است، اگر چه این پسر با ظاهر جدیدش هم زیبا به نظر می‌رسد! اما  لکه‌های روی بدنش حفاظت و استتار بیشتری برای این حیوان فراهم می‌کند. رنگ قهوه‌ای ساده و قدیمی برای این حیوانات خیلی بهتر است.