محققان اولین سیستم برقراری ارتباط کاملا پنهان را با استفاده از لیزر توسعه دادند
محققان هم‌اکنون نگاه موجود به ایمن‌سازی را یک قدم به پیش برده و تلاش دارند که پیغام‌های رد و بدل شده را به گونه‌ای استتار نمایند که به هیچ عنوان ارسال یا دریافت یک پیام از همان مرحله‌ی اول قابل ردیابی و تشخیص نباشد و کسی نتواند از رد و بدل شدن پیغام‌ها بصورت کلی اطلاع حاصل کند.
در صورتی که حتی نتوان بر سر مطلع شدن از ارسال و دریافت پیغام توسط کسی که به استراق سمع مشغول است خطر کرد، لازم است پا را از رمزنگاری متن پیغام فراتر گذاشته و به یک سیستم برقراری ارتباط کاملا مخفی و ناشناس روی آوریم. آنچه گفته شد جان‌مایه‌ی یک ایده است که آزمایش و توسعه‌ی آن در دانشگاه ماساچوست در حال پیگیری است. محققان این دانشگاه موفق به ایجاد شیوه‌ای شده‌اند که بر اساس آن با استفاده از فوتون‌ها می‌توان بصورت کاملا مخفی به ارسال و دریافت پیغام پرداخت به گونه‌ای که هیچ شخصی بجز دریافت‌کنندگان تعیین شده‌ی آن از وجود پیغام مطلع نخواهند شد.
این سیستم استتار شده بر تکنیکی موسوم به مدولاسیون موقعیت پالس‌ها متکی است که در حقیقت بسیار ساده‌تر از چیزی است که انتظار آن را خواهید داشت. این شیوه در در بر گیرنده‌ی تقسیم یک واحد زمان نظیر ثانیه، دقیقه یا ساعت به گروه‌های گسسته است که هر یک بیانگر یک کارکتر یا سمبل خاص خواهند بود. لازم است این کد ابتدایی پیش از پیغام اصلی با مخاطبان مورد نظر به اشتراک گذاشته شود که احتمالا قابل ذکرترین نقص این روش محسوب می‌شود. پس از اتمام این مرحله، مجموعه‌ای از پالس‌ها به صورت کد مورس نوری برای انتقال پیام مورد استفاده قرار می‌گیرد.
سوالی که مطرح می‌شود این است که چگونه این پالس‌های نوری که به دقت و روشنی زمان‌بندی شده‌اند مخفی خواهند بود؟ صورت فرض شده در این تکنیک بر استفاده از پالس‌های بسیار کوتاه فوتون متمرکز است و در چنین حالتی محیط انتقال پیام که می‌تواند لیزر یا کابل لیزر اوپتیک باشد سرشار از فوتون‌های متعدد است که هیچ ارتباطی با پیام مورد نظر نداشته و شناسایی آن را غیرممکن می‌سازد. همچنین فرض بی نقص نبودن سنسورهای اوپتیکال نیز در این طرح مطرح است که دریافت‌های اشتباه اجتناب ناپذیر را در نظر می‌گیرد که در این حالت دستگاه یابنده که قصد تجسس برای شناسایی پیغام را داشته باشد فوتون‌هایی را ثبت خواهد کرد که وجود خارجی ندارند. آنچه گفته شد به این معناست که شخص شنود کننده توانایی جداسازی پیغام کد شده را از محیط پر از نویز پس‌زمینه نخواهد داشت؛ انگار نه انگار که پیغامی رد و بدل شده است. با گسترش پیغام به فواصل زمانی طولانی‌تر میزان ارسال بیت‌های مرتبط در مقیاس کاهش خواهد یافت و امکان فرو رفتن عمیق‌تر پیغام در پس‌زمینه را مهیا می‌سازد.
محققان در این زمینه موفق شده‌اند که عملکرد صحیح تکنیک مذکور را با استفاده از لیزر به نمایش بگذارند اما هنو در خصوص اینکه چه شخص یا سازمانی از چنین شیوه‌ای بهره خواهد برد گمانه‌زنی نکرده‌اند. برای اغلب افراد مشخص شدن صرف اینکه در حال رد و بدل نمودن پیغام هستند از اهمیت چندانی برخوردار نیست و مخفی ماندن محتوای پیغام از اهمیت حیاتی برخوردار است. با این وجود موقعیت‌های متعددی نیز وجود دارد که استتار پیغام و عدم شناسایی تبادل آن اهمیت بخصوصی دارد. علاوه بر موارد استفاده‌ی سازمانی و اطلاعاتی، مسلما بهره‌جویی‌های منفی و خلاف عرف نیز برای این تکنولوژی یافت خواهد شد؛ اما آیا چنین مساله‌ای در خصوص تمامی تکنولوژی‌های موجود صدق نمی‌کند؟
نظرات