جاذبه‌های گردشگری بندرعباس با فلایتیو

شهر بندرعباس در زمان فرمانروایی داریوش بزرگ یک مسیر مهم تجاری به کشورهای اطراف بوده است. البته با توجه به این که لنج‌سازی پیشینه‌ای چند هزار ساله دارد، به نظر می‌رسد هم عمر بندرعباس و هم تاریخ تجارت دریایی بیش از دوهزار و پانصد سال باشد. بنابراین می‌توان در بندرعباس با این پیشینه‌ی تاریخی جاذبه‌های گردشگری از اماکن باستانی گرفته تا موزه‌ها و معابد و همچنین جاذبه‌های طبیعی زیادی را دید. در این مطلب از فلایتیو به جاذبه‌های گردشگری بندرعباس که بزرگ‌ترین بندر ایران هم هست، اشاره می‌کنیم.

یکی دیگر از جاذبه‌های طبیعی بندرعباس، منطقه‌ی خوش آب‌وهوا و حفاظت‌شده‌ی گنو است که در شمال شهر بندرعباس واقع شده است. این منطقه‌ی کوهستانی با آب‌و‌هوای متعادل تفرجگاه بسیاری از کسانی است که قصد تغییر آب‌وهوا از هوای شرجی بندرعباس به یک هوای معتدل را دارند. منطقه‌ی حفاظت‌شده‌ی گنو که به‌عنوان پارک ملی نیز شناخته می‎شود، دارای پوشش گیاهی متنوعی است و درختان سیب، انار، انگور، زردآلو، انجیر، لیموترش، نارنج، نارنگی، انبه و خرما در آن می‎روید. حیواناتی نظیر کفتار، پلنگ، گرگ، شغال، آهو، قوچ، میش و بز حیات جانوری این منطقه را تشکیل می‌دهد. این منطقه با هوای خوب، چشمه‌ی آب گرم و کوه‌های مرتفع، یکی از جذابیت‌های طبیعی استان هرمزگان است که خوب است در سفر به بندرعباس از آن بازدید کنید.

از فلایتیو بلیط خریده‌اید و راهی بندرعباس شده‌اید؟ در این صورت حتماً به چشمه‌ی آب گرم گنو که در کوه گنو قرار دارد بروید. این چشمه فاصله‌ی کمی از بندرعباس دارد و شما با کمتر از نیم ساعت رانندگی به آن می‌رسید. در حقیقت این چشمه یک منطقه‌ی کوهستانی است که آب‌وهوای آن نسبت به شهر بندرعباس بسیار معتدل‌تر است. این آب‌ گرم زیبا در حقیقت یک چشمه است که چند گونه‌ی نادر ماهی‎ نیز در آن زندگی می‌کنند و گیاهان کم و منحصربه‌فردی مانند پامچال صخره‌ای، مهرخوش و بادام وندلیو در آن می‌روید. یکی از ماهی‌های بسیار نادر آوینیوس گینویس نام دارد که بسیار کوچک و سریع است و به‌راحتی قابل مشاهده نیست. این چشمه‌ی آب گرم علاوه بر این که یک محیط بسیار زیبا برای تفریح و تفرج است، خواص درمانی زیادی دارد و برای گشت‌وگذار مکان بسیار مناسبی است.

حالا که صحبت از آب گرم شد، خوب است به حمام گله‌داری نیز اشاره کنیم. این حمام در گذشته یک حمام عمومی شهر بوده و تنها حمامی است که یادگار دوران قدیم بندرعباس است. حمام گله‌داری نزدیک به صد سل عمر دارد و با توجه به عمر بالایش امروزه دیگر نمی‌شود در آن حمام گرفت و خستگی سفر را از تن زود. این حمام که متعلق به زمان قاجار است، توسط حاج شیخ احمد گله‌داری وقف شده و مانند سایر حمام‌های عمومی قدیمی، دارای بینه، سربینه، گرمخانه و خزینه است. بازدید از این حمام برای نسل جوان که از حمام‌های عمومی قدیمی چیزی نمی‌دانند بسیار مناسب است. در ساخت این حمام از گچ دستکوب و ساروج محلی به همراه سنگ‌های دریایی و اسفنجی استفاده شده است. این حمام امروزه به موزه‌ی مردم‌شناسی تبدیل شده است.

محله‎ی باستانی سورو در تمامی کتاب‌های تاریخی قدیمی جایی برای خود دارد. این محله‌ی قدیمی که در قسمت غربی شهر بندرعباس قرار گرفته، لااقل از دوران ساسانیان وجود داشته است. این محله از گذشته با نخلستان‌های وسیعش مشهور بوده است. البته پوشش گیاهی آن تنها به درختان خرما محدود نمی‌شود و درختان گز، خرگ کهور، کرت و کنار زیادی نیز در اینجا می‌روییده‌اند. در کاوش‌های این محله، سکه‌هایی از دوران ساسانی، صفویه و قاجاریه از آن به دست آمده و همین موضوع برای اثبات این که عمر محله‌ی سورو به دوران ساسانیان باز می‌گردد، کافی است.

اگر به مردم‌شناسی و شناخت آداب و رسوم مردم علاقه دارید، حتماً یک بلیط هواپیما بخرید و راهی بندرعباس شوید زیرا این شهر دارای دو موزه‌ی مردم‌شناسی است، یکی موزه‌ی حمام گله‌داری و دیگری موزه‌ی مردم‌شناسی خلیج فارس. این موزه را می‌توان یکی از بزرگ‌ترین موزه‌ها در نوع خود است که در جنوب کشور قرار دارد. موزه‌ی مردم‌شناسی خلیج فارس دارای سه طبقه است و در محوطه‌ی تاریخی برکه‌های باران قرار دارد. سالن‌های متعدد این موزه دارای قطعات زیادی است که نشان‌دهنده‌ی فرهنگ و آداب‌ورسوم مردم استان هرمزگان از گذشته تا به امروز است. بازدید از این موزه به شناخت مردم این بخش از کشور عزیزمان بسیار کمک می‌کند.

از گذشته این بندر تاریخی و قدیمی، که گذرگاهی برای اتصال کشورهای شرقی‌تر آسیا مانند هندوستان، با خاورمیانه بوده است، محلی برای اقامت مردم هند به شمار می‌رفته است. بنابراین هندوهایی که در بندرعباس ساکن بودند، معبدی برای خود ساخته‌اند که به نام پرستشگاه بت گوران نیز معروف است. تاریخ ساخت معبد هندوها به سال 1210 هجری قمری باز می‎گردد و معماری خاص و ویژه‌ای دارد که بازدید از آن را در سفر به بندرعباس ضروری می‎کند. در حقیقت معبد هندوها ترکیبی از معماری پرستشگاه‌های هندی با مصالح محلی است که آن را بسیار ویژه و منحصربه‌فرد کرده است. معبد هندوها در سال 1377 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

در بندرعباس از واژه‌ی زیبای برکه به جای آب‌انبار استفاده می‌شود. برکه باران نام مجموعه‌ای از پنج آب‌انبار است که به زیبایی در کنار هم قرار گرفته‌اند. این برکه‌ها که با سنگ و ملات ساروج ساخته شده‌اند، دارای گنبدهای خاص و منحصر‌به‌فردی هستند. آب‌انبارهای برکه باران با چهار دهانه‌ی اصلی برای ذخیره‌ی آب، در گذشته، آب شهر را تأمین می‌کردند. امروزه از میان پنج آب‌انبار موجود، یکی به آمفی تئاتر تبدیل شده است. یکی دیگر از آن‌ها به موزه‌ی مردم‌شناسی خلیج فارس بدل شده و از باقی آن‌ها می‌توان به صورت آب‌انبار بازدید کرد.

موضوع آب در شهری با هوای شرجی‌ و آب‌وهوای کویری بسیار حیاتی است. بنابراین راه‌اندازی یک موزه‌ی آب در این شهر نیز امری جذاب است که ناگفته‌های زیادی برای بازدیدکنندگان دارد. ساختمان این موزه در دوران صفویه ساخته شده و با بازسازی به شکل امروزی درآمده است. در این موزه اشیای مربوط به آب و حفر چاه‌ا و قنات‌ها درمعرض دید عموم قرار دارد. از جمله وسایل دیدنی در موزه‌ی آب بندرعباس، خمره‌های سنگی با نام موو، انواع خمره‌ی آب که به زبان محلی کروش نامیده می‌شود، پایه‌ی مشک یا مشک تروز و انواع کوزه نمایش داده می‌شود. همچنین عکس‌هایی از گاوچاه و چاه چرخ گاوی وجود دارد که به بازدیدکنندگان را با چگونگی حفر آب در زمان گذشته آشنا می‎کند.

عمارت کلاه‌فرنگی بندرعباس یک ساختمان قدیمی متعلق به دوران صفویان است. این بنا مانند بسیاری از ساختمان‌های آن دوران با معماری غربی ساخته شده بود و به‌همین‌دلیل، کلاه فرنگی نام دارد. عمارت کلاه فرنگی گمرک و تجارتخانه‎ی داخلی و خارجی بوده است. بازدید از این عمارت به شناخت معماری آن دوران که آمیخته با فرهنگ و معماری اروپایی بوده، کمک می‌کند. این عمارت در نزدیکی اسکله‌ی قدیمی بندرعباس واقع شده است.

یکی از ویژگی‌های شهر بندرعباس این است که در شیعیان و اهل سنت در کنار هم زندگی می‌کنند. بنابراین طبیعی است که این شهر مسجد بزرگی برای اهل سنت داشته باشد. این مسجد جامع در سال ۱۱۷۵ هجری قمری ساخته شده است و امروزه به نام مسجد دلگشا نیز معروف است. محراب مسجد با کاشی‌کاری بی‌نظیر و زیبایش یکی از بهترین بخش‌های مسجد برای بازدید است. همچنین شبستان دوطبقه دارای 20 در بوده و یکی دیگر از بخش‌های زیبا و دیدنی مسجد است. این مسجد که بارها مرمت شده است، دارای دو قسمت قدیمی و جدید است که در قسمت قدیمی ستون‌هایی با سرستون‌های گچ‌بری وجود دارد. مسجد جامع اهل سنت یکی از آثار ملی ایران است و در سازمان میراث فرهنگی به ثبت رسیده است.

امامزاده شاه محمد تقی یکی از فرزندان امام موسی ابن جعفر است که در سال 402 هجری قمری در بندرعباس به خاک سپرده شده است. این امامزاده امروزه یکی از جاهای معنوی و مذهبی در بندرعباس است که برای مردم محلی بسیار اهمیت دارد. مردم بندرعباس به این امامزاده ارادت خاصی دارند. امامزاده شاه محمد تقی به‌ویژه برای مسلمانان شیعه‌ی اهل پاکستان و بنگلادش بسیار مهم بوده و کسانی که با کشتی به ایران سفر می‌کردند، با اعتقاد ویژه‌ای ابتدا برای زیارت بر سر مزار ایشان رفته و از اینجا راهی مشهد و سایر اماکن مذهبی می‌شدند. ساختمان این امامزاده دارای سقف و مناره‌های میناکاری است و پنجره‌های آن با شیشه‌های رنگی دارای زیبایی خاصی است.

یکی دیگر از مساجد تاریخی و قدیمی بندرعباس، مسجد ناصری است که در زمان قاجار ساخته شده است. در حقیقت این مسجد نام معماری خود یعنی محمدعلی ناصری حیدرآبادی را گرفته که ساخت این بنا را در سال ۱۳۰۴ هجری شمسی تکمیل کرده است. سقف مسجد با چوب صندل هندی ساخته شده و گچبری‌های زیبایی بر دیوارها و ستون‌های آن دیده می‌شود.