بررسی پوکو F5؛ گیمرپسند اقتصادی

گوشی‌های سری F پوکو معمولا گزینه‌‌های جذابی برای گیمرهای موبایل هستند؛ مدل‌های قدرتمندی که با قیمت به‌مراتب پایین‌تری درمقایسه با گوشی‌های پرچمدار و قاتلان پرچمدار معرفی می‌شوند؛ هرچند که در بخش‌هایی همچون دوربین و کیفیت ساخت، در جایگاه پایین‌تری قرار می‌گیرند.

نقطه‌ی آغاز سری F، مدل Poco F1 بود که درحقیقت اولین محصول پوکو نیز به‌شمار می‌رفت. درابتدا پوکو به‌عنوان برند زیرمجموعه‌ی شیائومی شروع به‌کار کرد؛ اما پس از مدتی مستقل شد؛ البته کماکان حضور شیائومی در جای‌جای محصولات پوکو را می‌توان حس کرد.

پوکو از همان ابتدا و با عرضه‌ی مدل F1 استراتژی متفاوتی را دنبال می‌کرد: قدرت بالا و قیمت مناسب درازای فداکردن کیفیت بدنه و دوربین؛ بنابراین باید انتظارات خود از این دو مورد را در گوشی‌های پوکو به حداقل برسانید. ایده‌ی طلایی پوکو، به‌سرعت آن را به محبوبیت رساند؛ اما مدل F2 باوجود بهبود کیفیت بدنه، با استقبال چندانی مواجه نشد.

به‌دنبال ناکامی پوکو F2، مدل بعدی در دو نسخه‌ی F3 و F3 GT معرفی شد و مدل پایه با جلب نظر مشتریان به فروش بالایی دست یافت؛ اما مدل F4 مجددا به سرنوشت F2 دچار شد. باتوجه به روال سال‌‌های گذشته، F5 با سخت‌افزار قدرتمندش، پتانسیل برای دستیابی به موفقیت دارد.

پوکو F5 شیائومی درحقیقت نسخه‌ای تغییرنام‌یافته از ردمی نوت ۱۲ توربو به‌شمار می‌رود و بررسی پیش رو را می‌توان به این مدل قدرتمند از برند ردمی نیز تعمیم داد.

تماشا در یوتیوب

پوکو F5 برای من در نگاه اول شباهت زیادی به گوشی گیمینگ Nubia Redmagic 8 داشت؛ ترکیب فریم تخت و برآمدگی اندک دوربین و حاشیه‌های باریک نمایشگر، باعث چنین شباهتی شده‌اند؛ البته پوکو F5 جز در طراحی جزیره‌ای ماژول دوربین و ضخامت کمترِ حاشیه‌ی پایین نمایشگر تفاوت دیگری با نسل قبل ندارد.

برخلاف مدل GT، پوکو F5 از بدنه‌ای کاملا پلاستیکی استفاده می‌کند که این موضوع حتی درمقایسه با نسل پیشین نیز یک عقب‌گرد محسوب می‌شود؛ چراکه پوکو F4 در قسمت پشتی از شیشه بهره می‌بُرد.

تخت‌بودن لبه‌ها به خوش‌دستی دستگاه، کمک بسیاری می‌کند و با ماهیت گیمینگ آن سازگاری کاملی دارد؛ از سوی دیگر حاشیه‌های اندک نمایشگر سبب غرق‌شدن کاربر در محتوا و بازی‌ها می‌شود و جذابیت استفاده از دستگاه را دوچندان می‌کند. برای درک بهتر، باید به نسبت ۸۹ درصدی نمایشگر به بدنه‌ی F5 اشاره کنیم که تفاوتی اندک و ۰٫۲ درصدی با نماینده‌ی Nubia دارد.

در لبه‌ی سمت راست فریم دکمه‌ی صدا و حسگر اثرانگشت یکپارچه با دکمه‌ی قفل به‌چشم می‌خورد. خوشبختانه حسگر اثرانگشت از سرعت و دقت کافی برخوردار است؛ اما همچنان به‌عنوان راه‌حلی سریع‌تر می‌توان به تشخیص چهره‌ی ۲-بعدی اندروید اتکا کرد که حالا با پیشرفت هوش‌مصنوعی، از باز کردن قفل با عکس کاربر امتناع می‌کند و امنیت بالاتری را درمقایسه با سیستم‌های تشخیص‌چهره‌ی پیشین ارائه می‌کند.

پورت USB-C به‌همراه بلندگوی دستگاه، شیار سیم‌کارت دوگانه و میکروفون در فریم پایینی جاخوش کرده‌اند و فریم بالایی نیز به میکروفون ثانویه درکنار بلندگوی دوم و جک ۳٫۵ میلی‌متری هدفون اختصاص دارد. متاسفانه در F5 از پشتیبانی کارت حافظه‌ی microSD خبری نیست؛ اما حافظه‌ی ذخیره‌سازی ۲۵۶ گیگابایتی آن برای استفاده‌های مختلف کافی خواهد بود؛ البته جای خالی نسخه ۵۱۲ گیگابایتی حس می‌شود.

شیائومی برای پوکو F5 سه‌رنگ آبی، سفید و مشکی را درنظر گرفته است. دراین‌بین رنگ آبی ظاهری ساده دارد؛ اما رنگ مشکی و سفید به‌ترتیب به بافتی فیبرکربنی و یخی مزین شده‌اند.

میان‌رده‌ی قدرتمند شیائومی برای نمایش محتوا از نمایشگر ۶٫۶۷ اینچی OLED با وضوح ۲۴۰۰ × ۱۰۸۰ پیکسل و نرخ‌نوسازی ۱۲۰ هرتز استفاده می‌کند که قابلیت نمایش ۶۸ میلیارد رنگ را دارد! چینی‌ها در شرایطی از پنل‌های ۱۲ بیتی استفاده می‌کنند که شرکت‌هایی مانند سامسونگ حتی در گوشی‌های پرچمدار خود نیز از پنل‌های ۱۰ بیت استفاده نمی‌کنند!

نمایشگر پوکو F5 از استانداردهای شاخصی چون Dolby Vision و +HDR10 پشتیبانی می‌کند؛ استانداردهایی که کلاس دستگاه را به مدل‌های پرچمدار نزدیک‌تر می‌کند. با قرار دادن این ویژگی‌ها درکنار نمایشگر بزرگ، پوکو F5 به دستگاه چندرسانه‌ای توانمندی تبدیل می‌شود؛ البته هنوز قطعه‌ی سومی از پازل وجود دارد که در انتهای همین بخش به بررسی آن می‌پردازیم.

شیائومی حداکثر روشنایی پنل F5 را برابر با ۱۰۰۰ نیت اعلام می‌کند؛ اما ما در اندازه‌گیری‌هایمان به حدود ۲۰ درصد روشنایی بیشتر یعنی ۱۲۰۰ نیت دست پیدا کردیم که روشنایی بسیار خوبی برای یک گوشی میان‌رده و گیمینگ محسوب می‌شود. درواقع حتی اگر در اتاق‌های پرنور یا محیط بیرون و زیر تابش مستقیم آفتاب هم قصد تماشای فیلم، وب‌گردی یا انجام بازی داشته باشید، با چالش خاصی مواجه نمی‌شوید.

با حداقل روشنایی ۲٫۳ نیتی نمایشگر، به‌راحتی می‌توانید از پوکو F5 پیش از خواب یا محیط‌های تاریک استفاده کنید؛ البته پیشنهاد می‌کنیم حداقل ۳۰ دقیقه قبل از خواب استفاده از گوشی را متوقف کنید؛ چراکه رعایت‌نکردن این نکته تأثیر مستقیمی بر کاهش کیفیت خواب شما می‌گذارد.

شیائومی از پنلی ۱۲ بیتی برای نمایشگر دستگاه استفاده کرده است که البته نکته‌ای مهم را باخود به‌همراه دارد. نمایشگر پوکو F5 به‌واقع قادر به نمایش رنگ‌های ۱۲ بیتی در هر کانال نیست و با استفاده از فناوری جدیدی با نام FRC، موفق به انجام چنین کاری در پنل ۱۰ بیتی می‌شود. به‌همین علت عموما نام چنین پنل‌هایی را به‌صورت ۲+۱۰ بیتی نمایش می‌دهند.

برای نمایش رنگ‌ها در فضای رنگی DCI-P3 می‌توانید از دو پروفایل رنگی Vivid و Saturated استفاده کنید که در چنین شرایطی رنگ‌ها با دقتی بالا؛ اما کمی سردتر، نمایش داده خواهند شد. با انتخاب پروفایل Standard به‌دلیل محدود شدن فضای رنگی به sRGB، از غلظت رنگ‌ها نیز کاسته می‌شود؛ اما درازای آن، رنگ‌ها را با دقتی مثال‌زدنی و دمایی خنثی تجربه خواهید کرد.

شاید تنها نکته‌ی منفی درباره‌ی نمایشگر Poco F5، نرخ نمونه‌برداری لمسی ۲۴۰ هرتزی‌اش باشد. این فاکتور عموما برای گیمرهای حرفه‌ای موضوعیت پیدا می‌کند و اگر جزو دسته‌ی گیمرها نیستید احتمالا حتی متوجه نقاط ضعف آن نیز نخواهید شد.

به‌بیان ساده، نرخ نمونه‌برداری لمسی تأثیر مستقیمی بر واکنش نمایشگر به لمس کاربر خواهد گذاشت. پرواضح است که بالاتر بودن این عدد به‌معنی سریع‌تر شدن نرخ نمونه‌برداری و پاسخ سریع‌ترِ نمایشگر به دستورات کاربر خواهد بود. درمقام مقایسه می‌توان به گوشی‌های گیمینگی چون بلک شارک ۵ اشاره کرد که در بازه‌ی قیمتی مشابه از نرخ نمونه‌برداری لمسی ۷۲۰ هرتز بهره می‌برد.

همانند مدل سال گذشته، مدل F5 نیز به‌همراه بلندگوهای استریو عرضه می‌شود؛ طبق انتظار بلندگوی بالایی توان تولید حجم‌صدایی مشابه با بلندگوی پایین دستگاه را ندارد؛ اما جای‌خالی بیس کافی و تفکیک صدای مناسب در بلندگوی بالا به‌خوبی احساس می‌شود. کانال سمت راست تفکیک بهتر و بیس قوی‌تری را ارائه می‌دهد؛ اما طرف دیگر صدایی با فرکانس‌های به‌هم‌ریخته با بیس‌هایی سطحی را پخش می‌کند. خوشبختانه بلندگوها در محل مناسبی قرار گرفته‌اند و خروجی آن‌ها توسط دست مسدود نمی‌شود.

خوشبختانه شیائومی پس از دو سال جک ۳٫۵ میلی متری هدفون را به سری F بازگرداند و علاقه‌مندان به موسیقی و گیمرهای حرفه‌ای می‌توانند از وجود این ویژگی ارزشمند، بهره‌مند شوند.

در سال‌های اخیر، بخش نرم‌افزار شیائومی حداقل برای بازار جهانی، مورد هجمه و انتقادات فراوانی بوده است؛ بخشی که به‌صورت مستقیم با تجربه‌ی کاربری سروکار دارد و رضایت مشتری از محصول خریداری‌شده را نشانه می‌گیرد.

به دنبال اعتراض کاربران جهانی شیائومی، چینی‌ها از MIUI 12 به بعد، سیاست محافظه‌کارانه‌تری را درقبال مشتریان جهانی درپیش گرفته‌اند و با کاهش تغییرات پوسته‌ی سفارشی خود، تمرکز روی رفع مشکلات را در اولویت قرار داده‌اند.

توجه کنید که در چین، شرایط طور دیگری رقم می‌خورد و اگر گوشی‌های شیائومی با رام چین و گلوبال را کنار هم قرار دهید، فقدان ویژگی‌های نسخه‌ی چین در نسخه‌ی گلوبال روح و روانتان را آزار خواهد داد. از ویژگی‌های جذاب رام چین باید به کنترل‌سنتر جدید، آیکون‌های جدید، ویجت‌های جدید، پنل ویجت جدید، ضبط مکالمه، شخصی‌سازی‌های گسترده‌تر، انیمیشن‌های بهبودیافته، قابلیت Super Wallpaper و تم‌های متنوع‌تر اشاره کرد؛ درحالی‌که نسخه‌ی گلوبال معمولاً با قیمت گران‌تری عرضه می‌شود.

بااین‌حال، همچنان MIUI 14 در پوکو F5 تجربه‌ای لذت‌بخش از اندروید ۱۳ را ارائه می‌کند که در کنار انیمیشن‌های نرم و نرخ‌نوسازی بالای نمایشگر، حسی جز رضایت را رقم نخواهد زد. به گفته‌ی شیائومی، پوکو F5 تا ۲ به‌روزرسانی بزرگ اندروید را دریافت می‌کند. علاوه‌براین چینی‌ها وعده‌ی ۳ سال انتشار به‌روزرسانی MIUI درکنار به‌روزرسانی‌های امنیتی را داده‌اند.

طی بررسی پوکو F5، باگ یا مشکل خاصی مشاهده نکردیم و MIUI 14 با تکیه بر سخت‌افزار قدرتمند دستگاه عملکردی مشابه پرچمداران شیائومی را ارائه می‌کند؛ البته باید به یک رویکرد اشتباه نرم‌افزاری اشاره کنیم؛ هنگامی‌که نرم‌افزاری در قسمت Recent apps قفل شود، همچنان به‌صورت دستی قابل بستن (Close) خواهد بود؛ درصورتی که پس از قفل کردن نرم‌افزار انتظار می‌رود تحت هیچ شرایطی امکان بستن نرم‌افزار وجود نداشته باشد!

از باگ‌ها و مشکلات گفتیم و بهتر است نگاهی به ویژگی‌های نرم‌افزاری پوسته‌ی پوکو داشته باشیم. لانچر پوکو برای اولین بار میان دیگر گوشی‌های شیائومی ویژگی App Drawer یا لیست کشویی نرم‌افزارها را معرفی کرد و پس از استقبال چشمگیر درقالب به‌روزرسانی برای سری Mi (تغییر نام یافته به Xiaomi) و Redmi نیز منتشر شد.

درکنار ویژگی مذکور، باید به امکان تغییر چینش صفحه Recent Apps نیز اشاره کنیم که به دوصورت عمودی و افقی قابل تنظیم خواهد بود. برخی از اپلیکیشن‌های اختصاصی شیائومی نیز پس از به‌روزرسانی‌های اخیر، ویجت‌های پیشرفته‌ی نسخه چین را دریافت کرده‌اند که ظاهری یکپارچه‌تر را برای دستگاه رقم می‌زند.

درمجموع شیائومی در بُعد نرم‌افزار دست‌کمی از رقبای خود خصوصا سامسونگ ندارد؛ اما با پشتیبانی ضعیف و امتناع از اضافه‌کردن ویژگی‌های جدید به‌علت ترس از به‌وجود آمدن باگ‌های مختلف و درنتیجه نارضایتی کاربران، عرصه را تا حدودی به سامسونگ واگذار کرده است.

شیائومی بالاخره دست از Snapdragon 870 کشید؛ تراشه‌ی قدرتمند کوالکام که به‌عنوان نسخه‌ای اصطلاح‌شده از Snapdragon 865 معرفی شد. چینی‌ها یکی از بزرگ‌ترین مشتریان این تراشه بودند و علاوه‌بر ۳ مدل تبلت، ۸ گوشی شامل دو نسل از گوشی‌های سری F یعنی F3 و F4 و همچنین مدل‌های شیائومی 12X، بلک‌شارک ۴، 4S و ۵، Mi 11X و Mi 10S را به‌همراه همین تراشه روانه بازار کردند.

حالا Snapdragon 7+ Gen 2 در تمامی بخش‌ها بهتر از تراشه‌ی موردعلاقه‌ی چینی‌ها ظاهر می‌شود و از منظر قدرت CPU و GPU نیز دست‌کمی از بهترین تراشه‌های بازار نظیر SD 8 Gen 1 و Dimensity 9000 ندارد.

پوکو F5 تنها در دو پیکربندی‌ ۸ | ۲۵۶ و ۱۲ | ۲۵۶ گیگابایت عرضه می‌شود و باتوجه به بهره‌مندی از ویژگی Extended Memory می‌توان ظرفیت رم را با استفاده از حافظه‌ی UFS 3.1 دستگاه تا ۷ گیگابایت دیگر افزایش داد و به ۱۹ گیگابایت رساند.

حافظه‌ی ذخیره‌سازی UFS 3.1 دستگاه را باید یکی دیگر از نقاط قوت آن معرفی کنیم. این ماژول که پیش از معرفی UFS 4.0 تنها در گوشی‌های پرچمدار و قاتل پرچمدار مورد استفاده قرار می‌گرفت توان خواندن و نوشتن اطلاعات با حداکثر سرعت ۱۹۱۰ و ۱۴۳۰ مگابایت برثانیه را دارد!

بنچمارک‌های پردازنده‌ی مرکزی و گرافیکی SD 7+ Gen 2 نشان می‌دهد علت مقایسه‌ی آن با تراشه‌های کلاس پرچمدار چندان هم بی‌راه نیست و با ثبت نتایجی نزدیک به SD 8 Gen 1، قدرتی فوق‌العاده را به دنیای میان‌رده‌ها و مدل‌های مقرون‌به‌صرفه‌تر تزریق می‌کند.

تراشه‌ی SD 7+ Gen 2 از ۸ هسته پردازشی شامل یک هسته‌ی قدرتمند Cortex-X2 با فرکانس ۲٫۹۱ گیگاهرتز، ۳ هسته‌ی Cortex-A710 با فرکانس ۲٫۴۹ گیگاهرتز و ۴ هسته‌ی کم‌مصرف Cortex-A510 با فرکانس ۱٫۸ گیگاهرتز تشکیل شده است. با نگاهی به کلاسترها و فرکانس هسته‌ها می‌توان متوجه تفاوت اندک این تراشه با SD 8 Gen 1 و علت اصلی قدرت بالای آن شد.

تراشه‌ی Snapdragon 7+ Gen 1 در آزمون گیک‌بنچ ۵ در بخش تک‌هسته‌ای عملکردی برابر با وان‌پلاس ۱۰ با تراشه‌ی Snapdragon 8 Gen 1 از خود نشان داد و در بخش چند‌هسته‌ای نیز موفق شد تا با اختلاف ۱۹ درصدی رقیب خود را شکست دهد.

اصلی‌ترین تفاوت تراشه‌ی میان‌رده‌ی کوالکام با SD 8 Gen 1 در آزمون‌های گرافیکی مشخص می‌شود. تراشه‌ی Adreno 725 در آزمون Offscreen بنچمارک GFXBench که توان گرافیکی پردازنده در اجرای بازی را به‌چالش می‌کشد، ۱۸ درصد ضعیف‌تر از Adreno 730 ظاهر شد؛ از سوی دیگر پوکو F5 وب‌گردی ضعیف‌تری نیز درمقایسه با رقیب خود دارد که این فاصله به ۳۵ درصد می‌رسد.

نکته‌ی تعجب‌برانگیز درباره‌ی Poco F5 وجود حالتی تحت عنوان Performance در بخش باتری دستگاه است که هیچ تغییری در عملکرد دستگاه ایجاد نمی‌کند! ما تعدادی از بنچمارک‌ها را در این حالت نیز اجرا کردیم و تفاوتی در نتیجه آن‌ها مشاهده نشد.

با اجرای بازی Genshin Impact بار دیگر توان پردازشی تراشه را به‌چالش کشیدیم؛ پوکو F5 این بازی سنگین را با تنظیمات گرافیکی Medium و نرخ ۵۰ تا ۵۵ فریم‌برثانیه اجرا می‌کند؛ پس اختلاف ۱۸ درصدی قدرت گرافیکی با SD 8 Gen 1 در بنچمارک‌ها، در بازی‌ها نیز برقرار است و بسته به محتوای بازی از ۸ تا ۱۶ درصد متغیر خواهد بود.

سیستم خنک‌کننده‌ی دستگاه به‌خوبی وضعیت دمای تراشه را کنترل می‌کند و دمای بدنه هم افزایش محسوسی را تجربه نمی‌کند؛ اما پس از ۱۰ تا ۱۲ دقیقه، عملکرد دستگاه افتی ۱۵ تا ۲۰ درصدی را تجربه می‌کند و با استمرار شرایط یا افزایش بار پردازشی، ممکن است تا ۲۵ درصد نیز افزایش پیدا کند. درچنین شرایطی با اینکه SD 7+ Gen 2 پایداری بهتری از SD 8 Gen 1 دارد و در ۱۰ دقیقه‌ی اولیه عملکرد بهتری ارائه می‌کند؛ اما پس از افت عملکرد خروجی ضعیف‌تری خواهد داشت.

استفاده از باتری با ظرفیت ۵۰۰۰ میلی‌آمپرساعت در سال ۲۰۲۳ دیگر اتفاق عجیبی تلقی نمی‌شود و پوکو F5 هم از این قاعده مستثنی نیست. فاکتور مهم‌تر را باید بهینگی تراشه و بدانیم که خوشبختانه SD 7+ Gen 2 به‌خوبی از پس این بخش نیز برمی‌آید. پوکو F5 می‌تواند در استفاده‌های روزمره تا ۱۳ ساعت شارژدهی داشته باشد و بدون وقفه تا ۳۵ ساعت به پخش ویدیوی معیار زومیت با وضوح 720p و روشنایی ۲۰۰ نیت بپردازد!

شیائومی پوکو F5 را با شارژر ۶۷ واتی به‌فروش می‌رساند، این شارژر می‌تواند بیش از ۸۰ درصد از ظرفیت باتری را تنها در ۳۰ دقیقه و ظرفیت کامل آن را تنها در ۵۰ دقیقه شارژ کند.

شیائومی از همان مجموعه‌دوربین پوکو F4 در پوکو F5 استفاده می‌کند؛ به‌معنای واقعی کلمه هیچ تغییری در دوربین پشتی دستگاه مشاهده نمی‌شود؛ اما این پایان کار نیست؛ چینی‌ها وضوح دوربین سلفی را نیز از ۲۰ به ۱۶ مگاپیکسل کاهش داده‌اند.

دوربین اصلی ۶۴ مگاپیکسلی پوکو F5 از حسگری با اندازه 1/2.0 اینچ استفاده می‌کند که در پسِ لنزی با لرزش‌گیر تصویر (OIS) قرار دارد. دوربین دوم از حسگری با وضوح ۸ مگاپیکسل و لنز اولتراواید با زاویه‌ی دید ۱۲۰ درجه بهره می‌برد. دوربین سوم پوکو F5 همانند اغلب دستگاه‌های میان‌رده و اقتصادی، ماژول ماکرو است که در این گوشی از حسگر ۲ مگاپیکسلی استفاده می‌کند.

دوربین برای بهبود نوردهی در شب از دو فلش LED نیز استفاده می‌کند و برخلاف شیائومی ۱۳ لایت، از فلش LED برای دوربین سلفی خبری نیست؛ اما همچنان می‌توانید با فعال‌کردن فلش در نرم‌افزار دوربین، از روشنایی نمایشگر به‌عنوان فلش استفاده کنید.

درصورتی که نور کافی هنگام عکاسی وجود داشته باشد دوربین اصلی عکس‌های رضایت‌بخشی را ثبت می‌کند؛ اما درکنار جزئیات نسبتا زیاد و دقت رنگ مناسب، ضعف‌هایی همچون گستره‌ی دینامیکی محدود و نویز بالا، عکس‌ها را از آنچه «باکیفیت» می‌نامیم، فاصله می‌دهند.

بنا به گفته‌ی شیائومی، پوکو F5 از فناوری «In-sensor Zoom» استفاده می‌کند تا علاوه‌بر افزایش کیفیت تصاویر و غلظت رنگ‌ها، خروجی نهایی به آنچه در نرم‌افزار دوربین می‌بینیم، نزدیک‌تر باشد؛ هرچند که درعمل چنین اتفاقی نمی‌افتد و هنگام زوم ۱۰ برابری، در نرم‌افزار دوربین، جزئیات به‌مراتب بیشتری به‌چشم می‌خورد که عکس نهایی فاقد آن‌ها است.

مدل‌های سری F پوکو عموما دوربین رده‌بالایی ندارند؛ اما برای جامعه‌ی هدف پوکو F5 که عموما گیمرها هستند، دوربین اصلی برای استفاده‌های روزمره و به‌اشتراک‌گذاری عکس‌ها در شبکه‌های اجتماعی گزینه‌ای مناسب خواهد بود.

از دوربین اولتراواید عموما خروجی‌های ضعیفی دریافت کردیم؛ اما با ایده‌آل بودن شرایط نوری می‌توان جزئیات قابل قبولی را از دل سوژه‌ها بیرون کشید؛ البته این اتفاق برای سوژه‌های دوردست صدق نمی‌کند و دوربین اولتراواید عکس آن‌ها را به‌صورت آب‌رنگی و باجزئیات کم ثبت می‌کند.

از دیگر مشکلات دوربین اولتراواید باید به تفاوت رنگ‌ها با دوربین اصلی اشاره کنیم. به‌بیان دیگر عموما دوربین اولتراواید رنگ‌ها را سردتر از دوربین اصلی ثبت می‌کند.

پرواضح‌است که وجود OIS می‌تواند به بهبود کیفیت عکس‌ها و ثبت جزئیات بیشتر از سوژه در شب کمک کند؛ نرم‌افزار دوربین با پایین‌آوردن سرعت شاتر، مدت‌زمان نوردهی را افزایش می‌دهد و با کمک گرفتن از OIS تاحد ممکن لرزش‌های دست را نیز خنثی می‌کند؛ اما این اتفاق برای پوکو F5 صدق نمی‌کند و عکس‌های ثبت‌شده در نور کم، عموما ناامیدکننده هستند.

دوربین پوکو F5 در محیط‌های تاریک حتی از ثبت جزئیاتِ سوژه‌های نزدیک نیز عاجز است و باوجود نویز بالا تصاویری آب‌رنگی را ثبت می‌کند. با فعال کردن نایت مود، روشنایی بهبود محسوسی پیدا می‌کند و جزئیات نیز تنها اندکی افزایش پیدا می‌کنند.

دوربین اولتراواید شرایط به‌مراتب بدتری را تجربه می‌کند و این دوربین تنها در حالت نایت مود قابل استفاده خواهد بود.

دوربین سلفی پوکو F5 در شرایط نوری چالش‌برانگیز، گستره‌ی دینامیکی محدودی را ارائه می‌دهد و در تنظیم درست میزان روشنایی سوژه و پس‌زمینه دچار مشکل می‌شود‌. این مشکل با قرار دادن سوژه در مرکز تصویر تا حدودی مرتفع می‌شود؛ اما ممکن است برای عکس‌های گروهی چنین راهکاری پاسخگو نباشد و با تاریک‌تر کردن سوژه یا Over Expose کردن پشت سوژه، به‌کلی جزئیات آن را ازبین ببرد.

با فعال‌کردن حالت پرتره، نرم‌افزار دوربین از افزایش گستره‌ی دینامیکی تصویر امتناع می‌کند و به‌همین علت در شرایطی که محیط پشت روشن‌تر باشد، با بوکه شدن تصویر قسمت عمده‌ای از جزئیات نیز حذف خواهند شد.

پوکو F5 هدفی مشخص را دنبال می‌کند: ارائه‌ی تجربه‌ی سرگرمی مطلوب با پایین‌ترین قیمت. برای رسیدن به چنین هدفی، فاکتورهایی چون کیفیت بدنه و عملکرد دوربین تحت‌الشعاع قرار می‌گیرند؛ پوکو F5 صفحه‌نمایش زیبا و عملکرد سریع را به‌همراه کیفیت معمولی بدنه و عملکرد ضعیف دوربین به کاربر ارائه می‌دهد.

نماینده‌ی شیائومی در بازار ایران با قیمت حدود ۱۹ میلیون تومان به‌فروش می‌رسد که در این بازه رقیب سرسختی چون گلکسی S21 FE، گلکسی A53 یا حتی شیائومی ۱۲ ایکس را مقابل خود می‌بیند. رقبایی که از دوربین‌های باکیفیت‌تر، بدنه‌ی مقاوم‌تر و نرم‌افزار غنی‌تر بهره می‌برند.

درزمینه‌ی سخت‌افزار، پایداری عملکرد و صفحه‌نمایش، پوکو F5 رقبای کره‌ای خود را شکست می‌دهد؛ اما در رقابت دوربین‌ها بازنده میدان است. از سوی دیگر با ارائه‌ی عمر باتری بیشتر مجددا برتری خود را ثابت می‌کند و باوجود شارژر ۶۷ واتی دیگر جایی برای عرض اندام کهکشانی‌ها باقی نمی‌گذارد.

درزمینه‌هایی چون وب‌گردی، گیمینگ، تماشای محتوای ویدیویی و استفاده‌ی سنگین روزمره، Poco F5 گزینه مناسبی تلقی می‌شود؛ اما اگر برایتان تجربه‌ی نرم‌افزاری، عملکرد دوربین و کیفیت بدنه‌ی گوشی از اهمیت بالایی برخوردار است، پیشنهاد می‌کنیم که سراغ محصولاتی همچون گلکسی A54 یا گلکسی S21 FE بروید.

عکاس: هادی غنی‌زادگان