داستان حرکت به سمت تکامل؛ مروری بر تاریخچه طراحی گوشی های هوشمند سامسونگ (بخش دوم)

در مطلب قبلی، نقطه‌ی آغازین سامسونگ در طراحی و تولید گوشی‌های هوشمند را با یکدیگر بررسی کردیم و تا سال ۲۰۱۱ پیش رفتیم. حال ببینیم در ادامه چگونه این کمپانی موفق شد به نقطه‌ی کنونی دست یابد.

با فرا رسیدن سال ۲۰۱۲، سامسونگ توانست در چارت‌های مختلف، جایگاه خود را به میزان قابل توجهی افزایش دهد و رفته رفته خود را به یکی از بزرگان حوزه‌ی گوشی‌ هوشمند مبدل کند. با تولید و عرضه‌ی پرچم‌دار جدید این شرکت یعنی گلکسی اس ۳، شرایط برای این غول کره‌ای بهبود یافت.

گوشه‌های این گلکسی اس ۳ گرد بودند که باعث شد نمایی کاربرپسند تر ارائه دهد. سامسونگ در تبلیغات و معرفی این دستگاه از عبارت «الهام گرفته از طبیعت» استفاده می‌کرد. اما با وجود جسارتی که این شرکت در تولید گلکسی اس ۳ به خرج داد، باز هم بدنه‌ی این محصول از جنس پلاستیک پلی‌کربنات در نظر گرفته شده بود. در آن زمان کمپانی‌هایی نظیر اچ‌تی‌سی و موتورولا گوشی‌های هوشمند رده‌بالای خود را با مواد بهتر و باکیفیت‌تری تولید می‌کردند و همین عامل باعث شد برخی از کاربران نسبت به بدنه‌ی پلاستیکی گلکسی اس ۳ حساس‌تر شوند.

با توجه به نمایشگر ۵.۵ اینچی به کار گرفته‌شده در گلکسی نوت ۲، سامسونگ سعی کرد از این فضا نهایت استفاده را ببرد. البته نوت ۲ در مقایسه با گلکسی اس ۳ که نسبت به نسل قبلی خود از طراحی تقریبا جدیدی بهره می‌برد، همچنان سبک طراحی گلکسی نوت اولیه را ادامه داد. البته در طراحی این محصول، از سبک گلکسی اس ۳ در طراحی الهام گرفته شده بود و لبه‌های این محصول نیز گرد بودند.

همان‌طور که گفتیم، سال ۲۰۱۲ برای سامسونگ سال بسیار مهمی محسوب می‌شد؛ چراکه در آن زمان، تغییرات قابل توجهی در طراحی گوشی‌های این کمپانی اعمال شد. شاید فکر می‌کنید این شرکت همین رویه را در سال بعد نیز ادامه داده است. اما باید گفت در سال ۲۰۱۲ سامسونگ وارد سبکی در طراحی شد که خارج شدن از آن ممکن به نظر نمی‌رسید.

در سال ۲۰۱۳ سرانجام نسل جدید پرچم‌دار این غول کره‌ای با نام گلکسی اس ۴ معرفی شد. در این سال، سامسونگ به‌عنوان یکی از تولیدکنندگان مهم گوشی‌های هوشمند در جهان شناخته می‌شد. گلکسی اس ۴ از نظر طراحی نسبت به پرچم‌داران آن زمان حرف زیادی برای گفتن نداشت. به یاد داریم که شرکت اچ‌تی‌سی در سال ۲۰۱۳ پرچم‌دارانی با طراحی بسیار زیبا تولید کرده بود و بدنه‌ی محصولات این شرکت از جمله اچ‌تی‌سی وان ام ۷، از جنس فلز باکیفیت بود. تغییرات اعمال‌شده در گلکسی اس ۴ به حدی کم بودند که بسیاری از کاربران نمی‌توانستند به‌راحتی تفاوتی بین گلکس اس ۳ و این محصول بیابند. اما این گوشی هوشمند به امکاناتی مجهز شده بود که کم‌تر محصولی از کمپانی‌های رقیب از آن‌ها بهره می‌برد.

به‌عنوان مثال می‌توان به قابلیت‌های مربوط به ژست‌های حرکتی در گلکسی اس ۴ اشاره کرد. افزون بر این، محصول مورد بحث از سنسور مادون قرمز هم بهره می‌برد و در واقع این ویژگی را مجددا به گوشی‌های هوشمند بازگرداند. بدین طریق کاربران می‌توانستند از گلکسی اس ۴ خود به‌عنوان یک ریموت کنترل چندکاره برای کنترل بسیاری از دستگاه‌های صوتی تصویری بهره ببرند. یکی دیگر از ویژگی‌هایی که برای تبلیغ اس ۴ مانور زیادی روی آن شده بود، امکان اسکرول صفحات وب با حرکت دادن چشم بود. البته این قابلیت‌ها بیشتر جنبه‌ی تبلیغاتی داشت و چندان در استفاده‌های روزمره به کار افراد نمی‌آمد. به‌عنوان کسی که با تمامی گوشی‌هایی که در این مقاله به آن‌ها اشاره کردیم، کار کرده است، باید بگویم در آن زمان قابلیت‌های نرم‌افزاری سامسونگ اگرچه به یک برگ برنده برای معروف شدن بیشتر این کمپانی تبدیل شده بود؛ اما بسیاری از افراد حتی روش استفاده از قابلیت‌های نرم‌افزاری ارائه‌شده در گوشی‌هایی نظیر گلکسی اس ۳ و اس ۴ را نمی‌دانستند یا پس از مدتی این ویژگی‌ها را غیر کاربردی می‌دانستند. در کنار این قابلیت‌ها اما، سامسونگ همچنان از سبک طراحی قبلی خود بهره گرفت و بدنه‌‌ای از جنس پلاستیک برای پرچم‌دار خود انتخاب کرده بود.

گلکسی اس ۴ اکتیو از طراحی مقاومی بهره می‌برد و در آن زمان گواهی IP67 نیز به دست آورده بود. این گوشی در واقع برای افرادی در نظر گرفته شدکه شرایط کاری آن‌ها به شکل معمول نبود و احتمال آسیب دیدن دستگاه در آن شرایط بالا است. سامسونگ گلکسی اس ۴ اکتیو را به نحوی ساخت که بتواند در برابر شرایط محیطی نامساعد، تا جایی که امکان دارد مقاومت داشته باشد. باز هم اشاره می‌کنم که سامسونگ این سری از گوشی‌های خود را فقط برای مشتریان خاص تولید کرد: افرادی که به دنبال یک گوشی هوشمند پرچم‌دار ولی مقاوم هستند و توجه چندانی هم به طراحی محصول ندارند.

در کنار فبلت‌های سری گلکسی نوت، کمپانی سامسونگ همچنین گوشی‌های هوشمند بزرگ دیگری تولید کرد که البته خبری از قلم در آن‌ها نبود. گلکسی مگا یکی از همین محصولات است که در دوره‌ی کوتاهی شاهد معرفی، عرضه و پایان کار آن در بازار بودیم. این دستگاه از یک نمایشگر غول‌پیکر ۶.۳ اینچی بهره می‌برد و از نظر طراحی، به گلکسی اس ۴ شباهت زیادی داشت.

یکی دیگر از محصولاتی که سامسونگ از نظر طراحی توجه بیشتری به آن داشت، گلکسی اس ۴ زوم نام دارد. این محصول یک گوشی‌ هوشمند-دوربین بود و همان‌طور که از نامش پیدا است، تمرکز اصلی این دستگاه، دوربین آن است. گلکسی اس ۴ زوم از سبک طراحی به وجود آمده توسط سامسونگ بهره می‌برد؛ ولی به دلیل لنز دوربین بزرگ به کار گرفته‌شده در آن، بدنه‌ای قطور داشت. بد نیست یادآوری کنیم که دوربین این دستگاه ۱/۲.۳۳ اینچی و ۱۶ مگاپیکسلی بود و کاربر می‌توانست از بزرگ‌نمایی ۱۰ برابری اپتیکال آن برای ثبت تصاویر باکیفیت بهره ببرد. در کل باید گفت پس از معرفی گلکسی اس ۴، سامسونگ سعی داشت خانواده‌ی این سری از گوشی‌های خود را با تولید محصولات مختلف افزایش دهد. در واقع این شرکت با معرفی چند مدل مختلف از گلکسی اس ۴ قصد داشت کاربرانی را که توجه ویژه‌ای به برخی قابلیت‌ها دارند، به سمت خود بکشاند. 

پس از مدتی که از عرضه‌ی گلکسی اس ۴ گذشت، سامسونگ نسل سوم فبلت دوست‌داشتنی خود یعنی گلکسی نوت ۳ را معرفی کرد. این محصول نیز در پاییز سال ۲۰۱۳ معرفی شد. گلکسی نوت ۳ نسبت به نسل قبلی خود از نمایشگر بزرگ‌تری بهره می‌برد (۵.۷ اینچ در برابر ۵.۵ اینچ). کیفیت این نمایشگر ۱۰۸۰p و از نوع سوپر امولد در نظر گرفته شده بود. سامسونگ در طراحی این دستگاه خلاقیت بیشتری به خرج داد و اگرچه مجددا شاهد استفاده از پلاستیک در تولید نوت ۳ بودیم، ولی حالت چرم مصنوعی به کار گرفته‌شده در بخش پشتی آن، به همراه نمایشگر بزرگ‌ و باکیفیت در جلو، باعث شد این محصول در دل بسیاری از کاربران جا باز کند. البته باید گفت گلکسی نوت ۳ همچنان یکسری از نکات طراحی گلکسی اس ۴ را در خود داشت؛ ولی در کل سری نوت با معرفی این محصول، جانی تازه به خود گرفت و البته توقع کاربران را برای نسل بعدی این دستگاه بیشتر کرد.

خوشبختانه مثل بقیه‌ی پرچم‌داران، تجربه کار با نوت ۳ را نیز داشتم و باید اشاره کنم که قلم اس‌-پن در این محصول ویژگی‌های بسیار خوبی داشت. سامسونگ سعی کرد تجربه‌ی استفاده از یک قلم را در یک گوشی هوشمند به بهترین نحو ممکن به کاربران ارائه کند و اگر بخواهیم جانب انصاف را رعایت کنیم، به میزان قابل توجهی به این هدف رسید.

به پایان بخش دوم این مقاله رسیدیم. در بخش سوم (پایانی) ادامه‌ی این مبحث را پی خواهیم گرفت.