هر آنچه از هدست واقعیت ترکیبی اپل انتظار داریم

در سال‌های اخیر شایعات مبنی بر پروژه مخفی و یک هدست معرفی‌نشده از سوی اپل به‌شدت داغ شده است. گزارش‌ها حاکی از آن است که نخستین هدست اپل به ‌جای استفاده‌ی مستقل از فناوری واقعیت افزوده یا واقعیت مجازی، تلفیقی از هر دو فناوری را به‌عنوان محصولی شاخص و مشخصات سخت‌افزاری بسیار قوی ارائه می‌دهد. در این مقاله قصد داریم با نگاهی به تمامی شایعات، به‌صورت موشکافانه‌ای هدست واقعیت ترکیبی و نقشه‌ی راه اپل را مورد برسی قرار بدهیم. در ادامه با زومیت همراه باشید.

سال‌ها پیش، اپل نخستین کامپیوتر تجاری و متعاقب آن، نخستین ماوس، سیستم‌عامل گرافیکی و گوشی هوشمند را برای بازار مصرفی رونمایی و روانه‌ی بازار کرد؛ حال بعد از چندین سال سکون و به‌نوعی به حاشیه رفتن نوآوری در این شرکت چندتریلیون دلاری، به‌نظر می‌رسد که اهالی کوپرتینو در حال آماده شدن برای محصول بزرگ بعدی خود هستند؛ محصولی که شاید بی‌راه نباشد بگوییم شمشیری دو لبه برای شرکت تحت رهبری تیم کوک خواهد بود!

اپل واچ نخستین ساعت هوشمند بازار نبود و ایرپاد نیز به همچنین، اما می‌توان گفت هر دو نقش بسزایی در گسترش و شناساندن این محصولات به کاربران ایفا کرده‌اند؛ به‌طوری که با ورود آن‌ها فروش ساعت‌های هوشمند و هدفون‌های بی‌سیم به میلیون‌ها نسخه در سال رسیده و صنعت پوشیدنی‌ها نیز به‌صورت روزافزون در حال رشد است. هدست واقعیت ترکیبی اپل می‌تواند همین رویه را پیش بگیرد و بار دیگر این محصولات طردشده را از نو تعریف کند.

برای تقریباً پنجاه سال، مفهوم و هویت کامپیوتر تا حد زیادی ثابت مانده و مدت‌ها است که ما در حال مشاهده سیستم‌‌عامل روی نمایشگر دوبعدی هستیم که ازطریق ماوس و صفحه‌کلید کنترل می‌شود؛ اما با استفاده از فناوری واقعیت افزوده و به‌ویژه ظهور عینک‌های AR که در چند سال آینده عرضه خواهند شد، این فرصت وجود دارد که ازطریق سیستم‌عامل متکی بر ژست‌های حرکتی روی سطوح و هوا، نحوه تعامل ما با رایانه از نو تعریف شود.

پس از گذشت پنج دَهه، آی‌مک‌ها و سایر کامپیوترهای شخصی از نظر سخت‌افزار و طراحی، رشد نمایی تجربه کرده‌اند؛ اما ماهیتِ عملکرد و تعامل آن‌ها با کاربران تغییر خاصی نکرده است و درست مانند Apple II، هنوز با ماوس و صفحه‌کلید کنترل می‌شوند و محتوای تصویری را روی نمایشگر دوبعدی نمایش می‌دهند. در شرایطی که مفهوم کلی رایانه‌ ثابت مانده است، الزامات و چالش‌های کاربرها به‌طور مداوم در حال افزایش و نوآوری در گوشی‌های هوشمند نیز به‌طور مداوم در حال کاهش است و اغلب شرکت‌ها خود را وارد بازی اعداد و ارقام کرده‌اند.

با این اوصاف، شاید واقعیت افزوده و واقعیت مجازی در کنار هوش مصنوعی مهم‌ترین تکنولوژی‌های آینده و ناجی حفظ نوآوری باشند که می‌توانند استانداردهای جدیدی در صنعت ایجاد کنند. البته از این نکته نباید غافل شد که شرکت‌ها برای رسیدن به این مهم، باید چالش‌های متعددی را پشت سر بگذارند.

اگر اخبار را دنبال کرده باشد، قطعاً می‌دانید اپل سال‌ها است که روی فناوری یادشده کار می‌کند و گنجینه‌ای از پتنت‌های مرتبط با فناوری AR و VR را در اختیار دارد.

اولین زمزمه‌ها در رابطه هدست واقعیت مجازی اپل به زمان رونمایی از آیفون ۶ بازمی‌گردد و برخی پتنت‌ها در آن مقطع، دستگاهی را نشان می‌دادند که از گوشی آیفون به‌عنوان نمایشگری برای تعامل با دنیای مجازی بهره می‌گرفت. بااین‌حال، به‌نظر می‌رسد که تنها چند روز تا معرفی جدیدترین محصول سخت‌افزاری اپل فاصله داریم و شایعات نشان می‌دهند که کوپرتینویی‌ها برای به رخ کشیدن قدرت این فناوری، قصد دارد اولین محصول خود را با مشخصات فوق پیشرفته‌ای معرفی و روانه‌ی بازار کند.

تاکنون، اطلاعات متعددی از برخی تحلیلگران مبنی بر چارچوب‌های زمانی برای معرفی هدست واقعیت ترکیبی اپل منتشر شده است و اغلب آن‌ها بر یک اصل واحد متمرکز بوده‌اند؛ اپل سرانجام در رویداد WWDC 2023 طرافدرانش را با رونمایی از هدست مذکور هیجان‌زده خواهد کرد!

تقریباً تمامی افشاگران معروف اعلام کرده‌اند که اپل می‌تواند از هدست در کنفرانس توسعه‌دهندگان (WWDC) امسال رونمایی و سپس عرضه آن را به اواخر سال موکول کند. افزون‌براین، ادعا می‌شود اپل این هدست را با برچسب قیمتی ۲ تا ۳ هزار دلار روانه‌ی بازار خواهد کرد؛ بنابراین متأسفانه بسیاری از ما ایرانی‌ها توانایی خرید و تجربه جدیدترین محصول اپل را نخواهیم داشت.

براساس اطلاعات منتشرشده، اپل ظاهراً بر ارائه‌ی بازی‌‌ها یا احتمالاً بهره‌وری و ارائه برنامه‌های آموزشی تمرکز کرده است. از قرار معلوم، بسیاری از برنامه‌های موجود در iOS و iPadOS می‌توانند در هدست نیز اجرا شوند که در نوبه‌ی خود بی‌نظیر است.

در توسعه و ارائه‌ی دستگاه‌های مبتنی بر واقعیت افزوده یا واقعیت مجازی نکته‌ی حائز اهمیت چگونگی غوطه‌ور‌ کردن کاربر در دنیای خیالی این محصولات و در عین حال تعامل با دنیای حقیقی است؛ بنابراین، هدست باید به‌خوبی فرامین کاربر را شناسایی و آن‌ها را در محیط پر جزئیات خود اعمال کند؛ از این‌رو، گفته می‌شود اپل در حال توسعه‌ی مکانیزم‌های کنترل برای دریافت فرامین کاربران است. برای مثال، دستگاهی همچون حلقه روی انگشت کاربر می‌تواند به او امکان کنترل نرم‌افزار بدهد.

افزون‌براین، گفته می‌شود هدست واقعیت ترکیبی مورد انتظار اپل، شامل چندین ماژول حسگر سه‌بعدی بسیار حساس به‌منظور ارائه یک رابط کاربری مبتکرانه و تشخیص حرکات دست و اشیاء خواهد بود.

به‌منظور دستیابی به این مهم، انتظار می‌رود اپل چهار مجموعه از حسگرهای سه‌بعدیِ پیشرفته‌تر از نمونه‌های به‌کاررفته در گوشی‌های آیفون پیکربندی کند. در حقیقت، کیفیت رابط کاربری را می‌توان کلید موفقیت هدست واقعیت ترکیبی اپل دانست؛ هدستی که احتمالاً از تکنولژی‌های پیشرفته‌ای همچون کنترل ژست‌های حرکتی، تشخیص اشیا، ردیابی چشم، تشخیص عنبیه، کنترل صدا، تشخیص پوست، تشخیص بیان بهره خواهد گرفت.

براساس اطلاعات منتشرشده، اپل قصد دارد نخستین نسل از هدست واقعیت ترکیبی‌اش را به تعداد زیادی دوربین آراسته کند و به‌موجب آن، تکنولوژی واقعیت افزوده و واقعیت ترکیبی پیشرفته‌ای ارائه‌ بدهد. احتمال می‌رود که تمامی نسخه‌ها از فناوری لایدار (LiDAR) بهره بگیرند که اپل قبلاً در گوشی‌های آیقون و آیپد پرو از آن برای نقشه‌برداری سریع اشیاء و محیط استفاده کرده است.

لایدار از فناوری‌های سنجش از راه دور است که با تاباندن پرتوهای لیزری به هدف و تجزیه‌وتحلیل نور بازتاب‌شده، فاصله را اندازه می‌گیرد. درواقع، فناوری مذکور مشابه رادار عمل می‌کند و حتی گاهاً به رادار لیزری نیز معروف است. اختلاف اصلی لایدار و رادار، طول موج‌های تابشی مورد استفاده است. رادار از طول موج‌هایی در ناحیه رادیویی استفاده می‌کند؛ درحالی‌که لایدار طول موج‌های لیزری بکار می‌برد.

مینگ‌چی کو ادعا می‌کند که غول دنیای فناوری در‌مجموع پانزده دوربین را در بطن هدست واقعیت ترکیبی‌اش جای خواهد داد. در مقام مقایسه، سخت‌افزار هدست‌های واقعیت مجازی کنونی معمولاً از دو تا پنج دوربین برای تعامل با محیط اطراف و انتقال تصویر به کاربر تشکیل شده است. همچنین، انتظار می‌رود هشت ماژول دوربین برای ارائه‌ی قابلیت‌ها واقعیت مجازی در اطراف هدست تعبیه شود. فناوری نهفته در این دوربین‌ها با ارائه‌ی تصاویر خارجی روی نمایشگر داخلی به کاربران اجازه می‌دهد محیط اطرافشان را ببینند.

مینگ‌چی کو معتقد است که شش ماژول بیومتریک نیز در کنار هشت دوربین یادشده هدست واقعیت ترکیبی کوپرتینویی‌ها را تغذیه خواهند کرد؛ البته باید به این نکته اشاره کرد که نحوه‌ی استفاده از حسگرها بیومتریک در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. این احتمال نیز وجود دارد که اپل آن‌ها را مانند فیس آی‌دی برای تشخیص هویت کاربر در پرداخت‌های دیجیتال یا حتی توانایی ضبط ویژگی‌های صورت و حرکات بدن سایر افراد برای ایجاد تجربه‌ای شبیه‌سازی‌شده استفاده کند. درنهایت، پیش‌بینی می‌شود که یک ماژول تک‌دوربین نیز برای اهداف تشخیص محیط در این هدست نصب شود.

تصاویر مفهومی از نمونه‌ی اولیه‌ی محصول در مراحل انتهایی توسعه، نشان می‌دهد که این هدست از زبان طراحی منحنی شکل بهره می‌گیرد و با استفاده از مواد مشبک و سربندهای قابل تعویض روی صورت کاربر متصل می‌شود. یک نمایشگر روبه‌روی دستگاه می‌تواند اطلاعات کاربر را هنگام استفاده از آن نشان بدهد. شواهد حاکی از آن است که سربندهای قابل تعویض از فناوری صوتی فضایی (صدای ۳۶۰ درجه) مانند ایرپاد مکس یا ایرپاد پرو برخوردار هستند.

درواقع، طراحی آن به‌نوعی یادآور سایر محصولات اپل است. برای مثال، هدبند و شیشه بیرونی نمایشگر بسیار شبیه به بندها و محافظ نمایشگر اپل واچ به‌نظر می‌رسد؛ درحالی‌که مشبک‌ها ما را به یاد ایرکاپ‌های گران‌قیمت ایرپاد مکس می‌اندازند. این اولین‌بار نیست که می‌بینیم یک دستگاه اپل مؤلفه‌های طراحی خود را از سایر محصولات این شرکت الهام می‌گیرد. به‌عنوان مثال، ایرکاپ‌های هدفون ایرپاد مکس از پارچه‌ای مشابه با هوم‌پاد مینی و دکمه‌ی Digital Crown آن از اپل واچ وام گرفته شده است.

به‌طور کلی، یکی از چالش‌های بزرگ اپل و سایر شرکت‌ها در فرایند توسعه‌ی هدست، وزن سنگین آن‌ها بیان می‌شود؛ اگر هدست سنگین باشد، استفاده از آن در طولانی‌مدت بسیار ناخوشایند خواهد بود و باعث خستگی سَر کاربر می‌شود. این در حالی است که با ظهور متاورس، برخی از کاربران ممکن است انتظار داشته باشند که برای ساعت‌های طولانی در جلسات مجازی باشند. پیش‌بینی می‌شود اپل برای کاهش وزن دستگاه، از پارچه به‌جای پلاستیک و آلمینوم سنگین در قاب و فریم دستگاه استفاده کند. تصاویر رندر نیز به‌خوبی نشان می‌هند دستگاه طوری طراحی شده است که وزن بسیار کمی داشته باشد.

این فقط نمای خارجی هدست اپل نیست که امیدوارکننده به نظر می‌رسد؛ زیرا بطن این محصول می‌تواند با برخی ویژگی‌های چشمگیر همراه باشد. نمایشگر یکی دیگر از اجزای بسیار مهم و رابط میان کاربر و دنیای خیالی هدست‌ها محسوب می‌شود. کوپرتینویی‌ها قصد دارند نخستین نسل از هدست واقعیت ترکیبی خود را به پیشرفته‌ترین نمایشگر موجود مجهز کنند. پیش‌بینی می‌شود که هدست مذکور نخستین بار در محصولات اپل برای ارائه‌ی محتوا از نمایشگرهای فوق ‌پیشرفته‌ی micro LED ساخت سونی و با وضوح خیره‌کننده 8K بهره می‌گیرد. برای مقایسه، هدست HTC Vive Cosmos Elite تقریباً وضوح ۱۴۴۰ در ۱۷۰۰ پیکسل را ارائه می‌دهد.

به‌طورکلی، برخلاف پنل‌های IPS سُنتی و OLED، فناوری micro OLED وضوح و کارایی چشمگیر در ابعادی جمع‌وجور نوید می‌دهد. این نوع نمایشگرها به ‌جای لایه‌های شیشه‌ای مستقیما روی ویفرها ساخته شده‌اند؛ مکانیزمی که باعث می‌شود به‌طور چشمگیری نازک و کوچک‌تر از نمایشگرهای معمولی باشند.

جالب است بدانید که چندی پیش، در گزارشی ادعا شد غول دنیای فناوری برای غوطه‌ورکردن کاربران در محتوای بصری قصد دارد هدست واقعیت ترکیبی‌اش را به سه نمایشگر مجهز کند. از قرار معلوم، پیکره‌ی این دستگاه شامل دو نمایشگر میکرو OLED به‌همراه یک پنل OLED خواهد بود و همان‌طور‌که پیش‌بینی می‌شد، سونی دو نمایشکر Micro OLED را تأمین خواهد کرد.

به‌نظر می‌رسد که نمایشگر اصلی دستگاه همان نمونه‌های میکرو OLED هستند و در این مقطع، مشخص نیست که نمایشگر اولد چه کاربردی خواهد داشت. بااین‌حال، ممکن است اپل از آن برای دید محیطی با وضوح کم بهره ببرد.

سونی اخیراً صفحه‌نمایش 4K با تراکم سرسام‌آور ۴ هزار پیکسل در هر اینچ را به‌نمایش گذاشته که برای استفاده در هدست‌های واقعیت مجازی طراحی شده است. گفته می‌شود سونی نمایشگر مذکور را به‌طور اختصاصی برای اپل طراحی کرده است و این احتمال وجود دارد که نسخه‌ی نهایی رزولوشن بیشتری داشته باشد. در‌صورت صحت این ادعا، آرایه‌ی فرضی می‌تواند ۴۰۰۰ در ۴۰۰۰ پیکسل باشد که متعاقبا نمایشگر هدست به‌صورت مورب ۱/۴ اینچ خواهد بود.

تاکنون، اطلاعات زیادی از میزان نوسازی و میدان دید نمایشگر محصول منتشر نشده است؛ اما با توجه به نزدیکی نمایشگر به چشم، نرخ نوسازی باید به‌قدری بالا باشد که تأخیر محتوا در حداقل ممکن برساند. هدست‌های رقیب معمولاً از نمایشگرهای ۹۰ هرتز یا بالاتر استفاده می‌کنند‌. باید منتظر بمانیم و ببینیم اپل در اینجا چه گزینه‌ای را انتخاب می‌کند.

یکی از قابلیت‌های مهم هدست واقعیت ترکیبی اپل بهره‌گیری از فناوری ردیابی چشم است که به‌عنوان وسیله‌ای برای تشخیص فرامین ورودی کاربر استفاده می‌شود. گفته می‌شود هدست واقعیت ترکیبی اپل از یک فرستنده و گیرنده‌ی ویژه برای تشخیص حرکات چشم، چشمک زدن و اطلاعات فیزیکی مرتبط استفاده خواهد کرد.

سیستم ردیابی چشم اپل از نظر تئوری قادر به استفاده از داده‌های جمع‌آوری‌شده از حرکت چشم برای تعیین تعاملات کاربر با یک محیط AR شبیه‌سازی‌شده است. به‌عنوان مثال، هنگام اسکن یک محیط خارجی نمایش داده‌شده، می‌توان تصاویر و محتوای روی صفحه را هم‌زمان با چشم کاربر حرکت داد.

ردیابی چشم همچنین به‌عنوان یک حالت بصری از عملکرد رابط کاربری عمل می‌کند؛ زیرا کاربران می‌توانند با چشمک زدن مکرر منوها را فعال یا با خیره شدن طولانی‌مدت، به اطلاعات مربوط به یک موضوع ملموس دسترسی پیدا کنند. دستگاه مجهز به این فناوری می‌تواند با مشاهده موقعیت چشم کاربر، مناطق مشاهده را بهینه کند و این امکان را به سیستم می‌دهد که وضوح صفحه را در مناطقی که فوکوس فوری ندارند، کاهش بدهد و به موجب آن، نیازهای پردازش را حداقل برساند.

اپل سال‌ها است که قدرتمندترین تراشه‌های مبتنی بر معماری آرم را طراحی می‌کند که کمتر شرکتی توان رقابت با آن‌ها را دارد؛ به‌طوری که غول دنیای فناوری در کامپیوترهای مک نیز به‌تازگی تراشه‌های اینتل را کنار گذاشته و از پردازنده‌ی اختصاصی خود بهره می‌گیرد؛ بنابراین، تأمین قدرت پردازشی هدست واقعیت ترکیبی کار دشواری برای اپل نخواهد بود.

به‌نظر می‌رسد که این هدست در بطن خود پذیرای ۲ تراشه برای انجام وظایف و پردازش‌های متفاوت باشد. پردازنده اصلی و رده‌بالاتر برپایه تراشه M2 خواهد بود. این تراشه وظیفه پردازش‌های سنگین مربوط به محتوای AR و VR را برعده خواهد داشت؛ درحالی‌که پرازنده دوم ضعیف‌تر خواهد بود و پردازش‌های مربوط به مدیریت حسگرها به آن محول می‌شود.

از این‌رو انتظار می‌رود هدست واقعیت ترکیبی اپل سطح پردازشی بسیار پیشرفته‌ای در بازی‌ و سایر محتوا ارائه بدهد. از سوی دیگر، معماری تراشه مبتنی بر آرم و طراحی اختصاصی اپل بسیار بهینه است؛ به‌حدی که مک‌بوک ایر حتی به فن نیز احتیاج ندارد و این موضوع برای خنک نگه‌داشتن یک دستگاه جمع‌و‌جور مانند هدست واقعیت ترکیبی بسیار حائز اهمیت است.

با نگاهی به مشخصات ذکرشده، اپل هدست خود را به بسیاری از ویژگی‌های عالی مجهز کرده است؛ اما هنوز چند مورد اضافی وجود دارد که نمی‌توان از آن غافل شد. یکی از این موارد به شارژدهی باتری مربوط می‌شود. فرض کنید که بعد از چند دقیقه بازی کردن با هدست، شارژ آن تمام شود؛ قطعاً این موضوعی ناخوشایند برای کاربران خواهد بود. به هر حال، باید منتظر بمانیم و ببنیم که اپل چه راه‌حلی برای افزایش شارژدهی دستگاه اتخاذ خواهد کرد.

با استناد به گفته‌ی منابع آگاه از سیاست‌های اپل، این شرکت با مشکلات مربوط به گرمای بیش از حد و همچنین مشکلات نرم‌افزاری و تعبیه‌ی دوربین‌های متعدد روی هدست دست‌وپنجه نرم می‌کند. از قرار معلوم، چالش‌های حرارتی به این دلیل است که اپل قصد دارد از دو تراشه‌ی پردازشی در این محصول استفاده کند و مشکل وقتی خود را نشان می‌دهد که یکی از تراشه‌ها قدرتی نزدیک به تراشه‌ی به‌ کار ر‌فته در مک‌بوک پرو دارد!

برای درک بهتر این موضوع، تراشه‌های به‌‌ کار رفته در مک‌بوک پرو با سیستم خنک‌کننده‌ی فعال (فن‌دمنده) و غیر فعال (هیت‌سینک) خنک می‌شوند؛ اما در نقطه‌ی مقابل، نمی‌توان سیستم خنک‌سازی مشابهی را در هدست تعبیه کرد یا این کار حداقل بسیار چالش‌برانگیز و دشوار خواهد بود. از قرار معلوم، همین موضوع باعث تغییر برنامه‌ی عرضه‌ی اپل شده است تا بتواند مشکل را به کلی برطرف کند.

سیستم‌عامل بستری فراهم می‌سازد که در آن انبوهی از نرم‌افزارهای کاربردی اجرا می‌شوند و کاربران از خدمات آن استفاده می‌کنند. همان‌طور که می‌دانید، اپل جزو معدود شرکت‌هایی محسوب می‌شود که توانایی ساخت و توسعه‌ی سیستم‌عامل برخوردار است؛ بنابراین، انتظار می‌رود که هدست اپل از سیستم‌عامل بر پایه‌ی iOS و بهینه‌شده با محیط هدست بهره بگیرد.

گفته می‌شود اپل در حال توسعه یک سیستم‌عامل ویژه با نام احتمالی rOS یا حتی realityOS است که هدست را هدایت می‌کند و برنامه‌ها و بازی‌ها باید روی این سیستم اجرا شوند. همچنین امید می‌رود که به دلیل معماری رایج تراشه‌ها در هدست و سایر دستگاه‌های اپل، یک اکوسیستم یکپارچه و سازگار را از لحاظ نرم‌افزاری شاهد باشیم. بیایید با ارائه‌ی یک مثال این موضوع را بهتر درک کنیم. فرض کنید هدست بتواند تشخیص بدهد کاربر مثلاً در اپل تی‌وی یا کامپیوتر مک خود بازی می‌کنید و سپس در صورت پشتیبانی بازی از قابلیت‌های VR محتوا را با ویژگی واقعیت ترکیبی در هدست ارائه بدهد.

یکپارچگی محیط نرم‌افزاری یک برگ برنده برای اپل خواهد بود و معدود شرکت‌هایی از این برتری برخوردار هستند. به‌طورکلی، پسندیده نخواهد بود اگر اپل هدست را محدود به کار فقط با بازی‌ها و برنامه‌های سازگار با ROS کند؛ زیرا ممکن است توسعه‌دهندگان از ساخت مجدد بازی برای سیستم‌عامل جدید منصرف شوند.

سیستم‌عامل جدید با بهره‌گیری از فناوری واقعیت افزوده و با استفاده‌ی بهینه از محیط فیزیکی کاربر، می‌تواند دوره‌ی جدیدی از بهره‌وری تعریف کند. برای مثال، در این سیستم می‌توان از فضای نامحدودی به‌ گستره‌ی دید کاربر و انبوهی از ابزارک‌ها برای بهبود تجربه بهره گرفت. ابزارک‌های یادشده در حالت دسکتاپ قرار می‌گیرند و امکان دسترسی آسان به اطلاعات مهم و مفید بدون نیاز به فضای فیزیکی زیاد فراهم می‌کنند. برای کاهش بیشتر فضای فیزیکی، گروه‌های ویجت چندین ابزارک را برای استفاده کارآمدتر از فضا ترکیب و این امکان را فراهم می‌کنند که با فشار دادن انگشت اشاره به‌راحتی با ویجت‌ها تعامل برقرار کرد.

در بخش‌های قبل به شرح مشخصات هدست واقعیت ترکیبی اپل پرداختیم و متوجه شدیم که فناوری واقعیت مجازی و واقعیت افزوده تا چه حد می‌توانند مفید باشند. به نظر می‌رسد که اپل در صدد توسعه‌ی بلندمدت فناوری‌های مذکور است و با نگاهی به فعالیت‌های اخیر این شرکت می‌توان به‌صورت واضح اهمیت فناوری واقعیت افزوده را متوجه شد.

طبق شنیده‌ها، اپل قصد دارد عینک واقعیت افزوده‌ی خود را با قیمت ۴۰۰ دلار در سال ۲۰۲۵ عرضه کند. عینک اپل اطلاعاتی از قبیل پیام‌های متنی و نقشه‌ها را روبه‌روی کاربر قرار می‌دهد و ظاهراً کاربران می‌توانند عینک را با دستیار صوتی هوشمند سیری کنترل کنند.

پیش‌بینی می‌شود که این محصول به منبع پردازشی گوشی‌های آیفون متکی است؛ به‌طوری که اساسا به‌عنوان نمایشگر قابل حمل و ثانویه در نظر گرفته خواهد شد و پردازش‌های اصلی و حتی اتصال آن به اینترنت ازطریق آیفون صورت خواهد گرفت. این امر به آن دلیل است که اپل گلس باید دقیقاً مانند یک عینک ظریف و سبک باشد و برای تحقق آن، باید قطعات پردازشی سنگین و جاگیر حذف شود و عملیات پردازشی در دستگاه ثانویه صورت بگیرد.

جاه‌طلبی بلندمدت اپل به اینجا ختم نمی‌شود و پیش‌بینی می‌شود این شرکت پس از سال ۲۰۳۰، یکی از مهم‌ترین و کلیدی‌ترین فناوری‌های آینده را در قالب لنز چشمی (لنز تماسی)، با قابلیت‌های واقعیت افزوده راه‌اندازی کند. به گفته‌ی تحلیگران، این محصول لوازم الکترونیکی را از دوران محاسبات مرئی به محاسبات نامرئی می‌رساند. با‌ توجه به اینکه فاصله‌ی زمانی بسیار زیادی با عرضه‌ی این محصول باقی مانده، جزئیات دیگر از آن منتشر نشده است؛ اما برای ارائه‌ی دیدی کلی و پتانسیل این تکنولوژی، تصور کنید که با استفاده از یک لنز کوچک روی چشمانتان، می‌تواند در گستره‌ی دید خود از فناوری AR بهره بگیرید و در آن غوطه‌ور شوید‌.

در این مقاله سعی داشتیم که به تمامی اخبار و شایعات در مورد هدست‌ واقعیت ترکیبی بپردازیم و دیدی نسبی از دورنمای فعالیت اپل در این حوزه ارائه بدهیم. به نظر می‌رسد کانون توجه اپل به توسعه‌ی چنین محصولاتی معطوف شده است و امید می‌رود که محصولات مبتنی بر فناوری AR و VR، پای خود را به بازار مصرفی باز کنند و بیشتر از گذشته در زندگی روزمره به کار گرفته شوند.

به‌طورکلی، مشخص است که فناوری‌های مذکور از پتانسیل بسیاری برخوردار هستند و شاید بتوان آینده‌ای مانند فیلم‌های علمی تخیلی متصور بود که در دنیای غنی و خیالی این نوع هدست‌ها غرق می‌شویم، آموزش می‌بینیم و در صنعت و کارهایمان از آن بهره می‌گیریم. آیا تابه‌حال فکر کرده‌اید که شاید جسم فیزیکی شما در یک دنیای دیگر باشد و بُعد کنونی شما به واسطه‌ی تکنولوژی واقعیت مجازی و شبیه‌سازی کامپیوتری ایجاد شده باشد؟ شاید اکنون جواب این سؤال بسیار مبهم و غیرقابل درک باشد؛ اما دور از انتظار نخواهد بود در دَهه‌های آینده به آن سمت حرکت کنیم.