TVR گریفیت را از هر زاویهای که نگاه کنید هیجانانگیز به نظر میرسد. در اولین مواجه با این خودرو، خروجیهای اگزوز بزرگ که از دو سمت بدنه بیرون آمدهاند جلب توجه میکنند. این اگزوزها برای خارج کردن دود از پیشرانهی V8 قدرتمند این خودرو طراحی شدهاند و صدای بسیار جذاب همانند خودروهای مسابقهای تولید میکنند. موضاعات جالب دیگری نیز در مورد TVR گریفیت وجود دارد. برای مثال پیشرانهی تنفس طبیعی V8 این خودرو دارای ۵ لیتر حجم است و صدای بسیار بسیار لذت بخشی تولید میکند. این پیشرانهی تنفس طبیعی ساخت فورد است و میتواند ۵۰۰ اسب بخار قدرت تولید کند. این میزان قدرت در کنار وزن ۱۲۵۰ کیلوگرمی TVR گریفیت سبب میشود تا این خودرو بتواند به نسبت اسب بخار به وزن ۴۰۰ اسب بخار بر هر تن دست پیدا کند که از این نظر میتوان آن را معادل مکلارن 570S دانست.
در خصوص طراحی میتوان رگههایی از سایر محصولات TVR را در این خودرو مشاهده کرد. برای مثال طراحی سقف بسیار به مدل قدیمیتر TVR یعنی خودروی ساگاریس شباهت دارد. اما جلو و عقب این خودرو کاملا متفاوت هستند. همچنین میتوان شباهتهایی بین طراحی این خودرو و استون مارتین ونتیج مشاهده کرد که البته در مقایسه با استون مارتین، TVR دارای طراحی سادهتری است. طراحی بدنه نیز به شکلی است که ممکن است در نگاه اول فکر کنید این خودرو عرض کمی دارد؛ اما باید بدانید که TVR حتی ۵۰ میلیمتر از مکلارن پهنای بیشتری دارد و چیزی که سبب شده این خودرو کمعرض به نظر برسد ارتفاع بیشتر آن است. یک باله نیز در بخش عقبی TVR گریفیت وجود دارد که البته ابعاد آن خیلی بزرگ نیست. بالچهی عقب بزرگتر را TVR زمانی استفاده خواهد کرد که وارد مسابقات لمانز شود. برای شرکت در مسابقات لمانز TVR مدل GT این خودرو را معرفی خواهد کرد و که حتی زودتر از مدل خیابانی گریفیت معرفی خواهد شد و در نسخهی مسابقهای شاهد استفاده از بالهی عقبی بزرگ خواهیم بود.
برنامهی تولید TVR، فروش ۲۰۰۰ خودرو در سال است که در ابتدا نیمی از این خودروها در بازار انگلیس و نیمی دیگر از آنها در سایر کشورهای اروپایی به فروش خواهند رفت که البته ممکن است به نقاط دیگر جهان نیز صادر شوند. شاید به همین دلیل است که TVR از پیشرانهی فورد در این خودرو استفاده کرده است تا بتواند از پس استانداردهای آلایندگی کالیفرنیا بربیاید و این خودرو را به آمریکا نیز صادر کند. تولید محصولات TVR در یک کارخانهی جدید در Ebbw Vale در جنوب ولز انجام میشود. این کارخانه توسط سیاستمداران ولز برای این خودروساز فراهم شده و بابت آن، ۳ درصد سهام TVR به ولز فروخته شده است. این سه درصد سهام به قیمت ۵۰۰ هزار پوند فروخته شده که نشان میدهد ارزش کلی این شرکت ۱۶.۷ میلیون پوند است. همچنین TVR یک وام به مبلغ ۲ میلیون پوند دریافت کرده است. در حال حاضر کارخانهی جدید TVR هنوز شروع به کار نکرده و TVR قرار است این ساختمان ۱۸ هزار ۶۰۰ متر مربعی را تا آخر ماه آگوست تحویل بگیرد؛ به این ترتیب پس از تحویل کارخانه قادر خواهد بود در اوایل سال ۲۰۱۹ تحویل خودرو به مشتریان را آغاز کند.
خودروهای قدیمی TVR فاقد کیسه هوا و سیستمهای ایمنی بودند که دلیل آن عدم احساس نیاز این شرکت به سیستمهای مدرن بود؛ اما حال اوضاع فرق کرده است و TVR باید تغییرات لازم را در طراحیهای خود بدهد و کارمندان خود را برای تولید خودروهای ایمنتر آموزش دهد. به این ترتیب TVR گریفیت به سیستم ایمنی جدیدتری مجهز شد. جالب است بدانید که طراحی کیسه هوا برای این خودرو ۹ ماه زمان برده و این خودرو به سیستم کنترل کشش و ترمز ضد قفل نیز مجهز شده است. برای اولین در تاریخ هفتاد سالهی برند سازنده، TVR جدید برای تست تصادف ارسال خواهد شد.
TVR گریفیت دیگر از شاسیهای سنتی استفاده نمیکند و طراحی آن بسیار متفاوت با گذشته است. به این ترتیب در بخشهای جلویی و عقبی شاسی چند قسمت قابل تعویض طراحی شده که وظیفهی آنها جذب کردن نیروی تصادف است تا به این ترتیب ضربه کمتری به بخش مرکزی شاسی و جایی که سرنشینان قرار دارند وارد شود. تا اینجای کار شبیهسازیهای کامپیوتری در مورد تصادف TVR گریفیت انجام شده است؛ اما باید اندکی صبر کرد تا اولین خودروی تولیدی این کارخانه برای تست تصادف ارسال شود تا بتوانیم نتایج دقیقتری را شاهد باشیم.
طراحی یک خودروی مدرن برای تیم TVR به رهبری شخصی به نام لس ادگار، مشکل است. اعضای تیم خودروساز، کمتعداد هستند و در حال حاضر تنها ۱۲ نفر برای این شرکت کار میکنند. این تیم باید تا بهار آینده مدل تولیدی خود را آماده کند. اما این نکته نیز مهم است که مرد شماره یک طراحی مکلارن یعنی گوردن موری نیز در این تیم حضور دارد. هدف گوردن موری نهتنها تولید یک خودروی سبک وزن است بلکه میخواهد هزینهی تولید این خودرو نیز پایین باشد. فعلا یک نمونه از TVR گریفیت تولید شده که البته مدل اولیه است. مدلهای نهایی دارای کیفیت بالاتری نسبت به این مدل خواهند بود. این مدل اولیه قابلیت استفاده دارد و حتی در پیست Dunsfold توانسته است به حداکثر سرعت ۲۵۰ کیلومتر بر ساعت دست پیدا کند.
در بخش کابین هنوز کارهای زیادی باقی مانده است. برای مثال در موقعیت صندلیها هنوز درست نیست و کمربندها فاقد سیستم پیشکشنده هستند که البته این موارد برای یک نمونهی اولیه عجیب نیست. پیشرانهی این خودرو بسیار قدرتمند، وحشی و پرسروصدا است؛ ولی کارکرد آن بسیار نرم است و در ضمن صدای اگزوز کاملا از نزدیک مچ پای شما به گوش میرسد. قرار گرفتن اگزوزها در دو سمت بدنه نیز زیاد موضوع عجیبی نیست؛ چون این طرح پیش از این در خودروی مک لارن مرسدس SLR نیز مشاهده شده است که گوردن موری در طراحی آن خودرو نیز دست داشت.
جعبهدندهی این خودرو برخلاف بسیاری از خودروهای اسپرت در محور عقب جای نگرفته و مانند خودروهای عادی درست پس از پیشرانه قرار گرفته است. این مورد موجب تعجب میشود که چگونه TVR توانسته است به تقسیم وزن ۵۰:۵۰ در این خودرو دست پیدا کند. اما با باز کردن کاپوت میتوان به این موضوع پی برد؛ پیشرانهی هشت سیلندر این خودرو در کمارتفاعترین و عقبترین قسمت ممکن در زیر کاپوت نصب شده است. ضمن اینکه تقسیم وزن ۵۰:۵۰ زمانی به دست میآید که باک بنزین پر و راننده درون خودرو باشد. البته همین مسائل سبب شده در سرعتهای پایین چسبندگی این خودرو به زمین کم باش؛د اما با افزایش سرعت و به دلیل افزایش نیروی رو به پایین این موضوع بهبود پیدا میکند. در حقیقت هندلینگ این خودرو با گذر از سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت بهتر میشود.
چند ورودی هوا روی کاپوت طراحی شدهاند که هوای خنک را به سمت کاتالیزورها هدایت میکنند. TVR گریفیت را از بسیاری جهات میتوان خودرویی بین لوتوس و استون مارتین دانست؛ ضمن اینکه قیمت ۹۰ هزار پوندی گریفیت نیز حدود ۳۰ هزار پوند از استون مارتین ارزانتر است. با تمامی این تفاسیر TVR راه درازی برای پیمودن دارد. این خودروساز برای اینکه بتواند به حداکثر ظرفیت خود دست پیدا کند نیاز به استخدام حدود ۶۰۰ نفر دارد؛ اما تا زمانی که آنها کارخانهی خود را تحویل نگرفته باشند نمیتوانند کسی را استخدام کنند. این کارخانه نیز تا زمانی که کاملا مجهز نشود توانایی تولید خودرو را نخواهد داشت.
گریفیت را باید جهشی عظیم و قدمی بزرگ برای یک شرکت کوچک انگلیسی دانست که نوآوریهای زیادی در آن وجود دارد و کاملا متفاوت از خودروهای قدیمی است که سابقا TVR تولید میکرد. برای مثال استفاده از پنلهای فیبر کربنی و ساختار اصلی فولادی در این خودرو سبب شده تا استحکام شاسی گریفیت در مقایسه با خودروهای سابق TVR تا ۷ برابر بیشتر باشد. ضمن اینکه TVR از علوم جدید نیز در ایرودینامیک این خودرو استفاده کرده است. برای بهبود چسبندگی خودرو در سرعتهای بالا، طراحی ایرودینامیک به صورتی است که حتی از اثر زمین نیز میتواند استفاده کند (اثر زمین یک حالت ایرودینامیکی در جریان هوا است). TVR در طراحی این خودرو تمرکز زیادی بر کاهش وزن داشته؛ ضمن اینکه از تجهیزات الکترونیکی هم استفادهی زیادی کرده است. با این وجود اما باید صبر کرد تا در آینده ببینیم این خودرو چه عملکردی از خود به نمایش خواهد گذاشت.
نظرات