۱۰ مرداد: سالگرد فیزیولوژیست برجسته آلمانی اتو هاینریش واربرگ

۴۴ سال پیش در چنین روزی یعنی ۱ آگست ۱۹۷۰ فیزیولوژیست بزرگ آلمانی اتو هاینریش واربرگ در شهر برلین آلمان غربی در ۸۶ سالگی از دنیا رفت. این دانشمند بزرگ در تاریخ ۸ اکتبر ۱۸۸۳ در شهر بادن درخاک امپراتوری آلمان به دنیا آمد. پدرش امیل گابریل واربرگ یکی فیزیکدانان خوشنام زمان خود بود که تاثیر زیادی بروی پسرش یعنی هاینریش داشت.

هاینریش تحصیلات ابتدایی را با موفقیت به اتمام رساند و توانست زیر نظر دکتر امیل فیشر شیمیدان بزرگ آلمانی تحصیلات خود را در رشته شیمی به پایان برساند و دکترای خود را از دانشگاه برلین در سال ۱۹۰۶ کسب کند. علاقه‌ی این دانشمند به علم پزشکی موجب شد تا بعد از دریافت دکترای خود در رشته شیمی به دانشگاه هایدلبرگ برود و در آنجا زیر نظر دکتر لودولف ون کرل توانست درسال ۱۹۱۱ مدرک دکترای خود در رشته پزشکی را نیز دریافت کند. هاینریش در خلال جنگ جهانی اول به عنوان سرباز خدمت کرد و با شجاعت‌هایی که از خود نشان داد توانست نشان صلیب آهنی را دریافت کند. در دوران پایانی جنگ جهانی اول آلبرت اینشتین که از دوستان نزدیک پدر هاینریش واربرگ بود به وی نامه‌ای نوشت و از او خواست که جنگ را ترک کند و به محیط آکادمیک برگردد چراکه اگر اتفاقی برای وی بیافتد دنیا دیگر نمی‌تواند از نبوغ و استعدادهایش بهره ببرد.

زمانی که واربرگ در ایستگاه بیولوژی نیروی دریایی مشغول تحقیق بود آزمایشی بر روی خارپشت دریایی انجام داد و در نتیجه آن ثابت کرد که آهن یکی از مواد حیاتی در رشد لاروهای خارپشت دریایی است. این دانشمند بزرگ در سال ۱۹۱۸ به عنوان استاد بیولوژی در موسسه کایزر ویلهلم در شهر برلین انتخاب شد و توانست مراتب ترقی را طی کند و در سال ۱۹۳۱ ریاست این موسسه تحقیقاتی را برای بخش فیزیولوژی سلولی به عهده گرفت. این دانشمند بزرگ تحقیقات گسترده‌ای را در خصوص متابولیسم تومورها و تنفس سلولی آن‌ها بخصوص در مورد سلول‌های سرطانی انجام داد و در سال ۱۹۳۱ بخاطر شناسایی طبیعت و رفتار آنزیم‌های تنفسی در سلول مفتخر به دریافت جایزه نوبل شد.

در دوران حکومت نازی در آلمان، با وجود اینکه پدرش امیل واربرگ یهودی بود ولی نازی‌ها رفتار مناسب‌تری با وی نشان دادند با اینکه وی از تدریس در دانشگاه منع شده بود، ولی اجازه کامل و حمایت لازم را برای تحقیق بر روی بیماری سرطان و سلول‌های سرطانی داشت. در سال ۱۹۴۱ هاینریش واربرگ انتقاد تندی را از دولت نازی کرد که به موجب آن توسط نیروهای امنیتی بازداشت و از کار اخراج شد. او به سرعت و به دستور مستقیم آدولف هیتلر آزاد شد و اجازه ادامه تحقیقات بر روی بیماری سرطان را یافت. در سال ۱۹۴۳ وی آزمایشگاه خود را از برلین به روستای لایبنبرگ منتقل کرد تا از بمباران جنگ در امان باشد و بتواند به تحقیقات خود ادامه دهد. در سال ۱۹۴۴ این دانشمند بزرگ مجددا نامزد دریافت جایزه نوبل بخاطر تحقیقاتش بر روی آنزیم نینکونتینامید شد. اگرچه این جایزه نوبل به وی تعلق نگرفت ولی دانشمندان زمان وی را لایق دریافت دومین جایزه نوبل می‌دانستند.

تحقیقات این دانشمند بزرگ در حوزه‌های گوناگون بوده است ولی آنچه نام وی را در تاریخ جاودان کرده، تحقیقاتش بر روی سلول‌های سرطانی است که به موجب آن در سال ۱۹۳۱ مفتخر به دریافت جایزه نوبل گردید. اتو هاینریش واربرگ یکی از بزرگترین زیست شناسان قرن بیستم میلادی شناخته می شود.