بازرسی نخستین استون مارتین های DB11 توسط مدیر عامل این شرکت

در چند هفته‌ی اخیر و احتمالا هفته‌های بیشتری در آینده، اندی پالمر، مدیرعامل استون مارتین، به کار خود در ساعت ۶ عصر پایان داده است. او پس از آن راهی خط تولید استون مارتین می‌شود که فقط یک دقیقه از دفتر کارش فاصله دارد، به یک اتاق شیشه‌ای وارد می‌شود و یک جفت دستکش نخی سفید به‌دست می‌کند. با این دستکش‌ها قسمت‌های مختلف DB11 را نوازش می‌کند و ۴۰ دقیقه از زمان کاری خود را صرف این کار می‌کند. او هر روز عصر این مراسم را با سه یا چهار DB11 اجرا می‌کند و هر بار نوبت به دهمین خودرو که می‌رسد، یک آزمایش رانندگی کم‌سرعت در جاده‌ای واقع در حیاط پشتی کارخانه ترتیب می‌دهد.

 پالمر در حال عمل کردن به قول خود است. او قبلا در تیرماه اعلام کرده بود که شخصا ۱۰۰۰ دستگاه DB11 اول خروجی از خط تولید استون مارتین را بازرسی خواهد کرد. اگر خودرو موفق به گذراندن این بازرسی شود، او پلاکی با امضای حک شده‌ی خود بر آن، روی پوشش موتور خودرو نصب می‌کند. اولین مالکان این استون مارتین‌ها، نامه‌ای حاوی ایمیل و شماره تلفن پالمر دریافت خواهند کرد که از دیدن آن قطعا خوشحال خواهند شد.

او درباره‌ی فرآیند بازرسی بصری که مکمل یک بازرسی یک‌ساعته‌ی مکانیکی و الکترونیکی است، می‌گوید: «من به دنبال چیزهایی می‌گردم که قبلا با آن‌ها مشکل پیدا کرده‌ایم.» او کار خود را با بررسی دورتادور بدنه، بررسی شکاف‌ها و تراز بودن سطوح شروع می‌کند. شکاف‌ها فضای بین پنل‌ها هستند؛ درحالی‌که بعضی پنل‌ها به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که به‌صورت تراز در کنار یکدیگر قرار گیرند، بعضی دیگر عمدا به‌شکلی جاسازی شده‌اند که به‌واسطه‌ی ناهمترازی اندکی مغرورتر به‌نظر برسند.

پالمر بازرسی را از سقف ماشین شروع می‌کند. دستکش‌های خود را روی سقف و لبه‌های کناری سقف می‌کشد. این لبه‌ها از ستون A شروع می‌شوند و با شیبی ملایم تا قسمت عقب خودرو ادامه می‌یابند. این دو لبه روی حامل‌های خود نصب می‌شوند. در DB11-های اولیه، گاهی در این لبه‌ها در محل تقاطع گیره با حامل، برآمدگی‌های کوچکی ایجاد می‌شد. یک دست مجهز به دستکش نخی می‌تواند این برآمدگی‌های کوچک را تشخیص دهد. به همین دلیل است که پالمر سطح این لبه‌ها را بازرسی می‌کند.

مرحله‌ی بعدی، بازرسی در مسافر (شاگرد) است. پالمر چند مرتبه در را باز و بسته می‌کند و به صدای آن با دقت گوش می‌کند. او ضمن اشاره به لبه‌ی انتهایی در که به لولا متصل شده است، توضیح می‌دهد: «این قسمت به دلیل جمع شدن گرد و خاک نامیزان است.» سپس در خودرو را همزمان با نگه داشتن دستگیره در حالت باز، می‌بندد. اگر صدای برخورد فلز بدهد، گیره‌ی در احتمالا در حال برخورد به یک مانع است. اما چنین صدایی به گوش نمی‌رسد و پالمر اعلام می‌کند که در، هیچ مشکلی ندارد.

این هشتاد و سومین DB11 است که توسط آقای پالمر بازرسی می‌شود. هنگامی‌که نوبت به بازرسی بخش عقب خودرو می‌رسد، آقای پالمر کاملا خبره به‌نظر می‌رسد. او یک دیسک شاخک‌دار مخصوص اندازه‌گیری را که به اندازه‌ی یک پیراشکی و دارای یک حفره‌ی مستطیل‌شکل در وسط است، نشان می‌دهد و می‌گوید: «من همیشه این دیسک‌ها را همراه خود دارم.» ضخامت هریک از شاخک‌های دیسک روی آن درج شده است، مثلا ۱ میلی‌متر، ۲.۵ میلی‌متر، ۳.۵ میلی‌متر و غیره. با استفاده از این شاخک‌ها، شکاف‌های بین پنل‌های مختلف به‌دقت اندازه‌گیری می‌شود. حفره‌ی کوچک روی دیسک هرگونه نامیزانی را آشکار می‌کند. شاخک‌ها یک شیار ۳.۵ میلی‌متری در یک طرف و یک شیار ۳ میلی‌متری در طرف دیگر دارند. پالمر برای چک کردن فاصله‌ها به یک نرم‌افزار بسیار مرتب و زیبا در تبلت خود مراجعه می‌کند که در آن می‌توان هر مقدار تلرانس برای فاصله‌های مختلف را به همراه تصاویر کامل پیدا کرد. مقادیر اندازه‌گیری شده توسط پالمر در محدوده‌های مجاز هستند.

اندازه‌ی شکاف اطراف چراغ‌های عقب نیز در محدوده‌ی مجاز بود، اما پالمر به مقدار کمی پولیش باقی‌مانده زیر پنجره‌ی عقب اشاره کرد و عملکرد بسته شدن در راننده را با عبارت «بسیار خوب» توصیف کرد. قسمت بعدی بازرسی همتراز بودن درب کاپوت و گلگیرها و همچنین سپر جلو است. او می‌گوید: «درب کاپوت مشکل‌ترین قسمت بازرسی است، چراکه بخش بزرگی از بدنه با تلرانس‌های فراوان است.» در این اندازه‌گیری مشخص شد شکاف بین کاپوت و گلگیر یک سمت ۴ میلی‌متر و در سمت دیگر ۳.۵ میلی‌متر است. به این ترتیب نمره‌ی قبولی می‌گیرد.

سپس آقای پالمر به یک عیب پی می‌برد؛ یک مشکل ناخوشایند. نقصی در رنگ کاپوت خودرو وجود دارد؛ چیزی شبیه یک خال کم‌رنگ به‌شکل یک ماه‌گرفتگی. او می‌گوید: «ما بیش از ۱۰۰ ساعت برای رنگ کردن این خودروها وقت می‌گذاریم. پس لازم است مطمئن شویم که این کار به بهترین شکل ممکن انجام شده است.» تعمیر رنگ کاپوت به مهارت و تلاش بسیاری نیاز دارد.

 بخش بعدی بازرسی داخل اتاق خودرو است. لاستیک آب‌بندی درها کنترل می‌شود تا از قرارگیری صحیح در تریمی که باید در آن جای بگیرند، اطمینان حاصل شود. تک‌تک دکمه‌ها، دستگیره‌ها، سویچ‌ها و پدال‌ها برای اطمینان از کارکرد صحیح امتحان می‌شوند. آفتاب‌گیرها و پوشش آینه‌ی آن‌ها از نظر نیروی مورد نیاز برای باز کردن‌شان چک می‌شوند. کارکرد صحیح و روان موتورهای الکتریکی تنظیم صندلی‌ها مورد آزمایش قرار می‌گیرد. شکاف‌ها و همترازی قسمت‌های مختلف تریم داخلی بررسی می‌شود و صدای سیستم صوتی با پخش کردن آهنگی به نام «جوجه اردک زشت» امتحان می‌شود. پالمر می‌گوید: «به غیر از ایراد کوچک در رنگ کاپوت، این خودرو مشکلی ندارد و خوب است.»

به این ترتیب ۹۱۷ خودروی DB11 دیگر برای بازرسی باقی مانده است. چرا آقای پالمر شخصا این خودرو را بازرسی می‌کند؟ جواب او این است:

چون این اولین مدل کاملا جدید استون مارتین پس از ۱۲ سال است. معمولا مردم چندان راحت زیر بار خرید تولیدات اولین سال نمی‌روند، پس من این کار را شخصا انجام می‌دهم تا به مشتریان اعتماد بدهم و بگویم که این خودروها بدون عیب هستند. این تعهد همیشگی ما در مقابل کیفیت است.

این کار اهداف بلندتری نیز دارد. «من می‌خواهم به همه‌ی پرسنل القاء کنم که کیفیت یعنی همه چیز. اگر من حاضرم ۴ ساعت در روز برای آن وقت بگذارم، پس حتما مهم است. ساختن خودروهای باکیفیت نیز سریع‌تر انجام می‌شود. من هر چه از ژاپنی‌ها آموخته‌ام، در این راه به‌کار می‌گیرم. این تجربیات از زمانی که در آستین روور مشغول به کار بودم تا زمانی که در استخدام هوندا و نیسان بودم به‌دست آمده‌اند.»  پالمر پیش از پیوستن به استون مارتین، رئیس بخش عملکرد نیسان بود. او درباره‌ی پیشرفت مداوم استون مارتین می‌گوید: «اینجا فلسفه‌ی ژاپنی کایزن حکم‌فرما است. اگر مرتکب خطایی شوید مهم نیست. فقط باید از آن‌ها درس بگیرید. من می‌خواهم فاکتور ترس را چهره‌ی صنعت خودروسازی بریتانیا پاک کنم.».

پالمر این‌ها را در حین راندن DB11 از کارخانه به سمت جاده‌ی تست خودروهای استون مارتین توضیح می‌دهد. این جاده برای رانندگی با سرعت ۸ کیلومتر بر ساعت طراحی شده است. قسمت پایانی این جاده برای رانندگی با سرعت ۴ کیلومتر بر ساعت طراحی شده که برآمدگی‌های ذوزنقه‌ای آن باعث تکان‌های شدید بدن می‌شود. قبل از این قسمت، ریل‌های متقاطع باریک، یک ناحیه‌ی پیچ تند و ناهموار و یک بخش سنگ‌فرش شده وجود دارد. تا زمانی که پالمر با لبخند سویچ را از کنسول میانی برمی‌دارد و از خودرو خارج می‌شود، خودرو هیچ صدای ناهنجاری تولید نمی‌کند، پس در این مرحله از بازرسی هیچ انتقادی به آن وارد نیست.

پالمر کاپوت را باز می‌کند و پلاکی را که نام او بر آن حک شده است، روی کاور موتور نصب می‌کند. او توضیح می‌دهد که در حالت عادی تا زمانی که عیب رنگ روی کاپوت برطرف نشود، این پلاک نصب نمی‌شود؛ اما امروز برای عکس‌های ما این کار را می‌کند. این پلاک ممکن است به‌نظر تنها یک نماد باشد، اما نماد یک تلاش واقعی از طرف پالمر است تا به مشتریان و همکارانش ثابت کند که او با جدیت تمام و به‌صورت تمام‌قد پشت کیفیت استون مارتین ایستاده است.

در ادامه از شما دعوت می‌کنیم عکس‌های کامل این گزارش را در گالری زیر مشاهده کنید.