همگام با پیشروان: تا چه اندازه میتوانیم دقیق نگاه کنیم؟
تصور کنید بتوانید بدون ضبط هیچ صدایی و تنها با در اختیار داشتن یک فیلم ویدویی از یک پاکت چیپس! آن هم از راه دور تمامی مکالمات یک جلسهی محرمانه را به خوبی بشنوید؛ یا بدون اینکه به چیزی دست بزنید یا حتی در اتاقی حضور داشته باشید اطلاعاتی در خصوص جنس و ویژگیهای فیزیکی یک شی به دست بیاورید یا حتی پس از ضبط فیلم آن شی را همچونی یک شی واقعی به حر کت دربیاورید. قدری دور از ذهن به نظر میرسد نه؟
آقای ابه دیویس که یک دانشمند علوم کامپیوتر است میخواهد در این بخش از همگام با پیشروان ما را با فناوری آشنا کند که با اینکه بسیار ساده و ابتدایی به نظر میآید، اما در حقیقت یکی از زیباترین ایدههایی است که به شخصه دیدهام. او که دانشجوی دورهی دکتری در دانشگاه MIT است در همراهی همکارانش فناوری را توسعه داده است که به میکروفن دیداری مشهور شده است. در واقع کاری که آنها کردهاند توسعهی الگوریتمی بوده است که بتواند لرزشهای اندک موجود در تصاویر ویدیویی را به صورت اصوات تفسیر و پخش کند. نخستین باری که ویدیوی کارکرد این فناوری را دیدم شگفت زده شدم، فیزیک مساله، بسیار ساده بود ولی تا به حال به آن نیاندیشیده بودم هرچند این فناوری پیش از این نیز به گونهای دیگر وجود داشت اما توسعه آن تا به این حد، فوق العاده است.
همانطور که میدانید صوت و صدا نوعی موج مکانیکی است که از لرزش اشیا و انتقال این لرزش به هوا به گوش ما میرسد، سازوکار عملکرد گوش ما نیز درست وارون شیوهی پدید آمدن صوت است یعنی هوایی که حامل این موج مکانیکی است پردهی گوش ما را به ارتعاش وا میدارد و با انتقال این ارتعاش به اعصاب شنیداری ما مغزمان فرصت ارزیابی این صوت را پیدا میکند. خب همین اتفاق یعنی لرزش ناشی از صوت برای اشیای اطراف ما نیز اتفاق میافتد پس میتوان با فیلم برداری از اشیا و تحلیل لرزشهای اندکی که در آنها دیده میشود و البته به کارگیری الگوریتمی مناسب این لرزشها را به اصواتی قابل فهم تبدیل کرد.
اما آیا این آخر کار است و نمیتوان اطلاعات بیشتری از این دادهها به دست آورد؟ پاسخ البته منفی است، اگر به سازوکار انتقال صوت دقت کنید متوجه میشوید که کیفیت انتقال صوت به جنس رسانه و محیط نیز بستگی دارد برای مثال هرچه چگالی یک ماده بیشتر باشد سرعت انتفال صوت در آن بیشتر است و در انتقال از یک محیط به محیط دیگر نیز این صوت دچار تغییراتی در خود میشود. پس آیا میتوان از این ویژگی برای فهم و بررسی بیشتر اشیایی که در یک اتاق قرار دارند –بدون اینکه آنها را لمس یا آزمایش کرد- پی برد؟ آیا میتوان از این اطلاعات برای منظور دیگری بهره گرفت؟
اگر پاسخ پرسشهای بالا را میخواهید و البته اگر مشتاق دانستن دربارهی یک فناوری بسیار جذاب و سرگرم کننده هستید ویدیوی زیر را به هیچ وجه از دست ندهید:
نظرات