اینتل تراشه‌های Merrifield و MooreField را در MWC 2014 معرفی کرد، بررسی اولیه خبر از کارایی بالای این تراشه‌ها می‌دهد

قبلاً در زومیت به بررسی عمیق هسته‌های پردازنده‌ی اصلی Silvermont پرداختیم. این هسته‌ها در تراشه‌های خانواده‌ی Baytrail جای گرفته‌اند و عملکرد رضایت‌بخشی دارند. در واقع برای اینتلی که در زمینه‌ی تراشه‌های کم‌مصرف وسایل همراه دیر شروع کرده، بسیار خوب است که تا امروز، به این سطح از کارایی و توان مصرفی رسیده است. برای مطالعه‌ی بیشتر در مورد کم و کیف ویژگی‌های سیلورمونت به مقاله‌ی "بررسی عمیق پردازنده‌های Baytrail و هسته‌های Silvermont اینتل برای تبلت‌ها" سری بزنید و بنچ‌مارک‌ها را اجمالاً بررسی کنید.

اینتل در مورد تبلت‌ها از تراشه‌های قدرتمند 4 هسته‌ای استفاده می‌کند و برای گوشی‌ها که کم‌مصرف‌تر، کوچک‌تر و ضعیف‌تر هستند به مدل‌های 2 هسته‌ای کوچ کرده و مریفیلد نتیجه‌ی این روش است. بنابراین مریفیلد شباهت زیادی به بی‌تریل دارد ولیکن به جای 4 هسته‌ی پردازنده‌ی اصلی، تنها 2 هسته را در خود جای داده است.

در مریفیلد از مودم جدید اینتل یعنی XMM 7260 استفاده شود که پیش‌تر به آن پرداختیم.

پلتفرم بعدی اینتل برای لوازم همراه، سیستم-روی-یک-چیپ‌های خانواده‌ی Moorefield است. مورفیلد به جای 2 هسته، از 4 هسته استفاده می‌کند ولیکن توان مصرفی با بهینه‌سازی‌های احتمالی، چندان بالاتر نخواهد بود. قدرت پردازنده‌ی گرافیکی هم به منظور افزایش کارایی تراشه‌های اینتل، کمی افزایش می‌یابد. در واقع اینتل هم مثل کوآلکام بزرگ مجبور به افزایش تعداد هسته‌های پردازشی است تا کارایی تراشه‌های پرچم‌دار، در حد رقبای بزرگی مثل A7 اپل با 2 هسته‌ی قدرتمند 64 بیتی و همچنین نسخه‌ی بعدی تگرا کی‌وان انویدیا که 2 هسته‌ی پردازشی کارآمد و جالب دارد، باشد و رقابت پابرجا بماند.

اگر کمی جلوتر برویم به اولین پلتفرم 14 نانومتری می‌رسیم که Cherry Trail نام دارد و در حقیقت همان بی‌تریل در ابعادی کوچک‌تر است، هسته‌های سیلورمونت جای خود را به هسته‌های پردازنده‌ی اصلی به نام Airmont می‌دهند. قدرت پردازنده‌ی گرافیکی هم با استفاده از 16 واحد اجرایی از نسل هشتم هسته‌های گرافیکی افزایش زیادی خواهد داشت.

تنها تراشه‌ای که اینتل برای بخش ارزان بازار در نظر گرفته، SoFIA است. این سیستم-روی-یک-چیپ با تصاحب Infineon به تولیدات اینتل استفاده شده است. در طرح اصلی هسته‌های رده‌پایین ARM استفاده شده ولیکن اینتل طرح را تغییر داده و از هسته‌های سیلورمونت استفاده کرده است.

نکته‌ی مهم این است که اینتل تمام تراشه‌های خود و در واقع نقشه راه خود را بر تراشه‌های 64 بیتی استوار کرده و هیچ هسته‌ای که فقط 32 بیتی باشد، در آینده‌ی اینتل دیده نمی‌شود. بنابراین تیم توسعه‌ی اندروید در اینتل هم تمام تمرکز خود را روی سیستم عامل 64 بیتی جمع کرده است و قبلاً از آماده کردن کرنل 64 بیتی اندروید برایتان گفتیم.

مریفیلد از نظر معماری از هسته‌های سیلورمونت استفاده می‌کند که قبلاً به بررسی آن پرداختیم، اما سایر بخش‌های یک SoC هم حائز اهمیت است که در نمودار بلوکی زیر به تصویر کشیده شده است:

در این نمودار بخش‌های آبی رنگ به مریفیلد مربوط می‌شوند، بخش‌های سبز مواردی است که در مورفیلد اضافه می‌شود و بخش‌هایی با رنگ آبی و سبز، در این دو نسل مشترک هستند.

مریفیلد و مورفیلد هر دو بر اساس لیتوگرافیکی 22 نانومتری اینتل تولید می‌شوند که مشابه تراشه‌های قدرتمند اینتل برای دستاپ و سرور است. اما چند ماه بعد این تشابه به کلی از بین می‌رود چرا که اینتل قصد رونمایی از تراشه‌های 14 نانومتری Broadwell را دارد.

مریفیلد از دو هسته‌ی سیلورمونت با حافظه‌ی کش 1 مگابایتی سطح دوم بهره‌مند است و سرعت کلاک نهایتاً 2.13 گیگاهرتز دارد. مورفیلد از نظر تعداد هسته 2 برابر مریفیلد است و حافظه‌ی کش هم دو برابر خواهد بود، اما سرعت بیشینه‌ی کلاک به 2.3 گیگاهرتز می‌رسد. اینتل هم مثل سایر تولیدکنندگان تراشه به جای ذکر کردن سرعت عادی هسته‌ها، سرعت حالت توربو یا سریع را ذکر کرده که در جدول زیر مشاهده می‌کنید:

موریفیلد، مریفیلد و بی‌تریل همگی قادرند توان مصرفی را بین پردازنده‌ی اصلی و گرافیکی به صورت مشترک استفاده کنند.

Z3560 و Z3580 تنها دو تراشه‌ی مورفیلد هستند، در خانواده‌ی مریفیلد هم تنها دو عضو وجود دارد و تنوع چندان زیاد نیست.

اما خبر مهم این است که اینتل در مورفیلد و مریفیلد به جای استفاده از هسته‌های پردازنده‌ی گرافیکی اینتلی، از هسته‌های طراحی شده توسط کمپانی Imagination Technologies استفاده می‌شود. توجه کنید که Imagination Technolgies در این عرصه پیشرفت‌های خوبی داشته به طوری که سامسونگ، اپل و برخی تولیدکنندگان وسایل همراه از طرح‌های این کمپانی کمال استفاده را برده‌اند.

در مریفیلد از سری 6 هسته‌های PowerVR یا به طور دقیق از G6400 استفاده شده که هر دو دارای 4 خوشه هستند و کارایی بالایی دارند. در حقیقت اپل هم در آیفون 5S یا آیپد ایر خود چنین پردازنده‌ی گرافیکی را به کار گرفته اما جالب است که اینتل سرعت کلاک را افزایش داده تا باز هم کارایی بالاتر از تراشه‌های اپل باشد. علاوه بر این لیتوگرافی تراشه‌های اینتل 22 نانومتری است که نسبت به لیتوگرافی 28 نانومتری سامسونگ برای تراشه‌های اپل، بهینه‌تر است.

اینتل در طراحی تراشه‌های مریفیلد و مورفیلد به حسگرها هم توجه زیادی داشته به طوری که ISP یا پردازنده‌ی سیگنال تصویری در این دو خانواده از دوربین پشت و جلو با رزولوشن 13 و 2.1 مگاپیکسل پشتیبانی می‌کند. درست شبیه به محصولات جدید کوآلکام.

اما تفاوت دیگر استفاده از یک هاب حسگر مشابه M7 اپل است که اطلاعات حسگرها را با کمترین توان مصرفی پردازش می‌کند.

اینتل در مورد اینکد و دیکد ویدیو، جزئیات زیادی ذکر نکرده ولیکن مهم‌ترین موضوع این است که برای دیکد کردن یا به اصطلاح از حالت فشرده درآوردن ویدیوهایی که با کدک H.265 فشرده شده‌اند، شتاب‌دهی سخت‌افزاری وجود ندارد.

مریفیلد در حال حاضر از اندروید 4.2.2 پشتیبانی می‌کند و قرار است در ادامه از نسخه‌ی L آن هم پشتیبانی کند. هنوز برای بررسی بنچ‌مارک‌ها زود است و باید به نمودارهای ارایه شده توسط اینتل بسنده کرد. لازم به ذکر است که اینتل در گذشته ثابت کرده که در ارایه‌ی تخمین اولیه از کارایی پردازنده‌های خود تا حد زیادی صادقانه عمل می‌کند.

در WebXPRT کارایی یک مریفیلد 2 هسته‌ای نسبت به A7 اپل حدود 16 درصد بالاتر است. قبلاً ارقام به دست آمده در بررسی Bay Trail و مقایسه‌ی آن با A7 نشان از نزدیکی این تراشه‌ها داشت، بنابراین به نظر می‌رسد که اینتل این بار هم صادقانه قضاوت کرده است:

اینتل در مورد کارایی پردازنده‌ی گرافیکی هم به همین برتری رسیده است. در Clover Trail+ اینتل، از 2 هسته‌ی PowerVR SGX544 استفاده شده بود که حدوداً نیمی از قدرت گرافیکی A6 یا A6X اپل را داشت اما حالا مریفیلد به راحتی از پس اپل برآمده است.

کمی به عقب برمی‌گردیم. در گذشته اینتل از مقایسه‌ی تراشه‌های خود با محصولات اپل و حتی تولیدکنندگان بزرگی مثل کوآلکام واهمه داشت ولیکن حالا به راحتی به مقایسه‌ی عملکرد تراشه‌ها می‌پردازد. شاید به نظر برسد که اینتل و اپل در روابط دوستانه‌ی خود کمی مشکل دارند ولیکن موضوع این نیست. اینتل حالا به جایی رسیده که تولیدکنندگان ابزارهای اندرویدی را به استفاده از تراشه‌های قدرتمند خود تشویق کند و به همین علت است که به راحتی با بهترین تراشه‌های موجود به رقابت و ارایه‌ی نتایج مقایسات می‌پردازد.

اما موضوع دیگر 64 بیتی شدن نرم‌افزارها و سیستم عامل اندروید است. اینتل در این بخش هم اطلاعات زیادی منتشر نکرده و مشخص نیست که به چند درصد افزایش عملکرد باید امیدوار بود. هنوز گوگل هم نسخه‌ی 64 بیتی اندروید را ارایه نکرده است. اگر پیش‌نمایشی از اندروید 64 بیتی در اینترنت دیده‌اید هم توجه کنید توسط سازندگان ارایه شده و باید بیشتر صبر کرد تا شاید گوگل در نشست Google IO از اندروید 64 بیتی برایمان بگوید.

به عنوان مثال در نمودار زیر افزایش سرعت تبدیل فایل صوتی با اینکودر mp3 خاصی به نام LAME حدود 14 درصد، افزایش سرعت فشرده‌سازی با الگوریتم LZMA مشابه 7-zip حدود 33 درصد است.

اینتل در ارایه‌ی تخمینی از توان مصرفی تراشه‌های مریفیلد هم شجاعانه اقدام کرده و بهینه بودن لیتوگرافی 22 نانومتری خود را نسبت به لیتوگرافی‌های 28 نانومتری سایر تراشه‌ها به رخ می‌کشد.

اما به هر حال یک بنچ‌مارک خاص ملاک مقایسه نیست و باید تا عرضه‌ی محصولات مبتنی بر این تراشه‌ها صبر کنیم و عملاً به مقایسه‌ی دقیق‌تر بپردازیم چرا که ممکن است در برخی بنچ‌مارک‌ها، توان مصرفی محصولات اینتل پایین‌تر از رقبا باشد.

اینتل سال‌ها در دنیای کامپیوتر پرچم‌دار بوده و هست، اما در دنیای گوشی و تبلت کمی دیر شروع کرده و تا به حال چندان توفیقی به دست نیاورده است. اما مریفیلد در مقایسه به پلتفرم Clover Trail+ تفاوت‌های چشمگیری دارد.

به نمودار زیر توجه کنید:

پردازنده‌ی گرافیکی یکی از مدل‌های پیشرفته‌ی ایمجینیشن تکنالوجیز است که در دنیای اندروید کاملاً آشنا و شناخته شده است. در واقع هماهنگ کردن و بهینه کردن بازی‌ها و نرم‌افزارهای با چنین پردازنده‌های گرافیکی نام‌آشنایی برای سازندگان نرم‌افزار ساده‌تر است.

مودم استفاده شده در مریفیلد یک مودم خوب و کارآمد به نظر می‌رسد که با اپراتورهای مختلف هماهنگی دارد.

بخش دوربین و حسگرها به پردازنده‌های بهتری تجیهز می‌شوند و از همه مهم‌تر کارایی پردازنده‌ی اصلی و گرافیکی در مقابل توان مصرفی است که به لطف لیتوگرافی پیشرفته‌تر اینتل بالاتر از رقبای فعلی است.

نکته‌ی دیگری که بسیار مهم است پشتیبانی کامل از سیستم عامل و نرم‌افزارهای 64 بیتی است که اینتل پیش از این روی آن کار کرده و حتی کرنل 64 بیتی اندروید را برای هسته‌های پردازشی سیلورمونت، مهیا کرده است.

در مجموع باید منتظر یک اینتل بزرگ در دنیای گوشی و تبلت هم باشیم و روی آن بیش از پیش حساب باز کنیم. مخصوصاً در مورد محصولات درجه یک بازار که به سیستم-روی-یک-چیپ‌های سریع و کم‌مصرف نیاز دارند.

تنها مسأله‌ی باقیمانده، استفاده از تراشه‌های جدید اینتل در گوشی‌های پرچم‌دار است. احتمالاً اینتل قیمت تراشه‌های نوظهور خود را به گونه‌ای تعیین کند که سازندگان به فکر استفاده از این تراشه‌ها بیافتند و قلمروی اینتل گسترش یابد.

نظر شما در مورد مریفیلد چیست؟ آیا اینتل در دنیای گوشی و تبلت هم به سازنده‌ی درجه یک بدل می‌شود یا اپل، کوآلکام، انویدیا و سامسونگ با عرضه‌ی محصولات بهینه‌تر، سد راه اینتل خواهند شد؟

 برای مشاهده کلیه مقالات مرتبط با کنگره جهانی موبایل 2014 می‌توانید به صفحه اختصاصی MWC  مراجعه نمایید.

‎منبع Anandtech لینک مطلب