RAM

دسترسی به اطلاعات ذخیره شده در حافظه هایی همچون دیسک های اپتیکال مثل CD ویا DVD بصورت مستقیم امکان پذیر نیست و در مقایسه با RAM خواندن و نوشتن اطلاعات زمان بسیار بیشتری طول می کشد چون برای رسیدن به قسمتی خاصی از اطلاعات می بایست بخشی از اطلاعاتی که نیازی به آن ندارید نیز خوانده شود یعنی اطلاعات به یکدیگر مرتبط هستند و با ترتیب خاصی خوانده می شوند و نمی توان بصورت تصادفی به آنها دسترسی داشت.

امروزه انواع مختلفی از RAM وجود دارد بعنوان مثال DRAM ها نوعی از حافظه RAM هستند که بلافاصله پس از قطع شدن انرژی الکتریسیته کل اطلاعات موجود در آنها پاک می شود. ROMها نیز نوع دیگری از حافظه های RAM هستند که اطلاعات ذخیره شده در آنها پس از قطع برق و یا خاموش شدن دستگاه حفظ خواهد شد. Flash Memory ها نیز RAM هستند و می توانند اطلاعات را در خود نگه دارند.

اولین بار در سال های 1949 تا 1952 حافظه RAM ساخته شد و در ده های 1960 و 1970 بیشتر کامپیوترها از حافظه RAM استفاده کردند. پیش از RAM کامپیوترها قدیمی از رله ها و لامپ های خلاء استفاده می کردند.

DRAM

Dynamic Random Access Memory نوعی از RAM است که هر بیت از اطلاعات را در یک خازن با مدار مجتمع ذخیره می کند. زمان دشارژ شدن خازن ها اطلاعات از دست می روند به همین دلیل این نوع حافظه را داینامیک می نامند.

DRAMها در کامپیوترها، کنسول های بازی، لب تاپ ها و سرورها بعنوان حافظه اصلی استفاده می شود.

مزیت DRAM ها در ساختار ساده آنهاست. برای هر بیت یک ترانزیستور و یک خازن نیاز است در SRAM ها برای هر بیت 6 ترانزیستور وجود دارد. این موضوع باعث شده  ظریف DRAM ها بسیار بالا رود برخلاف Flash Memory ها که جزء  حافظه های SRAM هستند.

SRAM

Static Random Access Memory نوعی از حافظه نیمه هادی است که برخلاف DRAM ها اطلاعات ذخیره شده در آنها با قطع برق از بین نمی رود هر بیت از اطلاعات در 4 یا 6 ترانزیستور ذخیره می شود. SRAM ها از DRAM ها گران تر هستند ولی انرژی مصرفی کمتری دارند. ROM ها نظیر BIOS کامپیوتر و یا Flash Memory از نوع SRAM هستند.

SDRAM

Single Data Rate یا SDRAM نوعی از حافظه DRAM است که قادر است یک دستور و یا یک کلمه از اطلاعات را در هر سیکل منتقل کند. و معمولا فرکانس SDRAMها 100 یا 133 هرتز است. SDRAM ها در Busهای (مسیرهای انتقال اطلاعات) مختلف وجود دارند ولی معمولا با باس 4,8 و یا 16 بیتی ساخته می شوند.

DDR SDRAM

Double Data Rate Synchronous Dynamic Random Access Memory

DDR SDRAM نوعی از حافظه است که در مقایسه با SDRAM، سرعت انتقال اطلاعات بیشتری دارد. در DDR اطلاعات در هر دو لبه بالا و پایین سیکل سیگنال منتقل می شود در نتیجه در DDR SDRAM و در فرکانس یکسان با SDRAM دوبرابر اطلاعات انتقال می یابند.

اگر 64 بیت از اطلاعات در زمان مشخص منتقل شوند نرخ انتقال اطلاعات در DDR SDRAM از این فرمول محاسبه می شود:

نرخ Bus Clock ضرب در 2 (بخاطر DDR) ضربدر 64 (بیت های اطلاعات) تقیسم بر (هر 8 بیت یک بایت است)

با توجه به فرمول بالا، حداکثر میزان انتقال اطلاعات در حافظه DDR SDRAM با سرعت باس 100MHz برابر با 1600 MB/s (مگابایت در ثانیه) است.

حافظه های DDR SDRAM که به اختصار DDR یا DDR1 نیز نامیده می شوند اولین بار در سال 1996 توسط JEDEC توسعه داده شدند و در سال 2000 در بیشتر کامپیوترها استفاده گردیدند.

DDR2 SDRAM

Double Data Rate Synchronous Dynamic Random Access Memory

DDR2 SDRAM نوعی از DDR SDRAM است که سرعت انتقال اطلاعات در آن دو برابر است. DDR2 با DDR1 سازگار نیستند و این بدین معناست که برروی مادربردهای DDR1 نمی توان حافظه DDR2 نصب کرد.

حافظه DDR2 سرعت انتقال بالاتری داشته و انرژی کمتری مصرف می کند در حافظه های DDR2 هر سیکل فرکانس 4 واحد از اطلاعات را منتقل می کند.

اگر 64 بیت از اطلاعات در زمان مشخص منتقل شود. نرخ انتقال اطلاعات در DDR2  SDRAM از این فرمول محاسبه می شود

نرخ Bus Clock ضرب در 2 (بخاطر DDR) ضرب در 2 (DDR2) ضربدر 64 (بیت های اطلاعات) تقیسم بر (هر 8 بیت یک بایت است)

با توجه به فرمول بالا، حداکثر میزان انتقال اطلاعات در حافظه DDR2 SDRAM با سرعت باس 100MHz برابر با 3200 MB/s (مگابایت در ثانیه) است.

DDR3 SDRAM

DDR3 SDRAM نوعی از حافظه  SDRAM است که در مقایسه با DDR2 نرخ انتقال اطلاعات دو برابر شده است و در نتیجه سرعت انتقال اطلاعات در Bus افزایش یافته است حداکثر حجم حافظه در هر ماژول DDR3 شانزده گیگابایت است.

حداکثر میزان انتقال اطلاعات در حافظه DDR3 SDRAM با سرعت باس 100MHz برابر با 6400 MB/s (مگابایت در ثانیه) است.

حافظه های DDR3 SDRAM اولین بار در سال 2005 معرفی شدند و اولین مادربرد DDR3 مدل P35 اینتل در سال 2007 توسط اینتل وارد بازار شد.

منبع: wikipedia