کاوشگر اسیریس رکس و ارسال تصویری شگفت‌انگیز از سیارک بنو
مأموریت اسیریس رکس (OSIRIS REx) در نزدیک‌ترین فاصله با یک سیارک اجرا می‌شود که تا به حال هر فضاپیمایی تجربه کرده است و نتیجه استفاده از این فرصت در گام اول تهیه یک جفت عکس شگفت‌انگیز برای دانشمندان بود.
فضاپیمای اسیریس رکس در ۳۱ دسامبر به مدار سیارک بنو (Bennu) که یکی از مجموعه سیارک‌های آپولو است، وارد شد و این مُیسر نبود مگر با انجام محاسبات دقیق و حساب شده تیم کاوشگر ناسا؛ چرا که خرده سیاره بنو کوچک‌ترین سنگ فضایی است که کاوشگری در مدار آن قرار گرفته است.
این مانور مداری چالش بزرگی بود. فضاپیمای اسیریس رکس تنها یک ۱.۶ کیلومتر با سطح سیارکی فاصله داشت که حدود ۵۰۰ متر قطر دارد و البته این فرصتی شگفت‌انگیز بود تا با دوربین‌هایش سطح سنگی سیارک را با بهترین کیفیت به تصویر بکشد. دانشمندان معتقدند شکل ناهموار سیارک بنو ناشی از تجمع تعداد زیادی از سنگ‌های ناهموار است که درکنار یکدیگر جمع شده‌اند.
مجموعه سیارک‌های آپولو نزدیک به ۷۰۰۰ سیارک هستند که البته در میان آن‌ها سیارک‌هایی یافت می‌شوند که با نزدیکی به زمین می‌توانند در فهرست سیارک‌های بالقوه خطرناک برای زمین جای بگیرند و سیارک بنو نیز در این فهرست قرار دارد. در مقیاس خطر (Hazard Scale) پارلمو که بررسی خطر بالقوه اشیاء نزدیک به زمین (NEO) می‌پردازد نیز این سیارک جای خاصی دارد.دو تصویر توسط ابزاری به نام NavCam گرفته شده که در اصل دوربین اصلی ناوبری فضاپیما است. تصاویری که ۱۷ ماه ژانویه گرفته شدند قطب جنوب این خرده‌سیاره را نشان می‌دهد. تصویر دیگری هم اخیر از قطب جنوب خرده‌سیاره بنو منتشر شده بود که از فاصله ۱۲ کیلومتری گرفته شده است که البته باز هم امکان مناسبی برای تحقیقات و نقشه‌برداری سطح سیارک به دانشمندان می‌دهد.این تصویر توسط دوربین دیگری در فضاپیما به نام MapCam گرفته شد که در اصل یکی از ابزارهای علمی کاوشگر است.
هدف اصلی فضاپیمای اسیریس رکس، جمع‌آوری نمونه و بازگرداندن آن به زمین است. به همین دلیل گرفتن عکاسی تصاویر رنگی برای پیدا کردن نقطه مناسب برای اجرای عملیات نمونه‌گیری بسیار مهم است. البته فرایند نمونه برداری تا سال ۲۰۲۰ شروع نمی‌شود و دانشمندان تا آن زمان فرصت کافی برای رصد سیارک را دارند.
این نمونه‌ها به دانشمندان کمک می‌کند تا شرایط شکل گیری پیدایش حیات را بهتر بررسی کنند. کاوشگر اسیریس رکس ناسا که از انواع مأموریت نمونه‌برداری-بازگشت (sample-return) است، نمونه برداشت‌شده را طبق برنامه‌ریزی سال ۲۰۲۳ به زمین ارسال خواهد کرد.