قدیمی ترین فسیل با قدمتی حدود ۳.۷ میلیارد سال کشف شد

شنبه ۱۳ شهریور ۱۳۹۵ - ۱۳:۳۰
مطالعه 2 دقیقه
قدیمی‌ترین فسیل یک موجود زنده با قدمتی نزدیک به ۳.۷ میلیارد سال در منطقه‌ی گرین‌لند کشف شد. این فسیل در مورد اولین نشانه‌های حیات روی کره‌ی زمین توضیحات بیشتری ارائه می‌دهد. با زومیت همراه باشید.
تبلیغات

با قدمتی نزدیک به ۳.۷ میلیارد سال، فسیل کشف شده می‌تواند منشا حیات را در فاصله‌ی دور زمانی بیان کند. این فسیل حاوی نشانه‌هایی از استروماتولیت‌ها بوده که بر اثر کلونی‌ باکتری‌های دریایی در گذر زمان به وجود آمده است.

تا قبل از این کشف قدیمی‌ترین فسیل استروماتولیت‌ ۳.۴۸ میلیارد سال قدمت داشت که در ناحیه‌ای در غرب استرالیا کشف شده بود. استاد دانشگاه ولونگوگ استرالیا در این زمینه می‌گوید:

حضور استروماتولیت‌ باعث می‌شود که بقایای حیات در اکوسیستم پیچیده‌ی آن دوره به صورت کاملا واضح روی فسیل قابل مشاهده باشد. می‌توان نتیجه گرفت که نزدیک به ۳.۷ میلیارد سال پیش تنوع زیستی میکروب‌ها بسیار متنوع بوده و این تنوع وجود حیات در صدها میلیون سال پیش در کره‌ی خاکی را تایید می‌کند. همچنین می‌توان پیچیدگی و تاریخ طولانی کدهای ژنتیکی را دنبال کرد.

قدیمی‌ترین فسیل در منطقه‌ای کشف شده که قدیمی‌ترین سنگ‌های رسوبی هم در آن منطقه قرار دارند. منطقه‌ی کمربند گرین‌ استون Isua در گرین‌لند به خاطر وجود قدیمی‌ترین سنگ‌های تاریخ مشهور است. اگرچه این منطقه سال‌ها تحت کاوش بوده ولی به خاطر وجود برف دائمی در بعضی مناطق‌ آن کشف فسیل تا به امروز ممکن نبود.

دانشمندان استرالیایی در حال کار روی فسیل کشف شده هستند. این فسیل از ذراتی با ساختار مخروطی شکل و ارتفاع ۱ تا ۴ سانتی‌متر تشکیل شده است. یکی از اعضای تیم تحقیقاتی می‌گوید:

بافت سنگ‌های اطراف محل اکتشاف فسیل نشان می‌دهد که سنگ‌ها زمانی در بستر یک دریای عمیق بوده‌اند. بسیاری از استروماتولیت‌‌ها در مناطقی مثل باهاما و غرب استرالیا پیدا می‌شوند.

اگر تیم تحقیقاتی بتوانند قدمت ۳.۷ میلیارد سالی فسیل کشف شده را تایید کنند، دانشمندان باید به یک سوال اساسی پاسخ دهند.

چگونه روند تکامل ارگانیسم‌های پیچیده‌‌ی میکروبی که منجر به تولید استروماتولیت‌‌ شده را در اولین‌ سال‌های حیات ایجاد کرده است؟‌

احتمالا حیات روی کره‌ی زمین در دوره‌ی زمین‌شناسی هادئن نزدیک به ۴.۶۵ میلیارد سال پیش زمانیکه توده‌های فضای اطراف خورشید به سیاره‌ی زمین برخورد کردند به وجود آمده است. در این دوره‌ی زمین‌شناسی ستاره‌های دنباله‌دار با زمین برخورد‌های مکرر و مرگباری داشتند که حیات را ناممکن می‌ساخت، حتی این برخوردها در دوره‌ی بعد نیز وجود داشت. در برهه‌ای از زمان این برخوردها کاهش یافت و نتیجه‌ی آن ایجاد شرایط مناسب برای حیات بود.

اما چطور حیات در این دوره‌ها ادامه پیدا کرد؟ به نظر می‌رسد فسیل پیدا شده جواب خیلی از سوالات در مورد حیات را در خود دارد. در نتیجه برای رسیدن به سرنخ‌های جدید تیم تحقیقاتی به کاوش‌های بیشتر در منطقه مشغول شده‌اند تا با پیدا کردن مواد ارگانیک نشانه‌هایی از باکتری‌های عامل استروماتولیت‌‌ پیدا کنند.

تبلیغات
داغ‌ترین مطالب روز

نظرات

تبلیغات