در حدود ۱۸ میلیون سال پیش گونه‌های نادری از مورچه‌ها همچون hamatum ،mexicanum ،burchellii از زیر خاک بیرون آمدند؛ اما محققان دانشگاه درکسل بعد از تحقیقات فراوان به نتایج جالبی رسیدند؛ این که بخش آسیب‌دیده‌ی مغز در ارتباط با بینایی، خود به خود ترمیم شده و مورچه‌ها دوباره بینایی خود را باز یافته بودند.
تست میزان بینایی مورچه‌ها گزاره‌ای بسیار دشوار است و به همین علت دانشمندان نمی‌توانند ضعف یا قدرت دید آنها را به خوبی مورد ارزیابی قرار دهند. شواهد محکم نشان می‌دهد، که مورچه‌ها بینایی از دست رفته‌ی خود را به راحتی با یک ریکاوری ساده در مغز به دست نمی‌آورند.
یافته‌های گروه تحقیق دانشگاه درکسل حاکی از آن است که ساختار کلی چشم مورچه‌ها در مقایسه با سایر حشرات روی زمین بسیار متفاوت است؛ به نظر دکتر اودانل، این موجود مکانیزم بازیابی هر دو چشم در مغز خود را دارد و همه‌ی آنها بعد از آمدن به روی خاک به راحتی بینایی خود را دوباره به دست می‌آورند.
تغییرات صورت گرفته در مغز مورچه‌ها نسبت به تغییرات ایجاد شده در چشم آنها بسیار قابل توجه‌تر است و گونه‌هایی که دوباره بینایی خود را بازمی‌یابند، نسبت به گونه‌های زیرزمینی کور نرمه اُپتیکالی متفاوتی دارند. همچنین وقتی مورچه‌های کور به روی زمین می‌آیند، قسمت حافظه‌ی مغز با بوی طبیعت و به خصوص ساقه‌ی قارچ‌های بزرگ تقویت می‌شود.
در نهایت می‌توان گفت، طبیعت همان‌گونه که در افزایش تجربه و توانایی‌های ما تاثیر گذار است، روی سایر جانداران نیز تاثیر به سزایی دارد. زندگی روی زمین با تغییرات شب و روز، جنگیدن برای زنده ماندن، شکار نشدن و شکار کردن نیازمند به کار گیری قدرت ذهن است که مسلما در درون خاک این چنین نیست. در این باره بررسی‌های دکتر اودانل نشان می‌دهد که افزایش عملکرد‌های شناختی و حسی از دست رفته در درون خاک با آوردن گونه‌ها به روی زمین بسیار افزایش می‌یابد.
نظرات